Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το dada γεννήθηκε στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, από μια ηθική απαίτηση, από το βαθύ συναίσθημα ότι ο άνθρωπος, ως κεντρική παράσταση της πνευματικής δημιουργίας, στηρίζει την υπεροχή του σε χρεοκοπημένες έννοιες, σε νεκρά πράγματα, σε αγαθά που αποκτηθήκανε με αισχρό τρόπο (Tristan Tzara). "Ο "Ιησούς Χριστός Ραστακουέρος" (1920) συνοψίζει κατά κάποιο τρόπο τη φιλοσοφία του dada. Ιδιότυπος λυρισμός, ελεύθεροι συνειρμοί, αυτόματη γραφή στα σπάργανά της, διάθεση για πρόκληση, σκεπτικισμός που φτάνει στα όρια του μηδενισμού" (Michel Jarrety). Η παρούσα έκδοση μετ...

Η ποίηση διαρκεί με την αντεστραμμένη της μορφή, την ανάποδη - όχι με την ορθή της, η οποία δεν υπάρχει: αυτό είναι το μυστήριό της. Ο αντίκτυπος μη υπαρχόντων στοιχειωδών υλικών που προσδιορίζουν την αδιαφορία προς τη μάταιη αναζήτηση του ανθρώπου. Ηχώ προερχόμενη από νεκρική σιωπή... Η δεύτερη γραφή, εκείνη του παρασπουδαστή, έρχεται πρώτη. Αντιστροφή παράδοσης. Γλώσσα αφιχθείσα.

ΠΙΚΑΜΠΙΑ. Ο λόγος κάνει γόνιμο το μέταλλο: βολίδα ή τροχός ουρουμπού λαίλαπα ρελιασμένη κι ολάνοιχτη - αφήνει να κοιμηθούν τα συναισθήματά της σ’ ένα γκαράζ. Τοποθετώ μια γλαύκα σ’ ένα εξάγωνο - άσμα σε εξαμέτρους - φθείρει τις γωνίες - κραυγάζει (κάτω) και καταχράται. Η γεωμετρία είναι στεγνή, γερασμένη. Έχω δει να αναβλύζει μία γραμμή αλλιώς. Μία γραμμή που αναδύεται σκοτώνει τις θεωρίες, και δεν υπάρχουν άλλες ανάγκες παρά μόνο μέσα στη ζωή των γραμμών. Έργο προσωπικό εκείνο που ξεφεύγει από το απόλυτο. Και ζει. Δραπετεύει.

[...] Η έκθεση "Οι εποχές των μοντέρνων: από τον Monet στον Yves Klein" ελπίζουμε να παίξει έναν τέτοιο ρόλο για την ανάγνωση της ιστορίας της μοντέρνας τέχνης: ειδικά καθώς, στην Ελλάδα, οι ευκαιρίες να θαυμάσουμε ιστορικά έργα που σημάδεψαν βαθιά την πορεία του ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι σπάνιες. Μέσω της επαφής με τα σημαδιακά αυτά έργα, θα φωτιστούν ποικίλες πτυχές της σημερινής μας πολιτιστικής συνθήκης και θα μπορέσουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια να καταλάβουμε τη δαιδαλώδη πορεία που μας συνδέει μαζί τους. Φιλοδοξούμε επίσης, μέσω των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Ιδρύ...

"Το μαύρο χιούμορ είναι οριοθετημένο από πολλά πράγματα, όπως απ' την ηλιθιότητα, τη σκεπτικιστική ειρωνεία, την αστειότητα χωρίς οξύτητα· είναι ο κατ' εξοχήν θανάσιμος εχθρός της αισθηματικότητας, που αιώνια έχει το ύφος ότι πνέει τα λοίσθια, που βρίσκεται πάντα στο γαλάζιο φόντο", γράφει ο Μπρετόν. Ένας γαλαξίας συγγραφέων, βιογραφίες εκτυφλωτικές, παρουσιάζεται και ανθολογείται. Ο Μποντλέρ, ο Ρεμπό, ο Ντε Λ' Ιλ Αντάμ, ο Ζαρί, ο Απολινέρ, ο Λωτρεαμόν, ο Πόε, ο Κάφκα, ο Νίτσε, ο Σαντ, ο Νταλί, ο Πικάσο, ο Ζιντ, ο Κρο, ο Σουίφτ και άλλοι, εξυψώνουν ό,τι αποκαλείται χιούμ...