Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Θα ήταν αφέλεια, αν όχι αναίδεια, εκ μέρους μου, αν τώρα που γύρω μας γίνεται "ο... χαμός" εγώ ερχόμουν να σας "χαϊδέψω τ’ αυτιά", προτείνοντάς σας να διαβάσετε μια παιδιάστικη γλυκανάλατη ιστοριούλα... Κάτι τέτοιο θα ’δειχνε πως υποτιμώ τη νοημοσύνη σας. Όχι, φίλοι μου! Η "ιστοριούλα" -που όντως υπάρχει- είναι απλά "ο καμβάς", το πιάτο-αντίκα που διάλεξα για να σας σερβίρω, πάνω σ’ αυτό, ένα "καυτό επαναστατικό ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ"! Ο υπότιτλος στο βιβλίο μου, "Βιοψία της ανθρώπινης συμπεριφοράς", τα λέει όλα! Το πρώτο βιβλίο μοιάζει με "εφαρμογή ηλεκτροσόκ" στην ανθρώπινη παράνοια...

Το ποιητικό βιβλίο "Κρίσιμες στιγμές" της Λήδας Βασιλικής Θέμελη, συζύγου του μουσικολόγου και συνθέτη Δημήτρη Θέμελη και γιού του ποιητή Γιώργου Θέμελη, έχοντας στις αποσκευές της ένα background μόρφωσης και σπάνιας ευαισθησίας, σηματοδοτεί τον πλούσιο κόσμο μιας γυναίκας όμορφης, η οποία μένοντας με τη θέλησή της στο πίσω αναλόγιο της καλλιτεχνικής ορχήστρας της οικογένειας Θέμελη, ανέπτυξε με θαυμαστή υπομονή, αυταπάρνηση και μοναδική αισθητική, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας της, μία ποιητική καθαρότητα, άμεση και απόλυτα ειλικρινή. Αν εμβαθύνει κανείς στη δουλειά της...

Το οδοιπορικό μιας εβραϊκής οικογένειας προς την ελευθερία. Δεκατρία άτομα σε μία ψαρόβαρκα διασχίζουν το Αιγαίο, μόνο με πανί και κουπιά. Η αισιοδοξία, η ομαδικότητα, η ανάγκη επιβίωσης τους οδηγούν προς μία καινούρια, ελεύθερη ζωή.

Κανένας δεν τόλμησε να αποκαλύψει τη γέννηση του παιδιού, στο Κισανγκάνι της Κεντρικής Αφρικής, που είχε αντί για χέρια... φτερά. Γιατί αυτή η περίπτωση αταβισμού ανατρέπει το μεταφυσικό μύθο της γένεσης του ανθρώπινου είδους, κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει απρόβλεπτες κοινωνικές αντιδράσεις. Είναι πλέον γεγονός πως καταγόμαστε από τον Κέροψ, τον πλανήτη των Αγγέλων, όσο και αν αυτό φαντάζει απίθανο. Τολμώ να φέρω στο φως την αλήθεια με συνταρακτικές λεπτομέρειες και επιχειρήματα, βασισμένος σε συγκεκριμένα ευρήματα που ήταν τόσο καιρό χαμένα ανάμεσα στους άλλους θησαυρ...

Κι ο μικρός Οδυσσέας βρίσκεται ξαφνικά πάνω σε μια ρόδα τεράστια να ταξιδεύει. - Η ρόδα του χρόνου είμαι εγώ ή αλλιώς... Χρονούλα, ακούει μια φωνή. Έλα μαζί μου να ταξιδέψουμε στο παρελθόν. - Παρελθόν; Είμαι πραγματικά περίεργος. -Ζύγιασε το κορμί σου πάνω μου και πάμε το χρονοταξίδι. Κι αν είσαι ατρόμητος ταξιδευτής, θα ανακαλύψουμε μαζί των ελεφάντων τους παππούδες που αγέρωχα "κρύβονται" στην άκρη των σελίδων. Και θα σου πω πώς ήταν η μορφή της Γης πριν από χρόνια τραβώντας πίσω ολόισια. Και θ' αντηχήσουν στα δάση τα απέραντα ακόντια, κραυγές ανθρώπων, βρυχηθμοί. Και...

