Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ήδη από τα προεπαναστατικά χρόνια μέχρι και σήμερα οι περισσότεροι ειδικοί επιστήμονες, ερευνητές και διανοούμενοι, έλληνες και ξένοι, διακηρύσσουν ότι η ελληνική δημοτική ποίηση εκφράζει την ψυχή και το πνεύμα των Ελλήνων και αποτελεί την ισχυρότερη απόδειξη για τη συνέχεια του Ελληνισμού. Όμως αυτό, μετά το 1974, αμφισβητείται από μερικούς έλληνες επιστήμονες, μέσα στο πλαίσιο της πολεμικής τους όχι μόνον εναντίον του εθνικισμού, όπως αυτός εκφράστηκε μέσω της ελληνοχριστιανικής ρητορικής και συνθηματολογίας κατά την περίοδο της δικτατορίας, αλλά και της ίδιας της ένν...

[...] Θέατρο και εικαστικές τέχνες ταυτίζονται στο ότι βασικές αρχές και του μεν και των δε είναι η παράσταση ή αναπαράσταση και η μίμηση. Απόδειξη ότι οι εικαστικές τέχνες, τουλάχιστον μέχρι την εμφάνιση της αφαίρεσης κατά τον 20ό αιώνα, χαρακτηρίζονται ως παραστατικές τέχνες. Αλλωστε, όταν περιγράφουν εικαστικά συγκεκριμένες ανθρώπινες πράξεις, η δομή των ζωγραφικών ή γλυπτικών συνθέσεων έχει σαφώς θεατρική δομή. Τόσο το θέατρο, όσο και οι παραστατικές εικαστικές τέχνες υπακούουν στο ίδιο επικοινωνιακό σύστημα και συνδέονται άμεσα με το απέραντο θέατρο της ζωής και της κ...

Αρχιτεκτονικοί ρυθμοί, Αρχιτέκτονες, Κατασκευαστές, Αγιογράφοι, Ζωγράφοι, Ξυλογλύπτες, Άλλοι καλλιτέχνες και τεχνίτες, Δωρητές, Αφιερωτές. Το βιβλίο είναι το αποτέλεσμα πολύχρονης προσπάθειας και έρευνας σε ναούς, αρχεία, συλλογές, ενώ αξιοποιήθηκαν και πολύτιμες πληροφορίες που έδωσαν στο συγγραφέα-ερευνητή καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, εκκλησιαστικοί και κοινοτικοί παράγοντες. Αποτελεί ένα πολύτιμο Corpus και των ναών των μεταναστών σε ό,τι αφορά την ιστορία και την τέχνη τους και συμβάλλει στην ολοκλήρωση της εικόνας για το σύνολο τόσο της εκκλησιαστικής, όσο και της νεοελ...

Μετά τις μελέτες "Η εικαστική ζωή και η αισθητική παιδεία στην Αθήνα του 19ου αιώνα" (1990), "Το πρόβλημα της ελευθερίας στη βυζαντινή τέχνη" (2002), "Οι ναοί των Ελλήνων μεταναστών" (2005) κ.ά., ο συγγραφέας επιχειρεί, στο παρόν βιβλίο, να αναλύσει και να περιγράψει μια άλλη συνιστώσα αυτού που θα ήταν δυνατόν να οριστεί ως η αισθητική έκφραση της συλλογικής συνείδησης των Ελλήνων, με την πεποίθηση ότι για το χαρακτηρισμό του επιπέδου πολιτισμού μιας κοινωνίας, σε μια συγκεκριμένη περίοδο, πρέπει να χρησιμοποιείται ως τεκμήριο όχι μόνον η δημιουργία των κορυφαίων, αλλά και...

Τι σημαίνει ελευθερία της τέχνης; Σε ποιο βαθμό η εκκλησιαστική και κρατική εξουσία περιόρισαν την ελευθερία του βυζαντινού καλλιτέχνη; Ποιες διεξόδους ελευθερίας επινόησε ο τελευταίος, για να υπερβεί τις δεσμεύσεις που επέβαλλαν οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων και να εκφραστεί δημιουργικά; Είχε αισθητική κρίση ο βυζαντινός άνθρωπος; Τι απαντούν σ’ αυτά και άλλα παρεμφερή ερωτήματα και πώς ερμηνεύουν τη βυζαντινή τέχνη κορυφαίοι ιστορικοί της και βυζαντινολόγοι, ιστορικοί και κοινωνιολόγοι της τέχνης, αισθητικοί και φιλόσοφοι, μεγάλοι συγγραφείς και διανοητές με γνώση...

