Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"About Greece" contains useful information on contemporary Greece. The aim of this volume is not to praise the country but rather to present an objective overview. Moreover, this is a precondition for the involvement of the Laboratory of Political Communication of the University of Athens. For each topic we relied upon authors who we knew would be able to present a justified analysis. We thank all of them warmly, for their collaboration and for the quality of their contribution. […] Professor A-J. D. Metaxas Director of the Laboratory of Political Communication at the...

The international secondary literature dealing with Greek art of the last two centuries is far from adequate, and the absence of comprehensive studies in the area is compounded by a lack of even the most cursory biographical information about Greek artists. International publications devote very little space to contemporary Greek artists in particular, and what coverage does exist tends to be uneven and -in several cases- misleading. Convinced that this gap has its roots in a failure on the Greeks side to promote artists systematically and convincingly abroad, we strongly b...

Το συλλογικό έργο "Et in Iraq ego ή ο πόλεμος συνεχίζεται" - "ήμουν κι εγώ στο Ιράκ", παράφραση του "et in Arcadia ego", του γνωστού έργου του ζωγράφου N. Poussin- , με εισαγωγή και επιμέλεια της Bαρβάρας Παπαδοπούλου, εντάσσεται στη σειρά των εκδόσεών μας "Eικαστικά". Τον περασμένο Oκτώβριο, όταν ο πόλεμος στο Iράκ είχε πάψει να είναι στο επίκεντρο της επικαιρότητας, ξεκίνησε ένα εργαστήρι αναστοχασμού του γεγονότος στο Σταθμό Άλφα - Aθηναϊκό Kέντρο Σύγχρονης Tέχνης, ως συνέχεια της 24ωρης δράσης "Γενική Επιστράτευση" που πραγματοποιήθηκε εκεί κατά τη διάρκεια της πρώτης...

Η έκδοση κυκλοφόρησε με την ευκαιρία της ομότιτλης "αναδρομικής" έκθεσης του καλλιτέχνη, που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη (Κτήριο οδού Πειραιώς, 13 Ιουνίου-27 Ιουλίου 2014). Στην έκθεση και στην έκδοση περιλαμβάνονται δημιουργίες από το 1970 ως σήμερα, οι οποίες εντάσσονται σε τρεις διαφορετικές περιόδους της πορείας του καλλιτέχνη. Ο αναγνώστης ακολουθεί τον δημιουργό σε ένα ταξίδι στις περιπέτειες της εγχώριας αβανγκάρντ, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά το Μάη του ’68 και την πτώση της Δικτατορίας έως την εποχή της κρίσης των εικόνων, της ιδεολογίας και των κοινωνικ...

Ο κατάλογος εκδόθηκε με αφορμή την έκθεση "Nonda. Έξι δεκαετίες τέχνης, 1940-2000", Μουσείο Μπενάκη, Κτήριο οδού Πειραιώς, 14 Δεκεμβρίου 2006 - 8 Φεβρουαρίου 2007. [...] Ξεκινώ το κείμενό μου με την εξής παρατήρηση: η περίπτωση του ζωγράφου Επαμεινώνδα Παπαδόπουλου (Nonda) δεν καταγράφεται σε καμία από τις κυκλοφορούσες ιστορίες της νεοελληνικής τέχνης. Μόνη εξαίρεση η εντελώς πρόσφατη "Ιστορία των Ελλήνων" των εκδόσεων Τεγόπουλου - Μανιατέα (τομ. 14, 580). Άρα η πρωτοβουλία του Μουσείου Μπενάκη να οργανώσει αναδρομική παρουσίαση του έργου του λειτουργεί συγχρόνως και ως...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της πλήρους αναδρομής στο έργο της Αντουανέττας Αγγελίδη, που διοργανώθηκε από το 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (18-27 Νοεμβρίου 2005). Στο πλαίσιο του αφιερώματος προβλήθηκαν οι ταινίες "Παραλλαγές στο ίδιο θέμα", "Idees Fixes/Dies Irae", "Τόπος", "Οι ώρες-μια τετράγωνη ταινία", "Κλέφτης ή η πραγματικότητα". "Μέσα στο γενικότερο τοπίο του ελληνικού κινηματογράφου, το έργο της Αντουανέτας Αγγελίδη είναι από τα λίγα που έχουν επιλέξει τη σκέψη και τον πειραματισμό πάνω στο ίδιο το μέσο της κινηματογραφικής αφήγησης. Οι τα...

