Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο που κρατάτε βρίσκονται τα αποδεικτικά στοιχεία ενός σοβαρού, ειδεχθούς εγκλήματος. Είναι πολλοί και κυκλοφορούν ελεύθεροι εκεί έξω, άνθρωποι καθημερινοί, δεν τους υποψιάζεται κανείς, μερικοί από δαύτους είναι μπουζουριασμένοι σε αυτήν εδώ την συλλογή. Οι υποψίες μας ήταν βάσιμες εξ' αρχής, η αγάπη για την συγγραφή αστυνομικής λογοτεχνίας διψάει για κατ' εξακολούθηση εγκλήματα, και το χειρότερο της υποθέσεως; Συνοδεύεται με πολύ ταλέντο!!! Ότι πιο ευχάριστο. Ευχαριστούμε από καρδιάς όλους όσους μας απέστειλαν τα διηγήματά τους για να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό....

Η Ποίηση, να το θυμάσαι, μια μέρα θα φέρει την Επανάσταση. Πότε η δυνατότητα θα γίνει πραγματικότητα, σπουργίτη; Αυτό θα πει ευτυχία! Να έχεις κάθε μέρα να περιμένεις κάτι καινούργιο. Αυτοί οι αλήτες οι θνητοί τα έχουν πει όλα. Όλοι οι άνθρωποι πόσο αγαπάτε τα μπαλόνια. Οι εφημερίδες έχουν από χρόνια χάσει το ρομαντισμό τους. Είναι, όμως, η μνήμη και η νοσταλγία δυνατότερες από τον εγωισμό. Τ’ όνειρο πάντοτε θα είναι το πιο μακρύ σου ταξίδι. Ο πολιτισμός σας, εξελιγμένοι λαοί, σας απαγόρευσε να γερνάτε και να μην είστε ωραίοι. Ώστε έτσι είναι, λοιπόν, να σε πίνουν...

Το "B.OUND: Το σκηνικό που φοβάται" είναι ένα θέατρο που δρα. Είναι ένα θέατρο που εκπαιδεύει τηn κοινωνία. Είναι η κοινωνία των πολιτών που δημιουργεί. Δείχνει τρόπο και αποτέλεσμα. Κυρίως αποτέλεσμα, αυτό έχουμε ανάγκη, το αποτέλεσμα. Η πολυπρισματικότητα του, η πολυφωνία του, η πολλαπλή αντιμετώπιση της εξουσίας, η γεωπολιτική συνείδηση που παράγει, μοιράζονται, συνδιαλέγονται, ανοίγουν νέους τόπους διαλόγου που μοιράζεται και παράγεται ισότιμα, ισότροπα ενώ θα ανεβαίνει. Στο "B.OUND: Το σκηνικό που φοβάται" υπάρχει όλη η Γη και οι συνθήκες της: πόλεμος, ειρήνη, σύγκρ...

Το Blindfold είναι ένα θεατρικό κείμενο ενάντια στην αλαζονεία, το θράσος, την υποτίμηση, τη στέρηση ελπίδας. Μια καταγγελία εναντίον των μεθόδων επιβολής, συμμόρφωσης και υπακοής σε κανόνες με σκοπό την καταστολή των αντιδράσεων, το θρίαμβο της Αρχής. Αναφέρεται σ' ένα μέλλον πλήρους πολιτικής και πολιτισμικής αδράνειας. Ο Duke και η Donna είναι πολιτικοί κρατούμενοι και υποχρεώνονται στην άσκηση κοινωφελούς εργασίας. Λόγω του αντιυμβατικού τους χαρακτήρα θεωρούνται παραβάτες, πιθανοί ταραξίες και ανατροπείς. Τίθενται στην υπηρεσία της μπουρζουαζίας ως καλλιτέχνες-διασκ...

