Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η θεατρική παράσταση με τίτλο "Καρέκλες καταστρώματος" της πρωτοεμφανιζόμενης στην Ελλάδα Jean McConnel έρχεται στον πολυχώρο Αγγέλων Βήμα. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια προκυμαία, μια ηλιόλουστη μέρα, όπου λέγονται και γίνονται τα κωμικότερα, τα φοβερότερα και τα πλέον απροσδόκητα πράγματα που μπορεί να επιφυλάξει στους ανθρώπους η ΖΩΗ!

Βερολίνο Το έργο αυτό επιχειρεί να περιγράψει το λυκόφως ενός κόσμου. Ένα τρίγωνο: ο Φραντς Κάφκα, η Ντόρα Ντιαμάντ, η κοπέλα που τον συντρόφευσε στα τελευταία χρόνια της ζωής του και ένα φανταστικό πρόσωπο, ο γιατρός Λέοπολντ Μάγιερ, αντιμέτωποι με τον τρόμο της ίδιας της ύπαρξης αλλά και με την εφιαλτική κοινωνική πραγματικότητα της δεκαετίας του 1920 στο Βερολίνο. Στο Βερολίνο της πείνας, της εξαθλίωσης και μιας αόριστης τρομακτικής απειλής καθώς ο ναζισμός βρίσκεται ήδη έξω από τις πύλες. Τρία πρόσωπα που προσπαθούν να ζήσουν και να διασώσουν την τρυφερότητα και τ...

Τι να πω γι' αυτό το έργο; Πώς ξεκίνησε; Πόσα χρόνια το γράφω και το σβήνω ή πόσο το αγαπώ; Να ξεκινήσω από το τέλος. Σαν γνήσια ψυχασθενής λοιπόν, αγαπώ τους φόβους και τους εφιάλτες μου. Αυτό το έργο είναι ένας εφιάλτης. Ένας εφιάλτης που κάποτε ήταν όνειρο. Κάποτε τρέχαμε με τα ποδήλατα στον χωματόδρομο έχοντας στην τσέπη λίγο ψωμί με τυρί και άμμο. Κάποτε κλέβαμε μούρα και τα τρώγαμε άπλυτα. Κάποτε στήναμε καρτέρι στη γωνιά δίπλα από την εκκλησία για να δούμε αυτόν που μας είχε πάρει την καρδιά. Κάποτε περιμέναμε τη φίλη μας ώρες μέσα στη βροχή. Τότε δεν υπήρχαν κινητά...

Σ' ένα υπόγειο καταφύγιο από τον κόσμο που τους καταδιώκει, έναν κόσμο που "δε γελάει" και "δεν αγαπάει τη μουσική", έναν κόσμο από "μαμάδες του κομμωτηρίου" και πατεράδες που τους εγκατέλειψαν για κάποια "άλλη", εκεί συναντιούνται, μεγαλώνουν και δημιουργούν τα ρεφραίν που βασανίζουν τη σκέψη τους, τρεις νέοι. Τους ενώνει η μουσική, δεν είναι αυτό που λέμε "καλά παιδιά", δεν είναι μουσικές ιδιοφυίες, ψάχνουν να βρουν μια θέση στον κόσμο μας και συνήθως δεν τους το επιτρέπουμε γιατί "δεν έκαναν τις σωστές επιλογές". Η συγκινητική προσπάθεια να βγουν από το υπόγειο των ον...

Το κυρίαρχο αντικείμενο του βιβλίου είναι το γυμνό σώμα, όπως εγγράφηκε στην ιστορία του κινηματογράφου μέσα από µια οδύσσεια δώδεκα δεκαετιών όπου... "είδαμε τα πάντα". Κάποτε η γυναικεία γάμπα αποτελούσε προσβολή της δημοσίας αιδούς. Αργά και βασανιστικά ανέβαινε η φούστα, κατέβαινε το ντεκολτέ, ανοιγόκλεινε το ψαλίδι της λογοκρισίας και της "δημοσίας αιδούς" και παράλληλα το σώμα, όπως και η γενετήσια πράξη, ήταν δέσμιο μίας καταστροφικής χριστιανικής ηθικής, που στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως ο καλύτερος διαφημιστής ανάλογων ταινιών. Το στήθος και το μπούτι μοσχοπουλήθ...

