Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έτσι είναι η Ελλάδα: Αρχίζει και ποτέ δεν τελειώνει, όσο μικρή κι αν φαντάζει στο χάρτη, απόμακρη γωνιά της Μεσογείου. Μια περιήγηση στο γεωγραφικό, μα προπάντων στο ιστορικό της τοπίο, αφού το δεύτερο είναι αυτό που δίνει υπόσταση στο πρώτο, είναι τα διηγήματα αυτού του τόμου. Δεν είναι διηγήματα τουριστικής περιπλάνησης, μα αναζήτηση στιγμάτων ανάμεσα στα σπίτια που "καταρρέουν το βράδυ" στα δέντρα που βρίσκονται "ανάμεσα σ' εκατομμύρια φώτα". Στίγματα σε πολιτείες και ελλαδικούς χώρους που "ποτέ δεν τελειώνουν".

Ένα βιβλίο με τις θέσεις του Βασίλη Ραφαηλίδη για τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Όταν ένας φίλος καλείται να μιλήσει για έναν άλλο φίλο, ένας κριτικός καλείται να μιλήσει για έναν κινηματογραφιστή και τυχαίνει αυτοί οι δύο να είναι φίλοι, το πράγμα γίνεται εξ υπαρχής ύποπτο μεροληψίας, εκτός κι αν αυτός ο φίλος είναι ο Αγγελόπουλος, οπότε δεν μπαίνει πρόβλημα, βέβαια, καχυποψίας τέτοιας· για ό,τι και να κάνει ο φίλος δε θα ήταν δυνατόν να τον κολακεύσει, γιατί ήδη το γεγονός καθεαυτό υπάρχει, η ποιότητα καθεαυτή υπάρχει, δε θα τη βάλω εγώ, δε θα τη βάλει ο άλλος, δε...

Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: - "Ουίλιαμ Ουίλσον" - "Το ερωτικό ραντεβού" - "Το βαρέλι του Αμοντιλάδο" - "Σιωπή" - "Το σύστημα του δρος Πίσσα και του καθηγητού Φτερά"

Το τεύχος του προγράμματος περιλαμβάνει τα κείμενα (ως επί το πλείστον πρωτότυπα): - Σωκράτης Καμπουρόπουλος, "Κείμενα και εικόνες" - Μάνος Ευστρατιάδης, Χαιρετισμός - Κώστας Γεωργουσόπουλος, "Μάκβεθ" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ - Τάσος Γουδέλης, "Μακμπέθ" του Όρσον Ουέλς - Κώστας Γεωργουσόπουλος, "Οθέλος" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ - Ηλίας Κανέλλης, "Οθέλος" του Σεργκέι Γιούτκεβιτς - Κώστας Γεωργουσόπουλος, "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ - Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" του Μπαζ Λούρμαν - Χανς Σλουμ, "Τα χρόνια μαθητείας του Βίλχελμ Μάιστερ" του Γ.Β....

"Άλεξ!... Δεν είναι τρένο... Είναι η Ολυμπία! Δεν με ξέρει, μίλα της, πες της πως την αγαπάω..." "Σε ποια γλώσσα να της μιλήσω;" "Ξέρεις εσύ, σαν πρώην άνθρωπος".

Τι να πω γι' αυτό το έργο; Πώς ξεκίνησε; Πόσα χρόνια το γράφω και το σβήνω ή πόσο το αγαπώ; Να ξεκινήσω από το τέλος. Σαν γνήσια ψυχασθενής λοιπόν, αγαπώ τους φόβους και τους εφιάλτες μου. Αυτό το έργο είναι ένας εφιάλτης. Ένας εφιάλτης που κάποτε ήταν όνειρο. Κάποτε τρέχαμε με τα ποδήλατα στον χωματόδρομο έχοντας στην τσέπη λίγο ψωμί με τυρί και άμμο. Κάποτε κλέβαμε μούρα και τα τρώγαμε άπλυτα. Κάποτε στήναμε καρτέρι στη γωνιά δίπλα από την εκκλησία για να δούμε αυτόν που μας είχε πάρει την καρδιά. Κάποτε περιμέναμε τη φίλη μας ώρες μέσα στη βροχή. Τότε δεν υπήρχαν κινητά...

Πέντε διηγήματα που κινούνται στο χώρο του φανταστικού και του μεταφυσικού. Οι ήρωες είναι άνθρωποι καθημερινοί που μοχθούν, ερωτεύονται, παθιάζονται, αντιστέκονται, αναζητούν, δολοφονούν ή δολοφονούνται. Η αναζήτηση της αλήθειας είναι ο κεντρικός άξονας όλων των διηγημάτων που εκτυλίσσονται σε μια μουντή ατμόσφαιρα η οποία χαρακτηρίζεται από την αχλή του παρελθόντος.

Το "Μελτεμάκι" του Παντελή Χορν είναι, γραμμένο με πολλή μαστοριά, άριστη θεατρική δομή, σπαρταριστό λόγο, έξυπνες ανατροπές, που προκαλούν άφθονο γέλιο, ωραίους θεατρικούς χαρακτήρες και θεωρείται η ωραιότερη κομεντί της ελληνικής δραματουργίας. Η παράσταση φιλοδοξεί να ταξιδέψει το θεατή μ' ένα καραβάκι στα αιγαιοπελαγίτικα νερά, για ν' αποδράσει, έστω για λίγο, από τα προβλήματα και την αγριότητα της εποχής μας. Το "Μελτεμάκι" διαδραματίζεται σε μια νησιώτικη αμμουδιά και είναι γεμάτο τρυφερότητα, συγκίνηση, νοσταλγία, κωμικά επεισόδια κι έναν διάχυτο ερωτισμό που...

Ο κινηματογράφος διανύει ήδη τον δεύτερο αιώνα της προσφοράς του στην ανθρωπότητα. Όταν βρισκόταν ακόμα στα πρώτα του βήματα, τότε που κανένας δεν τον λογάριαζε σαν τέχνη, ο Μελιές, έκπληκτος, είδε να μεταμορφώνεται μια παρισινή άμαξα σε νεκροφόρα. Ένα σκάλωμα της μηχανής λήψης τού γέννησε την ιδέα των κινηματογραφικών τρικ. Αυτό ήταν και η αρχή του μοντάζ, έννοια άγνωστη, τότε. Η φιλμική δράση δεν ταυτίζεται με τον φυσικό χρόνο. Δύο δεκαετίες αργότερα θα έρθει η δαιμόνια παρέα των Κουλέσοφ, Αϊζενστάιν, Βερτόφ, να ανακαλύψει ξανά τον κινηματογράφο· ως τέχνη αυτή τη φορά. Ω...