Οι περιηγητικές εκδόσεις και τα ταξιδιωτικά χρονικά από τα τέλη του 15ου αιώνα άρχισαν να διακοσμούνται με εικόνες των τόπων των περιηγήσεων, οι οποίες στην αρχή ήταν ξυλογραφίες, αργότερα χαλκογραφίες και τέλος, κυρίως κατά το τέλος του 19ου αιώνα, λιθογραφίες. [...] Ο ελληνικός χώρος κατέχει σημαντική θέση στην εικονογράφηση των ευρωπαϊκών ταξιδιωτικών εκδόσεων. Δεδομένου ότι τα χαρακτικά, μετά τον 18ο αιώνα, είναι σχεδιασμένα από δόκιμους καλλιτέχνες, είναι αυτονόητη η σημασία τους τόσο για την προσέγγιση της αισθητκής και της περιρρέουσας ατμόσφαιρας της εποχής, όσο κα...

Ο σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να σε βοηθήσει να αναπτύξεις κριτικό πνεύμα και ιστορική σκέψη. Αυτό σημαίνει να μπορείς να παρατηρείς και να κρίνεις τον τρόπο ζωής των ανθρώπων στο παρελθόν, τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν, τους κανόνες στους οποίους υποτασσόταν η ζωή τους. Η καλλιέργεια όμως του "ιστορικώς σκέπτεσθαι" και της ικανότητας ερμηνείας των ιστορικών εξελίξεων και πολιτικών καταστάσεων του παρόντος. Έτσι αποκτά κανείς την ικανότητα να εκτιμά ασφαλέστερα τα σύγχρονα προβλήματα και να αναγνωρίζει ευκολότερα τι πρέπει να αλλάξει και τι πρέπει να παραμένει αμετάβλ...

Ο Πέτρος Γεωργιάδης δεν ανήκει στους μεγάλους της μεταβυζαντινής ζωγραφικής. Είναι υποδεέστερος τόσο των ζωγράφων της Κρητικής σχολής του 17ου αιώνα, των ζωγράφων της Σχολής της Βορειοδυτικής Ελλάδος, όσο και των Επτανησίων του δευτέρου μισού του 18ου και των πρώτων δεκαετιών του 19ου αιώνα. Με τους τελευταίους άλλωστε δεν θα μπορούσε να έχει και καμιά σχέση τεχνοτροπίας, μια που αυτοί είναι πλήρως ευθυγραμμισμένοι με τη δυτική τέχνη. Εντούτοις, αν και δεν είναι άριστος, είναι πολύ καλύτερος από τους περισσότερους Ηπειρώτες αγιογράφους του 18ου και του πρώτου μισού του 19ου...

Τον παρόν βιβλίο είναι το αποτέλεσμα πολύχρονης έρευνας και μόχθου. Την απόφασή μου για τη συγγραφή της ιστορίας της Μεσοχώρας υπαγόρευσαν αφενός λόγοι συναισθηματικοί και συγκεκριμένα η αγάπη για τον τόπο καταγωγής των προγόνων μου, αφετέρου το καθαρά επιστημονικό ενδιαφέρον που παρουσιάζουν για την έρευνα η ιστορική εξέλιξη, η παρακμή και η επαπειλούμενη οριστική καταστροφή μιας μεγάλης γεωργοκτηνοτροφικής κοινωνίας, η οποία, έστω και φυτοζωούσα, εξακολουθεί να λειτουργεί μέχρι σήμερα, αποτελώντας εξαίρεση στη γενική εγκατάλειψη των χωριών του Ασπροποτάμου. Η περίπτωση τη...

