Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό ασχολείται με κείμενα για δώδεκα δημιουργούς του ευρωπαϊκού κινηματογράφου που αγαπήσαμε, ξεκινώντας από το σύγχρονο Κουστουρίτσα και πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο ως το Φριτς Λανγκ. Ο κοινός παρονομαστής του έργου αυτών των μεγάλων σκηνοθετών είναι το συνταίριασμα αισθαντικού και διανοητικού κινηματογράφου. Ορισμένοι σημαντικοί -από αυτήν την οπτική - ευρωπαίοι σκηνοθέτες που λείπουν από το βιβλίο, αποτέλεσαν αντικείμενο μελέτης του πρώτου βιβλίου του συγγραφέα: "Κινηματογράφος και σεξουαλικότητα / ερωτισμός (οι Φελίνι, Παζολίνι, Φερέρι, Στέρνμπεργκ)". Τέλος σ...

Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: - Ε.Τ.Α. Χόφμαν, "Ο ιππότης Γκλουκ" - Ριονοσούκε Ακουταγκάουα, "Στο σύδεντρο" - Γιούρι Τινιάνοφ, "Ο υπολοχαγός Κιγιέ" - Μαρσέλ Αιμέ, "Η κάρτα" - Ζενεβιέβ Σερό, "Η νοσταλγία του Ζονγκουλντακ" - Μισέλ Τουρνιέ, "Το τέλος του Ροβινσώνα Κρούσου"

Η τετραλογία των προγιαγιάδων Με την παρούσα έκδοση ο Δημήτρης Φοινίτσης αναγνωρίζει επισήμως τα θεατρικά έργα που έγραψε σε διάστημα τεσσάρων ετών, χρησιμοποιώντας διαφορετικά φιλολογικά ψευδώνυμα για προσωπικούς του λόγους. Οι Μ.Ρ. Αναστασάκη, Κ.Φ. Ντάγκινη, Δ.Σ. Πόρτογλου και Φ.Λ. Ποδάρα υπήρξαν όλες υπαρκτά πρόσωπα. Πρόκειται για τις προγιαγιάδες του συγγραφέα, τις οποίες πρόλαβε εν ζωή, εκτός από την τελευταία. Ένας ιδιότυπος φόρος τιμής στις γυναίκες που του χάρισαν τα πρώτα του παραμύθια, όταν παιδί, επιχειρείτια με τη συστηματική μνημόνευση των ονομάτων τους. Οπο...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της αναδρομής στον Ζυλ Ντασέν που οργανώθηκε από το 34ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (5-14 Νοεμβρίου 1993). Τον συντονισμό του αφιερώματος είχε η Αθηνά Σωτηροπούλου. "Η σταδιοδρομία του Ζυλ Ντασέν υπήρξε, θα 'λεγα, εκπληκτική. Ένας πραγματικά διεθνής σκηνοθέτης, που οδηγήθηκε στην εξορία από το "Κυνήγι των Μαγισσών" της Επιτροπής Ανιαμερικανικών Ενεργειών, γύρω στις αρχές της δεκαετίας του '50, και κατόρθωσε να κάνει κινηματογράφο στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ελλάδα, με φιλμ που μεταξύ τους δεν έχουν τίποτα κο...

Ήμουν παιδί καλής οικογένειας, όπως έχετε καταλάβει, με το πιάνο και τα γαλλικά μου, και συνήψα την πρώτη μου ερωτική σχέση το 1980, πρωτοετής της φιλοσοφικής σχολής, με συνομήλικο συμφοιτητή μου, στέλεχος της ΚΝΕ, τον ερωτεύτηκα τρελά, αλλαξοπίστησα και είδα το φως το αληθινό... Θέλησα να εργαστώ για το λαό, για το προλεταριάτο κι όλα αυτά τα ιδανικά που τώρα τα χλευάζουν.... Το στέλεχος εκείνο της ΚΝΕ, δεν αναφέρω το όνομα του γιατί αυτή τη στιγμή είναι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, πρώην υπουργός και κεντροδεξιών τάσεων... Εγώ παρέμεινα πιστή στις ιδέες της διαρκούς επανάστασης κα...

Ο Αλέξης Δαμιανός, με τρεις μόνο ταινίες, παραμένει η πιο εμβληματική μορφή του σύγχρονου ελληνικού κινημτογράφου. Η αντοχή και η μοναδικότητα του έργου του επιβεβαιώνονται με τρόπο θαυμαστό και πηγαίο, κάθε φορά που η εγχώρια κινηματογραφία αναζητά αγωνιωδώς το πρόσωπό της. Το έργο του Δαμιανού αγνοεί επιδεικτικά και προκλητικά τα τετριμμένα μονοπάτια της ντόπιας μυθοπλαστικής παράδοσης. Βρίσκεται στις απαρχές της δημιουργικής αγωνίας της τέχνης, στον ερασιτεχνισμό του ποιητή. Και από εκεί πλησίασε με τρόπο βίαιο, σκληρό, χωρίς καλλιγραφίες και ψιμύθια, την πραγματικότητα...

