Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα πρωινό μετά τη βροχή ο κύριος Σκαντζόχοιρος αποφάσισε να βγει νωρίς από τη φωλιά του για να μαζέψει καρπούς για το χειμώνα, να δει τους φίλους του και να χαρεί τον ήλιο. Ποιος το περίμενε ότι μαζί με τους καρπούς θα επέστρεφε στο σπίτι του με ένα μεγάλο αβγό! Από το αβγό αυτό θα βγει... ένας νέος φίλος, ένα νέο μέλος της οικογένειας. Θα του δώσουν ζεστασιά και φροντίδα καθώς θα μεγαλώνει στη φωλιά του κυρίου Σκαντζόχοιρου κάτω από τη γη. Θα του μάθουν ό,τι αυτοί γνωρίζουν για τον κόσμο. Με ένα μικρό σημάδι θα συνδέονται για πάντα μαζί. Η αγάπη θα μας κρατάει πάντα εν...

[...] Οι στίχοι του βιβλίου, γεννήθηκαν σαν μια ψυχική αντίδραση σε έναν σταθερά επερχόμενο ξεπεσμό συναλλαγών. Ίσως να έχω λάθος, και η δική μου οπτική γωνία να μην είναι η ορθή. Πάντως, και σε καμιά περίπτωση, οι στίχοι δεν πρέπει να εκληφθούν σαν έκφραση μιας στείρας και απαράδεκτης πατριδολατρίας. Ίσως, ορθότερα, σαν μια παράκαιρη νοσταλγία, αλλά και ένα λανθάνοντα φόβο, για τη σταδιακή απαξίωση της ιδέας μέσα στον Μύθο, αλλά και του χώρου μέσα στον οποίο υπάρχουμε, και που τόσο απερίσκεπτα τώρρα καταστρέφουμε! (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Αφού καθετί δικό της του φαινόταν σχεδόν ιερό και της συγχωρούσε τα πάντα, ενώ δεν ήταν σε θέση να ξέρει τίποτε παραπάνω απ' το κορμί της κι ελάχιστα απ' το μηχανορραφείο των ματιών της, που μηχανεύονταν τα πάντα, ενώ τον εμπόδιζαν να μπει στην ψυχή της, μ' αποτέλεσμα ένα σωρό εφιάλτες και παράλογα όνειρα, όπως ότι βρίσκεται, τάχα, σ' ένα νησί τ' ουρανού και ταυτόχρονα αναρωτιέται πώς γίνεται να υπάρχει ένα τέτοιο νησί, ότι γυρεύει εκεί τη Φέη, που τη βρίσκει ξαπλωμένη στο δάσος. Τα χέρια της απλωμένες φτερούγες κι ο αφαλός της στόμα και βυθός, που τον γοητεύει και τον αρπά...

Ένας κάστορας απ' τα ανατολικά, πρόσφυγας από τα μέρη που οι πολιτείες απλώνονται γρήγορα, έπαιζε κάθε μέρα μέσα κι έξω απ' τα ρηχά νερά της λίμνης την τυφλόμυγα. Με νεώτερα κάθε νέα χρονιά κορίτσια, ο Πέτρος έπαιζε κάθε πρωί την τυφλόμυγα και κάθε μεσημέρι στη μία και μισή συναντιόμαστουν μπροστά απ' τον άσπρο βράχο· ακόμη κι όταν έβρεχε, συναντιόμαστουν... Ο Πέτρος δεν ήταν στην ώρα του μπροστά απ' τον άσπρο βράχο την Πρωτομαγιά του 1922. Τίποτε δεν προοιώνιζε αυτή την παρασπονδία. Δεν παραιτήθηκα, εξακολούθησα να πηγαίνω καθημερινά την ίδια ώρα μπροστά απ' τον άσπρο βρά...

Το βιβλίο αυτό συμπεριλαμβάνει τα κυριότερα και πιο αντιπροσωπευτικά τραγούδια του Γάμου από όλη τη στεριανή Ελλάδα και τη Μ. Ασία. Η συγκέντρωσή και η καταγραφή τους είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας έρευνας, τόσο επιτόπιας όσο και βιβλιογραφικής. Έτσι, μέσα από το έργο αυτό έρχεται κανείς σε επαφή και μαθαίνει σημαντικά στοιχεία της κοινωνικής εκδήλωσης του Γάμου που εκφράζει μία από τις σημαντικότερες πτυχές της πλούσιας ελληνικής παράδοσης.

