Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

«Μπορείς να μου ζητήσεις όποιο βιβλίο θέλεις» μου είπε ο βιβλιοθηκάριος, ένας πτεροφόρος δαίμονας με θλιμμένα μάτια. «Κι αν δεν το έχεις;» «Όλα τα έχω» απάντησε με καμάρι (σατανικό, φυσικά). «Έχεις, ας πούμε, τον Απολεσθέντα παράδεισο στη διάλεκτο της Μπολόνια; Έχεις τον κατάλογο όλων των βιβλίων στα οποία εμφανίζεται η λέξη "κλεψύδρα"»; «Ακόμα και βιβλία που δεν έχω στην πραγματικότητα, τα έχω δυνάμει. Μπορώ να μεταφράσω τον Milton στα μπολονέζικα και να σου καταστρώσω αυτόν τον κατάλογο στο άψε-σβήσε.» «Κι αν σου ζητούσα ένα βιβλίο που ούτε το έχεις ούτε είσαι ικανός...

Μια Ιρλανδέζα με κλίση στις ξένες γλώσσες. Το ημερολόγιο μιας αφελούς, άπειρης, νεαρής, Ιρλανδής (ή Ιρλανδίδος, ή Ιρλανδέζας) σπουδάστριας της γαλλικής μετά (πεπειραμένου) διδασκάλου. Το βιβλίο θέτει απερίφραστα το θέμα του Σαλλυμαρισμού επί τάπητος και τον καθένα προ των ευθυνών του

Μια οικογένεια συγγραφέων βρίσκεται πνιγμένη στη θάλασσα γύρω από την ιδιωτική της θαλαμηγό. Πώς γίνεται να πήδηξαν όλοι στο νερό χωρίς να ρίξουν μια σκάλα; Ποιος βούτηξε τελευταίος; Να πρόκειται για δολοφονική πράξη ή για ομαδική αυτοκτονία; Τρεις ειδικοί καλούνται να δώσουν απάντηση σε μια σωρεία ερωτημάτων και να επιλύσουν το αίνιγμα αυτού του ομαδικού πνιγμού.

Παλιά, σε υπέργειες διαδρομές του ηλεκτρικού, η πόλη έτρεχε πίσω με δριμύτητα, με την ταχύτητα ενεστώτα, σαν σκέψη που χτυπάει και φεύγει. Κι όταν το τρένο έκοβε πριν μπει σ' ένα σταθμό, προλάβαινε κι αυτός να μπει σ' ένα παράθυρο, να υποπτευθεί τη θλίψη ενός ανθρώπου μόνου στο μπαλκόνι του, να γράψει ένα μικρό σενάριο με ταράτσα κι απλωμένα ρούχα και σεντόνια, και πίσω τους μια Ωραία Ρεμέδιος. Τα οκτώ διηγήματα αυτού του βιβλίου μπορεί να μη μοιάζουν μεταξύ τους (όπως, π.χ., τα δίζυγωτικά δίδυμα), αλλά προδίδουν αβασάνιστα την καταγωγή τους: στον γενετικό τους κώδικά ανιχ...

Δεκατέσσερα διηγήµατα και µία νουβέλα. Μία εύθραυστη, κρυστάλλινη µινιατούρα και δεκατέσσερα κοµψά µικροτεχνήµατα. Κείµενα αυτάρκη και σφαιρικά, που συγκροτούν ένα τυφλό και απρόβλεπτο στις ατραπούς του αφηγηµατικό σύµπαν. Όλα τους µειδιούν µε µελαγχολία, φλερτάρουν µε το υπερβατικό, ερωτοτροπούν µε το παράλογο, ναρκοθετούν τον ρεαλισµό, ζηλεύουν τον κινηµατογράφο. Κάπου µια παρωδία αστυνοµικού διηγήµατος, αλλού µια χαρµόσυνη ιστορία µυστηρίου ή ένα σπάραγµα ενός ατέλειωτου συρταρωτού µυθιστορήµατος... Δεξιοτέχνης της μικρής φόρμας, ο Κυριακίδης χειροτεχνεί, πάντα με πρ...

Το να πούμε ότι το "Τεστ δεξιοτήτων" αποτελεί ένα μυθιστόρημα, είναι εξίσου παρακινδυνευμένο με το να πούμε ότι δεν είναι. Ίσως είναι καλύτερα να αναφέρουμε απλώς, ότι είναι ένα βιβλίο του Alejandro Zambra, γιατί το ύφος και τα θέματα που τον μετέτρεψαν σε μια ουσιαστική φωνή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας, ξεδιπλώνονται εδώ με τρόπο ουσιαστικό και έντονο. Με αφορμή τη δομή του συστήματος εξετάσεων για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια που εφαρμόστηκε στη Χιλή από το 1967 μέχρι το 2002, ο συγγραφέας δημιουργεί ένα απροσδόκητο έργο, στο οποίο οι ιστορίες συνυπάρχουν με λο...

