Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "Σημειώσεις ενός νεαρού γιατρού" που ανήκουν στα πρώτα λογοτεχνικά πονήματα του Μπουλγκάκωφ και πρωτοδημοσιεύθηκαν τη διετία 1925-1926, αφενός δεν εμπίπτουν στον προβληματισμό της μετεπαναστατικής εποχής, αφετέρου όμως δεν εναρμονίζονται ούτε και με την ιδεολογία των προεπαναστατικών λογοτεχνών: Ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής στα επτά από τα συνολικά εννέα διηγήματα της συλλογής βρίσκεται σε μια τρομακτική απομόνωση, σχεδόν εκτός ιστορικής πραγματικότητας, σε έναν τόπο αδιάφορο εθνικά και ιδεολογικά, φυλακισμένος σχεδόν στην ερημιά ενός αποκομμένου από τον πολιτισμό, τις συγκο...

Η νουβέλα "Το πλουσιόπαιδο" πρωτογράφτηκε το 1924 στο Κάπρι της Ιταλίας και ολοκληρώθηκε την επόμενη χρονιά στο Παρίσι. Περιελήφθη το 1926 στη συλλογή διηγημάτων All the Sad Young Men (Όλοι οι θλιμμένοι νέοι). Συνεχίζοντας την μελέτη των επιπτώσεων του πλούτου στη ζωή ενός ανθρώπου, με την οποία είχε καταπιαστεί στον Υπέροχο Γκάτσμπυ, ο Αμερικανός συγγραφέας καταδύεται με το Πλουσιόπαιδο στον κόσμο της αστικής αριστοκρατίας της Νέας Υόρκης του Μεσοπολέμου, των βιοτικών της συνηθειών, των πεποιθήσεων και των εμμονών της. Ανατρέποντας διαρκώς τις προσδοκίες του αναγνώστη του,...

Ο Γκαίτε άρχισε να γράφει το "Ένας άνδρας πενήντα ετών" το 1807, λίγο προτού κλείσει τα πενήντα. Δημοσιεύθηκε πρώτη φορά δέκα χρόνια αργότερα σε συντομευμένη μορφή και επανεκδόθηκε το 1821, ενταγμένο πλέον στο δεύτερο μέρος του μυθιστορήματος για τον Βίλχελμ Μάιστερ. Στη σημερινή, πολύ πιο εκτεταμένη της μορφή, η ουσιαστικά αυτοτελής αυτή νουβέλα είδε το φως της δημοσιότητας το 1829. Θέμα της έχει τη συναισθηματικά πολυτάραχη και βιωματικά σύνθετη εμπειρία του αρχόμενου γήρατος, σε μια εποχή όπου η ηλικία των πενήντα ετών θεωρείται γενικά ως αφετηρία της σωματικής και πνευμ...

Η σχεδόν μεταφυσική λατρεία γύρω από το πρόσωπο του Μαρξ, του έχει αποστερήσει κατά κάποιο τρόπο την ανθρώπινή του διάσταση. Έχοντας παγιώσει την ιστορική του εικόνα, δύσκολα μπορεί να "βολευτεί" στο ένδυμα της καθημερινότητας, έτσι ώστε η εκδοχή του Μαρξ ως αντικείμενο του πόθου να φαντάζει σχεδόν βέβηλη... Κι όμως, ο ερωτευμένος Μαρξ, ο Μαρξ της οικογένειας, των φίλων, του καθημερινού βίου, της περιπέτειας, των αγώνων, των απίστευτων δυσκολιών, είναι αυτός που ζωντανεύει μέσα από τις συγκλονιστικά αποκαλυπτικές επιστολές της γλυκιάς του "γαϊδουρίτσας", όπως περιπαιχτικά...

Η νουβέλα "Ο εκδικητής" δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1838 στο Blackwood's Magazine. Με τη χαρακτηριστική του προσήλωση στη θεματική του φόνου, και τοποθετώντας την αφήγηση στο αστικό περιβάλλον της γερμανικής επαρχίας, ο ντε Κουίνσυ εξιστορεί μια σειρά από βίαιες και μυστηριώδεις πράξεις τελετουργικής εκδικήσεως, εμμένοντας ιδίως στα κίνητρα του δράστη και το κοινωνικό τους υπόβαθρο. Ο φόνος εκδικήσεως στον ντε Κουίνσυ είναι, όπως γράφει για τον συγγραφέα ο Κωστής Παπαγιώργης, έγκλημα πρωτίστως ηθικό. "Για να είναι ηθικό έγκλημα και όχι ηθικό ατύχημα, η δολοφονία πρέ...

