Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

...Ο Σεβαστιανός είναι πλέον μόνος, εγκαταλελειμμένος. Υποφέρει από τα βέλη που τρυπούν τις σάρκες του. Στο βλέμμα του διακρίνεται η αγωνία, ίσως για τον επικείμενο θάνατο. Η ανησυχία του είναι εμφανής στο βλέμμα και την κίνησή του. Τα μάτια του είναι στραμμένα ψηλά, αναζητώντας από εκεί κάποια βοήθεια. Οι παλάμες των δεμένων χεριών του είναι απλωμένες προς τον ουρανό σε μια κίνηση επίκλησης. Μέσα στο μισοσκόταδο που τονίζει την ερημιά του, μόνη πηγή φωτός είναι το σώμα του. Εκείνο το υπέροχο, το εφηβικό, που εκπέμπει και διαχέει μαρμαρυγές αγιότητας, αλλά και ηδυπάθειας κα...

Μπορώ να σου απαριθμήσω αρκετές παραδόσεις που στο όνομά τους βασανίζονται και σφάζονται ψυχές. Κι αν υπάρχει κάτι θεϊκό κάπου, πραγματικά πιστεύουμε ότι εμείς σαν μέρος της φύσης μπορούμε να το ερμηνεύσουμε κάνοντάς το θρησκεία, θιγόμενοι σε βαθμό φόνου θεορώντας ότι προσβάλλεται; Χαϊδεύεις ένα σκυλάκι έξω και γίνεται φίλος σου για πάντα. Αναρωτιέμαι, ο άνθρωπος ή το σκυλάκι είναι πιο κοντά στο Θεό; Χρειάζεται ανεβοκατέβασμα στη σκέψη μας. Ένα δίχρονο παιδί, δεν γνωρίζει τι είναι μίσος, κλεψιά, βία, φόνος, χρήμα, διαφθορά. Δεν πιστεύει πουθενά κι όμως πλημμυρίζει αγαθοσύνη...

Με τον τίτλο "Ξενοδοχείο Βαλκάνια" έκλεισα, το 2014, τον τριαντακονταπενταετή βίο μου (1979-2014) στην Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση - ΕΡΤ. Πάντα συμβασιούχος. Όταν γύρισαν οι 2.500 υπάλληλοι της ΕΡΤ, το 2014, μας διώξανε εμάς τους συμβασιούχους. Σ' αυτήν την εκπομπή, από το 1999 -η πιο μεγάλη που παρέμεινε εκπομπή μου- ήμουν ρεσεψιονίστ, στην υποδοχή των πελατών του. Και είχα υπότιτλο - φανταστικό μοναχικό ξενοδοχείο σ' αυτό το δρόμο που πουλούν μπαχαρικά και τσάι. Εδώ, σ' αυτό το βιβλίο, φέρνω μερικά από τα πρόσωπα που ήρθαν να κοιμηθούν κοντά μας. Διασημότητες. Ιστορία ο...

Ποιητές και τα ποιήματά τους από διάφορες χώρες του κόσμου - Ανατολή, Δύση, Λατινική Αμερική. Με φωτογραφίες των δημιουργών και βιογραφικό.

"I'm a bumblebee" Είμαι μια μέλισσα/ παντού πάω/ πετάω δεξιά κι αριστερά/ μαζεύω χυμούς, φτιάχνω ζάχαρες/ Είμαι μια μέλισσα/ τα χείλη σου είδα/ να τα τσιμπήσω έρχομαι/ να γίνουν κεράσια. (από τη σελ. 43 του βιβλίου)

Ο χωροχρόνος στο έργο του Ν. Καββαδία (κυρίως στις συλλογές "Πούσι" και "Τραβέρσο") παρουσιάζεται εντελώς διευρυμένος, ανοικτός σε υπερβάσεις και μεταθέσεις, αφού το φαντασιακό και το υπερφυσικό συναντά το ρεαλιστικό και το διαποτίζει, το υπερβατικό καταλύει τη λογική και την κυριαρχία της· ακόμη και τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου παρουσιάζονται ασαφή. Παράλληλα όμως ο χωροχρόνος του ποιητικού σύμπαντος του Καββαδία εμφανίζεται στους αναγνώστες προσωπικός και οικείος: το μακρινό και το εξωτικό συνυπάρχουν με το άμεσο και το συγκεκριμένο, το άγνωστο με το οικείο, το διαφορε...

Ανατύπωση της ποιητικής συλλογής "Νύχτες αγρύπνιας", που εξέδωσε το 1932 η ποιήτρια της Θεσσαλονίκης Ανθούλα Σταθοπούλου - Βαφοπούλου (1908-1935). Ποιήματα για τον έρωτα, τον θάνατο, το πάθος της ζωής και τα καθημερινά αδιέξοδα. Στη διάρκεια της σύντομης παρουσίας της στα γράμματα, που διέκοψε ο θάνατός της από φυματίωση, η ποιήτρια κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση του κοινού και των ομοτέχνων της. Το εισαγωγικό κείμενο υπογράφει ο Διονύσης Στεργιούλας.

Μαγεμένες πόρνες. Γυμνές με φτερά αγγέλου. Ερεθίζουν νεανικές σάρκες. Βαδίζουν στα μικρά δωμάτια. Με φώτα κόκκινα και ψηλά τακούνια. Με ένα χαμόγελο τόσο όμορφο. Άλλο τόσο θλιμμένο, πονεμένο. Που σε τρυφερές κάμαρες δεν ξάπλωσαν. Με απαλά, ερωτικά χέρια να τα αγγίξουν. Τόσα όνειρα παιδικά, εκείνα τα μάτια. Χάθηκαν στη σκόνη. Εκείνα τα λουλούδια που ήθελαν, μαράθηκαν. Κάηκαν, στάχτη έγιναν απ' τα ανθρώπινα χέρια.

