Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το γράψιμο λοιπόν υπήρξε πάντα μια ασχολία που στη συνείδησή μου ήταν ταυτισμένη με τη λειτουργία μου στο χώρο της τέχνης. Από την άλλη όμως μεριά θεωρούσα αυτά τα γραπτά προσωπικά και όχι για δημοσίευση. Αποτελούσαν δηλαδή ντοκουμέντα της προσπάθειάς μου για αυτογνωσία. Το γεγονός ότι έμεναν προσωπικά περιόριζε την ευθύνη μου ως προς την γραφή, αν και έκανα έντονη προσπάθεια για κυριολεξία και ακρίβεια για να καταλάβω αυτά που έγραφα όταν τα ξαναδιάβαζα. Τα πράγματα άλλαξαν όταν χρειάστηκε να δημοσιεύσω κάποια γραπτά μου. Τότε βρέθηκα αντιμέτωπος με το πρόβλημα της γραφής....

Τα κείμενα τα οποία περιέχονται σ' αυτό το μικρό βιβλίο έχουν γραφεί άλλοτε επειδή ζητήθηκαν στον γράψαντα, άλλοτε αυτοβούλως. Και στις δυο περιπτώσεις το περιεχόμενό τους στρέφεται γύρω στον άξονα "τέχνη" (στα περισσότερα) για θέματα του παρόντος που τον απασχολούσαν και στα οποία εκθέτει με συνοπτικό και απλό (μπορεί και απλοϊκό, αν θέλετε) τρόπο τη γνώμη και την άποψή του. Η αβεβαιότης σε πολλά ζητήματα προξενεί προβληματισμό στον οποίο θα ήθελε συμμέτοχο τον αναγνώστη. Όσα αναφέρονται σε προσωπικότητες είναι κατάθεση επαίνου σ' εκείνες. Σ' αυτούς που ελάμπρυναν με το έρ...

Κείμενα προς τιμήν του συγγραφέα Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, αναφορικά με το πολύπλευρο έργο του. Στον τιμητικό τόμο περιλαμβάνεται και μία παλαιότερη συνέντευξη του συγγραφέα στον Στέλιο Λουκά, καθώς και ένα άγνωστο θεατρικό έργο του Τσιρόπουλου, που μας εμπιστεύθηκε ο συγγραφέας, το πρώτο που βλέπει το φως της δημοσιότητας και ίσως το μόνο που διασώθηκε απ' όσα έγραψε.

Σε λίγο -το 1980- ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος συμπληρώνει εξήντα ολόκληρα χρόνια άγρυπνης πνευματικής παρουσίας μέσα στον νεοελληνικό πνευματικό χώρο. Στα 1920 έγινε συνδιευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού "Μούσα", ύστερ' από εφηβικά δημοσιεύματα, κι από τότε ως σήμερα, στέκεται στη πρώτη γραμμή των συγγραφέων του τόπου μας. Η προσωπική αγωνία, η αγρύπνια της συνείδησής του και η υψηλή ευγένεια της ψυχής του συνταιριασμένα θαυμαστά μ 'ένα ισχυρότατο κι εξαιρετικά πλούσιο συγγραφικό τάλαντο, ανέδειξαν τον Ι. Μ. Παναγιωτόπουλο όχι μονάχα ένα μεγάλο και γονιμότατο συγγραφέα ά...

Οι "Φιλολογικοί περίπατοι", προτού συγκεντρωθούν εδώ, έστω και κατά ένα μέρος, έχουν ήδη πραγματοποιήσει τη δική τους διαδρομή στις φιλολογικές σπουδές που ασχολήθηκαν με τον πρώιμο Μεσοπόλεμο. Εδώ και αρκετές δεκαετίες είναι αδύνατον να διατρέξει ο μελετητής τη λογοτεχνία των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα χωρίς να προσφύγει ο φιλολογικός και κριτικός του οπλισμός στις πληροφορίες που του παρέχονται από τις περιδιαβάσεις του Μπαστιά. Κάτι που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σπουδαιότητα σήμερα, σε μια χρονική στιγμή όπου αρχίζει, αν όχι να κάμπτεται, τουλάχιστον να μετριάζεται το...

