Πάνου Γιάννης
Pánou Giánnis
Ο Γιάννης Πάνου (Παναγιωτόπουλος) είναι από τις πιο διακριτικές παρουσίες στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία. Γεννήθηκε το 1943 στην Τρίπολη. Οι γονείς του ήταν από τα Δολιανά. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης, αλλά δεν πήρε ποτέ το δίπλωμά του αφού στράφηκε στη λογοτεχνία. Έζησε και συνδέθηκε δυνατά με την πόλη της Θεσσαλονίκης μέχρι το 1986. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου έζησε και εργάστηκε μέχρι το θάνατό του. Το 1971 εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ομαδική αντιδικτατορική έκδοση "Νέα Κείμενα". Τον Μάιο του 1981 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του " ...από το στόμα της παλιάς Remington...". Το μυθιστόρημα διατρέχει την ελληνική κοινωνία για μία ολόκληρη πεντηκονταετία (1910-1960). Το βιβλίο αυτό δέχτηκε εγκωμιαστικές κριτικές (Δ. Μαρωνίτης, κ.ά), κυκλοφόρησε σε διαδοχικές εκδόσεις και τείνει να περιβληθεί την αχλύ ενός μύθου. Ο συγγραφέας συνεργάστηκε επίσης με το περιοδικό "Το Τέταρτο", ξεναγώντας τους αναγνώστες στην πόλη του την Τρίπολη, με ένα δικό του ιδιόμορφο τρόπο με το κείμενό του "Τρίπολη, μια περιήγηση" (περ. Τέταρτο, τ. 20, 1986). To 1998, μετά από παύση πολλών ετών, κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του η "Ιστορία των μεταμορφώσεων", το οποίο προκάλεσε θαυμασμό και αμηχανία. Παράλληλα γνώρισε εκδοτική επιτυχία. Το βιβλίο αναφέρεται σε μια περιπλάνηση στο χρόνο, στις ιδέες, στη μορφή και στη γνώση. Οι κριτικές είναι και πάλι εγκωμιαστικές: "...από τις σημαντικές στιγμές του Ελληνικού μυθιστορήματος...". Λίγο αργότερα, τον Οκτώβριο του 1998, ο Γιάννης Πάνου πέθανε σε ηλικία 55 χρονών. Ο κριτικός λόγος αναγνώρισε στο πρόσωπό του έναν σημαντικό ΄Ελληνα συγγραφέα. Κείμενα για το έργο του έχουν γραφτεί από τους Δ. Μαρωνίτη (Βήμα), Γ. Βέλτσο (Βήμα), Τζίνα Πολίτη (Νέα Εστία), Κώστα Βούλγαρη (Πολίτης, Αυγή, Καθημερινή), Μ. Σαββίδη (Βήμα), Πάνο Θεοδωρίδη (Θεσσαλονίκη), Παντελή Μπουκάλα (Καθημερινή) και Πέγκυ Κουνενάκη (Καθημερινή).
.... Από το στόμα της παλιάς Remington
Πάνου Γιάννης
Εκδόσεις Καστανιώτη (2018)
Ήταν η δεύτερη φορά που περνούσα κάτω από το σπίτι της και πάλι δεν τόλμησα ν' ανέβω. Μπήκα σ' όλα τα καφενεία με τ' αχνισμένα τζάμια, τα χνώτα και τις πυρωμένες θερμάστρες, στάθηκα για κάμποση ώρα με μια τρελή επιθυμία μπροστά στο καπελάδικο με την ξύλινη μόστρα βαμμένη παλιό κίτρινο, μα δεν έλεγα να γλιτώσω από κείνο το ανέμισμα των μαλλιών της που στραφτάλιζε στα μάτια μου με όλο το κόκκινο εβραίικο χρώμα. Η Θεσσαλονίκη με βούλιαζε στη μελαγχολία και πήρα το τραίνο για τη Φλώρινα.
Από το στόμα της παλιάς Remington
Πάνου Γιάννης
Εκδόσεις Καστανιώτη (1998)
Ήταν ή δεύτερη φορά που περνούσα κάτω από το σπίτι της και πάλι δεν τόλμησα ν' ανέβω. Μπήκα σ' όλα τα καφενεία με τ' αχνισμένα τζάμια, τα χνώτα και τις πυρωμένες θερμάστρες, στάθηκα για κάμποση ώρα με μια τρελή επιθυμία μπροστά στο καπελάδικο με την ξύλινη μόστρα βαμμένη παλιό κίτρινο, μα δεν έλεγα να γλιτώσω από κείνο το ανέμισμα των μαλλιών της που στραφτάλιζε στα μάτια μου με όλο το κόκκινο εβραίικο χρώμα. Η Θεσσαλονίκη με βούλιαζε στη μελαγχολία και πήρα το τραίνο για τη Φλώρινα.
