Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είδα περιουσίες να εξανεμίζονται φύλλο φτερό. Φιλίες σοβαρών οικογενειαρχών να γίνονται μίση και πάθη άγρια για μεσόκοπες τραγουδίστριες, που το καλύτερο γραφείο συνοικεσίων δε θα μπορούσε να πασάρει στο χειρότερο συνταξιούχο. Είδα έναν κόσμο που άναψε πάνω σε μια σκηνή όλο μάγια. Σαν τον πιο άγριο και άπονο έρωτα που θα 'θελε να γράψει ο Λόρκα ή σαν ένα φλαμένκο πάνω σε απαγορευμένα βήματα κι άγριες φιγούρες της φωτιάς. Μπορεί και σαν σκηνές που ο Αλμοδοβάρ και ο Φασμπίντερ δεν πρόλαβαν να βάλουν στις ταινίες τους, γιατί δεν έζησαν, δεν είδαν για να εμπνευστούν. Τη νύχτα...

Το βιβλίο τής ζωής του πατέρα μου, η αυτοβιογραφία του, δεν ολοκληρώθηκε. Ήρθε το τέλος της ζωής του πριν από το τέλος των αναμνήσεών του. Το έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του '80. Έζησε άλλα δεκαπέντε χρόνια περίπου, ακμαίος σωματικά και πνευματικά. Γιατί σταμάτησε; Δείχνει στο σημείο που είναι σταματημένο σαν να ήθελε να ξεχωρίσει -σαν ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο- τη ζωή του στην Αμερική. Ίσως αυτός και να ήταν ο λόγος που διέκοψε τη γραφή, μέχρι να ανακαλέσει μέσα του τη ζωή του μετανάστη. Μια ζωή σκληρή, που ποτέ δεν συμφιλιώθηκε μαζί της, αλλά με υπομονή έζησε για να κα...

Από τα επικήδεια που διάβασα, περισσότερο μου εντυπώθηκαν τούτα τα λόγια του Μάριου Πλωρίτη: "Όσο οδυνηρή ήταν χτες το βράδυ η είδηση, άλλο τόσο έμοιαζε απίστευτη. Πώς να φανταστείς τον Βασίλη Λογοθετίδη ασάλευτο, σιωπηλό, ανέκφραστο; Αυτόν, που ήταν όλος ένας παλμός ζωής, ένας χείμαρρος κεφιού, μια έκφραση χαράς; Αυτόν που και μόνο η είσοδός του στη σκηνή γαλβάνιζε το κοινό, που με μια κίνηση γκρέμιζε όλα τα τείχη της σοβαροφάνειας, που με μια του μούτα ανέσυρε από μέσα του ατέλειωτα αποθέματα ιλαρότητας;"

Την Παρασκευή 7 Ιουλίου 1967 ο Τζακ τηλεφώνησε από το θέατρο. Η Βίβιαν ακουγόταν κοιμισμένη και είχε δυσκολία να μιλήσει. Βαθιά ανήσυχος επέστρεψε στο Τίκερατζ αμέσως μετά την παράσταση για να τη βρει κοιμισμένη με τη γάτα κουλουριασμένη στα πόδια της. Πήγε στην κουζίνα να φτιάξει κάτι να φάει και ένα τέταρτο αργότερα γύρισε να δει αν κοιμόταν ακόμα. Ανοίγοντας την πόρτα την βρήκε πεσμένη στο πάτωμα. Την σήκωσε και προσπάθησε να της δώσει "το φιλί της ζωής". Το κορμί της ήταν ζεστό, αλλά δεν ανέπνεε. Πρέπει να είχε αισθανθεί ότι πνίγεται, προσπάθησε να πιάσει ένα θερμός με...