[...] Οπωσδήποτε ο κορυφαίος θεωρητικο΄ς της εικόνας στο Βυζάντιο είναι ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός με τους περίφημους τρεις λόγους του "Προς τους διαβάλλοντας τας αγίας εικόνας". Από την εποχή, όμως, των Τριών Ιεραρχών μέχρι τον 7ο αιώνα, που έζησε ο Δαμασκηνός, οι απόψεις των πρώτων ήταν εκείνες, στις οποίες στηρίζοντας οι εκκλησιαστικοί ζωγράφοι της πρωτοβυζαντινής περιόδου, για να διαμορφώσουν σύστημα εικονογραφικό και παράδοση, που αποτέλεσαν, άλλωστε, και το στόχο των εικονομάχων. [...]

Η ιστορία της "ευρωπαϊκής" μουσικής στην Ελλάδα ακολουθεί παράλληλη πορεία μ' αυτή των εικαστικών τεχνών. Όπως η βυζαντινή αγιογραφία και οι μεταβυζαντινές της εκδοχές υπήρξαν οι μοναδικές εκφράσεις ζωγραφικής κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, το ίδιο συνέβη και με τη μουσική, μια από τα μοναδικά μουσικά ακούσματα των ραγιάδων ήταν η βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική και το δημοτικό μας τραγούδι, που αποτέλεσαν επαρκή μέσα μουσικής έκφρασης των αισθημάτων και τη ψυχοσύνθεσης των Ελλήνων όλη αυτή τη μακρά περίοδο που και από κοινωνική άποψη δεν παρουσιάζει σημαντικές αλλαγές...

Το παρόν βιβλίο φιλοδοξεί να είναι ο πληρέστερος δυνατός κατάλογος των εικαστικών γεγονότων στην Αθήνα τον περασμένο αιώνα, κυρίως των εκθέσεων. Συμπεριλάβαμε όμως τους κυριότερους διαγωνισμούς, τους διαλόγους και τις διαμάχες, που απασχόλησαν τον τύπο και την κοινή γνώμη, καθώς και ορισμένα άλλα χαρακτηριστικά γεγονότα και δημοσιεύματα σχετικά με την τέχνη και την καλλιτεχνική επικαιρότητα, ώστε να ολοκληρωθεί η εικόνα για την εικαστική ζωή στην Αθήνα κατά τη σημαντικότερη ίσως περίοδο της ιστορίας της, όταν δηλαδή διαμορφώνεται σε πρωτεύουσα και ευρωπαϊκή πόλη. [...] (...

Το περίφημο Εθνικό Γερμανικό Μουσείο στη Νυρεμβέργη (Germanishes Nationalmuseum) ιδρύθηκε το 1852 από τον Hans von Aufsed. Ένα χρόνο αργότερα ο ιδρυτής χάρισε στο Μουσείο την προσωπική του συλλογή χαλκογραφιών, η οποία αποτέλεσε και τη βάση του τμήματος χαλκογραφιών, ενός από τα σπουδαιότερα τμήματα του Μουσείου. Σήμερα, μετά από διάφορες αγορές και δωρεές, οι χαλκογραφίες και τα άλλα αντικείμενα του τμήματος αυτού ξεπερνούν τις 300.000 καλύπτοντας όλες τις ιστορικές περιόδους: από τον 13ο αι. ως την εποχή που την θέση της χαλκογραφίας κατέλαβε η φωτογραφία. Για την νεοελλ...

Η καθεμιά από τις έννοιες του τριπτύχου του τίτλου μπορεί να θεωρηθεί στο διττό νοηματικό της περιεχόμενο: σαν κίνητρο καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά και σαν το αποτέλεσμα ολόκληρης της διεργασίας που γίνεται από τη γέννηση του έργου τέχνης ως την τελική του πραγμάτωση. Τέλος ο στόχος πάνω στο συγκινησιακό, το λογικό ή το διανοητικό στοιχείο του δέκτη-κοινού ίσως ν' αποτελεί και μια ενσυνείδητη σκοπιμότητα από μέρους του καλλιτέχνη που, ανάλογο με το ταλέντο του, μπορεί άλλοτε να ισχυροποιήσει κι άλλοτε να εξασθενίχει το έργο του. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)