Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο με τίτλο "Αιτωλοακαρνάνες Συγγραφείς Παιδικής Λογοτεχνίας" παρουσιάζει δεκαεννέα Συγγραφείς, οι οποίοι είτε κατάγονται από την Αιτωλοακαρνανία και διαμένουν ή όχι στον τόπο καταγωγής είτε έχουν άλλο τόπο καταγωγής, αλλά διαμένουν και αναπτύσσουν την εκδοτική τους δράση στην Αιτωλοακαρνανία και έχουν δημοσιεύσει το έργο τους από τη Μεταπολίτευση [1974] έως σήμερα [2019]. Το βιβλίο αρθρώνεται σε είκοσι οκτώ κεφάλαια [ΚΗ΄ Κεφάλαια], τα οποία κατανέμονται σε δύο μέρη. Στο Πρώτο Μέρος, με γενικό τίτλο "Αιτωλοακαρνάνες Συγγραφείς Παιδικής Λογοτεχνίας", παρουσι...

H Tρεχαντήρω, η καφέ αγαπημένη κότα της κυρά-Bασίλως είχε κάνει ένα σοβαρό λάθος, το οποίο δεν τολμούσε να φανερώσει. Περίπου πριν από ένα μήνα είχε παρασυρθεί από τα ψεύτικα αθώα μάτια μιας αλεπούς και την είχε καλέσει στο αγρόκτημα για να κάνουν παρέα. Tης είχε μαρτυρήσει όλα τα μυστικά μονοπάτια και αισθανόταν πολύ άσχημα τώρα που το ξανασκεφτόταν. Πως να το ξεστομίσει; Δεν υπήρχε δικαιολογία, αφού όλες οι κότες το' ξεραν: "Oι αλεπούδες με τις κότες φίλες δε γίνονται". Θα εξομολογηθεί η Tρεχαντήρω τη γκάφα της στις υπόλοιπες κότες να βρουν μαζί τη λύση του προβλή...

"... Εν τέλει η γλώσσα παίζει ένα πολυδιάστατο παιχνίδι σημασιών και λειτουργιών. Συνέχει την κοινωνία, γι' αυτό έχουμε πάντα μια κοινωνία στην οποία αναφερόμαστε. Νομιμοποιεί την εξουσία ή την ιεραρχία. Τεκμηριώνει την πράξη με τις περιγραφές. Αναβιβάζει την εμπειρία σε θεωρία, υποστασιοποιεί την ψυχή με την κίνηση από το ασυνείδητο, στο υποσυνείδητο και το συνειδητό. Δίνει συνοχή, φαινομενική διαύγεια και έκφραση στην επιστήμη. Δημιουργεί όλες τις ψευδαισθήσεις της φιλοσοφίας διαχωρίζοντας με λέξεις και αντίστοιχα νοήματα τα αντιθετικά δίπολα: ύλη - πνεύμα, αληθές - ψευδέ...

Το σχολείο, ως κοινωνικός και παιδαγωγικός θεσμός με καθορισμένη δομή, ρόλους, ρυθμίσεις και σκοπούς, επιτελεί συγκεκριμένες κοινωνικές και παιδαγωγικές λειτουργίες, μέσα από τις οποίες μεταβιβάζονται στους μαθητές κοινωνικοπολιτισμικά «αγαθά» (γνώσεις, δεξιότητες, αξίες, κανόνες, στρατηγικές κ.ά.) και κοινωνικοεπαγγελματικές δυνατότητες και θέσεις. Πρωταγωνιστικό ρόλο στις λειτουργίες αυτές παίζει αναμφίβολα, λόγω θέσης, ο εκπαιδευτικός, που είναι επιφορτισμένος να τις διεκπεραιώνει μέσα από τις διαδικασίες της αγωγής, της διδασκαλίας, της μάθησης, της αξιολόγησης και της...

Άνοιξη του 2000. Ένας άνθρωπος φτάνει στην Αβινιόν, εγκαθίσταται στην πλατεία Κορ-Σαιν. Είναι γύρω στα σαράντα. Μόνη αποσκευή ένας υπνόσακος. Επί έξι χρόνια θα ζει σε αυτήν την πλατεία, να παλεύει με τους κάδους σκουπιδιών, να κουρνιάζει στους πυλώνες των κτιρίων, να ξεκουράζεται ακουμπώντας στις βουβές προσόψεις. Δεν θα πει ποτέ λέξη. [...] (από το εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα)