Η Νάντια, μια συγκροτημένη ψυχοθεραπεύτρια, ερωτεύεται έναν ασθενή της, τον Πέτρο. Η καλοστημένη οικογενειακή και επαγγελματική της ζωή αναστατώνεται. Η εσωτερική της πάλη να ελέγξει τα συναισθηματικά της, που απειλούν να τορπιλίσουν το γάμο της, είναι εξουθενωτική. Ο Πέτρος, από τη δική του πλευρά, αρνείται να δεχθεί την ψυχαναλυτική ερμηνεία της Νάντιας ότι ο έρωτας είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο που εμφανίζεται μέσα στο πλαίσιο της ψυχοθεραπείας...

Τριάντα χρόνια μετά τον θάνατο της, η Μαρία Κάλλας παραμένει η πιο ξακουστή και συναρπαστική από όλες τις ντίβες. Παρ' όλο που πολλά έχουν γραφτεί για την Κάλλας την πριμαντόνα, την τέλεια μάγισσα στη σκηνή και την τραγική ερωμένη του Αριστοτέλη Ωνάση, αυτή είναι η πρώτη αφήγηση της Μαρίας ως γυναίκας από κάποια που ήταν πολύ κοντά της. Η Στάνσιοφ, για χρόνια φίλη της, μοιράζεται αναμνήσεις της Μαρίας που έδινε αυτοσχέδια κοντσέρτα με επιτυχίες των Μπιτλς και μεξικάνικες μπαλάντες, της Μαρίας που λιμοκτονούσε για να συμμορφωθεί με την εικόνα της διασημότητας αλλά που έψελνε...

Τα "Ανεμοδαρμένα ύψη" είναι η θυελλώδης, παθιασμένη ιστορία ενός παράφορου και σχεδόν δαιμονικού έρωτα ανάμεσα στην Κάθριν Έρνσο και τον Χίθκλιφ, ένα αδέσποτο παιδί που υιοθέτησε ο πατέρας της Κάθριν. Μετά τον θάνατο του κυρίου Έρνσο, ο Χίθκλιφ προπηλακίζεται και εξευτελίζεται από τον αδελφό της Κάθριν, τον Χίντλεϊ, και πιστεύοντας από μια παρεξηγημένη φράση της ότι η αγάπη του για αυτήν δεν βρίσκει ανταπόκριση, εγκαταλείπει τα Ανεμοδαρμένα Ύψη και επιστρέφει μετά από χρόνια ως πλούσιος και εκλεπτυσμένος κύριος. Βάζει αμέσως σε εφαρμογή ένα σχέδιο αβυσσαλέου μίσους με σκοπό...

Με θάρρος αντρειωμένο απ' τη θλίψη και σφυρηλατημένο απ' τον πόνο, ανοίγει πανιά ο Ευάγγελος Τρωιάννος με την καπητάνα του. Ο άνεμος δεν είναι ούριος σαν κάποτε. Τα μαύρα σύννεφα ζώνουν πλέον το Βυζάντιο από ανατολή και δύση, ενώ ο μεγάλος Μανουήλ Κομνηνός πασχίζει να χαλινώσει τους εχθρούς, που τρανεύουν. Και μέσα στην αντάρα των Σαρακηνών και Αγαρηνών πειρατών θα πλεύσει περήφανα ο Κουρσαροφάγος, για να γίνει θρύλος και να σφραγίσει παντοτινά τον τόπο του, την Κεφαλονιά.

Ο Μπαρμπα-Γκοριό αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της συγγραφικής ιδιοφυίας του Μπαλ-ζάκ. Στο μυθιστόρημα αυτό, που εντάσσεται στο πλαίσιο της "Ανθρώπινης Κωμωδίας", παρακολουθούμε τη θλιβερή πορεία και το τραγικό τέλος ενός πατέρα που τον έχουν απαρνηθεί οι δυο του κόρες, τη γεμάτη αχαριστία εγκατάλειψη ενός ανθρώπου που είχε δώσει τα πάντα στα παιδιά του, κι όμως αυτά τον άφησαν να πεθάνει μόνος και πάμφτωχος. Ο μπαρμπα-Γκοριό μέσα στην αθλιότητα και την απόγνωση του είναι εντούτοις μια μορφή μεγαλειώδης γιατί εκφράζει την πατρότητα κατά τον πιο απόλυ...

