Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γεννήθηκα σε μια μονοκατοικία της οδού Ρόδου, κοντά στην Αχαρνών, λίγο πιο πάνω από τις γραμμές του τρένου, στις αρχές του μήνα Μάρτη. Του μήνα που ο κόσμος της γαστρονομίας βρίσκεται στον αστερισμό τού οδηγού Μισλέν, του οποίου τα αστέρια καθορίζουν τις τύχες των εστιατορίων. Για όλους εμάς τους εμμονικούς με το φαγητό, τους γκουρμέ όπως μας αποκαλούν, η χρονιά ξεκινά τότε. Για εβδομάδες ολόκληρες περνάμε τις ώρες και τα λεπτά συζητώντας για σεφ και νέα πιάτα, προγραμματίζοντας ταξίδια σε γαστρονομικούς προορισμούς, ενώ όταν κοιμόμαστε ονειρευόμαστε πουλάδες βουτυράτες της...

Η γεωγραφία του μοντέρνου στη διάρκεια του 20ού αιώνα περιλαμβάνει πόλεις όπως η Βιέννη, το Βερολίνο, το Παρίσι, η Πράγα, η Μόσχα, το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη. Η Αθήνα, η οποία φιλοξένησε το 1933 το 4ο Διεθνές Συνέδριο Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής (IV CIAM), πώς τοποθετείται στον χάρτη αυτό; Ποιος ήταν ο δικός της μοντερνισμός; Ποιες μορφές και ποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πήρε ο μοντερνισμός -και ο ελληνικός μοντερνισμός ειδικότερα- στη σκέψη και τις τέχνες του 20ού αιώνα; Στο βιβλίο διερευνώνται και αναλύονται χαρακτηριστικά του μοντέρνου όπως η αυτοαναφορικότητα, ο κατακερμ...

Ξεκίνησα το βιβλίο ετούτο με σκοπό να μιλήσω για τη Νέα Ελληνική Κουζίνα, την τάση που επικρατεί πλέον στο έντεχνο φαγητό που σερβίρεται σε πολλά εστιατόρια της χώρας μας. Στην πορεία όμως βρέθηκα να περιπλανιέμαι στους περίπλοκους, κι ενίοτε γλιστερούς, δρόμους της ταυτότητάς μας και της ελληνικότητας του φαγητού που τρώμε. Αναγκάστηκα να σκάψω στα βάθη τού μουσακά για ν' ανακαλύψω την αρχαιολογία της ελληνικής γεύσης, ν' αρμενίσω πάνω στο κεχριμπαρένιο ελαιόλαδο ψάχνοντας για την ουσία της, να ψάξω ανάμεσα στα φύλλα του μπακλαβά μην και βρω την καταγωγή τής κουζίνας μας κ...

Στους δέκα διαλόγους που έστησε ανάµεσα στον Πλίνιο και τον Πύρρωνα, δυο φίλους που ζουν στην σύγχρονη Αθήνα, ο Επίκουρος (κριτικός εστιατορίων) ανατέµνει µε δεξιοτεχνία θέµατα που µας απασχολούν -την ελληνικότητα και την ελληνική ταυτότητα, τον εθνικισµό και τον µεταµοντερνισµό, τη σύγχρονη τέχνη και την κοινωνική πραγµατικότητα- µιλώντας για εστιατόρια, το φαγητό, την κουζίνα και τη γαστρονοµία και φέρνοντας στη συζήτηση τις γνώσεις και τις εµπειρίες του από τη φιλοσοφία, την τέχνη, την επιστήµη και την ιστορία. Ο σκεπτικισµός, ο σχετικισµός, οι µεταφυσικοί ορισµοί, συµ...

"Τοιούτον ο θαυμαστός ούτος του λόγου οικονόμος Αθήναιος ήδιστον λογόδειπνον εισηγείται..." (Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, Ι,b) Από τη φράση αυτή του Αθήναιου εμπνεύστηκε ο Jean-Francois Revel τον τίτλο του βιβλίου. Μας προσκαλεί λοιπόν να φάμε μιλώντας για το φαγητό, σε ένα γεύμα μέσα από τις λέξεις, σε μια γαστρονομική περιπλάνηση μέσα από κείμενα από την αρχαιότητα έως σήμερα, με ζητούμενο την ιστορία της γεύσης και των γευστικών προτιμήσεων των ανθρώπων. Αναζητά όχι τόσο το ίδιο το φαγητό και την ιστορία του αλλά τον γαστρονομικό πολιτισμό κάθε εποχής όπως τον κατέγ...

