Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Το πολυσχιδές όσο και γριφώδες έργο του Ταϊλανδού σκηνοθέτη, αντικείμενο της διεθνούς κριτικής εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία έχει ήδη αναλυθεί διεξοδικά και με λαμπρό τρόπο στην περσινή μονογραφία του Τζέιμς Κουάντ που εκδόθηκε από το Μουσείο Κινηματογράφου της Αυστρίας, οποιαδήποτε λοιπόν σύγκριση με αυτή τη περιορισμένης έκτασης έκδοση είναι μάλλον άδικη. Είναι όμως μια καλή ευκαιρία για να εμφανιστούν επιτέλους και στη γλώσσα μας κείμενα για ένα σκηνοθέτη που παραμένει ακόμη, με ελάχιστες εξαιρέσεις, απρόσιτος από την ελληνική βιβλιογραφία, την κριτική και -μ...

Το 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης προτείνει φέτος την άγνωστη κινηματογραφική πλευρά ενός αναγνωρισμένου δεινού μυθοπλάστη. Αν το έργο του Κριστόφ Κισλόσφκι άνοιξε το δικό του καθοριστικό κεφάλαιο στο ευρωπαϊκό σινεμά στις δεκαετίες του '80 του '90, η πρώιμη περίοδος του, αποκλειστικά αφιερωμένη στα ντοκιμαντέρ, σκιαγράφησε με τα πιο ειλικρινή χρώματα το πολωνικό ανθρώπινο, κοινωνικό και πολιτικό τοπίο του '60 και του '70. Οι ήρωες του Κισλόφσκι, πρωταγωνιστές της ίδιας της ζωής, μοιάζουν να μοιράζονται τις αγωνίες του ίδιου του δημιουργού. Ηθική προβληματική, υπα...

Με την ευκαιρία του αφιερώματος στον σημαντικό σέρβο δημιουργό Γκόραν Πασκάλιεβιτς εκδίδεται δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει: - Πρόλογο της Δέσποινας Μουζάκη. - Εισαγωγικό κείμενο από τον Δημήτρη Κερκινό. - Εισαγωγικό κείμενο από τον Pierre - Henri Deleau. - Εισαγωγικό κείμενο από τον Adriano Piccardi. - Πρωτότυπα και ανέκδοτα στην Ελλάδα δοκίμια για το έργο του σκηνοθέτη από έλληνες και ξένους κριτικούς όπως: Δημήτρης Εϊπίδης, Δημήτρης Κερκινός, Θωμάς Λιναράς, Νίκος Σαββάτης, Geoff Andrew, Irene Bignardi, Dan Fainaru, Klaus Eder, Giorgio Gosetti, Larry Kardi...

Ανανεωτικός, παλλόμενος, ορμητικός, σκληρός, αληθινός, συχνά βίαιος και ανησυχητικός, ο νέος κινηματογράφος των Φιλιππίνων αναμφίβολα δεν είναι φιλόξενος σε κάθε θεατή. Δεν ενδιαφέρεται να χαϊδέψει τις ευαισθησίες μας, δε διστάζει να αποκαλύψει με αφοπλιστική ειλικρίνεια και συχνά επώδυνο ρεαλισμό την πραγματικότητα μιας χώρας που υποφέρει από μια σειρά κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων και που ακόμη προσπαθεί να προσδιορίσει την αυθυπαρξία και την ταυτότητά της. Κι όμως ακόμη και κάτω από αυτές τις κάθε άλλο παρά ιδανικές συνθήκες ή ίσως ακριβώς εξαιτίας τους, μια νέα γενι...

Τι είναι αυτό που ορίζει ένα πρωτοποριακό, ανανεωτικό, ριζικά καινοτόμο σινεμά; Μπορεί ένα κινηματογραφικό είδος που υπηρετεί συγκεκριμένους στόχους να ξεπερνά τους περιορισμούς που του υπαγορεύει η χρηστικότητά του και να αναβαθμίζεται σε κάτι αληθινά ξεχωριστό; Οι ταινίες πίνκου έιγκα, του κινηματογραφικού είδους που γεννήθηκε στην Ιαπωνία της δεκαετίας του '60 και το οποίο επιβιώνει κι εξελίσσεται ακόμη και σήμερα, αποδεικνύουν πως η αληθινή τέχνη μπορεί να ανθίσει ακόμη και στο κινηματογραφικό βασίλειο των ενστίκτων και της σαρκικής επιθυμίας. Το να χαρακτηρίσεις τις τ...

Το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με την ευκαιρία του αφιερώματος που διοργανώνουν οι Ημέρες Ανεξαρτησίας στον σημαντικό Σενεγαλέζο δημιουργό Ουσμάν Σεμπέν (Ousmane Sembene), ο οποίος δίκαια αποκαλείται πατέρας του κινηματογράφου της μαύρης Αφρικής, εκδίδει δίγλωσση μονογραφία, που περιλαμβάνει: - Εισαγωγικό κείμενο από τον Σάμπα Γκατζίγκο (Samba Gadjigo), τον επίσημο βιογράφο του Σεμπέν - Θεωρητικό δοκίμιο του επιμελητή της έκδοσης Νίκου Σαββάτη για την θεματική και στιλιστική εξέλιξη του δημιουργού - Πρωτότυπες και ανέκδοτες στην Ελλάδα μελέτες από τον Δημ...