Μια ξεχωριστά ελκυστική στενόμακρη χώρα, που ανήκει σε μια χερσόνησο ανάμεσα στον Κινεζικό υπερκολοσσό και την απέραντη Ινδία, την επονομαζόμενη Ινδοκίνα, είναι το Βιετνάμ. Στη μια πλευρά της, οι δύο άλλες χώρες της Ινδοκίνας, στην άλλη τα κύματα της θάλασσας της Κίνας και πιο πέρα ο μεγαλοπρεπής ατέλειωτος Ειρηνικός Ωκεανός. Ο ποταμός Μεκόνγκ, ο πατέρας των ποταμών, διαδραματίζει από πανάρχαιους χρόνους σημαντικό ρόλο στη ζωή του Βιετνάμ, όπως άλλωστε και όλων των χωρών και των λαών της Νοτιοανατολικής Ασίας. Είναι για ολόκληρη την Ινδοκίνα, ότι αποτελεί κι ο πανάρχαιος Νε...

Όταν ο Πέτρος τυχαία συναντά μια άγνωστή του γυναίκα, το βλέμμα της τον αναστατώνει. Καταλαβαίνει ότι την γνωρίζει, αλλά δεν ξέρει που και πότε την έχει ξανασυναντήσει. Με την βοήθεια των αναδρομών, που έχει την ικανότητα να τις προκαλεί ο ίδιος, κατορθώνει να ξεδιαλύνει αυτό το μυστήριο και να δώσει απάντηση στα ερωτήματά του. Είναι το βλέμμα της Μαλέ. Πριν 3000 χρόνια περίπου, έζησε στην Αρχαία Αίγυπτο σαν γιος του Φαραώ Ραμσή Γ'. Σαν στρατηγός στα νεανικά του χρόνια ερωτεύεται την ονειρική πριγκίπισσα Μαλέ που την παντρεύεται σαν αρχιστράτηγος και γίνεται Βασίλισσά το...

Η παρούσα μελέτη είναι μια, εκ των ένδων, ανάγνωση του έργου του πρόωρα χαμένου ποιητή Ανδρέα Αγγελάκη, που αποσκοπεί στην υποτύπωση και την σκιαγράφηση των βασικών θεματικών πυρήνων του ποιητικού του έργου. Επιπλέον επιχειρείται η διαλεκτική ερμηνεία έργου και ζωής και η διασύνδεση των ποιητικών του κρυσταλλώσεων με τα ευρύτερα διακείμενα της νεοελληνικής κοινωνίας μετά το 1950. Ο Αγγελάκης, και το έργο του, λαμβάνονται, από τον μελετητή, ως συμβολικές απεικονίσεις των δυνατοτήτων, των επιθυμιών και των αδιεξόδων μιας ολόκληρης γενεάς και της υπαρξιακής της περιπέτειας στ...

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ Όταν περνούσε πάνω στο πατίνι άγγελος ήταν μ' ανοιγμένα φτερά. Του χάριζαν παλάτια, αυτός ήθελε μόνο, ένα κουτί σοκολατάκια - έστω ένα παγωτό. Τον πήρε μια στροφή του δρόμου και χάθηκε. Τώρα γυρνά με άλουστα μαλλιά και λιγδωμένα ρούχα. Αφέθηκε όπως μπουκάλι πλαστικό πεταμένο στ' απόνερα. Λικνίζεται σε ρυθμό μπλουζ. Δεν ανήκει στα θαυμαστά πλάσματα του Νότου. Ένας Νότιος μόνο χωρίς θαυμαστικό. Χωρίς σανίδα σωτηρίας.

"Το μόνο που θέλω στη ζωή μου είναι να μείνω μόνη, μακριά απ' όλους". "Είμαι μια μοναχική ύπαρξη πάνω στη γη" "Σταματήστε, σας παρακαλώ, να χτυπάτε κάθε βράδυ την πόρτα του δωματίου μου, ενώ ξέρετε ότι έχω ανάγκη από λίγο ύπνο". "Να με αποκαλείτε απλώς G.G.". "Με πειράζει πολύ τ' ο,τιδήποτε γράφετε για μένα... είναι σαν να φυλακίζετε την ψυχή μου μέσα σε δυο κόλες χαρτί". Περιέχονται τα κείμενα: - "Μόνο μια φορά τον αιώνα εμφανίζεται τέτοιο πρόσωπο" - "Γκρέτα Γκάρμπο: ο μύθος της, θα ζει" - Γιώργος Χρονάς, "Γκρέτα Γκάρμπο" - Ελένη Μπίστικα, "Η ανάσταση εν...