Οι "Ικέτιδες" είναι ίσως το πιο ονειρικό από τα επτά έργα. Πράγματι, σε ένα σημείο ο χορός τραγουδά έχοντας μπροστά του μια πραγματική εφιαλτική εικόνα: καθώς ο Αιγύπτιος εχθρός απειλεί να τις σύρει δια της βίας στα πλοία, οι κόρες ξεφωνίζουν (στίχοι 886-893): Με σέρνει στο ακρογιάλι Σαν αράχνη, βήμα-βήμα. Όνειρο! Ένα κακό όνειρο! Στην πραγματικότητα πάντως, (...) ολόκληρος ο εξωτικός μύθος, τον οποίο διάλεξε ο Αισχύλος ως βάση για το έργο του, μοιάζει πανάρχαιο όνειρο. Ακόμη και αν η τετραλογία, στην οποία ανήκε, είχε επιβιώσει ολόκληρη, υποψιαζόμαστε ότι η φαντα...

Η Maud, Λονδρέζα αριστοκράτισσα, παντρεύει την ανιψιά της Gloria με τον Christy, Σκωτσέζο μεγαλοαγρότη. Είναι σίγουρη ότι ο γάμος αυτός θα έχει πολλές δυσκολίες και για την καλομαθημένη Gloria, αλλά και για την ίδια που θα έχει για συμπέθερο τον John παραδοσιακό Σκωτσέζο αυτονομιστή. H σύγκρουση είναι πολύ μεγαλύτερη απ' όσο φαντάζεται, όταν εκείνη και ο John πρέπει να ταξιδέψουν μαζί ως την Αμερική για να φέρουν πίσω ένα μωρό. Ένα μωρό για την Gloria, η οποία μετά από μία αποτυχημένη εγκυμοσύνη καταφεύγει στην υιοθεσία. Συνήθειες, συμπεριφορές και διαφορές θα βγουν στ...

[...] Το έργο είναι τόσο δύσκολο όσο και προκλητικό. Από τον "Ομηρικό Ύμνο" στον Ερμή ξέρουμε ότι ο Ερμής, που έγινε στη συνέχεια θεός των κλεφτών και των εμπόρων, μαντατοφόρος των θεών, οδηγός των ψυχών στον Άδη και τρισμέγιστος μάγος, επέστρεψε τα βόδια στον αδελφό του. Όχι μόνον αυτό. Του χάρισε και ένα νέο όργανο που είχε εφεύρει, όταν ακόμα ήταν νεογέννητος στα σπάργανα: τη λύρα, της οποίας το ηχείο είναι φτιαγμένο από το καύκαλο μιας χελώνας, που το τρομερό παιδί την ξέσκισε με τα χεράκια του. Οι ευρέσεις των οργάνων, είτε πρόκειται για την λύρα είτε για τον αυλό, συν...

Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: - "Ουίλιαμ Ουίλσον" - "Το ερωτικό ραντεβού" - "Το βαρέλι του Αμοντιλάδο" - "Σιωπή" - "Το σύστημα του δρος Πίσσα και του καθηγητού Φτερά"

Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: - Ε.Τ.Α. Χόφμαν, "Ο ιππότης Γκλουκ" - Ριονοσούκε Ακουταγκάουα, "Στο σύδεντρο" - Γιούρι Τινιάνοφ, "Ο υπολοχαγός Κιγιέ" - Μαρσέλ Αιμέ, "Η κάρτα" - Ζενεβιέβ Σερό, "Η νοσταλγία του Ζονγκουλντακ" - Μισέλ Τουρνιέ, "Το τέλος του Ροβινσώνα Κρούσου"

