Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κάθε μεγάλο κείμενο έχει την πορεία του, την ιστορία του, το ταξίδι του. Για το έργο "Κάπα ποιητού" το ταξίδι αυτό ξεκινάει χρόνια πριν, όταν το 2012, με αφορμή το αφιέρωμα του Φεστιβάλ Φιλίππων σε 7+2 ποιητές, ο Κοσμάς Χαρπαντίδης αναλαμβάνει να γράψει για τον Ιωάννη Κωνσταντινίδη, καπνέμπορο από την Κρήτη με το χάρισμα του ποιητή, που αγωνίστηκε όσο λίγοι για την απελευθέρωση της Καβάλας. Το κείμενο παρουσιάστηκε τότε ως θεατρικό αναλόγιο με τον τίτλο "Από τις επαναστατικές προπόσεις στις εξεγέρσεις της καρδιάς" αποτέλεσε τη μαγιά για το έργο "Κάπα ποιητού". Ο Κοσμάς ε...

Στη βόρεια μεθοριακή γραμμή, δίπλα στα "λασπωμένα χιλιόμετρα" που περπατούν οι πρόσφυγες διασχίζοντας τα Βαλκάνια με προορισμό την κεντρική Ευρώπη, δρουν τα μέλη της ακροδεξιάς οργάνωσης "Σπαρτιατική Λάβρυς". Βίαιοι, ένοπλοι, με στολές παραλλαγής, έχουν ως ήρωα και πρότυπό τους τον αιματοβαμμένο αρχηγό εθνικιστικής ανταρτικής ομάδας του 1941-44 Πρόδρομο Αρσλάνογλου, τον επονομαζόμενο Αρσλάν αγά. Απέναντί τους θα βρεθεί μια γυναίκα συγγραφέας, η οποία αποκαλύπτει τις αγριότητες που διέπραξε ο ήρωάς τους και υπενθυμίζει την οπισθοδρόμηση που έφερε ως δήμαρχος στην περιοχή....

Είναι, λοιπόν, καιρός της καυχήσεως, καθώς είναι καιρός της εργασίας και της ταπεινοφροσύνης. Ξεκινώντας το 2009, στόχος μας ήταν ένα φεστιβάλ, όπως αυτό των Φιλίππων, να έχει δικό του χαρακτήρα, δικό του χρώμα, δικό του ρυθμό, δικό του βλέμμα, διαφορετικό κάθε χρόνο. Να μπορεί να παραγγέλνει παραστάσεις, να έχει δικές του παραγωγές, πέρα από αυτές που φιλοξενεί και υποδέχεται, να είναι τόπος ενός πραγματικού ραντεβού που αφορά πάντα το σήμερα. Ένα φεστιβάλ "τοπικό", με την πατούσα του "εδώ και τώρα" και το μέτωπο ψηλά, άγρυπνο και ανήσυχο. Με αυτές τις σκέψεις ξεκινήσαμε...

Πώς ν' αντέξεις; Ερώτημα επίκαιρο, και όχι μόνο σε περιόδους κρίσης, καθώς αφορά τη θέση μας απέναντι στους άλλους, τις δύσκολες προσωπικές σχέσεις, τα κενά και τις ελλείψεις όλων μας. Με ποιες αντοχές πρέπει ν' αντιμετωπίσεις τις προκλήσεις για να μην παραδοθείς στη διάλυση, αλλά να επιμείνεις στην προσπάθεια για σύνθεση; Έχει άραγε σημασία να είσαι ωφέλιμος και χρήσιμος για τους άλλους φτάνοντας στα όρια των αντοχών σου; Στα είκοσι ένα διηγήματα δεν προσφέρονται τεχνικές αυτοβελτίωσης, ούτε καταγράφονται οδηγίες για το πώς ν' αντέξεις. Εξιστορούνται ζωές μέσα από συμπλ...

Το γεγονός ότι η Καβάλα, από την αρχαιότητα κιόλας, ήταν ένα σημαντικό λιμάνι, συνέβαλε ώστε να γίνει υποδοχέας πολλών και διαφορετικών ομάδων και φυλών, η κάθε μία από τις οποίες έβαλε το δικό της λιθαράκι στο "χτίσιμο" ενός ξεχωριστού πολιτισμού που έχει τις ρίζες του εξίσου στην Ευρώπη και στην Ανατολή. Η πρωτεύουσα χτισμένη αμφιθεατρικά, μια γαλάζια πολιτεία του ελληνικού βορρά που την αγκαλιάζει το Αιγαίο πέλαγος, διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που την κάνουν τόπο αξιοζήλευτο. Δεν είναι τυχαίο ότι συγγραφείς και περιηγητές την είχαν ονομάσει "μικρό Monte Carlo"....

