Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό ιστιοπλοϊκό καραβάκι. Τα πανάκια του ήταν συνήθως τυλιγμένα, μιας και οι διαδρομές που έμελλε να κάνει ήταν πολύ κοντινές, οπότε και έπλεε με τη μηχανή του. Ήταν φορές όμως που τ' άνοιγε για να αρμενίσει λιγάκι παραέξω, κι εκεί ήταν που έβλεπες την πιο πολύχρωμη μαΐστρα* με τις πιο όμορφες σκότες*, διαμαντάκι σωστό, να κυλά πάνω στα νερά, να βρέχεται, να πιτσιλιέται, να γελά και να χαίρεται.

Τα ιστορικά γεγονότα διαδραματίζονται μέσα στον ατέρμονα χρόνο και οι ιστορικοί προσπαθούν να τα περιγράφουν. Άλλοι εκ του συστάδαν και άλλοι από μακριά. Άλλοι τα φκιασιδώνουν, άλλοι τα εξιδανικεύουν και άλλοι τα μπογιατίζουν με χρώματα των ιδεοληπτικών τους αγκυλώσεων. Τα έθιμα, που είναι συνήθειες της κοινωνικής ζωής κάθε τόπου, όπως τις διαμόρφωσε η παράδοση, ενώ αιμοδότησαν, επί αιώνες, τη συναγελαστική συμπεριφορά των Ελλήνων, με τον καιρό, ατόνισαν, ξέφτισαν και τελικά εξαφανίστηκαν. Αιτίες, οι πόλεμοι, η αστυφιλία, η ερήμωση των χωριών, η δημιουργία τερατόμορφων α...

Once upon a time... there was a little fir-tree...

Αναγνώστη εσύ, συνένοχε και κριτή, κατάδυση αποτόλμησε στων Αβέβαιων Στίχων το βυθό. Κι όταν στην επιφάνεια και πάλι αναδυθείς, ίσως το θλιμμένο σου δωμάτιο για πάντα εγκαταλείψεις. Σκέψου! Ένα πρωτόγονο, πανέμορφο πρωινό, φωτισμένο απ' της Ελπίδας την ακτινοβόλα λάμψη, θ' αφήσεις πίσω σου τους ανώνυμους δρόμους με τα ξενυχτισμένα αυτοκίνητα, τ' ανέκφραστα πρόσωπα, που χάνονται μόλις το φως της πραγματικότητας τ' αντικρύσει. Θα παραδοθείς στην άφατη χαρά του ανθρώπου, που ρίχνει πίσω του τον ίσκιο του παρελθόντος και σκαρφαλώνει στην ανεμόσκαλα του μπάρκου,...

ΒΑΛΣΑΜΟ ΣΚΕΨΕΩΣ Βάλσαµο η σκέψη σου ταξιδευτής γρήγορος κλείνει τις αποστάσεις βρίσκει τους δρόµους. Βάλσαµο η φωνή σου τραγουδάει τις νύχτες βάλσαµο το χάδι σου ακουµπάει τα πράσινα φύλλα. Βάλσαµο το φιλί σου δροσίζει τα χείλη µου.

Αναγνώστη εσύ, υπαίτιε και υποκινητή, σκαρφάλωσε στη γέφυρα, εκεί στων χαρτών το δωμάτιο. Βύθισε τη ματιά σου στην Αλλαγή Ρότας κι όταν αυτή αναδυθεί, ατένισε και πάλι του ουρανού τις ζωγραφιές. Καθάριες τότε θά 'ναι οι καταγραφές. Σίγουρο είναι, πως όταν βρεθείς σε θαλασσινό σταυροδρόμι, εύκολα τις παγίδες θ' αναγνωρίσεις αυτές που γύρω σου στημένες είναι από καλλικέλαδες Σειρήνες. Όμως τώρα, σε συντροφεύουν πιστοί συνοδοιπόροι: Η γνώση κι η ποίηση. Αυτές ποτέ δεν θα σε σ' αφήσουν σε πλανερές ρότες να χαθείς, ανούσιες χαρές να σε καταπιούν. Από της γέφυρας το ύψος α...

