Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα παιδιάστικα αθώα σας μάτια ζωγραφίζουν έναν ήλιο πανώριο με καρδιές σαν ατίθασα άτια ξαναχτίστε έναν όμορφο κόσμο!

ΘΛΙΨΗ Τα σύννεφα ανεμόστρατες γλιστράνε στ΄ ακύμαντο γαλάζιο τ΄ ουρανού. σκορπούν και πάλι σμίγουν καθώς πάνε να σβήσουν στη σκιά του δειλινού. Και σβήνοντας ξεσέρνουνε κι εμένα στο θάμπος ενός πρόσκαιρου χαμού.

ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ ΧΡΗΣΜΟΣ Το ίδιο φεγγάρι φορούν οι τρεμάμενες φλόγες ενός αδέξιου φιλιού που ήχησε σαν εξόριστος χρησμός προμηνύοντας την αγωνιστική διεκδίκηση του κατασχεμένου έρωτα.

Ένα ενιαίο σύνολο από τριάντα τρία ποιήματα κατανεμημένα σε πέντε ενότητες. Στα πλαίσια υποκειμενικής προσέγγισης του στοχασμού αρχαίων και νεότερων φιλοσόφων επιχειρείται μία ποιητική σύνθεση, που συμπεριλαμβάνει στοιχεία προσωπικής εμπειρίας. "Τα ποιήματα αυτά είναι μαρτυρίες και τεχνουργήματα ψυχής, συνιστούν καταθέσεις / αποτελέσματα βαθειάς -και επώδυνης, υποθέτω- κατάδυσης στης ψυχής τα πείρετα, κατά τον Ηράκλειτο". Βασίλειος Α. Κύρκος, Ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας (από το βιβλίο). ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ Ανάμεσα φόβου και θυμού ναυάγησαν τα πλοία σου. Ύστερα μόνο...

Η συγκλονιστική ερωτική ιστορία της γυναίκας που χρωμάτισε τη ζωή της από το χάος των επιλογών της κι ονειρεύτηκε τη δικαίωση. Η συναισθηματική της δόνηση δεν είχε κατάλληλο ψυχικό συντονισμό, την ώρα των σημαντικών αποφάσεων, κάτι που το πλήρωσε ακριβά. Ένα πράγμα κατάλαβε καλά: Η αποπληρωμή των επιλογών της δεν γινόταν τώρα με τη "φυγή" ή μέσα από "όνειρα", αλλά με την ευθύνη της δικής της συμμετοχής στην απεμπλοκή από το φόβο της ματαίωσης και της απόρριψης. Προς την κατεύθυνση αυτή ανέλαβε δράση, επιστρέφοντας εκεί που άφησε, χωρίς τη θέλησή της, το "ένοχο" μυστ...

"Ιστορίες σαν καντηλάκια για τους οικείους ζωντανούς και νεκρούς. Αναμμένα κεράκια για τις Κυριακές του μπαμπά μου και τις Δευτέρες της μάνας μου. Για τις Μεγάλες Παρασκευές μου και για όλα Τα πρωϊνά του Σαββάτου στη γειτονιά. Πετεινά τ' ουρανού και φλόγες που τρεμοσβήνουν όλοι μας: στην κούνια, στη σάλα, στο πλυσταριό, στο βουνό, στο κτήμα του Λιάπη, στα γκρεμισμένα, στα στοιχειωμένα, εντέλει, στα όσια και τα ιερά. "Ο,τι απέμεινε. Ό,τι απομένει. Επειδή όσα παπούτσια να βάλει κανείς, φεύγει ξυπόλητος: " Κάποια βράδια, του έκανε το χατίρι και του τα φόραγε. Εχθ...

ΞΕΡΟΛΙΘΙΑ Οι λέξεις Είναι σαύρες Σκαρφαλώνουν Τα τείχη Της μοναξιάς, Τρυπώνουν Στα χάσματα Της Σιωπής...

Ο θάνατος, τύραννος των τυράννων, κολακεύεται με αφιερώσεις φόνων, Τέτοιος τιποτένιος που είναι, διασκεδάζει αφάνταστα βλέποντας τους ικέτες του να αλληλοσκοτώνονται με τα στιλέτα περασμένα στις ζώνες τους.

Το "Φουαγκρά" εντάσσεται τυπικά στην Επιστημονική Φαντασία, εστιάζεται όμως στα προβλήματα των ανθρώπων, οι οποίοι, μετά την κατάκτηση της Γης από εξωγήινους υπερανθρώπους, πάσχουν και δρουν υπό συνθήκες ασφυκτικά καταπιεστικές. Σ' αυτό το σκληρό περιβάλλον, τα ανθρώπινα προβλήματα οξύνονται, μεγεθύνονται και γίνονται εμφανέστερα. Το κείμενο βρίθει από παρεκβάσεις σε φιλολογικά, πολιτικά, θρησκευτικά και ποικίλα άλλα θέματα. Το μυθιστόρημα απευθύνεται όχι αποκλειστικά στους λάτρεις της περιπέτειας, αλλά και σε ένα ευρύτερο, καλλιεργημένο κοινό, που νοιάζεται για το μέλλον τ...

Όπως υπάρχουν παραμύθια για παιδιά, υπάρχουν παραμύθια και για ενήλικες. Ως τέτοια πρέπει να θεωρήσουμε τις δύο νουβέλες αυτού του βιβλίου. Στην πρώτη, κινητήριος μοχλός είναι οι ανασφάλειες και αμφιβολίες κάποιου, που όλοι θα τον χαρακτήριζαν επιτυχημένο και μάλλον ευτυχισμένο, ο οποίος όμως επιλέγει την εξαθλίωση του ανέστιου κλοσάρ από την επιστροφή στην αστική ζωή. Στη δεύτερη, μια παρέα νεαρών εξελίσσεται και διαφοροποιείται μέσα στο χρόνο, παράλληλα με την κοινή τους επιχείρηση. Οι πράξεις τους, ωστόσο, και οι συμπεριφορές, ντύνονται με ασυνήθιστη περιβολή μασκα...

ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ Τραγούδι νόστου κάθε βράδυ πλέκει με γυμνό το δίκοπο τ' αγκάθι βιασμένο περιγιάλι η χλωρή της η ματιά, ξάφνιασμα φεγγαρίσιο -βάρκας τριξίματα από κάτω, οιμωγές, φευγιό απελπισμένο- κόρη Ανδρομέδα με μαντήλα στα σκοινιά.

ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΩΝ ΒΡΟΧΩΝ Tα νερά των βροχών που απ' τον ορίζοντα έρχονται πέφτουν μ' ορμή στη μήτρα της γης τρυπώνουν από πηγές αναβλύζουσες πορφύρας γεννιούνται άνθη χορεύουν οι ελιές στη θάλασσα κατεβαίνοντας τα καρποφόρα κλαδιά της πνίγονται στα κύματα λόγια μυστήρια σε χλοοτάπητες σπέρνονται σ' αφίλητο λαιμό φίδι τυλίγεται συρίζοντας στην παγωνιά ενός δάσους κατάλευκου νύφες επτά με πέπλα σχισμένα και πόδια γυμνά έναν ήλιο σακάτη νυμφεύονται