Η τετραλογία των προγιαγιάδων Με την παρούσα έκδοση ο Δημήτρης Φοινίτσης αναγνωρίζει επισήμως τα θεατρικά έργα που έγραψε σε διάστημα τεσσάρων ετών, χρησιμοποιώντας διαφορετικά φιλολογικά ψευδώνυμα για προσωπικούς του λόγους. Οι Μ.Ρ. Αναστασάκη, Κ.Φ. Ντάγκινη, Δ.Σ. Πόρτογλου και Φ.Λ. Ποδάρα υπήρξαν όλες υπαρκτά πρόσωπα. Πρόκειται για τις προγιαγιάδες του συγγραφέα, τις οποίες πρόλαβε εν ζωή, εκτός από την τελευταία. Ένας ιδιότυπος φόρος τιμής στις γυναίκες που του χάρισαν τα πρώτα του παραμύθια, όταν παιδί, επιχειρείτια με τη συστηματική μνημόνευση των ονομάτων τους. Οπο...

"Φύλλα της" Πρώτη παράσταση στο Θέατρο της Άνοιξης, το 2003, στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Εφτά χρόνια μετά τα "Φύλλα της" ξαναπαρουσιάζονται στο Θέατρο επί Κολωνώ. Το έργο είχε μεταφραστεί στα αγγλικά και στα τουρκικά. Η τουρκική μετάφραση κυκλοφορεί σε βιβλίο το 2008 από τον εκδοτικό οίκο Mitos Boyut. "Κάσσυ" Πρώτη παρουσίαση στη ΧΙΙ Διεθνή Συνάντηση Αρχαίου Δράματος Δελφών. Ο μονόλογος βραβεύτηκε από το Διεθνή Διαγωνισμό Θεατρικού Μονοδράματος το 2006-2008, οργανωμένο από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Ι.Τ.Ι.) και την Unesco.

Γραμμένα από τον Μπέκετ σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, από το 1937 έως το 1988, και αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο, τα κείμενα της παράστασής μας μοιράζονται ωστόσο την ίδια έγνοια, -αγάπη αλλά και αμφισβήτηση-, για τον λόγο και τον ρόλο του στις σχέσεις των ανθρώπων και στις ζωές τους. Άλλοτε φειδωλός και ελλειπτικός, άλλοτε χειμαρρώδης και ασταμάτητος, άλλοτε παντελώς απών ή απαγορευμένος, χωρίς να είναι πάντα αυτός το κεντρικό θέμα, γίνεται το κρυφό νήμα που διατρέχει την παράσταση και εγγυάται τη συνοχή της. [...] Περιεχόμεν...

Ο Λόρκα στο "Περλιμπλίν και Μπελίσα... "δανείζεται" τη στοιχειώδη ιστορία της λαϊκής φυλλάδας, αλλά μόνο για να την ανατρέψει εκ βάθρων και για να της δώσει περιεχόμενο τραγικό. Ο πλούσιος, άσχημος, άχαρος γερο-φασουλής Δον Περλιμπλίν του Λόρκα... είναι ο μόνος Περλιμπλίν στον κόσμο που δεν έκανε... περλιμπλινική καριέρα! Ζει μόνος, σε μια γριά οικονόμο-υπηρέτρια που τον φροντίζει, στο αρχοντικό, μεγάλο, άχαρο σπίτι του, ανάμεσα σε αμέτρητα βιβλία που του κρατούν συντροφιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα... και ούτε καν φαντάζεται τι σημαίνει να ονομάζεται "Δον Περλιμπλίν"....