...''Εν αρχή ην ο λόγος'' ακόμη και στη θεία Δημιουργία. Επειδή η παρούσα προσπάθεια είναι λόγος γραπτός και ιστορικός και η εν γένει ενέργεια -μνημειακή, ταφική και ιστορική- γύρω απ' το κεφάλαιο Αναγνώστης Σκαλίδης άρχισε και ξεκίνησε εντελώς τυχαία και ξαφνικά από τον λόγο του σεβασμιότατου (για μας του Μεγάλου) Ειρηναίου Επισκόπου Κισάμου και Σελίνου, θεωρήσαμε καλό να μπει αντί προλόγου, ένα μέρος από την ιστορική ομιλία του, στα αποκαλυπτήρια του αδριάντα του Σκαλίδη στο Καστέλι της Κισάμου. Εξάλλου στην ιστορία πρέπει να μιλάνε τα γεγονότα, και ο λόγος του Ειρηναίου...

Άραγε, το πιο ισχυρό χρώμα είναι το μαύρο; Θα μπορούσε κανείς να το ισχυρισθεί. Αν αναλογισθεί ότι ουσιαστικά πρόκειται για συμπύκνωση όλων των χρωμάτων. Αγγίζω με το δείκτη του αριστερού μου χεριού. Αφή. Ακουμπάω όλες και όλους. Πλησιάζω με το αριστερό μου αυτί τον καμβά. Ακοή. Ήχοι που έρχονται από μακριά, ιαχές, κλάμα, τρανταχτά γέλια. Οσφραίνομαι τις ευωδιές από κάθε γωνιά του πλανήτη. Από τη μία άκρη του καμβά μέχρι την άλλη, γεύσεις. Άλλοτε αλμυρές, άλλοτε γλυκές σαν μέλι. Ενόραση, η κόκκινη κλωστή που μας ενώνει. Πάνω σ' έναν πολύχρωμο καμβά, κόκκινη κλωστή...

Η Οικονομία ακολουθεί περίεργες διαδρομές. Γι'αυτό και είναι μια επιστήμη χωρίς κανόνες, αρχές και επαληθεύσιμα ευρήματα. Διαμορφώνει συμπεριφορές, επηρεάζει την ψυχολογία. Προηγείται ως ανάγκη, κινείται παράλληλα σαν ικανοποίηση, έπεται σαν θόρυβος (την αποθησαύριση ορισμένοι τη λένε υστεροφημία). Το πρόβλημα είναι πως δεν κουράζεται ποτέ. Αυτό μοιάζει δυσνόητο. Και ο,τι άνθρωποι δεν κατανοούν, το υπερεκτιμούν. Αλλά δεν πρόκειται περί νομοτέλειας, ώστε να αφήνουμε την Οικονομία να επεμβαίνει στη φύση των ανθρώπων ή στην ίδια τη Φύση, στερώντας ακόμη και τις φωλιές των χελι...

Κι αν εσύ, περαστικέ διαβάτη, αναρωτηθείς πώς καμώθηκαν ετούτες οι μαστορεμένες εικόνες, δεν είναι η ώρα να επαναπαύεσαι. Όλοι μαζί έχουμε επίγνωση της συφοράς και του κακού. Έχουνε εισβάλει για τα καλά στα νοικοκυρεμένα μας σπίτια. Επέσαμε σαν τους Αχαιούς στη Λευκόπετρα πολεμώντας "τους πανταχού νικήσαντας". Εγκαταβιώνουμε τη βασιλεία του Πτολεμαίου Θ΄, σε μια εποχή εξευτελισμού, κατάντιας κι αστείρευτης ραδιουργίας. Ο Δίαιος, ο Κριτόλαος είμαστε εγώ κι εσύ, κι η ιστορία κύκλους κάνει ξοπίσω μας. Κι άλλοτες έπεσαν Ιερουσαλήμ, Αθήνα, Αλεξάντρεια, Βιέννη. Ωστόσο θα λυθο...

