Συνηθισμένες κι ασήμαντες

Η λαχτάρα του μικρού Μάκη ν' αποκτήσει κατοικίδιο, η ανάμνηση μιας αξέχαστης φιλίας, η αγωνία του Σταύρου για την καινούργια γειτονιά, οι αποτυχημένες χριστουγεννιάτικες διακοπές μιας παρέας παιδιών, μια συνηθισμένη νύχτα παράστασης για τα μέλη της παιδικής χορωδίας "Παλεστρίνα", τα ξεχασμένα γενέθλια του Στράτου, το μυστήριο του νυχτερινού επισκέπτη, η "βαρετή" μέρα της Στέψης και του Νικόλα, ένα σαββατιάτικο μπέιμπι-σίτινγκ και το πώς ο Θεόφιλος άρχισε να κρατάει ημερολόγιο είναι κομμάτια από ένα παζλ. Αν τα ενώσεις, φτιάχνουν την εικόνα ενός βιβλίου με "συνηθισμένες" ιστορίες... Ναι, είναι συνηθισμένες αυτές οι ιστορίες, καθημερινές. Είναι όμως και ασήμαντες;... Κάποιοι θα έλεγαν πως είναι, γιατί δεν εκπλήσσουν κανέναν. Οι ήρωές τους δεν μπλέκουν σε απίθανες περιπέτειες, δεν παλεύουν με τρομερούς εχθρούς, δε σώζουν τον κόσμο από καταστροφές. Δεν έχουν τίποτα το ασυνήθιστο, τίποτα ξεχωριστό. Σε αυτούς θα μπορούσε η καθεμιά και ο καθένας σας ν' αναγνωρίσει τον εαυτό του. Αν όμως δούμε αυτές τις ιστορίες από άλλη οπτική γωνία, τότε το "συνηθισμένο" και το "ασήμαντο" χάνουν το "αδιάφορο" περίγραμμά τους κι αποκτούν ένα διαφορετικό νόημα. Ίσως γιατί, τελικά, η πιο όμορφη, η πιο μαγική, η πιο υπέροχη περιπέτεια που μπορούμε να ζήσουμε είναι η εκπληκτική περιπέτεια της δικής μας ζωής...