Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν όλοι έφυγαν και η οικία τυλίχτηκε στο σκοτάδι και στη σιωπή, ο Απελλής πήρε στην αγκαλιά του τη Λαΐδα και τη φίλησε τρυφερά. Εκείνη σφίχτηκε επάνω του κι έµειναν έτσι αρκετή ώρα. Του στοίχιζε που την άφηνε, έστω για λίγο, αν και βαθιά µέσα του ανησυχούσε. Με τον Φίλιππο, κανένας δεν ήξερε, πώς θα έρχονταν τα πράγµατα! Ήταν απρόβλεπτος. Της ζήτησε πάλι να τον παντρευτεί, αλλά η νεαρή αρνήθηκε, όχι βέβαια κατηγορηµατικά. Ήταν πολύ νωρίς ακόµη ν' αποφασίσει, ήθελε να µην παντρευτεί τόσο νέα. Δεν της άρεσε η ζωή των παντρεµένων γυναικών. Αγαπούσε τα βιβλία και τη µάθηση. Η...

Τα γιορτινά μας είναι μια μικρή ανθολογία, μια ποικιλία ευχάριστων και εύληπτων κειμένων και ποιημάτων που έγραψαν βραβευμένοι συγγραφείς της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς.

Το μυθιστόρημα αυτό γράφτηκε το 1978. Περισσότερο είναι ένα χρονικό. Είναι το είδος γραφής που προτιμώ, για να παρουσιάσω αληθινά γεγονότα με μυθιστορηματικό τρόπο. Αλλάζω τα ονόματα και την εμφάνιση των ηρώων για να μη γνωρίζονται. Πιστεύω πως πολλά έχουν αλλάξει σήμερα, προς το καλύτερο βέβαια. (από τον πρόλογο)

Ο εικοσάχρονος Θεοδόσιος, ταξιδεύει στη Μεγάλη Ελλάδα. Μέσα απ' τα τοπία, που χαίρεται, παρατηρεί και τους άλλους της παρέας με χιουμοριστική διάθεση, καταγράφοντας τις αντιδράσεις τους. Υπάρχει δίπλα του μια ποικιλία ανθρώπινων χαρακτήρων, που σε προέκταση εκπροσωπούν μια κοινωνία. Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σ' αυτούς που θέλουν να δουν και σ' αυτούς, που ταξιδεύουν έτσι, για την παρέα. Για να διώξουν τη μοναξιά τους. Μερικοί κάνουν αυτό το ταξίδι, για έναν ορισμένο μνημείο ή τοπίο. Είναι η Ιθάκη τους. Οι πιο λίγοι, για όλα, όσα αντιπροσωπεύουν αυτό το χώρο και τις μ...

Από ένα κιτρινισμένο και φθαρμένο γράμμα και δυο-τρεις σελίδες ημερολογίου, θυμήθηκα τη μάνα-Σιμέλα. Έτσι τη φώναζαν σ' όλο το χωριό. Ήρθε από μακριά στον τόπο μας. Έγινε η καλύτερη φιλενάδα των γιαγιάδων μας. Συγκινούμαι όταν γράφει "Μάνα" με κεφαλαίο Μ, όπως γράφουμε το όνομα του Χριστού, της Παναγίας και των αγίων. Και η μάνα πρέπει το ίδιο, γιατί είναι το Α και Ω της ζωής μας. Μια ύπαρξη διψασμένη για αγάπη η μανα-Σιμέλα. Πολύ τη στερήθηκε, ζώντας σε καιρούς δύσκολους, κάνοντας το καλό στους άλλους. Έξυπνη και δημιουργική, δε γονάτισε στις δυσκολίες κι αγωνιζόταν με νύ...

Σου αρέσει το παιχνίδι; Τότε μην χάνεις ούτε λεπτό! Έλα στην παρέα μας και... κάνε παιχνίδι. Οι παίχτες μας τρελαίνονται για ζωηρά παιχνίδια κι είναι έτοιμοι να κερδίσουν ή να χάσουν, αλλά προπαντός παίζοντας να διασκεδάσουν. Μην κοιτάς από μακριά τον Αντώνη, την Αγγελική, το Θωμά, το Ελσάκι, την Ελίνα... Έλα και παίξε μαζί τους ποδόσφαιρο, αμπάριζα, βαβυλωνία, πάει μια... αλλά με μια συμφωνία: Ζαβολιές δε χωράνε στο παιχνίδι.

Μαθητριούλα της Ε΄ Δημοτικού ήμουν, όταν διάβασα στο περιοδικό "Ελληνόπουλο, θησαυρός των παιδιών", για την Πανώρια Χατζηκώστα και τη Σάββαινα. Θυμάμαι πόσο συγκινήθηκα!... Αργότερα έμαθα για την Τασούλα Κουρκουμέλη και την Κωνσταντίνα απ' τη Σαμοθράκη. Πολλές γυναίκες θυσιάστηκαν με τα παιδιά τους κι έγιναν ολοκαύτωμα. Εμείς ξέρουμε μόνο το Ζάλογγο και τις Ναουσαίες. Πραγματικά η πατρίδα μας μαρτύρησε και μάτωσε απ' τη μια άκρη ως την άλλη. Αν αποφασίζαμε να στήσουμε μνημείο για την κάθε περίπτωση, θα γέμιζε ο τόπος. Δεν θα είχαμε που να σταθούμε. Έγραψαν για αρκε...