Διαβάζοντάς το θα χάσετε την ψυχραιμία, θα θυμώσετε, αλλά συγχρόνως θα ελαττωθεί και η εγκληματική σας ανοχή στις θεωρίες που ναρκώνουν και παραλύουν τη λογική σας σκέψη. Χωρίς στείρα κριτική, προτείνω, μεταξύ άλλων: 1. "Εξουσία", λέξη που αρμόζει σε λεξιλόγιο θηριοδαμαστών. 2. Αν πιστέψεις χωρίς να ερευνάς, μετακόμισε σε... ίδρυμα. 3. Να κάνουμε "διά νόμου" το δίκαιο να 'ναι και νόμιμο. 4. Η Δημοκρατία να ασκεί διαιτησία, όχι Εξουσία. 5. Διαμόρφωση κι όχι επιβολή του τρόπου ζωής μας. 6. Να μην έχουν "κάποιοι" μονοπώλιο τη σωτηρία της ψυχής μας. 7. Να μην είναι "π...

Σε μια περίοδο εξαιρετικά δύσκολη και αντιποιητική, σαν τη σημερινή, ο Ελευθέριος Ξάνθος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Λευτέρη Τζιόλα) επανέρχεται με μια νέα ποιητική συλλογή με τον προκλητικό και προφητικό τίτλο : "Και ξανάζησα...". Οραματικός, τολμηρός, ευαίσθητος, αιρετικός, ασυμβίβαστος, πολύπτυχος ο Ελευθέριος Ξάνθος παρουσιάζει ένα ποιητικό έργο στέρεο και ξεχωριστό, με βαθιές τις ρίζες του και πολλαπλά σημαινόμενα, που θα αγαπηθεί και θα συζητηθεί. Μπορεί να αποτελέσει και σημείο αναφοράς της νέας γενιάς και των ανθρώπων που προβληματίζονται, αγωνιούν και αναζητούν.....

Το βιβλίο περιλαμβάνει σκίτσα, κόμιξ και γελοιογραφίες μέσα από τη σύντομη καλλιτεχνική του παρουσία.

Στρασβούργο. Ένα μικρό πανδοχείο, χτισμένο δίπλα στο ποτάμι το μεσαίωνα, αγκαλιάζει τους φιλοξενούμενους του με την σπάνια μαγεία αυτής της πόλης. Ιδιοκτήτης, ο Λεό Μούλερ, ένας στοργικός γιος, πιστός σύζυγος, προστατευτικός πατέρας και χαζοπαππούς. Ανάμεσα στα καλντερίμια και τα σπιτάκια με τις ξύλινες σοφίτες, γύρω από τραπέζια με αλσατικά φαγητά και μυρωδιές φρεσκοψημένου παν ντ' επίς, η ζωή κυλά παρέα με νοσταλγικές αναμνήσεις που πληγώνουν και ελπίδες για το μέλλον. Ο παγκοσμίου φήμης έλληνας ζωγράφος, Αλέξανδρος Παλιός, θα μείνει στο πανδοχείο με μοναδικό σκοπό, να αν...

Διασάφησις τών απολεσθέντων Μέ κοπίδια Πένσες Καί τά συναφή Ανειδίκευτος εργάτης Πλανίζω Τίς λέξεις Στό πάτωμα Ροκανίδια σκέψεις Αγύρτες Ολισθαίνουν Μέ μαθητευόμενο πόνο τά απολεσθέντα Παρατηρώ Αιχμάλωτος Μιάς προσμονής Διαλέγω δρόμους Δίχως φώτα Γέρασα πιά Λίγα τά έργα μου Κι οι πόθοι

Νέοι άνθρωποι, με πλούσια εμπειρία και συμμετοχή στον κοινωνικό χώρο, πικραμένοι από τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, αρνούνται να γίνουν μέρος του, παρόλο που δε στερούνται "προσβάσεων και διασυνδέσεων". Η πολιτική δεν μπορεί να είναι πλέον γι' αυτούς μια διαδικασία διευθετήσεων σε "υψηλό επίπεδο", δεν μπορεί να ασκείται μόνον από τους επαγγελματίες πολιτικούς. Για το λόγο αυτόν αποφασίζουν να δώσουν στη διαδικασία διακυβέρνησης μια καινούρια πνοή, ένα νέο νόημα και να ενισχύσουν τη συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων που τους αφορούν. Οι τεχνολογικές κα...