Απευθυνόμενος στους εξόριστους προγραμμένους Γάλλους συμπατριώτες του στη Μεγάλη Βρετανία, ο Βίκτωρ Ουγκώ μας παραδίδει ένα μεγαλειώδες αντιπολεμικό κείμενο, ένα απαστράπτον κατηγορώ εναντίον της μοναρχίας και της απολυταρχίας, συνθέτοντας ταυτόχρονα τον ύμνο της Ενωμένης Ευρώπης, ενός οράματος συγκλονιστικά επίκαιρου στις μέρες μας. Καταγγέλλοντας τις καταστρεπτικές συνέπειες των αλλεπάλληλων ευρωπαϊκών πολεμικών συγκρούσεων, εμπνέεται από μια πολιτική που κάνει λόγο για την αναγκαιότητα της Ενωμένης Ευρώπης! Μιας Ευρώπης όπου "... δεν θα υπήρχαν σύνορα, ούτε τελωνοφύλακες...

Ιστορίες από τις Νότιες Θάλασσες, θρύλοι και αφηγήσεις από τον καιρό των φαλαινοθήρων και των κουρσάρων του Ειρηνικού, περιγραφές εξωτικών όσο και σκληρών τόπων, ψυχογραφίες ανθρώπων σημαδεμένων από την περιπλάνηση και τη μοναξιά... Τα "Μαγεμένα νησιά" του Χέρμαν Μέλβιλ, σπονδυλωτή νουβέλα του 1854, μας ξαναφέρνουν στον οικείο κόσμο του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα, τον κόσμο που τρία χρόνια πριν, το 1851, είχε ήδη βαλθεί να σκιαγραφήσει στον Μόμπυ-Ντικ. Οι θαυμαστές του Μέλβιλ θα βρουν κι εδώ τη γνωστή δεξιότητα με την οποία σκηνοθετεί την πλοκή, την εμμονή του στην απ...

"Το "ελληνικό πρόβλημα" δεν είναι η σωρευτική ύφεση, η ανεργία και οι νέες μορφές φτώχειας, δεν είναι η οπισθοχώρηση των τελευταίων δεκατεσσάρων μηνών, το τρίτο μνημόνιο και η επιστροφή σε ύφεση, δεν είναι η απουσία επενδύσεων και η αβεβαιότητα ως προς τη δυνατότητα επανέναρξης της πραγματικής οικονομίας, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο, που ξεπερνά ακόμα και το κλίμα κοινωνικής και οικονομικής απαισιοδοξίας. Είναι η απώλεια βαθμών εθνικής ισχύος. Είναι η αδυναμία πολιτικής και κοινωνικής συνεννόησης. Είναι, αν θέλουμε να εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο, ένα ζήτημα συλλογικής αυτοσ...

Η διεισδυτική ματιά της Μάνσφηλντ επικεντρώνεται στις γυναίκες της εποχής της. Γράφει στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν οι σουφραζέτες διαδηλώνουν και φυλακίζονται στην Αγγλία. Γράφει για τις γυναίκες που ταλαντεύονται ανάμεσα στην υποταγή στον άνδρα και τις πρώτες δειλές προσπάθειες χειραφέτησής τους. Βλέπει την υποκρισία και τις αυταπάτες τους, τις κρυφές στιγμές της απόγνωσης και του θριάμβου τους. Οι άντρες γύρω της είναι άξεστοι ή βλάκες που μπορούν να προσφέρουν μόνο βία, ανόητη αφοσίωση ή την υποδούλωση του γάμου και των παιδιών. Αναρρώνοντας από την αποβολή της και το...

Αν ο Σαίξπηρ είναι όλα αυτά που ο Τολστόι απέδειξε ότι είναι, πώς γίνεται να τον θαυμάζουν όλοι; Προφανώς η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι ένα είδος μαζικής ύπνωσης ή "επιδημικής υποβολής". Τζώρτζ Όργουελ Η εξίσωση μοιάζει απλή: πάντα όταν μια λογοτεχνική αυθεντία λοιδορείται από μια άλλη έχουμε ένα λογοτεχνικό γεγονός. Το κείμενο του Τολστόι "Για τον Σαίξπηρ και το δράμα" δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο που αμφισβητούσε τον Άγγλο βάρδο, θεωρείται όμως από τα σπουδαιότερα. Πριν από τον Τολστόι, τον Σαίξπηρ είχαν επικρίνει αυστηρότατα και άλλοι. Ανάμεσά τους...