Τι μένει από μια πολιτεία που βυθίζεται στη μνήμη και αναζητά το πρόσωπό της; Τι διασώζεται από την ώχρα των αρχοντικών της και τη μυρωδιά του καπνού; Αναζητώντας την πόλη, ο αφηγητής αντιλαμβάνεται το σώμα του να γίνεται οθόνη, όπου προβάλλονται οι εικόνες των κτιρίων της, τα πλήθη των εξόριστων και των προσφύγων, ο ιός της κόκκινης φλόγας, τα φλεγόμενα δολάρια των αριστοκρατών και το πιάνο στη θάλασσα χάριν παιδειάς, η σιωπή των πέτρινων χρόνων και οι τρελοί χοροί στο Φαληρικόν. Ο αφηγητής ανασύρει όσα απαιτούνται για να δικαιολογηθεί ότι πάσχει από μανία πόλεως, αλλά...

Στο βιβλίο αυτό ανθολογούνται και εξετάζονται πεζά και ποιητικά κείμενα 16 πεζογράφων και 13 ποιητών -ιδιαίτερα από το συμβατικό όριο 1960 και εξής-, στα οποία η πόλη της Καβάλας μαζί με την ευρύτερη περιφέρειά της διαθλάται, μετασχηματίζεται σε λογοτεχνική πόλη, δημιουργεί την ιδιαίτερη μυθοποιητική της παράδοση και επωμίζεται αισθητικούς και ιδεολογικούς ρόλους. Στην εισαγωγή τους οι ανθολόγοι και επιμελητές του βιβλίου, φιλόλογοι-νεοελληνιστές Ευριπίδης Γαραντούδης και Μαίρη Μικέ, μετά τη διευκρίνιση ότι στόχος του παρόντος τόμου δεν είναι η συγκρότηση ενός καβαλιώτι...

Καθηλωμένος σε ζωή σπιρτόκουτου, με το ρόλο κουβαλητή άντρα να μην τον ευχαριστεί, ο ήρωας οξειδώνεται από την κλειστή ζωή του, με τις πολλαπλές υποχρεώσεις και το σκοτωμένο ορμέμφυτο. Με τον πανικό να τον πλήττει, βρίσκει διέξοδο στη γραφή κι απορεί πώς υπάρχουν άνθρωποι που στη ζωή τους έκαναν μόνο αυτό που ήθελαν και ποτέ αυτό που τους επέβαλλαν. Ο ίδιος δεν ανήκε σ' αυτούς, αλλά ο Όμηρος, του οποίου το φόνο διερευνά, αρνήθηκε τις συμβάσεις κι έζησε όπως ήθελε. Συλλέγοντας στοιχεία γι' αυτόν ανοίγεται σε μια αυλή προσώπων και σχηματοποιεί το δικό του έργο, με το οποίο...

Όλοι οι ήρωες του βιβλίου που κινούνται και δρουν στη σημερινή πολυεθνική πλέον Ελλάδα είναι προικισμένοι με το έκτο δάχτυλο, την ιδιοτυπία που άλλοτε φωνάζει κι άλλοτε κρύβεται βαθιά μέσα τους. Είναι το επιπλέον που έχουν και τους κάνει ξεχωριστούς, τους κάνει αφοσιωμένους ή μανιακούς, επικίνδυνους ή καταπιεσμένους, αλλόφρονες ή ήρωες, υπολογιστές ή χαμένους. Πώς λοιπόν εκμεταλλεύονται αυτή την ιδιαιτερότητά τους, αντιμετωπίζουν την ένταξή τους στη μοναχική κερκίδα μειοψηφίας και με ποιον τρόπο συμμετέχουν σε πράξεις που υπερβαίνουν τη συνήθη, τετριμμένη πραγματικότητα; Π...

Στα διηγήματα του βιβλίου ο θάνατος είναι παρών. Δεν περιγράφεται, όμως, όπως συνήθως, αποτρόπαιος, φρικτός και ανεπιθύμητος. Ζυμώνεται με τη ζωή, αγκαλιάζεται με τις απλές συνήθειες, το φαγητό, το ανοικτό ψυγείο, την αλλαγή της θερινής ώρας, ένα κομμάτι φανουρόπιτας. Συμπλέκεται με τις νότες της μουσικής. Απασφαλίζει τη γενναιοδωρία που όλοι κρύβουμε μέσα μας, μόλις αντιληφθούμε ότι δεν είμαστε παντοτινοί.