"Ήταν τέλη Μαρτίου του 2017, όταν ζήτησα από τον Νότη Μαυρουδή να συναντηθούμε για μία συνέντευξη. Ανταποκρίθηκε με προθυμία. Κι αν μοιραία αναφερθήκαμε στη συναυλία -δραστηριότητα που είχε εκείνο τον καιρό, στην κουβέντα μας χώρεσαν και πολλά άλλα θέματα που άπτονταν μιας ευρύτερης φιλοσοφίας του περί ζωής και τέχνης. Η συνέντευξη αναρτήθηκε στο προσωπικό μου ιστολόγιο "Άσματα και Μιάσματα" στις 28 Μαρτίου του 2017 και πιστεύω πως αξίζει τώρα, με αφορμή το Cafe Latino, να συμπεριληφθεί στην παρούσα έκδοση. Το "Cafe Latino - El Puerto" σηματοδοτεί την επιστροφή του Νότη...

Σε ένα τόμο με τίτλο "Copi" τέσσερα θεατρικά έργα του γνωστού Αργεντινού θεατρικού συγγραφέα: "Εύα Περόν", "Η Πυραμίδα!", "Οι τέσσερις Δίδυμες", "Λορέττα Στρονγκ". Ένα θέατρο που ενοχλεί, απωθεί, ξεσηκώνει, αγανακτεί, χαστουκίζοντας τον καθωσπρεπισμό, την υποκρισία και την αποστεωμένη ηθική. Εκφράζεται μ’ ένα τελείως προσωπικό ύφος, που παραπέμπει στο σουρεαλισμό, το θέατρο του παραλόγου και την αισθητική των κόμικς. Καυστική σάτιρα, μαύρο χιούμορ και απίθανες ίντριγκες κάτω από την επιφάνεια ενός βίαιου κυνισμού κρύβουν μια ιδιόρρυθμη λυρική μελαγχολία: ο Copi γράφε...

Περιεχόμενα: - Έργο V: "Ο Ομοφυλόφιλος ή δυσκολία του να εκφραστείς" Μετάφραση: Μαρία Κυριακάκη, Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης - Έργο VI: "Η Σκιά του Βανσελάο" Μετάφραση από τα γαλλικά: Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης Μετάφραση ισπανικών φράσεων: Μαρία Χατζηεμμανουήλ - Έργο VII: "Chachafaz" Μετάφραση από τα ισπανικά: Μαρία Χατζηεμμανουήλ, Δημήτρης Ψαρράς - Έργο VIIΙ: "Το Ψυγείο" Μετάφραση: Δημήτρης Οικονομίδης - Βιογραφικά.

Με αφορμή ένα ιστορικό γεγονός του 1944, την επίσκεψη του αντιπροσώπου του Ερυθρού Σταυρού Μωρίς Ροσέλ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τερεζίν, το επονομαζόμενο "γκέτο-μοντέλο", ο Χουάν Μαγιόργκα δεν γράφει ένα έργο μνήμης για το Ολοκαύτωμα, αλλά ένα έργο για τη σημερινή πραγματικότητα, για τον σύγχρονο θεατή-Ροσέλ που αρνείται να "σπρώξει την πόρτα" και να δει με τα μάτια του τη φρίκη. Τον θεατή που αρκείται σε αυτά που του δείχνουν, σε αυτά που καθησυχάζουν τη συνείδησή του, όση συνείδηση του έχει απομείνει. Την ιστορική τραγωδία και τον τρόμο από τα σύγχρονα ολοκαυτώματα -στ...

Ο "Νεκρασόφ" είναι μια φαρσο-σάτιρα, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρει σε συνέντευξή του, που αναπαράγει τη δομή της κοινωνίας. Με το έργο αυτό απομυθοποιείται το άσπιλο πρόσωπο μιας συγκεκριμένης μερίδας του Τύπου, αλλά και των ισχυρών εκπροσώπων της εξουσίας κάθε κοινωνίας. Ο Σαρτρ είχε την πρόθεση να προσεγγίσει το είδος της κωμωδίας έτσι όπως την οραματίστηκε και την καθιέρωσε ο Αριστοφάνης, γι' αυτόν τον λόγο το κείμενο εμπεριέχει κωμικά στοιχεία. Στον Νεκρασόφ, ο φιλόσοφος-δραματουργός αντλεί έμπνευση και θεματικά στοιχεία από την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα...