Οι περισσότεροι σύγχρονοι αναγνώστες δεν θεωρούν τον μεγάλο Κάρολο Ντίκενς συγγραφέα μυστηρίου και αστυνομικών ιστοριών. Μια προσεκτικότερη, όμως, ματιά στο σύνολο του έργου του μας δείχνει ότι σε μια εποχή που το λογοτεχνικό είδος του μυστηρίου και των περιπετειών των ντετέκτιβ βρισκόταν ακόμα στα σπάργανα, ο Ντίκενς ενέτασσε το μυστήριο και το έγκλημα με αμεσότητα και μαεστρία σε σχεδόν κάθε του μυθιστόρημα ή νουβέλα, με τρόπο ώστε να μπορεί σήμερα να θεωρείται -δικαιολογημένα- πρωτεργάτης στην εξέλιξη του είδους αυτού. Έχοντας εργαστεί σε δικηγορικό γραφείο, αλλά και στο...

Εν ου παικτοίς. Μπορεί να παίζει κάποιος με το Σύνταγμα και τους δημοκρατικούς θεσμούς; Μπορεί να ανοίγει θέματα όπως η υποκατάσταση της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος, που προβλέπεται στο άρθρο 110, από δημοψήφισμα; Τι σημαίνει για τον κοινοβουλευτικό χαρακτήρα του πολιτεύματός μας η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας και η άμεση εκλογή του από το εκλογικό σώμα; Ποια επίπτωση θα έχει στο πολίτευμα, και κυρίως στην κυβερνητική σταθερότητα, η τυχόν εισαγωγή του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής χωρίς αναθεώρηση των συνταγματικών διατάξεων...

Οι οχτώ "Ιστορίες αυτοχειρίας" δημοσιεύτηκαν την ίδια δεκαετία, ανάμεσα στο 1880 και το 1890, αρχικά στις εφημερίδες με τις οποίες συνεργαζόταν ο Μωπασσάν, για να ενταχθούν στη συνέχεια σε κάποια διαφορετική συλλογή διηγημάτων η καθεμιά τους. Η κοινή τους θεματική αποτέλεσε το έναυσμα για να παρουσιαστούν εδώ ως μία ενιαία ενότητα. Το θέμα της αυτοχειρίας είναι κάτι που απασχολούσε τον Μωπασσάν πολύ πριν επιχειρήσει να βάλει και ο ίδιος τέλος στη ζωή του. Στις σύντομες αυτές ιστορίες θα συναντήσουμε ένα ευρύ φάσμα από αυτόχειρες αλλά και από τις αιτίες που μπορεί να οδηγ...

Στην ανθολογία αυτή παρουσιάζονται ενδεικτικά έντεκα κορυφαίοι στην πλειονότητά τους εκπρόσωποι της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο καθένας από τους οποίους αναδεικνύει με τον μοναδικό του τρόπο τη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον άνθρωπο και στη γάτα. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των ιστοριών είναι η ενστικτώδης διάθεση ανεξαρτησίας του ζώου, που το κάνει να φαίνεται σαν να διεκδικεί από τον άνθρωπο μια σχέση αμοιβαιότητας. Έτσι περιγράφονται σχέσεις εξανθρωπισμένες που αναφέρονται στην τάση για ελευθερία, στον έρωτα, στη ζηλοτυπία, στη σεξουαλικότητα, στην εξυπνάδα. Η γάτα...

Με τη συλλογή αυτή, η Βιρτζίνια Γουλφ, η γυναίκα που επηρέασε όσο λίγοι την λογοτεχνία του 20ού αιώνα, απέκτησε για πρώτη φορά τη φήμη της ως η συγγραφέας με την πιο ζωντανή φαντασία και το πιο λεπταίσθητο ύφος της εποχής της. Επηρεασμένη από τον Τζόυς, τον Προυστ και τις θεωρίες του Γουίλιαμ Τζέιμς, του Μπεργκσόν και του Φρόυντ, επικέντρωσε τις προσπάθειές της στην δημιουργία ενός καινοτόμου μυθιστορηματικού ύφους που έδινε έμφαση στην αέναη ροή της συνείδησης, στο πέρασμα του χρόνου ως μια αλληλουχία επακόλουθων και πεπερασμένων στιγμών και ως μια μακρά ακολουθία χρόνων...

