Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια συγκινητική ιστορία ενός φτωχού Εβραιόπουλου που ταξιδεύει ανέμελα στο πλοίο της ζωής του με όλες τις περιπέτειες και εκπλήξεις. Ένα σκελετωμένο αγοράκι πουλάει στους δρόμους σταφιδόπιτες, βιώνει έκπληκτο τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, φτάνει μέχρι τις Ινδίες και καταλήγει ξανά στην Ελλάδα διευθυντής σε μεγάλη εταιρεία. Άκουσα την ιστορία σου Ραφαήλ και μου άρεσε. Το βιβλίο σου με ηρέμησε και με ζέστανε. Σαν να είχα έλθει να σ' επισκεφτώ. Κάθισες απέναντί μου και μου διηγήθηκες τη ζωή σου. Εγώ, μου είπες, δεν με βλέπω διαφορετικό επειδή είμαι Εβραίος. Οι άλλοι με βλέπ...

[...] Επί 30 χρόνια ο Μπαρτ Λάνκαστερ υπήρξε ένας από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς στον κόσμο. Η δυναμική του προσωπικότητα σε συνδυασμό με το ευχάριστο παρουσιαστικό του κατάφερναν να κερδίζουν τους θεατές ακόμη και σε ταινίες που υστερούσαν σε σενάριο, ήταν φτωχά σκηνοθετημένες ή ο ίδιος δεν έδινε τις καλύτερες ερμηνείες του. Οι επιλογές του τόσο σε ρόλους όσο και σκηνοθέτες που εκείνος θεωρούσε σημαντικούς, ανέδειξαν μια πλούσια και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα καριέρα την οποία αξίζει να παρακολουθήσει κανείς από κοντά. [...] (απόσπασμα από το βιβλίο)

Η Lila Teman κατοικεί στη φωτιά του έρωτα και της απώλειας. Κατοικεί σε μια άγνωστη πατρίδα που τα σύνορά της διαγράφονται από διαδρομές πόνου. Υμνεί, υπομένει, αναγνωρίζει και ζητιανεύει την αθωότητα του αγνώστου. Η Lila Teman σηματοδοτεί μια ανεξάντλητη δοκιμασία στον τόπο που κατοικεί η επιθυμία του άλλου. Πρωτότυπη ποιητική προσέγγιση του θέματος του έρωτα και του πόνου. Γεμάτο από τελετουργικά και συμβολικά στοιχεία από ό,τι πιο θηλυκό και αρσενικό μπορεί να υπάρξει. Η Lila Teman είναι ένα απαιτητικό ποιητικό κείμενο που θα μπορούσε να αποδοθεί εξαιρετικά σε θεατρ...

390 πρόσωπα καταθέτουν τη μαρτυρία τους για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Ανάμεσά τους, καλλιτέχνες όπως οι Διονύσης Σαββόπουλος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Σταμάτης Κραουνάκης, Νίκος Χουλιαράς, Πόλυ Πάνου, Καίτη Γκρέυ, Νίκος Παπάζογλου, Σωκράτης Μάλαμας, Ιωάννα Καρυστιάνη, Όλια Λαζαρίδου, Κώστας Λαχάς, Γιάννης Κοντός, αλλά και απλοί άνθρωποι όπως μια ιερόδουλη, ένας περιπτεράς, υπάλληλοι καθαριότητας, οι πιο πολλοί από τη Θεσσαλονίκη. Μιλάει, επίσης, η σύζυγός του Βάσω Καζαντζίδη. [...] Θα μπορούσαν κάποιοι να πουν ότι το αφιέρωμα δεν είναι πλήρες. Αλλά μπορεί, άραγε, να γίνει ένα...

Τι ανόητα και θριαμβικά που λαλούν αυτά τα κοκόρια της οδού Αισχύλου. Ανεβασμένα πάνω σε καφάσια, πίσω από αυλές· κάτω από κλειστά παράθυρα αναγγέλλουν την άφιξη της κάθε νέας αυγής. Κι όχι μόνο. Και τα πολύχρωμα φτερά τους πώς λάμπουν στον Ήλιο. Η Σελήνη πώς τα κάνει να ξαγρυπνούν. Είμαστε τώρα, μια στιγμή κι έπειτα σκότος, σαν να διαλαλούν. Ακούστε μας πώς δηλώνουμε την ύπαρξή μας. Σταθείτε μια στιγμή να μας δείτε βιαστικοί διαβάτες. Κοιτάχτε τι διαλέγουμε για να ζούμε. Λίγους σπόρους, χώμα και νερό. Δεν βαριόμαστε να ζούμε έτσι αιώνες. Κι όταν με το αίμα μας ραν...