Τα είκοσι διακριθέντα διηγήματα του 2ου Διαγωνισμού Αστυνομικού Διηγήματος των εκδ. Άπαρσις, σε συνεργασία με την Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Ηλιοτρόπια - Μαίρη Μαργαρίτη Γάτα και ποντίκι - Μαρία Νιτσοτόλη Δισδιάστατες μαρτυρίες - Πολυτίμη Λινάρδου Το έγκλημα της διπλανής πόρτας - Ξενοφών Φύτρος Σόνια - Χριστίνα Σπηλιοπούλου Αχέροντας - Κωνσταντίνα Χαρβάτη Σερμπερίν - Λευτέρης Μπούρος Παράπλευρες απώλειες - Ελένη Βούλγαρη Επίκληση στη Μούσα - Γιώργος Μπαλαούρας Τραπέζι στο κεφάλι - Ευτυχία Κοσμαδοπούλου Χαμένο κορίτσι - Γεωργία Αγγελοπού...

Η Ίρις, μια νέα ομοφυλόφιλη γυναίκα, επιστρέφει στο νησί μετά από δεκαπέντε χρόνια διαμονής στο εξωτερικό και ξανασυναντά τον νευρωτικό γνωσιομανή Ντέιβι, γνωστό της από τα φοιτητικά χρόνια στις ΗΠΑ. Αυτός σταδιακά τη συστήνει στους φίλους του, μια παρέα αποξενωμένων και ιδιόρρυθμων μεσηλίκων που αδιάκοπα συζητούν για την τέχνη και την πολιτική, χλευάζουν την καθημερινότητα του τόπου τους και αλληλολοιδορούνται. Υιοθετώντας τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του Ντέιβι που λέει ότι γράφει ένα μυθιστόρημα εδώ και δέκα χρόνια, η Ίρις καταγράφει τις ευτράπελες συζητήσεις τους, στις οπ...

Το θεατρικό έργο Peace Talk είναι πρόβα συμφιλίωσης, είναι η συμφιλίωση που έγινε πράξη. Είναι ένας τρόπος της Ελλάδας να εξασφαλίζει τη δημοκρατία όταν οι γυναίκες στα σύνορα λένε την αλήθεια. Είναι το δικαίωμα στη σύγκρουση που γίνεται δημιουργική διαδικασία για ειρήνη ανάμεσα στο εγώ και στο συνυπάρχω.

"Διαβάζω την ταμπέλα: Δωρεάν ασύρματο δίκτυο. Οι άνθρωποι κολλημένοι πάνω από τα κινητά τους, κανείς δεν κοιτάζει τον άλλο στα μάτια. Ούτε ένα χαμόγελο, μια καλημέρα. Μόνο ο χαρακτηριστικός ήχος, όταν τα δάχτυλα ακουμπούν την οθόνη αφής. Κάπου διάβασα ότι εάν ο Θεός θυμώσει, μπορεί να καταστρέψει το σύμπαν σε ένα λεπτό. Τελικά δεν είναι δύσκολο, τραβά απλά το καλώδιο! Επόμενη στάση Κατεχάκη - πάλι έχασα τον σταθμό διαβάζοντας τα mail μου." Είκοσι τρεις μικρές ιστορίες του Νικόλα Καραναστάση από την καρδιά της Αθήνας, με τη συνοδεία των φθαρμένων εικόνων της Σόνιας Που...