Ποιητικό "Ταξίδι ζωής" στη Μνήμη, στο Χρόνο, στο "Αεί Υπάρχον", στην Ομορφιά, στο Απόλυτο, στο Θεό. Με πυξίδα τη μοναξιά και το ταξίδι, με έντοχα ίχνη νοσταλγίας και αναζητώντας πάντοτε το χαμένο καιρό, η ποιήτρια ψηλαφίζει και πάλι την οδύνη της ύπαρξης, το ακατανόητο της απώλειας, την πατρίδα των παιδικών μας χρόνων για να φτάσει αυτή τη φορά και να βραβευτεί στον ανοιχτό ωκεανό. "Ιχνηλατώντας" ποιητικά το Χρόνο, η Καλομοίρα Πιέτρη-Αυγούστη, διασώζει Στιγμές, Εικόνες, Αισθήματα, Ελπίδες, Όνειρα κι απόντες Αγαπημένους, Ταξιδεύοντας στη θάλασσα της Ποίησης, σταθερά και αε...

Το παρόν βιβλίο ανταποκρίνεται στην ανάγκη να σχολιαστούν αρνητικά διάφορα φαινόμενα γλωσσικού ερασιτεχνισμού που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Πιο συγκεκριμένα, σκοπός αυτής της εργασίας είναι να κατακριθεί η αντιεπιστημονική μέθοδος που ακολουθούν κυρίως σε θέματα ετυμολογίας και ορθογραφίας της Νέας Ελληνικής όσοι βρίσκονται σε έναν ιδεολογικό χώρο που χαρακτηρίζεται από κακώς εννοούμενη αγάπη για την ελληνική γλώσσα και αρχαιότητα, οι "αρχαιολάτρες". Η γλωσσολογική αυτή εργασία δίνει απαντήσεις σε εκπροσώπους συγκεκριμένου ιδεολογικού ρεύματος, που απο...

"Η ευλογία της Γης" είναι ένας ύμνος στο χωρικό, στον πρωτόγονο άνθρωπο, που η κοσμοθεωρία του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη φύση. Είναι ένα έπος της γης· η ιστορία ενός μικρόκοσμου. Το κυρίαρχο μοτίβο είναι η δύναμη της υπομονής και της απλότητας· η σιωπηλή, σταθερή και στοργική συμμαχία ανάμεσα στη φύση και τον άνθρωπο, ο οποίος την αντιμετωπίζει μόνος του, εμπιστευόμενος τον εαυτό του κι αυτήν για την επιβίωσή του. "Στη σύγχρονη λογοτεχνία δε βλέπω κανέναν που να μπορεί να συγκριθεί με τον Χάμσουν. Στην πραγματικότητα, η ποίηση του Χάμσουν είναι μια "Αγία Γραφή" για...

Ένας νεαρός άντρας στη σύγχρονη Αμερική είναι τρομοκρατημένος από οράματα μιας προγενέστερης, πρωτόγονης ζωής. Έχει συνειδητοποιήσει ότι, γεφυρώνοντας το τεράστιο χάσμα χιλιάδων αιώνων, στη συνείδησή του επιβιώνει ο Μεγαλοδόντης, ένας προγονός του που έζησε στην αυγή της ανθρωπότητας. Το "Πριν από τον Αδάμ" είναι ένα αξιόλογο, προκλητικό παραμύθι, που έφερε στο φως τη θεωρία της εξέλιξης στις αρχές του 20ού αιώνα κι από τότε αποτελεί ορόσημο στις ιστορίες φαντασίας. Ο Μεγαλοδόντης έζησε στην Αφρική την εποχή της Πλειστοκαίνου, όταν ο κόσμος συγκλονιζόταν από τη σύγκρουση αν...

Ένας ολόκληρος κόσμος ζει παράμερα: Παιδιά με ειδικές ανάγκες, ηλικιωμένοι, πρόσφυγες, μετανάστες, οικονομικά και κοινωνικά αδύνατοι. Ο Στέλιος, παιδί με νοητική υστέρηση, έμενε μακριά από τα συνομήλικα. Όταν κάποια φορά σε παιδική χαρά τα πλησίασε δειλά δειλά, εκείνα τον κοίταζαν περίεργα και έτρεχαν σε άλλη κούνια, τσουλήθρα ή τραμπάλα. Τότε γύρισε κατά τη μάνα βγάζοντας παραπονεμένη κραυγή... Ο γερό-Ανέστης ζούσε μέσα σε οικογένεια και πολύ τον φρόντιζαν. Ωστόσο του έλειπε η συντροφιά, τον έδερνε η μοναξιά. "Εσείς με τις δουλειές σας ολημέρα κι εγώ με τους τοίχους"...