Ο ποιητής Εκεί, στη μέση της μεγάλης οδού ας σταθεί ο Ποιητής. Σηκώνοντας τα χέρια ψηλά να φωνάξει δυνατά τους στίχους του: "Και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στους ώμους τους".

Στο βιβλίο αυτό θα μας απασχολήσουν καλοί τρόποι και αξίες, που ο άνθρωπος δυστυχώς σταδιακά και μεθοδευμένα φροντίζει να τους βγάνει από τη ζωή του, με αποτέλεσμα να την δυσκολεύει πάρα πολύ. Θα αναφερθούμε σε μικρά πράγματα που δεν μας στοιχίζουν τίποτε, κι όμως είναι θησαυροί ανεκτίμητης αξίας. Θα αναφερθούμε σε όλα εκείνα τα μικρά λουλουδάκια όπως το ευχαριστώ, το παρακαλώ, το με συγχωρείς, το συγγνώμη κλπ. Επίσης, σε μεγαλύτερα και σε ιδιότητες σημαντικές, που κατά κύριο λόγο χαρακτηρίζουν τον κατ΄εικόνα και καθ΄ ομοίωση πλασμένο από τον Θεό άνθρωπο. Σε ιδιότητες κύριε...

Η ένταση των φαινομένων κοινωνικού αποκλεισμού κατά τα τελευταία χρόνια σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. δε θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορα τα συνδικάτα. Τα υψηλά επίπεδα ανεργίας, η φτώχεια και οι αδυναμίες άσκησης των κοινωνικών δικαιωμάτων από μεγάλα τμήματα του εργατικού δυναμικού, συνιστούν ένα πλέγμα σχέσεων το οποίο επιδεινώνει τη θέση των εργαζομένων και εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες. Πολλές φορές ο κοινωνικός αποκλεισμός καταδικάζεται με ιδεολογικούς και πολιτικούς αφορισμούς, που όμως δεν αρκούν για την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων που απορρέουν από αυτόν...

Το βιβλίο της Αποκάλυψης, είναι το τελευταίο από τα εξήντα έξη (66) βιβλία της Αγίας Γραφής. Η Αγία Γραφή, είναι το κοινώς αποδεκτό βιβλίο του Χριστιανικού Κόσμου. Για τους αληθινούς Χριστιανούς, είναι το βιβλίο του ίδιου του Θεού, του Δημιουργού των πάντων και του ανθρώπου. Είναι ένα δώρο σημαντικής αξίας, το δεύτερο σε σπουδαιότητα μετά από την θυσία του Γιού του, του Ιησού Χριστού και που με πολύ αγάπη τα πρόσφερε και τα δύο στους ανθρώπους. Είναι το βιβλίο οδηγιών, το προσπέκτους, που παρά το γεγονός που γράφτηκε σε περίοδο Δέκα Έξη αιώνων, (χίλια εξακόσια χρόνια) 1513π...

Ο κυριότερος λόγος, για τον οποίο γράφτηκε αυτό το βιβλίο, είναι η αγάπη μου για τον τόπο που γεννήθηκα και η επιθυμία μου να διερευνήσω και να ανακαλύψω τις ρίζες αυτού του μικρού χωριού στο βάθος του χρό­νου και μέσα στην ευρύτερη περιοχή που ονομαζόταν άλλοτε δήμος Λαπαθών. Πίστευα καθώς ξεκινούσα ότι ελάχιστα στοιχεία θα υπήρχαν γι' αυτό. Η πορεία στο δύσκολο δρόμο της έρευνας και αναζήτησής τους με ικανο­ποίησε. Η ικανοποίησή μου θα είναι ακόμη μεγαλύτερη, αν μελλοντικά κά­ποιος άλλος ικανότερος εμού φέρει στο φως και άλλα ιστορικά ή άλλης φύ­σεως δεδομένα, που π...