Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας αδέσποτος αλλά εξανθρωπισμένος σκύλος τριγυρνάει μέσα στην πόλη των Αθηνών. Κινείται στα όρια της επιβίωσης, όπως και τα περισσότερα πλάσματα που συναντάει στην πορεία του. Αγριεύει, πονάει, συγκινείται, αυτοσαρκάζεται, φιλοσοφεί, αμφισβητεί και καταρρίπτει κάθε λογική και θεωρία, κρατώντας συνεχώς τον εαυτό του μέσα σε μια καταδρομική εγρήγορση ζωής. Λωποδύτες με χρυσά μάτια, αμανετζήδες φυλακόβιοι, νέγροι που καταπίνουν σπαθιά, εραστές κρεμασμένοι από τις πεθυμιές τους, είναι μερικά από τα πρόσωπα που τον συνοδεύουν στην αδιάκοπη εσωτερική και εξωτερική του περιπλάνη...

Αγάπη Από τα έγκατα η βοή τρέµει η γη συθέµελα τρέµουν και τα επ' αυτής κτηθέντα· εσύ, στην αγκαλιά µου ήρεµα κοιµήσου.

ΣΦΗΝΑ ΜΙΚΡΗ. Μικρότερη της νήσου Ιαμαϊκής, ίσαμε την Πελοπόννησο του Κολοκοτρώνη ή και τα Φόκλαντ της σκλαβιάς στη γειτονιά της Παταγονίας. Μα, ούτε ήρωες στη σφήνα ετούτη δεν έζησαν, μήτε χυδαίοι τουρίστες, ουδέ ψυχροί χειμώνες με μάνητες ανέμους τη μαστίγωσαν. YuMiZin! Μικρό βασίλειο ν' ασφυκτιά, χαραγμένο από αρχαίους χαρτογράφους σε κίτρινο ριζόχαρτο, ανάμεσα στην Καμπότια και το Σιάμ. Κίτρινα χαραγμένη πράσινη χώρα. Χώρα πράσινη! Οργασμός της χλωροφύλλης. Κατοικία της βροχής. Βροχή, ήλιος, ήλιος και βροχή. Ρυάκι πράσινο σε γλιστερές στερνολίμνες τεχνητές. Ξέχειλοι τόπο...

Γυναίκα-άντρας. Δύο πρόσωπα, δύο χαλκάδες εντοιχισμένοι στην πέτρα. Η γυναίκα, περσόνα στον πυρήνα μιας παθιασμένης εμπλοκής, δεν κάνει παζάρια με τον εαυτό της και μέσα από δίνες εξιδανικεύσεων παρασύρεται σε δρόμο που είναι μονόδρομος με τυφλές αποστάσεις, χωρίς εξόδους κινδύνου. Είναι θύμα διαλεγμένο στην τύχη, η τύχη δεν είναι γαλαντόμος μαζί της. Όταν η κρυμμένη κάμερα γυρίζει στιγμιαία στον άντρα, αυτός στέκεται μπροστά στον καθρέφτη, με αναμμένη την κάφτρα του τσιγάρου στο στόμα δένει την γραβάτα του σφίγγοντας τον κόμπο της θηλιάς της και αναρωτιέται ποιος θα είν...

Ίριδα Ίριδα, Λουλούδι- μαντατοφόρος Με φτερά αγγέλου, Από ένα ρίγος Φανερώνει Την καρδιά της.

On Crete I know no time. Sunrises bring on the day And sunsets close it, The moon and stars Announce the night. I need only look at the sky For reference.

Η υπόθεση μοιάζει αρκετά απλή. Μέσα στην αίθουσα συνδιασκέψεων υψηλόβαθμα στελέχη που φορούν στα ντελικάτα δάχτυλά τους το δαχτυλίδι της εξουσίας, εκφράζονται με έπαρση και χειρονομίες εσκεμμένες, φροντίζοντας να μην τσαλακώσουν τα επίσημα κοστούμια τους. Είναι ειλικρινείς ψευδολόγοι, παίζουν διπλό παιχνίδι, παίζουν ακόμα και με την φωτιά που απειλεί να τους εξαχνώσει σε πυρακτωμένα μόρια. Ο σαρκασμός και τα ευγενή ψεύδη της ειρωνείας τους, παρότι ενέχουν απροσδόκητους κινδύνους εκτροχιασμού, αποτελούν μια περίφραση του σοβαρού.

[...] With the above characteristics of the fable in mind, I wrote in verse these 90 fables of Aesop, the greatest fable maker of Greek Antiquity. It is my wish that children (and adults) will come to enjoy and treasure them by reading, reciting or even retelling them in prose. A. L.

ΕΛΠΙΔΑ Η Ελπίδα, μια δειλή φίλη ήταν μόνο· Καθόταν έξω απ' του θηρίου το κλουβί, Της μοίρας μου το τόξο επιτηρώντας, Σαν άντρας άκαρδος. Άσπλαχνη ήτανε στο φόβο της· Μια μέρα απελπισίας στο κελί Τη γύρεψα εκεί έξω να τη βρω, Μα έστρεψε αλλού το πρόσωπό της! Σαν ψεύτικος φρουρός κι άπιστος φύλακας, Και μέσα στη διαμάχη, για ομόνοια ψιθύριζε· Θα τραγουδούσε όσο θα 'κλαιγα· Και αν άκουγα, θα σώπαινε. Ψεύτικη ήταν κι αδυσώπητη· Όταν οι τελευταίες μου χαρές σωριάστηκαν, Ως και η Λύπη είδε, μετανιώνοντας, Τα θλιβερά και σκόρπια λείψανά τους·...

Ποιητής ...εκ του προχείρου, δίπλα σας κάθε Σάββατο -σε λιγάκι κλείν' η στήλη ένα χρόνο πια γεμάτο- για να πάνε τα φαρμάκια και οι πίκρες όλες κάτω την επικαιρότητά μας σας προσφέρω μες στο πιάτο. Έτσι ωμή δεν σας τη δίνω· νόστιμα μαγειρεμένη έχει αλάτι όσο πρέπει και τη σάλτσα της δεμένη. Κι αν δεν έχουμε χαβιάρι, το χαμόγελο χορταίνει κι είν' η ποίηση κουζίνα στην ψυχή βαθιά κρυμμένη.

Πράξεις αριθμητικής Στοιβάζεις λάθη, σκορπάς την οίηση με ισομοιρία, εξαφανίζεις την αποτυχία παρατηρώντας στο στεκάμενο νερό τους κύκλους που αυγατίζουν ξεμακραίνοντας απ' το τρεμάμενο, ξερό κλαδάκι σου.