[...] Κι ερχόμαστε σήμερα στην αναδρομική έκθεση που διοργανώνει η Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων για να αποτιμήσουμε με την όποια δυνατή νηφαλιότητα μιαν εργασία μισού ακριβώς αιώνα η οποία συμβολικά μπορεί να εκφράσει τα επιτεύγματα αλλά και το δράμα της νεωτερικής τέχνης στον τόπο μας. Να καταδείξει τα όρια των μεμονωμένων δημιουργών όταν αυτοί δρουν εκτός των προτεραιοτήτων του κυρίαρχου συστήματος αλλά και τις διεξόδους που μπορούν να βρουν όταν βρεθούν στα γεωγραφικά εκείνα σημεία όπου διαμορφώνεται η επίσημη ιστορία και συνακόλουθα η τέχνη. Το συνολικό έργο του Καλούτση...

[...] Κι ερχόμαστε σήμερα στην αναδρομική έκθεση που διοργανώνει η Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων για να αποτιμήσουμε με την όποια δυνατή νηφαλιότητα μιαν εργασία μισού ακριβώς αιώνα η οποία συμβολικά μπορεί να εκφράσει τα επιτεύγματα αλλά και το δράμα της νεωτερικής τέχνης στον τόπο μας. Να καταδείξει τα όρια των μεμονωμένων δημιουργών όταν αυτοί δρουν εκτός των προτεραιοτήτων του κυρίαρχου συστήματος αλλά και τις διεξόδους που μπορούν να βρουν όταν βρεθούν στα γεωγραφικά εκείνα σημεία όπου διαμορφώνεται η επίσημη ιστορία και συνακόλουθα η τέχνη. Το συνολικό έργο του Καλούτση...

Το Μουσείο Μπενάκη, με αφορμή τα ογδοντάχρονα του Βλάση Κανιάρη, διοργανώνει αναδρομική έκθεση του διακεκριμένου αυτού εκπροσώπου της ελληνικής avant-garde και καταλυτικής προσωπικότητας της λεγόμενης γενιάς του ’60. Το έργο του καλλιτέχνη προτείνεται διαχρονικά, με συμβολική αφετηρία το 1948, σε σχέση με τα μόνιμα εκθέματα του Μουσείου Μπενάκη, τα οποία υποστηρίζουν παράλληλα μια διαχρονική συνέχεια της ελληνικής τέχνης. Έτσι, φιγούρες, εικόνες και tableaux vivants, που αποτελούνται από ράκη, παλιά αντικείμενα, γύψους ή σύρματα, αντιπαρατίθενται σε δημιουργίες από την πρώι...

Ο Βλάσης Κανιάρης γεννήθηκε το 1928 στην Αθήνα. Από το 1946 και για σχεδόν πέντε χρόνια φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1947 γνωρίζεται με τον Γιάννη Τσαρούχη. Το 1950, μετά το θάνατο του πατέρα του, εγκαταλείπει τις ιατρικές σπουδές και αρχίζει τη φοίτηση στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Τελειώνει το 1955, έχοντας δασκάλους τον Ουμβέρτο Αργυρό, τον Γιάννη Παπά, τον Πάνο Σαραφιανό και κυρίως τον Γιάννη Μόραλη που τότε είχε εκλεγεί καθηγητής. Παράλληλα εργάστηκε κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη στις σκηνογραφικές παραγγελίες της εποχής, πραγματοποιώντας και...

