Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η λαχτάρα του μικρού Μάκη ν' αποκτήσει κατοικίδιο, η ανάμνηση μιας αξέχαστης φιλίας, η αγωνία του Σταύρου για την καινούργια γειτονιά, οι αποτυχημένες χριστουγεννιάτικες διακοπές μιας παρέας παιδιών, μια συνηθισμένη νύχτα παράστασης για τα μέλη της παιδικής χορωδίας "Παλεστρίνα", τα ξεχασμένα γενέθλια του Στράτου, το μυστήριο του νυχτερινού επισκέπτη, η "βαρετή" μέρα της Στέψης και του Νικόλα, ένα σαββατιάτικο μπέιμπι-σίτινγκ και το πώς ο Θεόφιλος άρχισε να κρατάει ημερολόγιο είναι κομμάτια από ένα παζλ. Αν τα ενώσεις, φτιάχνουν την εικόνα ενός βιβλίου με "συνηθισμένες" ιστ...

"Ο Ορέστης εκείνη τη νύχτα δεν έκλεισε μάτι. Σκεφτόταν πολλά και διάφορα, όχι όμως να φύγει. Διαπίστωσε πως σε τούτο το αχούρι έπρεπε να μπει κάποια τάξη. Για να σωθούν όλοι τους. Μα πώς; Από κάπου χρειαζόταν ν' αρχίσει. Από πού άραγε;"

Μέσα στο καταχείμωνο, η μικρούλα Ζωή κρυώνει πολύ κι έχει απορίες. Γι' αυτό, ζητάει από τη μαμά της να την βοηθήσει να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει με αυτό το κρύο!

"Τα βιβλία της Μαρίας" είναι μια μαγική περιπέτεια τόλμης, ευαισθησίας και αλληλεγγύης, που μαθαίνει τα παιδιά να αγαπάνε τα βιβλία.

Ένα αστείο παραδοσιακό παραμύθι της Μάνης για μικρά και μεγάλα παιδιά... Ο Τρελός έβγαλε από τον ντορβά το ψωμί του κι άρχισε να τρώει. Την ίδια στιγμή, η γελαδούλα δίπλα του μηρύκαζε (αναμασούσε) την τροφή της. Το παράξενο, όμως, ήταν ότι δεν την έβλεπε να βάζει χορτάρι στο στόμα της. Κι όμως μασούσε! - Περίεργο! είπε μόνος του. Πώς γίνεται αυτό;... Μωρή, της λέει ξαφνικά, αφού δεν έχεις τίποτα στο στόμα, γιατί με κοιτάς και κάνεις πως μασάς; ε;... Η αγελάδα συνέχιζε να μηρυκάζει. - Πίσω μου σ' έχω, σατανά! ψιθύρισε... Μωρή, της φώναξε, μπας και θέλεις να... με κορ...

- Tσιλικροτά! φώναξε αλαφιασμένος ο γερο-Μουσκλής. Κι απ' τη μισάνοιχτη πόρτα, μιλιούνια από δαύτα ξεχύθηκαν μέσα στο μύλο... Οχ! πάει το ψητό μου! ψυθύρισε... Μα είνια ωμό, βρε μαναράκια μου, τους είπε. - Τσιτσί-τσιτσί κι ας είν' κι ωμό! φώναζαν εκείνα... Τον περιτριγύριζαν κι ανέβαιναν στα γόνατά του, σκαρφάλωναν στη ράχη του, κρύβονταν στις τσέπες του. Μάλιστα ένα μικρούλι, πολύ ζωηρό, κρεμάστηκε από τα γένια του κι ένα άλλο, ζαβολιάρικο, πήδησε στα μουστάκια του και τον τσιμπούσε. - Ουστ! αναθεματισμένα, θα μου φάτε τα μουστάκια μου! θύμωσε ο γερο-Μουσκλής. Τίπ...

Όταν ανακαλώ τις αναμνήσεις μου από τις υποθέσεις του Γάτοκ Χολμς, βρίσκω πως τόσες απ' αυτές παρουσιάζουν περίεργα κι ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά, που δεν είναι εύκολο να αποφασίσω ποιες να διαλέξω για να διηγηθώ και ποιες ν' αφήσω! Για όσο διάστημα ζούσαμε στο παλιό σπίτι της οδού Κενταύρων, είχαμε μια σειρά από υποθέσεις κι όλες τις θυμάμαι σα να τις έζησα χτες. Το μυστήριο της χαμένης παντόφλας, η υπόθεση του μισοφαγωμένου σύκου, η εξαφάνιση της συνταγής του μουσακά, η ιστορία με το σβησμένο DVD, καθώς και μερικές άλλες, ακόμα πιο περίεργες υποθέσεις που έλυσε ο φίλο...

- Ου, το φάντασμα, ο Αράπης, έκαναν τα παιδιά αλαλιασμένα και γίναν μπουχός. Έμεινα, χωρίς να το καταλάβω, μόνος. Πήραν να τρέχουν μυρμήγκια σ' όλο μου το σώμα, από τα νύχια ως την κορφή. Προσπάθησα να φωνάξω "σταθείτε", μα κόπηκε η λαλιά μου. Έκανα να τρέξω, όμως κόλλησαν τα πόδια μου στη γη. Γρήγορα τα 'βαλα με τον εαυτό μου. "Α, Θρασάκη", λέω μέσα μου, "τι έλεγε ο πατέρας; Τίποτα δεν υπάρχει έξω από τον άνθρωπο." Άνθρωπος θα ήταν, που έριχνε πέτρες. Περίμενα να περάσει η βουή από τ' αυτιά μου κι αφουγκράστηκα. Μου φάνηκε πως άκουσα κάποιο γέλιο. Κάποιος, είπα, παίζει με...

Το βιβλίο αναφέρεται στην εποχή μετά την επίθεση του κυβερνητικού στρατού ενάντια στις θέσεις όπου βρίσκονταν οι δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τον Αύγουστο του 1949. Αν θα ήθελε κανείς ν' αναζητήσει το βασικό, το κύριο που μας προσφέρει αυτό το βιβλίο, θα έβλεπε να ορθώνεται μπροστά του ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος-λαϊκός αγωνιστής. Τον βλέπουμε στις 292 ημέρες να υποβάλλεται σε μια σωματική και ψυχική δοκιμασία που φτάνει ως τα έσχατα, που δεν έχει άλλα όρια, μα που δεν υποτάσσεται. Ταυτόχρονα, υποβάλλεται σε δοκιμασία χωρίς όρια και η πίστη στα ιδανικά, στις ιδέες...

Τρέξε, κόσμε, πρόλαβε! Μάθε ιστορία: για 'να γάιδαρο έγινε τόση φασαρία. Δεν είν' για το γάιδαρο και για το σαμάρι, ήταν που μας πάτησαν τα νησιά... γαϊδάροι!