Δεν ξέρω ποιος είναι ο πατέρας μου. Δεν ξέρω την ομάδα αίματος των γονιών μου. Οι τρίχες εξαφανίστηκαν. Οδοντόβουρτσα; Σιγά μην έχει. Εξέταση αίματος; "Έχουμε χρόνο". Έχω έναν σκοτωμένο αδερφό. Μια μάνα που σκότωσε ή αποδέχτηκε την ενοχή. Κι εγώ δεν έχω φιλιώσει με αυτά... Έχω μια λύπη, έναν φόβο. Νιώθω πόνο, μοναξιά. "Kαι πένθος", συμπληρώνει η Νατάλια Το "Α, ρε μαμά" ψηλαφίζει τη σχέση μάνας κόρης με φόντο εικόνες της Ελλάδας από τη δεκαετία του `50 μέχρι την τελευταία κρίση. Η Άννα ενηλικιώνεται στην Πάτρα της μεταπολίτευσης και η Στέλλα στην Ήπειρο μ...

Έρωτας... Λέξη μαγική, πηγή ζωής. Κινεί τα νήματα, φέρνει δάκρυ και γέλιο, κάνει τις καρδιές να χτυπούν δυνατά. Ένα ταξίδι από την εφηβεία μέχρι το άπειρο. Εικόνες που ταράζουν τη ψυχή, που θυμίζουν σε κάθε άνθρωπο στιγμές από τη ζήση του. Στις σελίδες που ακολουθούν διαδραματίζεται αυτό το μεγάλο ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ.

Ο Κώστας Μπαρμπαντωνάκης γεννήθηκε στη Μήλο, τα δύσκολα χρόνια της κατοχής, στις 2 Αυγούστου του 1941. 'Ηταν το πρώτο παιδί μιας φτωχής οικογένειας και είναι χαρακτηριστικό, - όπως λέει ο ίδιος- ότι φόρεσε για πρώτη φορά παπούτσια σε ηλικία 5 ετών. Από την ηλικία των 14 ετών άρχισε να "σκαλίζει" στο χαρτί, κάποιες λέξεις που τις ονόμαζε ποίημα. Ποτέ όμως δεν πέρασε από το μυαλό του ότι ήταν, ή θα γινόταν ποιητής. Αυτοσαρκαζόμενος μάλιστα, λέει μέχρι σήμερα, ευτυχώς και για μένα και για την ποίηση. Ελάχιστα λοιπόν απ' αυτά που διασώθηκαν, μαζί με κάποια μεταγενέστερα, αποφάσ...

Εικοσιτέσσερα γράμματα. Στο καθένα αντιστοιχεί μια εικονογραφημένη φρασούλα (γνωμικό, ερώτημα, συμβουλή) και στην απέναντι σελίδα ένα μικρό κείμενο (ιστοριούλα, ποιηματάκι, διάλογος), που περιέχουν λέξεις οι οποίες αρχίζουν με το αντίστοιχο γράμμα. Τα μικρά για την Πρώτη και τα μεγαλύτερα για τη Δευτέρα Δημοτικού (μεγάλων). Ας μην περιμένει κανείς να βρει μια υπόρρητη ενότητα (παρότι κάθε άλλο παρά απαγορεύεται να την αναζητήσει όποιος θέλει). Σε αρκετά κείμενα δίνονται απαντήσεις σε ασήμαντα κι ακόμη πιο ασήμαντα ερωτήματα (Τι κοινό έχουν το μυαλό και το νερό; Ποιος είν...

Άνθρωποι καθημερινοί που βασανίζονται από απέλπιδους έρωτες, απόρριψη από πρόσωπα αγαπημένα, απώλειες, κακοδαιμονίες, περιθωριοποίηση, πάθη, και πολλά μετέωρα ερωτήματα... Πώς αποδίδει φόρο τιμής ένας ανάπηρος σε έναν άλλον; Πού μπορεί να φτάσει ένας άστεγος που του παίρνουν το παγκάκι; Πώς ένας πατέρας προσπαθεί να κρατήσει δίπλα του την νεκρή του κόρη; Πότε μια θηλιά στον λαιμό είναι ο καλύτερος δρόμος; Τι μπορεί να σκέφτεται μια πληγωμένη γυναίκα κοιτώντας έναν κάδο ανακύκλωσης;