Στον πρώτο κύκλο των Φιλολογικών Περιπάτων (Καστανιώτης, 1999) είχαν συγκεντρωθεί συνομιλίες που έκανε ο Κωστής Μπαστιάς με γνωστούς ποιητές και πεζογράφους (όπως ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Μιλτιάδης Μαλακάσης, ο Κώστας Βάρναλης, ο Άγγελος Σικελιανός) στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και με προορισμό το περιοδικό Εβδομάς. Στο βιβλίο αυτό, που αποτελεί τον δεύτερο κύκλο των Φιλολογικών περιπάτων, συγκεντρώνονται συνομιλίες και άρθρα του Μπαστιά όχι μόνο για λογοτέχνες αλλά και για εξέχοντες ζωγράφους, γλύπτες, μουσουργούς, θεατρικούς συγγραφείς, όπως και...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια επιλογή αφηγηματικών κειμένων -διηγημάτων στην πλειονότητά τους- που έχουν γραφεί, συνειδητά ή ασύνειδα, κάτω από το θεόρατο, όσο μια χώρα, πλατάνι που φύτεψε κι ανάθρεψε ο παμμέγιστος Σκιαθίτης διηγηματογράφος. Θα αρκούσε η αθάνατη ρήση του Γιάννη Τσαρούχη για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, πως με δυο τρία θρησκόληπτα και αγράμματα γραΐδια του νησιού του αχρηστεύει τον Φρόυντ, για να διατηρείται ολοζώντανη μέσα μας η φλόγα για μια μορφή των Γραμμάτων μας που λειτουργεί ως σωσίβιο σε, εθνικά και παγκόσμια, χαλεπέστατους καιρούς. Ένα κεράκι στη μνήμη...

Όταν μέναν μόνοι τους άφηναν να φανούν και τα δικά τους τα αισθήματα, κοιτάζανε με περιφρόνηση, σχεδόν με μίσος προς το μέρος που 'χε φύγει η κοπέλα, κούναγαν το κεφάλι τους σα να θρηνούσαν την κατάντια τους, έδιναν μπάτσες στο πεσμένο πέος τους σα να 'ταν κάτι ανεξάρτητο απ' αυτούς, υπεύθυνο για την κατρακύλα τους... Όλ' αυτά, καταλαβαίνεις, άρχισαν να με βάζουν σε σκέψεις. Πρώτα-πρώτα, όλοι αυτοί οι ημίθεοι, που ως τότε έβλεπα με δέος και θεωρούσα απρόσιτους, ήταν εξίσου ευάλωτοι, κι ίσως ακόμα πιο χαζοί, κι απ' τους άλλους. Πιο πολύ καβαλούσαν την ιδέα της γυναίκας παρά...

Η Χριστίνα Τσίγκου, σημαντική Ελληνίδα ηθοποιός με καριέρα στη Γαλλία, πέρασε σαν κομήτης από την ελληνική σκηνή, με μία και μοναδική αυτοπρόσωπη θεατρική παρουσία, έζησε τα τελευταία χρόνια της σαν τους καταραμένους poetes maudits και πέθανε νεότατη αφήνοντας διεσπαρμένα κατάλοιπα σε φίλους και γνωστούς, αληθινά σπαράγματα μιας ισχυρής καταυγάζουσας θεατρικής εμπειρίας. Αυτό το βιβλίο επιχειρεί να ανασύρει τη μνήμη της διερευνώντας το καλλιτεχνικό προφίλ της, τόσο μέσα από τα κατάλοιπά της, όσο και από την κατάθεση ανθρώπων που χάρηκαν την ελληνική σκηνική παρουσία της. Η...

"Η πέννα δεν είναι το σύνεργό μου. Αισθάνομαι ότι σκέπτομαι ορθά, αλλά ο καταναγκασμός της πειθαρχίας που πρέπει να ακολουθήσω με τρομάζει. Θα το πιστέψετε ότι η υποχρέωση να γράψω μια σελίδα μου φέρνει κακοδιαθεσία;" Η φράση τούτη είναι του Ευγένιου Delacroix, της μεγάλης και ανανεωτικής φυσιογνωμίας της τέχνης. Παραθέτει τα λόγια του ο Baudelaire, σε ένα εκτενές κείμενό του μετά τον θάνατο του μεγάλου καλλιτέχνη. [...] Δεν αισθάνομαι αμηχανία γιατί βρίσκομαι σ' αυτό το βήμα, μπροστά σας, αλλά δεν έχω την εξοικείωση να γράφω και να μιλώ. Όλη η ζωή μου ήταν πράξη. Μ...