Η εξαφάνιση μιας γάτας, έδωσε την αφορμή, για να γραφτεί τούτο το μυθιστόρημα. Μερικοί ήρωες είναι αληθινοί, όπως και αρκετά γεγονότα. Μες στην καρδιά της Αθήνας συμβαίνουν σχεδόν όλα. Στην πόλη αυτή, που οι πιο πολλοί άνθρωποι ζουν μόνοι. Η συγκατοίκηση στις πολυκατοικίες δεν τους δημιουργεί την αίσθηση της συντροφιάς και της ασφάλειας. Η αναζήτηση της χαμένης γάτας, έκανε τους ήρωες να καταλάβουν, πόσο έχουν την ανάγκη ο ένας του άλλου. Πως υπάρχει δίπλα τους ο κύριος Σταύρος, η κυρα-Αριάδνη, η Ειρήνη και οι άλλοι γείτονες, που έχουν ανησυχίες και προβλήματα όμοια με...

"Κάθε γειτονιά είχε το δικό της κεχαγιά, τον μπόγια των ζωντανών. Ο επάνω μαχαλάς το Γιώργο το σαρδέλα, ο άλλος το Νίκο το χελώνα, ο πιο πέρα το Σπύρο το φαγάνα. Μερικοί ακόμη πιτσιρίκοι όχι τόσο σκληροί, τους ακολουθούσαν. Έτσι κι έσμιγαν όλοι αυτοί, γινόταν θρήνος στον κάμπο..." Μερικά περιστατικά, που συμβαίνουν όμως, όπως ένα περιστέρι που σώζει τη ζωή του Κωνσταντή, τους κάνουν να αλλάξουν γνώμη για τα ζώα. Κι έρχεται η γαλήνη στις καρδιές όλων των παιδιών του χωριού μας.

Τα διηγήματα αυτά άρχισα να τα γράφω απ' το 1960 ως το 1982. Σε πολλά η έμπνευση ξεκινάει από γεγονότα πιο παλιά. Ήθελα να δώσω χαρακτήρες γυναικών και ιστορίες, που ξεκίνησαν απ' ένα αληθινό περιστατικό. Όπως τό 'χουν πει κι άλλοι η πραγματικότητα, ξεπερνάει η φαντασία.

Διηγήματα από την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου.

Τα κείμενά μου αυτά δεν είναι μόνο για τους ειδικούς, αλλά και για τους απλούς ανθρώπους. Στηρίζονται πάνω στις πηγές και στην ιστορική αλήθεια, δίχως παραπομπές μέσα στο κείμενο, που κουράζουν τον αναγνώστη ακόμη και τον ειδικό. Θέλησα να δώσω τα πορτραίτα μερικών σπουδαίων γυναικών μέσ' απ' τη σκέψη και την ψυχολογία της γυναίκας. Η προσφορά τους θάφτηκε και μερικών συκοφαντήθηκε. Έκαναν πράγματα πολύ σπουδαία, αλλά πολύ λίγο τους το αναγνώρισαν. (από τον πρόλογο)

Τα θέματα έρχονται και χτυπούν την πόρτα των συγγραφέων και διεκδικούν το ενδιαφέρον τους, παραμερίζοντας άλλους προγραμματισμούς και διαθέσεις τους. Κι αυτοί δεν μπορούν να ξεφύγουν. Από μια κόντρα με συγγενικό μου πρόσωπο, γεννήθηκε η ιστορία του προγονικού μου χωριού. Έκανα ένα γοητευτικό ταξίδι στο Μεσαιωνικό Βυζάντιο. Η αναδρομή αυτή, μου γνώρισε σημαντικά γεγονότα του πολύπαθου τόπου μας. Δεκατέσσερα χρόνια ερευνούσα και μάζευα στοιχεία. Ευχαριστήθηκα διάβασμα. Έγραψα και ξανάγραψα το κείμενο, προσπαθώντας να του δώσω μια εκλαϊκευμένη μορφή, ώστε να είναι ευχάριστο γι...

...οι γιαγιάδες κι οι παππούδες, ζούσαν με τη νοσταλγία της επιστροφής. Αυτή η νοσταλγία περνούσαν στα παιδιά του κι ύστερα στα εγγόνια. Όσο καλά κι αν έβρισκαν έξω, όσο καλά κι αν ζούσαν, όλα ήταν κατώτερα απ' της πατρίδας τους. Πάντα θυμόνταν με λαχτάρα το πατρικό τους με τα πεύκα στην αυλή του ή την ελιά. Με την κληματαριά να σκαρφαλώνει σαν κατακτητής και να ζώνει το σπιτικό τους. Με τα γιασεμιά και τ' αγιοκλήματα να ντύνουν τις μάντρες. Ένα κομμάτι ελληνικού, γαλανού ουρανού ήταν ασύγκριτο, μπροστά στους ουρανούς που έβλεπαν. Κι η γαλανή θάλασσα κυρίευε το μυαλό τους κ...

Μου ήταν δύσκολο να γράψω ένα ερωτικό μυθιστόρημα. Υλικό υπήρχε άφθονο. Αμέτρητες ερωτικές ιστορίες έχω ακούσει καταπληκτικές. Η ζωή είναι η πιο συναρπαστική μυθιστοριογράφος. Ξεπερνά σε φαντασία και τον καλύτερο συγγραφέα. Το πρόβλημα μου είναι, πως δεν μπορώ να περιγράψω καυτές σκηνές ερωτικές και να βωμολοχήσω ασυγκράτητα, γιατί ντρέπομαι. Φίλος εκδότης μου λέει συχνά, πως, αν δεν βάλω κρεβατοκάμαρα δεν κάνω τίποτα. Σεξ και βία ό,τι καλύτερο σήμερα στην πεζογραφία. Για μένα όχι. Με απωθούν και τα δύο. Υπάρχουν έρωτες που κρατούν μια ολόκληρη ζωή; Ναι, υπάρχουν. Γνώρ...