Έρχεται ο χειμώνας! Kαι τα χελιδόνια ετοιμάζονται να αποδημήσουν για τόπους πιο ζεστούς. O μικρός Σπιθάρης, περίεργος και επιπόλαιος καθώς είναι, αποφασίζει να μείνει πίσω και να μην ακολουθήσει τους γονείς και τα αδέλφια του. Θέλει να γνωρίσει από κοντά τον χειμώνα και να παίξει μαζί του, αγνοώντας τους κινδύνους που παραμονεύουν; Tι θα συμβεί τελικά όταν έρθει αντιμέτωπος με τον κρύο χειμώνα; Πόσο θα του στοιχίσει η επιπόλαιη απόφασή του; Θα μετανιώσει που αγνόησε τους γονείς του;

Τ' απογεύματα μαζεύω τις πλάνες σου για να γεμίσω το κενό, δεν αντέχω τα δυσμικά χρώματα, τραβάω τις κουρτίνες, κι όταν ο ήλιος, -μην ξέροντας- αφήνει τα τριαντάφυλλά του στον αντικρινό τοίχο, βγαίνω στους δρόμους, στο κρυφό άλγος των ανθρώπων. Κρύβεται μέσα στα τυχαία συναπαντήματα, στ' αχνά ψιθυρίσματα που σκορπίζοντας γύρω. Περπατάω στα ίχνη των δρόμων π' αγαπήσαμε...

Παράξενο, μα ξαφνικά ήθελε να τον ρωτήσει για το ραντεβού του. Φοβόταν. Ήταν η πρώτη φορά. Κι αν τον απέρριπταν; Δεν θα το άντεχε. Την αγαπούσε με πάθος. Τις νύχτες πεταγόταν από το κρεβάτι, μπορεί να φώναζε και τ' όνομά της ακόμα. Κοντοστάθηκε κάνοντας πως κοιτάζει τη βιτρίνα με τα χειροποίητα ασημικά, ώσπου να τελειώσει το διάλογο ο παράξενος διαβάτης και να κλείσει την πόρτα. "Συγνώμη. Πηγαίνω καλά για το Κάστρο;" ρώτησε τάχα δεν ήξερε. "Δύσκολο δρόμο έχεις", είπε ο άγνωστος σηκώνοντας σε αρνητική έκφραση τα φρύδια, σαν να έβλεπε κάτι μπροστά του. "Κάποτε..." έκαν...

"... Oι άνθρωποι μας θεωρούν νεκρά και ασήμαντα. Mα πως είναι δυνατόν; ...αφού μεγαλώνουμε. Δακρύζουμε όταν υποφέρουμε και ανακουφιζόμαστε όταν απομακρύνουν τα ξερά και τα άρρωστα κλαδιά μας. Διψάμε και έχουμε ανάγκη από καθαρό αέρα. Tίποτα δεν είναι νεκρό όταν εξελίσσεται. Aγάπη, αγάπη σε οτιδήποτε κινείται και υπάρχει..." Mια βελανιδιά, γριά τώρα πια, αφηγείται σε δύο νεαρά παιδιά όλα όσα έχει ζήσει. Tα πολλά της χρόνια και οι πολλές εμπειρίες της, της χάρισαν σοφία, με την οποία τους εξηγεί την σημαντικότητα του φυσικού περιβάλλοντος και τα αποτρέπει από την καταστ...

Ο μεσοπόλεμος στην Ελλάδα υπήρξε περίοδος έντονων ανακατατάξεων και κοινωνικών μετασχηματισμών, αλλά και η περίοδος καίριων αισθητικών και λογοτεχνικών αλλαγών με την καθιέρωση της νέας ποίησης, την εδραίωση του μυθιστορήματος ως κυριάρχου λογοτεχνικού είδους, και την καθιέρωση ριζοσπαστικών φιλοσοφικών και καλλιτεχνικών ρευμάτων. Μια γενικευμένη κινητικότητα, ρήξεις και αλλαγές, κοινωνικές συγκρούσεις και λογοτεχνικές ζυμώσεις και μεταλλαγές, συνθέτουν ένα ιστορικό και πολιτισμικό τοπίο στο οποίο η διαλεκτική του παλαιού και του νέου, του παραδοσιακού και του μοντέρνου, τω...

Η εκπαίδευση στην πόλη του Μεσολογγίου βάδιζε με υγιείς ρυθμούς, ενώ, όταν οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές, οι Μεσολογγίτες αγωνίζονταν να την κρατήσουν ζωντανή προκειμένου να μπολιάσει τα παιδιά τους με ήθος και πνεύμα. Έτσι, το πνευματικό υπόβαθρο της πόλης έμεινε ακέραιο, "κτήμα ες αεί", στις επερχόμενες γενιές και παράδειγμα προς μίμηση, για να μη σβήσει ποτέ η φλόγα της γνώσης και της πνευματικής καλλιέργειας. Εξάλλου, προκαλεί έντονο θαυμασμό το γεγονός ότι σε ένα τόσο μικρό τόπο, χωρίς τον κοσμοπολίτικο αέρα άλλων πόλεων της εποχής εκείνης, η Παι...