Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στον "Σωσία", ο συγγραφέας καταδύεται στον ψυχικό κόσμο του δημόσιου υπαλλήλου Γκολιάτκιν (που μας φέρνει στο μυαλό τον βιβλικό Γολιάθ). Ο ήρωάς μας θέλει να "τραβάει τον δρόμο του", αλλά και θέλει να "μη διαφέρει καθόλου απ' τους άλλους ανθρώπους". Διχάζεται: ο πραγματικός Γκολιάτκιν εμμένει στην ιδιαιτερότητά του, ο σωσίας του υποτάσσεται στον γενικό κομφορμισμό, γίνεται ίδιος με τους άλλους ανθρώπους. Ο Ντοστογιέφσκι περιγράφει αριστοτεχνικά τη σύγκρουση των δύο στάσεων, την έκφρασή τους στη ζωή του ήρωα, την τραγική κατάληξη...

Ιδανικός λογοτεχνικός τόπος τα Χριστούγεννα: εποχή της προσδοκίας και της διάψευσης, της ευφορίας και της μελαγχολίας, της αφθονίας και της στέρησης, της φαντασμαγορίας και της γύμνιας μαζί, καιρός των αναμνήσεων και των αποτιμήσεων, στιγμή κατάνυξης αλλά και πρόκλησης ερεθίζει τα συγγραφικά αντανακλαστικά μέσα στην αντιθετική της πολυμορφία. Από το παραμύθι του Άντερσεν ως το ειρωνικό αφήγημα του Βλαντιμίρ Ναμπόκωφ, από την γοτθική ιστορία του Χώθορν ως το αυτοβιογραφικό ενθύμημα του Ντύλαν Τόμας, από τον Ντοστογιέφσκι στον Τουρνιέ και από την Μπόουεν στον Απντάικ διαφορετ...

"Στο Υπόγειο, ο Ντοστογιέφσκυ κάνει μια σειρά ανακαλύψεων σχετικά με την ανθρώπινη φύση. Η ανθρώπινη φύση είναι ακραία, αντινομική και παράλογη. Ο άνθρωπος φέρει μέσα του μιαν ακαταμάχητη έλξη προς το παράλογο, προς την αχαλίνωτη ελευθερία, προς την οδύνη. Ο άνθρωπος δεν τείνει κατ' ανάγκη προς το κέρδος. Η δυνατότητα να εξουσιάζει τον εαυτό του τον κάνει να προκρίνει ανά πάσα στιγμή την οδύνη. Δε συμβιβάζεται με μια λογική οργάνωση της ζωής. Θέτει την ελευθερία υπεράνω της ευτυχίας. Η ελευθερία όμως δεν είναι η κατίσχυση της λογικής επί του ψυχικού στοιχείου· όχι, είναι μι...

Ένα σημαδιακό κείμενο το οποίο διατηρεί όλη του την αξία ακόμη και σήμερα, ιδιαίτερα για λαούς που διχάζονται μεταξύ των δικών τους παραδόσεων και της ιστορικής εξελίξεως. Τον διχασμό αυτό, που εκείνο τον καιρό εξέφραζαν τα δύο ρεύματα των δυτικοφίλων και σλαβοφίλων, με τον Λόγο στον Πούσκιν ο Ντοστογιέφσκι προσπαθεί να τον υπερβή και μας αφήνει ένα μνημείο συνθέσεως σε ανώτερο επίπεδο συγκρουομένων ιστορικών δυνάμεων. Ελευθερώνει έτσι από τα δεσμά του το παρελθόν και ανοίγει δρόμο στο μέλλον.

Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας, είναι ο καλύτερος φίλος των μικρών παιδιών. Γράφει γι' αυτά ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι. Όλα εξελίσσονται σε μια παγωμένη ρωσική πόλη, όταν το χιόνι σκεπάζει τα πάντα. Στους δρόμους της περιπλανιέται ένα αγοράκι. Η μια περιπέτεια φέρνει την άλλη, ο κάθε δρόμος οδηγεί σε κόσμους διαφορετικούς...

Γεννημένος στη Μόσχα στα 1821 ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκυ έζησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της πολυτάραχης ζωής του στην Αγία Πετρούπολη όπου και πέθανε στα 1881. Η Άνοιξη στην Αγία Πετρούπολη απαρτίζεται από τέσσερις επιφυλλίδες που δημοσιεύτηκαν το 1847 στην εφημερίδα Χρονικά της Αγίας Πετρούπολης. Οι επιφυλλίδες αυτές, λησμονημένες από κριτικούς και ιστορικούς της ρωσικής λογοτεχνίας, δεν είχαν ενταχθεί στα άπαντα του Ντοστογιέφσκυ. Πρόκειται για κείμενα που παρέμειναν σχεδόν άγνωστα στο ευρύ κοινό και τα οποία αφηγούνται, με πολύ παραστατικό τρόπο, εικόνες κα...

Στο βιβλίο αυτό βρίσκουμε τι έχουν πει ή γράψει άλλοι σημαντικοί διανοητές ή λογοτέχνες για τη μορφή και το έργο του Ντοστογιέφσκι. Κυρίως όμως έχουμε στα χέρια μας μια απόδοση και θεατρική διασκευή του "Υπογείου" από τη Μάρω Βαμβουνάκη. "Είμαι ένας άρρωστος άνθρωπος. Είμαι ένας άνθρωπος κακός. Είμαι απεχθής" δηλώνει στο ξεκίνημα κιόλας του έργου ο ήρωας -ή μάλλον ο αντιήρωας- του "Υπογείου" και συνεχίζει σε ένα ανιλεές ξεσκέπασμα της ψυχής του, των παθών και των έντονων αντιφάσεων που τη συνταράζουν.

Στα 1862, αρχές του καλοκαιριού, ο Ντοστογιέφσκι αναχωρεί για το εξωτερικό, όπου θα παραμείνει περίπου ένα τρίμηνο. Για τη ρώσικη ιντελιγκέντσια το ταξίδι στην Ευρώπη ήταν ένα από τα «εγκύκλια» ιδεολογικά εφόδια. Στο Λονδίνο και στο Παρίσι, τις μεγάλες μητροπόλεις, ο μυθιστοριογράφος δε θα αναζητήσει τα αξιοθέατα, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο άνθρωπος. Στις Εντυπώσεις του φαίνεται καθαρά η μισαλλοδοξία του σλαβόφιλου, η εχθρότητα προς τον προηγμένο κόσμο της Εσπερίας και ένας φανατισμός για τα πάτρια, ο οποίος μόνο στο λογοτεχνικό του έργο βρίσκει την ακεραιότητά του.