Σ' έναν κόσμο που εύκολα αντιγράφεται μιλώντας στην πρώτη καλημέρα, ας ξεφτίσουμε σιγά-σιγά τον πόνο κοιτώντας τα επόμενα χρόνια μέσα από την αγάπη.

"Πηγαιμός" Δική της γλώσσα η ώρα η θαλασσιά/ Τότε που οι χίμαιρες τούς κυνηγούν/ Οι ημέρες τους λιγοστεύουν/ Τα ονόματά τους σβήνονται/ Και στην απανεμιά ακούς που ψιθυρίζουν/ Οι άνθρωποι αδειανά τότε είναι πουκάμισα. (από τη σελ. 9 του βιβλίου)

Η αφήγηση ξεκινάει ένα χειμωνιάτικο βράδυ στην μεγαλούπολη του Μάντσεστερ με την συνάντηση μιας παρέας τριαντάρηδων από διαφορετικές κουλτούρες και χώρες. Από εκείνη την στιγμή ξετυλίγονται οι παράλληλες ιστορίες τους που ταξιδεύουν τον αναγνώστη από το κοσμοπολίτικο Λονδίνο στο πολύβοο λιμάνι της Μασσαλίας κι από την όμορφη πρωτεύουσα του Βελγίου στο χιονισμένο Βερολίνο. Φιλία, έρωτας, πάθος, προδοσία και μοναξιά εναλλάσσονται με γρήγορους ρυθμούς καθώς οι κεντρικοί χαρακτήρες προσπαθούν να ανακαλύψουν τους εαυτούς τους και να δοκιμάσουν τα όριά τους. Είναι όμως αυτό που...

Ήταν μια γυναίκα που κυνήγησε το απόλυτο σε όλες του τις εκφάνσεις. Στον έρωτα, στη φιλία, στην καριέρα της. για την Νταλιντά, το μέτριο ήταν άγνωστη λέξη. Και όπως όλες οι μεγάλες προσωπικότητες, εμπεριείχε τις μάζες εντός της. Και μαζί τους, όλες τις ανασφάλειες, τις νευρώσεις, τις φοβίες, τις διαψεύσεις και τις ελπίδες τους. Ο χειρότερος εχθρός της και ταυτόχρονα ο πιο ισχυρός της σύμμαχος ήταν η μοίρα. Την κυνήγησε και έπαιξε μαζί της, στήνοντάς της τα πιο "μαύρα" πιόνια, σε μια παρτίδα σκάκι, που δεν ήθελε να ορίσει απλά νικητή, αλλά πρωταθλητή. Είχε αψηφήσει όμως τη θ...

Ο Μάριο, τριανταπεντάρης, καταξιωμένος αρχιτέκτονας και ταλαντούχος ζωγράφος. Αναζητώντας την απομόνωση, έφτασε στην καστροπολιτεία. Δεν ήταν μόνο το πρόσφατο διαζύγιο που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την Ρώμη. Ήταν και ο ανελέητος κατατρεγμός του από το Ιταλικό Τμήμα του Διεθνούς Δικτύου Αντιτρομοκρατίας, του διαβόητου I.C.N.- I. ... Όλα κυλούσαν ήρεμα ως τις πρώτες μέρες εκείνης της Άνοιξης, παραμονές του Πάσχα. Ο φοιτητόκοσμος της πόλης άρχισε να συρρέει στις γειτονιές της για το ετήσιο "συναπάντημα". Ανάμεσά τους, η πανέμορφη Μαρίνα και η κολλητή της Κατερίνα. Πλουσιο...

Αν ρωτήσει κανείς κάποιο παλαίμαχο ινδό κινηματογραφιστή τι έχει να θυμηθεί από τη Ναργκίς, θα του απαντήσει: "Όσοι θυμούνται την κόρη της παλαιάς ηθοποιού Τζανταμπάϊ και του Μοχάν Μπαμπού όταν ήταν ακόμη μικρό κοριτσάκι, την θυμούνται σαν ένα άβουλο, δειλό και αδέξιο παιδί". Αυτή ήταν κάποτε η Ναργκίς, που το πραγματικό της όνομα ήταν Ρασσίντα που θα πει "μυαλωμένη" και που γεννήθηκε στην Κακλούτα την 1η Ιουνίου του 1929. Η Ναργκίς πρωτοαντίκρυσε την κινηματογραφική κάμερα και στάθηκε κάτω από προβολείς και δέχτηκε το πρώτο της μακιγιάζ σε ηλικία μόλις πέντε ετών, ότ...

Επειδή φοβάμαι να παραδεχτώ ότι πέθανα, εισπνέω κάθε τόσο ή νομίζω ότι εισπνέω, τη μυρωδιά που αναδίνει το χώμα, νοτισμένο από την νυχτερινή δροσιά. Ανακατεμένο με οσμή από μέλι και θυμάρι. Είχα στην εξοχή, ένα μικρό σπίτι με ένα μεγάλο κήπο. Κάθε που πέρναγα κάποιο χρόνο εκεί, τα πρωινά, πολύ νωρίς, πριν φανεί ο ήλιος, έβγαινα από το κρεβάτι έξω και ανάσαινα βαθειά, την ευωδιά αυτή, της γης. Τότε αφυπνιζόμουνα τελείως. Αντάλλαζα καλημέρες με τον φίλο μου τον κοκκινολαίμη, που μάλλον είχε την φωλιά του κάπου εκεί κοντά. Τα χελιδόνια, σαν σφήνες, πέρναγαν πάνω από την αυλή...