Ο Αντισημίτης που σέβεται τον εαυτό του, δεν θα πιστέψει ποτέ σε ψευδείς διαδόσεις, πώς ένας Εβραίος μπορεί να είναι και... καλός, γιατί το όνομα ακυρώνει αμέσως το επίθετο. Αυτά τα δύο δεν μπορούν να πάνε ποτέ μαζί κι αυτές οι φήμες στοχεύουν μόνο στο να παραπλανήσουν και να παρασύρουν στην πλεκτάνη αθώους ετερόδοξους ώστε ο Εβραίος να μπορεί τους έχει του χεριού του και του... ποδαριού του. [...] (από τη σελ. 1 του βιβλίου)

"Μιραμπίλλια" Αύριο λοιπόν, θα τον περιμένει, στην παραλία Μιραμπίλλια,/ ίσως γυμνή, ίσως ντυμένη,/ με κοραλία βουκαμβίλια,/ το πρώτο τους φιλί χυμός πορτοκαλί,/ θα τον τραβήσει ένα πουλάκι,/ που χρόνια προσπαθεί, να κάνει επαφή,/ από την ήλιο με τη γη,/ με το μικρό του καλαμάκι. (από τη σελ. 12 του βιβλίου)

Η αφήγηση ξεκινάει ένα χειμωνιάτικο βράδυ στην μεγαλούπολη του Μάντσεστερ με την συνάντηση μιας παρέας τριαντάρηδων από διαφορετικές κουλτούρες και χώρες. Από εκείνη την στιγμή ξετυλίγονται οι παράλληλες ιστορίες τους που ταξιδεύουν τον αναγνώστη από το κοσμοπολίτικο Λονδίνο στο πολύβοο λιμάνι της Μασσαλίας κι από την όμορφη πρωτεύουσα του Βελγίου στο χιονισμένο Βερολίνο. Φιλία, έρωτας, πάθος, προδοσία και μοναξιά εναλλάσσονται με γρήγορους ρυθμούς καθώς οι κεντρικοί χαρακτήρες προσπαθούν να ανακαλύψουν τους εαυτούς τους και να δοκιμάσουν τα όριά τους. Είναι όμως αυτό που...

"I'm a bumblebee" Είμαι μια μέλισσα/ παντού πάω/ πετάω δεξιά κι αριστερά/ μαζεύω χυμούς, φτιάχνω ζάχαρες/ Είμαι μια μέλισσα/ τα χείλη σου είδα/ να τα τσιμπήσω έρχομαι/ να γίνουν κεράσια. (από τη σελ. 43 του βιβλίου)

"Πηγαιμός" Δική της γλώσσα η ώρα η θαλασσιά/ Τότε που οι χίμαιρες τούς κυνηγούν/ Οι ημέρες τους λιγοστεύουν/ Τα ονόματά τους σβήνονται/ Και στην απανεμιά ακούς που ψιθυρίζουν/ Οι άνθρωποι αδειανά τότε είναι πουκάμισα. (από τη σελ. 9 του βιβλίου)

Η "Βιο-Μυθογραφία" του πολύπλευρου καλλιτέχνη Μίνου Αργυράκη στην πιο δημιουργική του εποχή - εκτός από μερικά "Μινωϊκά" διαλείμματα, παρέα με την ιρλανδέζα σύντροφό του, την "Δαιδάλα". Αρχίζει το αληθινό "παραμύθι" με την απόδρασή τους από το Μανχάτταν και τον οδυσσειακό νόστο στην Ελλάδα. Συνεχίζει με την πάλαι ποτέ Πλάκα του 1965, τότε που το ονειροπαρμένο ζευγάρι έφτιαξε - με την πολύτιμη συμμετοχή του Τσαρούχη - το μικρό θέατρο γνωστό ως "Κιβωτός της Amy". Γκρεμίζεται το όνειρο με την κατάρα της Δικτατορίας, μα ξαναζωντανεύει με τον τελικό "επαναπατρισμό". Με άφθονα σχ...