Πάντα υπάρχει μια στροφή στο μονοπάτι του χρόνου που φέρνει εκπλήξεις και ανατροπές. Και, τότε, τα χρώματα της ευτυχίας ξεθωριάζουν... Η Μυρσίνη, διωγμένη από τη Σμύρνη, πνίγεται στα αδιέξοδά της. Βρίσκει την ανάσα της σε ένα μεγάλο έρωτα και νιώθει ότι η ζωή τής χαμογελά. Πόσο φιλόξενη είναι η Αθήνα του μεσοπολέμου; Ποιο μυστικό κρύβει η φυγή της στη Θεσσαλονίκη; Οι εσωτερικές της συγκρούσεις έρχονται αντιμέτωπες με την πραγματικότητα, που δείχνει το πρόσωπό της χωρίς συναισθήματα. Οι ανατροπές που ακολουθούν βάζουν σε κίνδυνο το μεγάλο της μυστικό. Στο πέρασμα τ...

Όπως πάντα, συνεχίζω να γράφω, αψηφώντας τις "σκληρές" αντιδράσεις που προκαλούν οι απόψεις μου. Φανταστείτε, φίλοι μου, μια συνάντηση με τον Θεό! Αριστοτεχνικά σημαίνει μια συνέντευξη από αρχιερέα, με σκοπό να ξαναπιστέψουν οι άνθρωποι τη στιγμή που θα πεθαίνουν πως τους περιμένει "τόπος χλοερός", και όχι μόνο σαν ντεκόρ, στη μέλλουσα ζωή τους. Φανταστείτε, όμως, και την τραγική θέση κάθε άπιστου, που, αντίστοιχα τη στιγμή εκείνη, ξέρει πως απλά και μόνο τον περιμένει η φυσική του ανακύκλωση. Θα 'θελα, αν έχετε την καλοσύνη, να μου πείτε τη γνώμη σας... Τι προτιμά...

Τον τελευταίο του αγώνα στην Α1 επίσης έπαιζε και ο Ποσειδώνας με την Τρίαινα στο Μακεδονικό Κολυμβητήριο. Είχε πάει τόσο χάλια αυτή η χρονιά... Ότι η ομάδα ήταν η τελευταία στο πρωτάθλημα ήταν μια εικόνα όχι και τόσο μαγική, ήταν μια εικόνα ρεαλιστική. Η μαγεία της καθημερινής σκληρής πραγματικότητας. Ο Ποσειδώνας όμως έπαιζε καλά. Η ομάδα είχε παλέψει όλα τα παιχνίδια. Και συνήθως τα έχανε. Ωστόσο είχαν κερδίσει το Ναυτικό Όμιλο Αθηνών, την πρώτη ομάδα του πρωταθλήματος, στην έδρα της, με τρία γκολ διαφορά. "Η μεγάλη έκπληξη του πρωταθλήματος" γράφανε οι εφημερίδες, αλλά...

Ναυαγοί για ένα παιδί ναυτικού όπως εγώ, ήταν όλοι εκείνοι, που έδωσαν μάχη με τα κύματα για να ζήσουν. Τους φαντάζομαι ταλαιπωρημένους, με γένια και ρούχα φθαρμένα. Σήμερα, ναυαγοί είναι όλοι αυτοί που έκαναν είτε με την θέληση τους, είτε γιατί κάποιοι τους παρέσυραν, κινήσεις πάνω από τις δυνατότητες τους. Σε αντίθεση με τους πραγματικούς ναυαγούς, αυτοί εδώ είναι ατσαλάκωτοι, όπως η ζωγραφιά του Παντελή που παρουσιάζει ένα καράβι στο βυθό χωρίς το κατάρτι να έχει πάθει τίποτα. Οι σημερινοί ναυαγοί φορώντας επώνυμα ρούχα, κυκλοφορούν με πολυτελή αυτοκίνητα, που δεν είναι...