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ είναι ο διασημότερος σκηνοθέτης που έβγαλε ο κλασικός κινηματογράφος, και γιατί όχι ο καλύτερος. Το έργο που μας άφησε (συνολικά 53 ταινίες μεγάλου μήκους), μας επιτρέπει ως ένας μαγικός καθρέφτης να διεισδύσουμε μέσα στους μηχανισμούς του κλασικού κινηματογράφου και να δούμε την ενδότερη λειτουργία και λογική του. Πίσω από την σχετικά ανάλαφρη και ψυχαγωγική ίντριγκα των ταινιών του, κρύβεται ένα περίπλοκο δομικό πλέγμα, μια σειρά από σχέσεις και σημάνσεις που διατρέχουν το χιτσκοκικό κείμενο και το κάνουν ένα από τα πιο ηδονικά και πλούσια σ΄ερμηνείες κε...

Σ' ένα υπόγειο καταφύγιο από τον κόσμο που τους καταδιώκει, έναν κόσμο που "δε γελάει" και "δεν αγαπάει τη μουσική", έναν κόσμο από "μαμάδες του κομμωτηρίου" και πατεράδες που τους εγκατέλειψαν για κάποια "άλλη", εκεί συναντιούνται, μεγαλώνουν και δημιουργούν τα ρεφραίν που βασανίζουν τη σκέψη τους, τρεις νέοι. Τους ενώνει η μουσική, δεν είναι αυτό που λέμε "καλά παιδιά", δεν είναι μουσικές ιδιοφυίες, ψάχνουν να βρουν μια θέση στον κόσμο μας και συνήθως δεν τους το επιτρέπουμε γιατί "δεν έκαναν τις σωστές επιλογές". Η συγκινητική προσπάθεια να βγουν από το υπόγειο των ον...

"Το μαύρο χιούμορ είναι οριοθετημένο από πολλά πράγματα, όπως απ' την ηλιθιότητα, τη σκεπτικιστική ειρωνεία, την αστειότητα χωρίς οξύτητα· είναι ο κατ' εξοχήν θανάσιμος εχθρός της αισθηματικότητας, που αιώνια έχει το ύφος ότι πνέει τα λοίσθια, που βρίσκεται πάντα στο γαλάζιο φόντο", γράφει ο Μπρετόν. Ένας γαλαξίας συγγραφέων, βιογραφίες εκτυφλωτικές, παρουσιάζεται και ανθολογείται. Ο Μποντλέρ, ο Ρεμπό, ο Ντε Λ' Ιλ Αντάμ, ο Ζαρί, ο Απολινέρ, ο Λωτρεαμόν, ο Πόε, ο Κάφκα, ο Νίτσε, ο Σαντ, ο Νταλί, ο Πικάσο, ο Ζιντ, ο Κρο, ο Σουίφτ και άλλοι, εξυψώνουν ό,τι αποκαλείται χιούμ...

Ένας από τους πρώτους που άρθρωσε κινηματογραφικό λόγο για τον κινηματογράφο στην Ελλάδα, ένας από τους πρωτοπόρους της κινηματογραφικής κριτικής με τον τρόπο που την (ανα)γνωρίζουμε σήμερα, ο Αντώνης Μοσχοβάκης έφυγε φέτος από κοντά μας πλήρης ημερών και έργου. Από τη δεκαετία του 1950 και για περισσότερα από τριάντα χρόνια, τα κείμενά του υπήρξαν όχι μόνο οδηγός για ολόκληρες γενιές κινηματογραφόφιλων, αλλά την ίδια στιγμή αποτέλεσαν αξιοπρόσεκτα δείγματα μιας νέας αντίληψης για την κριτική που αντιμετώπιζε τις ταινίες σαν ολοκληρωμένα και σημαντικά καλλιτεχνικά έργα,...

Περιεχόμενα: - Όταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης συνάντησε τον Γεώργιο Βιζυηνό - Όταν ο Σκαρίμπας κήρυξε τον πόλεμο κατά της Χαλκίδας - Όταν ο Θεόφιλος συνάντησε την ερωτευμένη απελπισθείσα - Όταν ο Καραγκιόζης συνάντησε τη Μέρκελ στα Εξάρχεια - Όταν ο Χαλεπάς συνάντησε τον Δαίδαλο

Περιεχόμενα: - Όταν ο Αλέξανδρος Παζολίνι συνάντησε το αγόρι - Ο Φελίνι και τα όνειρα των κλόουν - Όταν ο Πόε συνάντησε την μητέρα του - Του Αγίου Αντωνίου Αρτό - Φιοντόρ ο Παίκτης