"H oπτασία" Χιμαιρική υπόσταση/ Ανοιχτή θέα στο προκάλυμμα της ζωής/ Παρθένων οφθαλμών την χρήση/ Κατοικεί, ενυπάρχει, φωτοδότη/ Την άγνοια της σκέψης/ Έρωτας στυγνός, αμείλικτος την απεστράφη/ Σαν δούκας το προλεταριάτο/ Άγγιξε το σταυρουδάκι ήταν γούρικο/ Ανύψωσε νεκρούς οφθαλμούς/ Χάθηκε στο κενό/ Εξίσωση του μέλλοντος, το παρόν/ Αλχημεία δότου της χάρισε την ζωή/ Στου βλέμματος την κόψη/ Χρήστρια της οδύνης/ Απέδωσε το βιος στο μαγγανοπήγαδο της καριέρας. (από τη σελ. 88 του βιβλίου)

"Συμπλήρωμα" Στο σώμα μου αναζητάς τον ήλιο του θέρους/ που πνίγηκε στο σούρουπο./ Στο σώμα σου ψάχνω την αυγή/ που πριν καλά καλά γεννηθεί,/ χάθηκε στα μισά της νύχτας. (από τη σελ. 21 του βιβλίου)

"Ο ταξιδιώτης" Με τη βαλίτσα στο χέρι/ Ο ταξιδιώτης/ Ούτε έρχεται/ Ούτε φεύγει./ Απ' την καρδιά του/ λείπει ο λεπτοδείχτης/ Οι ώρες περνούν αργά/ Γιατί ανυπόμονα/ Ο ταξιδιώτης/ ούτε έρχεται ούτε φεύγει. (από τη σελ. 32 του βιβλίου)

Σ' ένα παλιό σπίτι, της Ξάνθης, συνάντησα για πρώτη φορά, τον Αθηναίο Άκη Πάνου, το χειμώνα του 1989. Πήγαινα να συναντήσω τον άνθρωπο για τον οποίο παράξενα και δυνατά πράγματα ακούγονταν. Στο μυαλό μου γύριζαν στίχοι και φωνές από τα τραγούδια του και δηλώσεις του που τον έκαναν να διαφέρει από την ανθρώπινη σωρό των καλλιτεχνικών πτωμάτων που κυκλοφορούν στην πατρίδα μας. Δεν έπεσα έξω. Ήταν πάντοτε σοβαρός, αυστηρός, σπουδαίος, όπως και στα τραγούδια του. Καρπός της συνάντησής μας αυτό το βιβλίο, που έρχεται να προστεθεί, στα βιβλία των εκδόσεων μας, για τον Μπάϋρον, το...

...Το νοσοκομείο βρίσκεται στο νοτιανατολικό Λονδίνο και δεν ξέρουμε κανένα εδώ που καταλήξαμε... Το παιδί κοιμάται; Μοιάζει να κοιμάται! Δεν ικετεύει πια για ένα χάδι μια αγκαλιά. Βρισκόμαστε ξανά εδώ... Τα χέρια του κρέμονται στα δικά μας και ο Άγγελος παραμιλάει. Σηκώνομαι να φύγω. Θ' ακολουθήσουν ατέλειωτα βράδια που θα γίνεται ξανά και ξανά το ίδιο έγκλημα στην ψυχή μου! Κλειδώνομαι στον πόνο. Καίγομαι απ' τον πυρετό του θανάτου και δεν ξέρω τι να κάνω... Δεν είμαι εκεί αν και βρίσκομαι αναπνοές κοντά δίπλα στο σώμα του νοερού λογάριθμου που μας συνδέει με την δεύτερη...

"Επί των Υδάτων" Βαδίζοντας ο Θεός/ επί των υδάτων/ εσκέφθη το φως/ ένα φως που να χωρά/ τον αμνό και το φονιά/ Φάνηκαν οι δυο φονιάδες,/ είδαν το μικρό κορίτσι/ που έπαιζε κοντά στο κύμα/ Πέρασε ο ένας, το ξεκοίλιασε/ Πέρασε ο άλλος, είπε: κρίμα/ Και είπε ο Θεός:/ δε θέλω να βλέπω/ αυτό το φως/ Λησμόνησέ με/ όπως ο Θεός/ το ποίημα/ επί των υδάτων. [...] (από τη σελ. 15 του βιβλίου)