Ο Λουί Ρουμπιέ είχε τα πάντα -μια αγαπημένη οικογένεια, πλούσιες σοδειές, αφθονία, ευμάρεια- και ήταν ευτυχισμένος. Δεν υπολόγισε όμως τα καπρίτσια του ποταμού Γαρούνα, που, αφού γονιμοποίησε τη γη του, του τα παίρνει όλα πίσω. Σε λίγες ώρες το όνειρο γίνεται εφιάλτης. Η μοίρα του ανθρώπου είναι τρομερά ευάλωτη· και τα ανθρώπινα επιτεύγματα εύθραυστα απέναντι στις δυνάμεις της φύσης. Με αφορμή τις μεγάλες πλημμύρες του Γαρούνα το καλοκαίρι του 1875, ο Ζολά μας κόβει την ανάσα με μια διήγηση σε ρυθμό ασθμαίνοντα, όπου μέσα στα νερά του φοβερού ποταμού στροβιλίζονται τα πρόσω...

Σε αυτή την ανθολογία παρουσιάζονται έξι σημαντικές γυναίκες που έζησαν και έγραψαν στη διάρκεια του 19ου αιώνα, η καθεμιά από τη δική της σκοπιά, αντιμέτωπες με τις καθόλου ευνοϊκές συνθήκες της εποχής τους απέναντι σε γυναίκες που τολμούσαν να αμφισβητήσουν τα κοινωνικά στερεότυπα. Οι έξι πρώιμες αυτές ιστορίες μυστηρίου και αγωνίας, με υποθέσεις απαγωγών, ναρκωτικών, φαντασμάτων και μεταφυσικών φαινομένων, εντυπωσιάζουν με τη σύγχρονη αφηγηματική τους ένταση και τη διαχρονική αντοχή της κλασικής γραφής.

Ο "Ζωντανός νεκρός" είναι μια νουβέλα του Ουίλκι Κόλλινς, της οποίας η κεντρική ιδέα ανάγεται σε μια αληθινή υπόθεση που απασχόλησε τη Δικαιοσύνη στην Αμερική το 1819- πρόκειται για την πρώτη αποδεδειγμένη δικαστική πλάνη στην ιστορία των ΗΠΑ. Η πραγματική αυτή ιστορία προσφέρει τον καμβά πάνω στον οποίο ο Ουίλκι Κόλλινς συνθέτει τη μυθοπλασία του και αναπτύσσει την κριτική του για τις συστημικές και εγγενείς αδυναμίες της αμερικανικής Δικαιοσύνης, που συχνά καταδικάζει αθώους βασισμένη σε ψευδείς μαρτυρίες, παραβλέψεις αποδεικτικών στοιχείων και υποκειμενικές αντιλήψεις τω...

Το χαλαρό και ελευθεριάζον ύφος του συνδυασμένο με έναν ιλιγγιώδη αφηγηματικό ρυθμό, η πανταχού παρούσα ειρωνεία, ο πλούτος του υπαινικτικού του λόγου, η παιγνιώδης παράθεση τσιτάτων της "υψηλής" κουλτούρας ή της λαϊκής θυμοσοφίας, αλλά κυρίως η βαθύτατα νεωτερική εικόνα του άντρα και της γυναίκας στο έργο του είναι μερικά από τα στοιχεία που εντυπωσιάζουν στη γραφή του Έντγκαρ Ουάλλας. Οι γυναίκες του Ουάλλας είναι ισχυρές όσο και θηλυκές-πράγμα ανοίκειο σε μιαν εποχή κατά την οποία οι κυρίες στις βρετανικές ιστορίες ντετέκτιβ και μυστηρίου είτε ήταν... η ανάπαυση του πολε...

Η δολοφονημένη εξαδέλφη ανήκει στις μικρές ιστορίες του Λε Φανού και αποτελεί ένα εξαίρετο δείγμα βικτοριανής μυθοπλασίας τρόμου. Η ιστορία, σε πρω-τοπρόσωπη αφήγηση, διαδραματίζεται πίσω από τους περίκλειστους τοίχους ενός ερειπωμένου πύργου, σε ένα περιβάλλον όπου οι συνθήκες ενός αόρατου τρόμου δημιουργούν μιαν ατμόσφαιρα ασφυξίας. Η ηρωίδα μοιάζει εγκλωβισμένη σε ένα αδιέξοδο, σε μια προδιαγεγραμμένη μοίρα. Μοναδική αχτίδα φωτός καθώς περιφέρεται έντρομη από δωμάτιο σε δωμάτιο είναι η εξαδέλφη της -ένα πλάσμα αδύναμο που δεν μπορεί να της προσφέρει κάτι ουσιαστικότερο α...