Πώς θα καταφέρουμε ο κρόκος ενός βρασμένου σφιχτού αυγού να είναι ακριβώς στο κέντρο; Τι πρέπει να κάνουμε για να είναι ο ζωμός διαυγής; Γίνεται μαγιονέζα χωρίς αυγό; Αφρός από σκέτη σοκολάτα; Πώς θα γίνει να αλείφεται το βούτυρο με το που βγαίνει από το ψυγείο; Πότε είναι πιο αρωματικό το φαγητό: όταν μασάμε αργά ή όταν μασάμε γρήγορα; Και μπορούμε πράγματι να "σφραγίσουμε" τους χυμούς στο κρέας που ψήνουμε; Αλλά πότε να το αλατίσουμε: πριν ή μετά το ψήσιμο; Και με το κρασί τι γίνεται; Μήπως παίζει ρόλο το σχήμα του ποτηριού στη γεύση του; Ένα μικρό μόνο δείγμα από τα ε...

Η φιλοσοφία και η μαγειρική, σύμφωνα με τη συγγραφέα, είναι δύο δραστηριότητες με στενή συγγένεια. Είναι άραγε τυχαίο ότι η λατινική λέξη sapere (γνωρίζω) έχει κοινή ρίζα με τη λέξη sapore (γεύομαι) - αλλά και με τη λέξη σοφία; Ή το γεγονός ότι η γλώσσα είναι συγχρόνως το όργανο της γεύσης και της ομιλίας; Οι σελίδες του βιβλίου μάς καλωσορίζουν σε μια αλλόκοτη φιλοσοφική κουζίνα. Τρώγοντας ελιές και ξερά σύκα με τον Πλάτωνα, έχοντας συντροφιά τον Καντ και τον Κίρκεργκορ, καθαρίζοντας πατάτες με τον Βιτγκενστάιν, οι ιδέες αποκτούν γεύση και το φαγητό μια θέση στη φιλοσοφ...

Η "επικούρειος" κριτική του γευστικού λόγου παραπέμπει σκωπτικά στην καντιανή κριτική του καθαρού λόγου, θέλοντας να δείξει ότι το φαγητό, που είναι κατεξοχήν συνυφασμένο με την ύλη, ενέχει πνεύμα φιλοσοφικό και καλλιτεχνικό. Ότι, πέρα από νοστιμιά, συντροφιά και ευζωία, το φαγητό προσφέρει επίσης πεδίο λαμπρό για ασκήσεις στοχασμού, αισθητικής διανόησης και ενίοτε ιλαρού πνεύματος. Ως εκ τούτου, το βιβλίο αυτό δεν περιέχει συνταγές για αρνάκι καπαμά ή συμβουλές για το πώς να πετύχει η μαγιονέζα, αλλά συνταγές για το πώς μπορούμε να κουβεντιάσουμε για το φαγητό (ενδεχομένως...

Το θέμα αυτού του βιβλίου είναι το φαγητό. "Α", θα πείτε, "ακόμη ένα βιβλίο μαγειρικής, ακόμη ένα -εν δυνάμει best seller- συνταγολόγιο, το οποίο επιτέλους θα εκπληρώσει τις φαντασιώσεις κάθε εκκολαπτόμενου σεφ, επαγγελματία ή ερασιτέχνη". Μηδέ όμως συνταγολόγιο είναι το βιβλίο αυτό, μηδέ φυσικά και best seller. Ένα coffee table book είναι, με την έννοια ότι αφενός, λόγω μεγέθους, χρειάζεται ένα μεγάλο τραπέζι για να το στηρίξετε και αφετέρου χρειάζεται να πιείτε πολύ καφέ για να το διαβάσετε. Ναι, το βιβλίο διαβάζεται. Μπορεί να μην τρώγεται με τίποτα, ούτε αυτό ούτε οτιδή...