Είκοσι κείμενα συγκροτούν το βιβλίο "Το δύσκολο ανάμεσα" του σκηνοθέτη, ηθοποιού και πνευματικού ανθρώπου Βασίλη Παπαβασιλείου. Είκοσι κείμενα, γραμμένα τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα, που αποπνέουν το ήθος και το ύφος της εποχής μας, μιας εποχής με ρίζες σ' ένα μακρινό παρελθόν και με προοπτική σ' ένα απώτατο μέλλον. Μια εποχή όπου όσοι κατεργάστηκαν τη διαπλοκή στην καλλιτεχνική ζωή τους επιφυλάχθηκε και ο ρόλος να διατυπώσουν την τελική κρίση και την οριστική ετυμηγορία για την ίδια αυτή εποχή. Είκοσι κείμενα-απόσταγμα "Το δύσκολο ανάμεσα", κείμενα μιας συνείδησης όπως α...

Πολλά έχουν γραφεί, γράφονται και θα συνεχίσουν να γράφονται για την Kύπρο. O τόμος "Tης γλυκείας χώρας Kύπρου" αποτελεί (για το παρόν και το μέλλον) μια σύνοψη, μια επιτομή των σημαντικότερων κειμένων που έχουν γραφεί για τη Mεγαλόνησο. Kείμενα που διερευνούν με τρόπο λυρικό, εξομολογητικό και εχέμυθο, τόσο την πολύπαθη ιστορία της όσο και το πολιτιστικό της πρόσωπο. Kείμενα που, μαζί με το βάρος των πνευματικών ανθρώπων και των καλλιτεχνών που τα υπογράφουν, απηχούν το τι στοίχισε σε αίμα και σε δάκρυα αυτή η εκδοχή της ελληνικότητας που συνιστά η Kύπρος. Όσο κι αν γνωρίζ...

Το να μιλάει κανείς σήμερα για τους μετανάστες είναι σαν να παραβιάζει ανοιχτές πόρτες. Στους δρόμους, στις εφημερίδες, στην τηλεόραση, οι μετανάστες είναι μια πραγματικότητα που την έχουμε διαρκώς μπροστά μας και δίπλα μας. Τι γνωρίζουμε όμως στην ουσία για τους ανθρώπους αυτούς; Πόσοι άραγε γηγενείς, οπουδήποτε γης, να σκέφτονται τον εαυτό τους ως ένα είδος μεταναστών, όπως πραγματικά είμαστε όλοι μας; Όταν μιλάμε για τους "αυθεντικούς" μετανάστες, εννοούμε συνήθως ανθρώπους άλλου χρώματος και άλλης γλώσσας σε σχέση με μας. Μήπως όμως το ίδιο δεν ισχύει και για μας αν...

Πάνε κιόλας είκοσι χρόνια! Κι όμως είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από εκείνον τόν καυτό Ιούλη του 1992 που χάσαμε την Τζένη στην ακμή της δημιουργικής της ζωής. Το πιο όμορφο κορίτσι του ελληνικού κινηματογράφου, ένα από τα πιο ταλαντούχα πλάσματα του ελληνικού θεάτρου, η γυναίκα με τα πιο εκφραστικά γαλάζια μάτια της μεγάλης και της μικρής οθόνης, η ηθοποιός με το πιο αναγνωρίσιμο προφίλ, πέρασε από τον υπαρκτό κόσμο στον κόσμο της μνήμης, φτωχαίνοντας τα κινηματογραφικά πλατό και τα θεατρικά σανίδια και αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στις καρδιές των εκατομμυρίων θαυ...

Πάνε κιόλας είκοσι χρόνια! Κι όμως είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από εκείνον τόν καυτό Ιούλη του 1992 που χάσαμε την Τζένη στην ακμή της δημιουργικής της ζωής. Το πιο όμορφο κορίτσι του ελληνικού κινηματογράφου, ένα από τα πιο ταλαντούχα πλάσματα του ελληνικού θεάτρου, η γυναίκα με τα πιο εκφραστικά γαλάζια μάτια της μεγάλης και της μικρής οθόνης, η ηθοποιός με το πιο αναγνωρίσιμο προφίλ, πέρασε από τον υπαρκτό κόσμο στον κόσμο της μνήμης, φτωχαίνοντας τα κινηματογραφικά πλατό και τα θεατρικά σανίδια και αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στις καρδιές των εκατομμυρίων θαυ...