Από τον βράχο του Αγίου Ρωμανού στη Τήνο αγναντεύω την ανεξάντλητη θάλασσα κι ακούω έναν άνεμο γδάρτη να χαράζει με τη δύναμη του τους βράχους. Αρχέγονη γλυπτική. Ανάλογα τον Βοριά ή τον Νοτιά το φως αναδύει όγκους ή σβήνει περιγράμματα νησιών με υδρατμούς στο πέλαγος μακριά. Είναι μέρες που η ευδία επιτρέπει να βλέπω πίσω από τη Σύρο τη Σίκινο και τη Κύθνο, γαλανά φαντάσματα, και πίσω από τη Γυάρο τη Τζια. Η Πάρος, η Αντίπαρος και η Νάξος, οι Δήλες αποκαλύπτονται λαμπρές ή εξαφανίζονται από συστολή ανάλογα την ώρα ή την εποχή, ανάλογα την ένταση του φωτός όπως την διηθίζου...

Στην έρημο των ανθρώπων μυριάδες οι άνθρωποι που ψάχνουν ανθρώπους. Που ψάχνονται. Άλλοτε με προσμονή, άλλοτε με απελπισία. Οι άνθρωποι συναντιούνται, σμίγουν, φοβούνται, χωρίζουν, θυμούνται, χάνονται και πάλι απ' την αρχή. Εφόσον η έρημος συνεχίζει ν' αναδεύει την άμμο της. Έρωτας, αγάπη, απόγνωση, τύχη, ανάγκη; Η "Ελένη από χαρτί" ήταν μια γυναίκα με σάρκα και οστά που ζούσε εδώ, δίπλα μας. Η αποχώρησή της γέννησε ένα κείμενο, ένα σωρό χειρογράφων κατ' εικόνα της. Τώρα πια λέγεται "Έλενα Ξένου". Άλλο σώμα, άλλου, αλλού. Βρήκε το νέο της όνομα σ' ένα κείμενο του Χειμωνά. Κ...

"Ελληνομουσεία" ονόμαζαν οι λόγιοι του νεοελληνικού διαφωτισμού τα σχολεία των υποδούλων. "Ελληνομουσείον" ονόμαζε ο Ρήγας Φεραίος το σχολείο που ίδρυσε ο ίδιος στη Ζαγορά του Πηλίου. Το Ελληνομουσείο είναι ο χώρος της πραγματικότητας αλλά και της ουτοπίας όπου καλλιεργούνται τα γράμματα - ο ελληνικός λόγος - και θεραπεύονται οι τέχνες, η μυθολογία της εικόνας. Η ελληνική ζωγραφική διαμορφώνεται σ' ένα μεταίχμιο ανάμεσα σε αντιφάσεις αλλά και εξάρσεις, καταγράφοντας μέσα από εικόνες και οπτικές αφηγήσεις την πορεία του νεότερου ελληνισμού, από την υπόδουλη δυναμική εθνότητ...

"Ελληνομουσεία" ονόμαζαν οι λόγιοι του νεοελληνικού διαφωτισμού τα σχολεία των υποδούλων. "Ελληνομουσείον" ονόμαζε ο Ρήγας Φεραίος το σχολείο που ίδρυσε ο ίδιος στη Ζαγορά του Πηλίου. Το Ελληνομουσείο είναι ο χώρος της πραγματικότητας αλλά και της ουτοπίας όπου καλλιεργούνται τα γράμματα - ο ελληνικός λόγος - και θεραπεύονται οι τέχνες, η μυθολογία της εικόνας. Η ελληνική ζωγραφική διαμορφώνεται σ' ένα μεταίχμιο ανάμεσα σε αντιφάσεις αλλά και εξάρσεις, καταγράφοντας μέσα από εικόνες και οπτικές αφηγήσεις την πορεία του νεότερου ελληνισμού, από την υπόδουλη δυναμική εθνότητ...

