Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο σύρμα του γαλάζιου, το συμπαντικό σπουργίτι κελαηδούσε, το σπουργίτι κι εγώ τραγουδούσαμε, μιλούσαμε, και το άκουγε η φωνή της γυναίκας στον άνεμο του κόσμου. Τί γωνιά πια για ν' ακολουθήσει η φαντασία μου! Ο "Χώρος", ένα ποίημα ποταμός σε πρόζα, θεωρείται από πολλούς παγκοσμίως, όχι μόνο το σημαντικότερο ποίημα στην Ισπανία του εικοστού αιώνα, αλλά μια από τις κορυφώσεις της παγκόσμιας ποίησης. Γραμμένο από το 1941 και με διορθώσεις ως το 1954 από το Χουάν Ραμόν Χιμένεθ στην Αμερική, όπου βρέθηκε εξόριστος κατά και μετά τον Ισπανικό εμφύλιο, αποτελεί σήμερα το...

[...] Στην ποίηση του Χιμένεθ τα γράμματα των στίχων είναι σαν νότες σε παρτιτούρα, που παράγουν μία μελωδία. Η παρούσα μετάφραση προσπάθησε, όπου και όσο αυτό ήταν δυνατό, να σεβαστεί τη μουσικότητα των ποιημάτων, χωρίς φυσικά να αναπαραγάγει την τελική "μελωδία" του πρωτοτύπου. Τέλος, ελήφθη υπόψη η χρήση της ισπανικής την εποχή της συγγραφής των ποιημάτων, καθώς και η διαφορετική χρήση της γλώσσας από τον ποιητή κατά τις διαφορετικές περιόδους του. Ως παράδειγμα αναφέρουμε την προτίμησή του για την πιο κοινή λέξη verano "καλοκαίρι" αντί για estio "θέρος" από τη δεύτερη π...

Όταν οι άγγελοι περπατούν, τα πιο πεζά περιστατικά θυμίζουν θρύλους και παραμύθια. Οι πιο συνηθισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν μια άλλη τους πλευρά, αλλόκοτη και μυστική. Ο καιρός είναι πάντα φθινόπωρο. Το καλοκαίρι ακόμα δεν έχει φύγει. Η άνοιξη στέλνει απ' την αντίπερα όχθη τις σκληρές της αντανακλάσεις. Το αγρίμι του χειμώνα λουφάζει κρυμμένο στα μελαγχολικά σύννεφα. Οι λακκούβες των δρόμων με το μαύρο νερό καθρεφτίζουν κοπάδια σπάνιων πουλιών. Όλα μετέωρα, ακολουθούν τους ρυθμούς ενός απλού κι απόκοσμου βηματισμού. Στα πάρκα κυκλοφορούν ολομόναχες οι σιλουέτες των ίσκιων....

"Ο Πλατέρο κι εγώ" είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που μέσα στη φαινομενική τους απλότητα περικλείουν τα πιο βαθιά της ανθρώπινης ψυχής. Ο ποιητής, κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεών του στο Μογέρ, το όμορφο γενέθλιο χωριό του, μοιράζεται με τον αγαπημένο του γαϊδαράκο Πλατέρο τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά του και μαζί βυθίζονται στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων του χωριού, τους οποίους σκιαγραφεί με αγάπη και συμπάθεια. Η φύση παίζει κι εκείνη πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο. Ζώα, λουλούδια, πουλιά, ήχοι, δειλινά, χρώματα κι αρώματα ξυπνούν τις αισθήσεις μας, ενώ μέσα στη...

Όταν οι άγγελοι περπατούν, τα πιο πεζά περιστατικά θυμίζουν θρύλους και παραμύθια. Οι πιο συνηθισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν μια άλλη τους πλευρά, αλλόκοτη και μυστική. Ο καιρός είναι πάντα φθινόπωρο. Το καλοκαίρι ακόμα δεν έχει φύγει. Η άνοιξη στέλνει απ' την αντίπερα όχθη τις σκληρές της αντανακλάσεις. Το αγρίμι του χειμώνα λουφάζει κρυμμένο στα μελαγχολικά σύννεφα. Οι λακκούβες των δρόμων με το μαύρο νερό καθρεφτίζουν κοπάδια σπάνιων πουλιών. Όλα μετέωρα, ακολουθούν τους ρυθμούς ενός απλού κι απόκοσμου βηματισμού. Στα πάρκα κυκλοφορούν ολομόναχες οι σιλουέτες των ίσκιων....

Η μετάφραση -και ειδικότερα η μετάφραση της ποίησης- αποτελεί έργο δύσκολο και αχάριστο, που η επιτυχία του εξαρτάται από ορισμένες προϋποθέσεις κι από πολλούς αστάθμητους παράγοντες. Δεν αρκεί ο μεταφραστής να ξέρει καλά και τις δύο γλώσσες και να 'χει καλαισθησία και ευπάθεια. Πρέπει να 'ναι κι ένας τέλειος αναδημιουργός, να διακρίνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε έργου και, με πείρα και σοφία, να ξέρει να τ' αντικαθιστά με τους αντίστοιχους τύπους και τις ανάλογες εκφράσεις της ξένης γλώσσας, χωρίς να του αφαιρεί το ιδιαίτερο εκείνο θέλγητρο του πρωτότυπου. Μια τέ...

Όταν ένας ποιητής, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας γράφει ένα έργο για παιδιά τότε σίγουρα αυτό θα είναι κάτι πολύ ξεχωριστό. Έτσι, ο νέος τίτλος στη σειρά Ιγκουάνα κρύβει μέσα στη φαινομενική του απλότητα τα πιο βαθιά μυστικά της ανθρώπινης ψυχής. Ο ποιητής μοιράζεται με τον Πλατέρο, τον αγαπημένο του γάιδαρο, τα συναισθήματά του και τις παιδικές του αναμνήσεις και μαζί, βυθίζονται στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων του χωριού, τους οποίους σκιαγραφεί με αγάπη και συμπάθεια και ιδιαίτερα τους πιο ταπεινούς και στερημένους. Μέσα από την ομορφιά της φύσης ο ποιητής και ο Πλα...

Το μικρό αυτό βιβλίο, όπου η χαρά και η λύπη είναι δίδυμες αδελφάδες, ολόϊδιες με του Πλατέρο τ' αυτιά, γράφτηκε για... Σάμπως ξέρω κι εγώ για ποιον... Για ποιον τάχα γράφουμε εμείς οι λυρικοί ποιητές... [...] Χουάν Ραμόν Χιμένεθ

[...] Το βιβλίο αυτό αποτελεί την κορύφωση όλου του έργου, ερμηνεύει ποιητικά την μεγάλη "μυστικιστική εμπειρία" του και εκφράζει το αιώνιο σημείο του ανθρώπου που είναι η μίξη οργανικά του "επιθυμητή θεού" -γι' αυτόν, της δίψας αιωνιότητας- με τον "επιθυμητό θεό" που είναι η ομορφιά. Συνιστά, λοιπόν, το συμπέρασμα μιας ποιητικής δημιουργίας από τις πιο υψηλές, όπου το έργο τέχνης ως επίτευγμα ομορφιάς σε κατάσταση έκστασης, έρχεται να υψωθεί ως αντίλογος του θανάτου και να φράξει το χάος του μηδενός. Η λέξη "θεός" στο βιβλίο αυτό -που συντέθηκε με άξονα τα πρώτα 29 ποιήμ...