Το σώμα-εργαλείο της φιλμικής γλώσσας του Κούνδουρου πάσχει από το πρώτο πλάνο της "Μαγικής πόλης" έως το τελευταίο των "Φωτογράφων", μέσα σε ένα χώρο, τόσο ιστορικά καθορισμένο, όπως η Ελλάδα του μεταπόλεμου, του 1821, του τέλους του 19ου αιώνα, του 1922, όσο και συμβολικά τοποθετημένο, όπως Οδησσός αντί Μεσολόγγι, Λαύριο αντί Ασία, νταμάρια του Λεκανοπεδίου αντί Αλμυρά Έρημος, ή ακόμα και αφαιρετικά, όπως οι χώροι στο "Ποτάμι" και ποιητικά, όπως οι χώροι στις "Μικρές Αφροδίτες". Και πέρα από τις ταινίες του, στο θέατρο που κατά καιρούς καταπιάστηκε, στην όπερα, στη ζωγραφ...

Ένα ψυχογράφημα του μεγάλου ποιητή. Μέσα από μια ονειρική διαδρομή οδηγείται ο συγγραφέας Έντγκαρ Άλαν Πόε σε μοιραίες συναντήσεις με τις ηρωίδες των έργων του, την Ελεονόρα, τη Μορέλα, τη Λιγεία, την Ερμενγάρδη, την κόρη της Μορέλα και τη Ροβένα, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της μητέρας του που τη συναντάει στο όριο της ζωής και του θανάτου. Μια συμβολική μορφή στη γέφυρα του υπαρκτού και του ανύπαρκτου και την αγωνία του Πόε να γνωρίσει την άλλη ζωή.

"Εντός της ημέρας να παραταχθεί έξω από την οικεία μου σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο, οι αρχές και οι εξουσίες, ο υπουργός της Δημόσια Τάξης και Αταξίας... Ο υπουργός Συντονισμού και Αποσυντονισμού, η μπάντα του Δήμου και η Συμφωνική ορχήστρα Άνω και Κάτω Πετραλώνων και όλο το παπαδαριό, να ψάλλουν δέηση και λιτανεία... Να ξορκίσουνε την οργή μου, αλλιώς θα σας πάρει ο διάολος τον πατέρα, θα βρέξει φωτιά και λαύρα στη στράτα σας, δεν θα μείνει ρουθούνι Χαλκιδάνθρωπου..." Ήρωας αυτής της παραληρηματικής κωμωδίας είναι ο μεγάλος μας πεζογράφος Γιάννης Σκαρίμπας. Ο ορμητικ...

Είναι πάντα δύσκολο να αποχαιρετάς σπουδαίους ανθρώπους, είναι, όμως, ακόμη πιο δύσκολο να λες οριστικά αντίο σε συνεργάτες και φίλους. Ο Νίκος Κολοβός υπήρξε και τα δύο: ένας εξέχοντας θεωρητικός του σινεμά, αλλά κι ένας σημαντικός συνεργάτης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, έχοντας στο παρελθόν συνεισφέρει διεισδυτικά, ώριμα και στιβαρά κείμενα, σε μια σειρά από εκδόσεις και μονογραφίες του. Η απώλειά του είναι πλήγμα για την κριτική στην Ελλάδα, καθώς υπήρξε μια από τις πιο φωτεινές προσωπικότητές της, ένας θεωρητικός του σινεμά που όρισε με τον καλύτερο τρόπο την έννοια τη...

Την πρώτη εβδομάδα του εγκλεισμού του Γεώργιου Βιζυηνού στο Δρομοκαΐτειο, τον επισκέπτεται ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Και εκεί στα όρια της λογικής και της τρέλας, στα όρια της πίστης και της απιστίας προς τις όποιες αξίες, τα δύο ιερά τέρατα της πεζογραφίας μας, με φόντο δύο ιστορίες τους, οδηγούνται σε μία άλλη πνευματική διάσταση και βρίσκουν και οι δύο καταφύγιο στο Δρομοκαΐτειο.