Το να πούμε ότι το "Τεστ δεξιοτήτων" αποτελεί ένα μυθιστόρημα, είναι εξίσου παρακινδυνευμένο με το να πούμε ότι δεν είναι. Ίσως είναι καλύτερα να αναφέρουμε απλώς, ότι είναι ένα βιβλίο του Alejandro Zambra, γιατί το ύφος και τα θέματα που τον μετέτρεψαν σε μια ουσιαστική φωνή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας, ξεδιπλώνονται εδώ με τρόπο ουσιαστικό και έντονο. Με αφορμή τη δομή του συστήματος εξετάσεων για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια που εφαρμόστηκε στη Χιλή από το 1967 μέχρι το 2002, ο συγγραφέας δημιουργεί ένα απροσδόκητο έργο, στο οποίο οι ιστορίες συνυπάρχουν με λο...

"Κάθε εβδομάδα άλλαζαν βάρδιες: αυτοί που σφύριζαν, έγραφαν, κι αυτοί που έγραφαν, σφύριζαν, και μετά από ένα μήνα που άλλαζαν εκ περιτροπής, ανάγκαζαν τους ομήρους ν΄ακούνε ατέλειωτα ρεσιτάλ ποίησης ή αναγνώσεις βραβευμένων διηγημάτων χωρίς καμία τάξη και χωρίς κανένα συντονισμό. Μ' αυτόν τον τρόπο κατάφερναν να εκκαθαρίσουν πολλές περιοχές: οι Κροάτες έφευγαν στην Κροατία. Οι Ουαλλοί, στην Ουαλλία, οι Ιταλοί επέστρεφαν στην Αργεντινή και οι Γαλικιανοί, ένας Θεός ξέρει που. Πολλοί από τους επιζήσαντες έγιναν αργότερα κριτικοί λογοτεχνίας, κι ίσως αυτή είναι η μόνη απολύτως...

Περιεχόμενα: - Δημήτρης Αγγελάτος: "Τέχνες του χώρου και τέχνες του χρόνου: ένα σχήμα για μεθοδολογικούς όρους και όρια στις σύγχρονες διακαλλιτεχνικές προσσεγγίσεις" - Δημήτρης Γιάννου: "Είδη και γένη της μουσικής: μια περιήγηση σε όρους και αντιλήψεις για τη μουσική και τα μουσικά μορφώματα από τη σκοπιά του 20ού αιώνα - Αλεξάνδρα Βουτυρά: "Συνολικό έργο: από τον Richard Vagner στο Bauhaus - Ιωάννα Μανωλεδάκη: "Θεατρικές εικαστικές τέχνες και εικαστικό θέατρο" - Κώστας Γεωργουσόπουλος: "Όρια θεάτρου" - Χρήστος Παπούλιας: "Τα "εργαλεία" της αρχιτεκτονικής σύνθεσης: μ...

Εν αρχή, ένας άνδρας σκορπίζει καναρόσπορους στους δρόμους για να δελεάσει κουκουβάγιες που θα του φέρουν πίσω την αγαπημένη του. Τίποτα πιο δελεαστικό για τον αναγνώστη, που, όσο προχωράει η αφήγηση, βυθίζεται στην ιστορία μιας οικογενειακής κατάρας και σ’ αυτήν μιας καταραμένης χώρας που δοκιμάζεται σαν τον Ιώβ με αλλεπάλληλους κατακλυσμούς, σεισμούς, επιδημίες, δικτατορίες και άλλες μάστιγες, και σώζεται μονάχα με τη δύναμη της πίστης στους μύθους και στα θαύματα των μύθων. Ένας τέτοιος μύθος ξεδιπλώνεται σ’ αυτό το μαγικό μυθιστόρημα που ο αφηγητής του διασχίζει, πληγωμ...

Εν αρχή, ένας άνδρας σκορπίζει καναρόσπορους στους δρόμους για να δελεάσει κουκουβάγιες που θα του φέρουν πίσω την αγαπημένη του. Τίποτα πιο δελεαστικό για τον αναγνώστη, που, όσο προχωράει η αφήγηση, βυθίζεται στην ιστορία μιας οικογενειακής κατάρας και σ’ αυτήν μιας καταραμένης χώρας που δοκιμάζεται σαν τον Ιώβ με αλλεπάλληλους κατακλυσμούς, σεισμούς, επιδημίες, δικτατορίες και άλλες μάστιγες, και σώζεται μονάχα με τη δύναμη της πίστης στους μύθους και στα θαύματα των μύθων. Ένας τέτοιος μύθος ξεδιπλώνεται σ’ αυτό το μαγικό μυθιστόρημα που ο αφηγητής του διασχίζει, πληγωμ...

