Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ανήμερα Πάσχα, της έκτης Μαΐου. Σιχαίνομαι κάτι τέτοιες επετείους, όταν όλοι, σεσημασμένα χαρμόσυνοι, τυλίγονται γλυκά σε άντερα γαρδούμπας και νήματα τακτοποιημένης οικογενειακής ευτυχίας, εξοβελίζοντας έτσι ομοθυμαδόν και την τελευταία ικμάδα της αισθητικής μου. Η θεία Πλούμια -αδερφή της μαμάς- ανασκευάζοντας, λόγω της ημέρας, τη σικάτη φύση της, έχωνε παχουλούς τάκους λαδοψημένο, χωριάτικο ψωμί στο στόμα, ενώ συγχρόνως γούρλωνε τα μάτια σαν τραγική ηρωίδα του γιαπωνέζικου θεάτρου "Νο". Θα μπορούσε κάλλιστα να ουρλιάζει αντί να τρώει. Κι εγώ, κοιτάζοντάς τη με απίστευτη...