Από πού αρχίζει άραγε αυτή η περιπέτεια της εικόνας στον τόπο μας και μέχρι πού εξικνούνται τα όρια της εθνικής μας σχολής. Θα όριζα ως συμβολική αφετηρία την επαύριον της Αλώσεως, το ελληνικό Quattrocento, τη στιγμή δηλαδή που σημειώνεται η μετάβαση απ' τον ανώνυμο "δούλο Θεού" σε επώνυμο αστό, με επίγνωση της προσφοράς και του ταλέντου του. Τότε επίσης κωδικοποιείται μια νεοελληνική "κοινή" των μορφών, με στοιχεία από το διεθνές γοτθικό στιλ, την ιταλική Αναγέννηση και την ακαταμάχητη maniera bizantina, τότε ακμάζουν κέντρα όπως ο Χάνδακας, η Κέρκυρα, ο Άθως, η Λευκωσία,...

Από πού αρχίζει άραγε αυτή η περιπέτεια της εικόνας στον τόπο μας και μέχρι πού εξικνούνται τα όρια της εθνικής μας σχολής. Θα όριζα ως συμβολική αφετηρία την επαύριον της Αλώσεως, το ελληνικό Quattrocento, τη στιγμή δηλαδή που σημειώνεται η μετάβαση απ' τον ανώνυμο "δούλο Θεού" σε επώνυμο αστό, με επίγνωση της προσφοράς και του ταλέντου του. Τότε επίσης κωδικοποιείται μια νεοελληνική "κοινή" των μορφών, με στοιχεία από το διεθνές γοτθικό στιλ, την ιταλική Αναγέννηση και την ακαταμάχητη maniera bizantina, τότε ακμάζουν κέντρα όπως ο Χάνδακας, η Κέρκυρα, ο Άθως, η Λευκωσία,...

Η νεοελληνική ζωγραφική προσήλθε στα επιτεύγματα της Αναγέννησης, του μπαρόκ και του ρομαντισμού έμμεσα και από σκολιές ατραπούς εξαιτίας των δυσκολιών που αντιμετώπιζε το υπόδουλο γένος. Η Ενετοκρατία και η οθωμανική διοίκηση θα δώσουν βαρύθυμα τη θέση τους μετά την Παλιγγενεσία στον "εκσυγχρονισμό" των Βαυαρών. Αυτός επισφάγισε τη διάσταση ανάμεσα στη λαϊκότροπη ζώσα παράδοση και τον εισαγόμενο εκδυτικισμό. Ανάμεσα, λοιπόν, στους φιλέλληνες ξένους ζωγράφους και τους φιλοευρωπαίους ντόπιους η απόσταση που διανύεται μέσα στην καρδιά του 19ου αι. δεν είναι μεγάλη. Έκτοτε,...

Η νεοελληνική ζωγραφική προσήλθε στα επιτεύγματα της Αναγέννησης, του μπαρόκ και του ρομαντισμού έμμεσα και από σκολιές ατραπούς εξαιτίας των δυσκολιών που αντιμετώπιζε το υπόδουλο γένος. Η Ενετοκρατία και η οθωμανική διοίκηση θα δώσουν βαρύθυμα τη θέση τους μετά την Παλιγγενεσία στον "εκσυγχρονισμό" των Βαυαρών. Αυτός επισφάγισε τη διάσταση ανάμεσα στη λαϊκότροπη ζώσα παράδοση και τον εισαγόμενο εκδυτικισμό. Ανάμεσα, λοιπόν, στους φιλέλληνες ξένους ζωγράφους και τους φιλοευρωπαίους ντόπιους η απόσταση που διανύεται μέσα στην καρδιά του 19ου αι. δεν είναι μεγάλη. Έκτοτε,...