"Η πιο χρωµατιστή ταινία που είδα ποτέ είναι ο ασπρόµαυρος Καθρέφτης, εγώ όµως είµαι της Θυσίας, εγώ είµαι εκείνου του θανάτου που αναβάλλεται, που ακυρώνεται γιατί ο αφέτης έσφαλε στον πυροβολισµό, εγώ είµαι εκείνης της ζωής που επιµένει, πείσµων, τούτο το σώµα θέλω να περάσει άβροχο την ερυθρά του θάλασσα, να φτάσει απέναντι µε όλες τις µνήµες του άτρωτες. Το σώµα µου. Τι θα θυµάται όταν ξεχάσω;" Μετά την πύκνωση της πολύπαθης ελληνικής Ιστορίας στην τρισυπόστατη "Κωµωδία" (2010) και το µατωµένο σταυροδρόµι του "360" (2013), ο Κυριακίδης επιστρέφει µε άλλη µία, επίση...

Μία απ' τις μεγάλες απολαύσεις που μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία είναι η απόλαυση του αφηγηματικού λόγου. Το βιβλίο αυτό θέλει να προτείνει στον αναγνώστη μερικά παραδείγματα του είδους, που μπορεί ν' αναφέρονται σε πραγματικά ή σε φανταστικά θέματα. Για το σκοπό αυτόν, εντρυφήσαμε σε κείμενα από διάφορα έθνη και από διάφορες εποχές, χωρίς να παραλείψουμε τις αρχαίες και γενναιόδωρες πηγές της Ανατολής. Το ανέκδοτο, η παραβολή και το αφήγημα βρήκαν εδώ φιλοξενία, με την αποκλειστική προϋπόθεση να είναι σύντομα. Η ουσία του αφηγηματικού λόγου βρίσκεται σ' αυτά τα κομμάτι...

Ένας ένθερμος θαυμαστής του Σταντάλ, μια πολύ όμορφη ξανθιά και ένας φιλήσυχος Βρετόνος πέφτουν θύματα βίας. Τι ενώνει αυτούς τους τόσο διαφορετικούς ανθρώπους; Η συμμετοχή τους στη μυστική εταιρεία "Επιτροπή του καλού μυθιστορήματος". Κάθε παθιασμένος αναγνώστης μυθιστορημάτων ονειρεύεται το ιδανικό βιβλιοπωλείο. Όχι ένα απλώς καλό και ενημερωμένο βιβλιοπωλείο, όπου μπορεί να βρει κανείς καλά μυθιστορήματα, αλλά ένα βιβλιοπωλείο αφιερωμένο στο μυθιστόρημα, όπου θα υπάρχουν μόνο αριστουργήματα. Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Ο βιβλιοπώλης Ιβάν και η ηγερία του Φραντ...

"Παρίσι, δεκαετία του '60· μια νεαρή γυναίκα εξαφανίζεται. Το μόνο που γνωρίζουμε γι' αυτήν είναι το ψευδώνυμο της: Λουκί. Συχνάζει μαζί με άλλους μποέμ τύπους στο "Cafe της χαμένης νιότης". Μα ποια ήταν; Ο Πατρίκ Μοντιανό δίνει τον λόγο σε όλους όσοι τη γνώριζαν, μα ελάχιστα την ήξεραν πραγματικά: έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ, έναν φοιτητή, έναν εκκολαπτόμενο μυθιστοριογράφο, αλλά και τον σύζυγο της Λουκί. Παράλληλα την ακούμε να περιγράφει τη ζωή της, μια ζωή χωρίς ορίζοντα, σ' ένα Παρίσι φωτογραφημένο σε άσπρο-μαύρο. Ο Μοντιανό είναι μία από τις πιο ωραίες φωνές της γαλ...

"Έχω πάντα μαζί μου μια moleskin (έτσι λέγονται αυτές οι ατζέντες με το σκληρό μαύρο κάλυμμα) που στις σελίδες της εκχέω τις καθημερινές μου αμφιβολίες, τους καθημερινούς μου φόβους, την καθημερινή μου αγανάκτηση. Εκεί μέσα καταγράφω επίσης άρθρα, κεφάλαια μυθιστορημάτων, διηγήματα, συνταγές μαγειρικής, πράγματα που έχω υποσχεθεί να κάνω και που κατά κανόνα τα ξεχνώ. Έχω μια παθιασμένη σχέση με τις ατζέντες moleskin και χαίρομαι όταν κάποιος αναγνώστης ή κάποια αναγνώστρια ομοιοπαθής (στο κάτω κάτω, γι' αυτό γράφω: για να γνωρίζομαι με ομοιοπαθείς), μου χαρίζει μία, παρθένο...