Μέσα σε αυτόν τον τεχνητό κόσμο που ζούσε έχτισε τη δική του πυραμίδα αξιών. Τις διακύβευσε, όμως, στο βωμό μιας λαθεμένης φαινομενικής αντίληψης και αφομοίωσε μέσα του το "φαίνεσθαι" κι όχι το "είναι". Για την καταξίωση εκμηδένισε τις αξίες και χάθηκε έτσι μέσα στις ίδιες του τις αναζητήσεις. Αργά ανακάλυψε την αληθινή ομορφιά της ψυχής, τον άνθρωπο που τον πίστεψε, και δεν ήταν άλλος από την Άννα... και βρήκε μέσα στο μικρό εργαστήρι του τον άγνωστο άνθρωπο που δεν ήξερε.

O Νικόλαος Κεφαλίδης αναπολεί τα χρόνια που οι βαριές μπότες των εισβολέων αντηχούσαν από τα καλντερίμια στους δρόμους της Ελλάδας, όπου γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Η εξιστόρηση των απομνημονευμάτων του ξεκινά από τη δεκαετία του 1930, όταν κάποια κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα διαμόρφωσαν την πολιτιστική του ιδεολογία. Επρόκειτο για μία περίοδο κατά την οποία δημιουργήθηκαν οι συνθήκες ενός πολέμου, ο οποίος είχε ως κατάληξη την πείνα, την Αντίσταση και το θάνατο. Η εισβολή των γερμανικών και ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα είχε ως επακόλουθο...

Κέρδισε την πρώτη -ίσως και την πιο κρίσιμη- μάχη του ο Μικρός Πρίγκιπας, αλλά δεν ισχυριζόταν πως είχε υποτάξει τελεσίδικα το μίσος, την αντιπαλότητα, την εκμετάλλευση και την αχαριστία! Ο Τρούθυ πάλεψε σκληρά για να δαμάσει, να εξουδετερώσει και τελικά να θυσιάσει την "αισθηματική του έκρηξη", ώστε απερίσπαστος να συνεχίζει τον αγώνα για την εδραίωση, την εφαρμογή ιδανικών συνθηκών στην "πραγματικότητα". Με τη συμπεριφορά του αυτή δίδαξε πως η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ απαιτεί θυσίες που πρέπει να είναι ανάλογες με το ύψος των φιλοδοξιών του κάθε Δημιουργού. Ο Μικρός Πρίγκιπας απέδειξε...

Την ώρα που ήμουν σκυμμένος, μου φάνηκε σαν να άκουσα ένα φτερούγισμα. Δεν έδωσα σημασία· το μυαλό μου πήγε στις κότες, που κοιμούνται ακριβώς δίπλα στην καλύβα. Ξεκρέμασα τη λαμπούδα από το ξύλινο δοκάρι και, χαϊδεύοντας τη χαίτη του αλόγου, έκαμα να φύγω. Γυρίζοντας τα μάτια προς τα έξω... κοκάλωσα. Στο άνοιγμα της πόρτας στεκόταν ένας γέρος, με μια μεγάλη, μυτερή, κάτασπρη γενειάδα, που φάνταζε περισσότερο πάνω στο ράσο που φορούσε. Το κεφάλι του το είχε σφιχτά τυλιγμένο με μια μαύρη μαντίλα, όπως στις εικόνες ο Άγιος Αντώνιος. Πάνω από τους ώμους του φαίνονταν στιλπνές,...

Σήμερα η πατρίδα μου, η Κασσάνδρα, το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, έχει γίνει πασίγνωστη για τις πανέμορφες παραλίες της, τις πεντακάθαρες θάλασσες και το ευχάριστο κλίμα της... Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ποια ήταν η πραγματική κατάσταση και η ζωή των κατοίκων της προτού "ενσκήψει" ο τουρισμός. Είμαι επίσης βέβαιος ότι ελάχιστοι γνωρίζουν κάτι για την ιστορία της και συγκεκριμένα για το μεγάλο Χαλασμό της Κασσάνδρας, που έγινε από τους Τούρκους το 1821. Ύστερα απ' το Χαλασμό ολόκληρη η χερσόνησος έμεινε έρημη για κάποια χρόνια και όταν με σουλτανικό φιρμάνι επιτράπηκε να επιστρ...