Το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με την ευκαιρία του αφιερώματος που διοργανώνουν οι Ημέρες Ανεξαρτησίας στον σημαντικό Σενεγαλέζο δημιουργό Ουσμάν Σεμπέν (Ousmane Sembene), ο οποίος δίκαια αποκαλείται πατέρας του κινηματογράφου της μαύρης Αφρικής, εκδίδει δίγλωσση μονογραφία, που περιλαμβάνει: - Εισαγωγικό κείμενο από τον Σάμπα Γκατζίγκο (Samba Gadjigo), τον επίσημο βιογράφο του Σεμπέν - Θεωρητικό δοκίμιο του επιμελητή της έκδοσης Νίκου Σαββάτη για την θεματική και στιλιστική εξέλιξη του δημιουργού - Πρωτότυπες και ανέκδοτες στην Ελλάδα μελέτες από τον Δημ...

Τα ντοκιμαντέρ απεικονίζουν την πραγματικότητα. Δεν μπορούν όμως και να την ορίσουν. Κάποιες φορές η πραγματικότητα είναι τόσο πολύπλοκη που υπερβαίνει την οποιαδήποτε απεικόνισή της. Ο Τζο Μπέρλινζερ και ο Μπρους Σινόφσκι, εκπρόσωποι ενός κινηματογραφικού άμεσου, πολύ κοντά στην παράδοση των συμπατριωτών τους Φρέντερικ Ουάισμαν, Ρίτσαρντ Λίκοκ και Έρολ Μόρις, γνωρίζουν πολύ καλά πως μια απλή καταγραφή, όσο πιστή κι αν είναι, δεν μπορεί να αποδώσει τις πολλαπλές όψεις αυτού που ονομάζουμε πραγματικότητα. Οι "καταγραφές" τους είναι επίπονες και χρονοβόρες, αφήνουν άφθονο χώρ...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με αφορμή το αφιέρωμα στο έργο του Μίκιο Ναρούσε που οργανώθηκε από το 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του τμήματος "Ημέρες ανεξαρτησίας" (16-25 Νοεμβρίου 2007), με συντονιστή τον Λευτέρη Αδαμίδη.

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με αφορμή το αφιέρωμα στο έργο του Μίκιο Ναρούσε που οργανώθηκε από το 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του τμήματος "Ημέρες ανεξαρτησίας" (16-25 Νοεμβρίου 2007), με συντονιστή τον Λευτέρη Αδαμίδη.

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με αφορμή το αφιέρωμα στο έργο του Μίκιο Ναρούσε που οργανώθηκε από το 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του τμήματος "Ημέρες ανεξαρτησίας" (16-25 Νοεμβρίου 2007), με συντονιστή τον Λευτέρη Αδαμίδη.

Την τελευταία δεκαετία, ο βραζιλιάνικος κινηματογράφος παρουσιάζει μια άνθηση, που αντίστοιχή της είχε να εμφανιστεί από την περίοδο του θρυλικού Cinema Novo, όταν σκηνοθέτες όπως οι πρωτοπόροι Nelson Pereira dos Santos και Glauber Rocha κατέπλησσαν την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα με ταινίες έντονου κοινωνικο-πολιτικού προβληματισμού και δημιουργικά πρωτότυπης κινηματογραφικής γραφής, που θεωρούνται πια κλασικές. Ο σύγχρονος βραζιλιάνικος κινηματογράφος έχει να επιδείξει επίσης σπουδαίους δημιουργούς, όπως τον Walter Salles, τον Fernando Mereilles, τον Hector Babenc...

Την τελευταία δεκαετία, ο βραζιλιάνικος κινηματογράφος παρουσιάζει μια άνθηση, που αντίστοιχή της είχε να εμφανιστεί από την περίοδο του θρυλικού Cinema Novo, όταν σκηνοθέτες όπως οι πρωτοπόροι Nelson Pereira dos Santos και Glauber Rocha κατέπλησσαν την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα με ταινίες έντονου κοινωνικο-πολιτικού προβληματισμού και δημιουργικά πρωτότυπης κινηματογραφικής γραφής, που θεωρούνται πια κλασικές. Ο σύγχρονος βραζιλιάνικος κινηματογράφος έχει να επιδείξει επίσης σπουδαίους δημιουργούς, όπως τον Walter Salles, τον Fernando Mereilles, τον Hector Babenc...

Το 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με πολλή χαρά εγκαινιάζει φέτος μία νέα συνεργασία με τις Εκδόσεις Ιανός της Θεσσαλονίκης. Σε αυτό το πλαίσιο εκδόθηκε μονογραφία για τον σημαντικό ταϊβανό δημιουργό Χου Χσιάο-χσιεν, με την ευκαιρία του κινηματογραφικού αφιερώματος σε αυτόν. Η μονογραφία περιλαμβάνει: · Ανέκδοτα στην Ελλάδα δοκίμια και μελέτες για το αισθητικό σύμπαν του σκηνοθέτη από σημαντικούς ευρωπαίους, αμερικανούς και ασιάτες θεωρητικούς: Godfrey Cheshire, Kent Jones, James Udden, Gang Xu κ.α. · Συνεντεύξεις του Χου Χσιάο-χσιεν (στην επιφανή κριτικό Πέγκ...

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ένας άγνωστος ακόμα σκηνοθέτης από το ξεχασμένο, συκοφαντημένο και παραμελημένο τότε Ιράν ήταν η μεγάλη, ανανεωτική μορφή που απρόσμενα διέψευσε όσους είχαν αρχίσει να διαπιστώνουν στον δυτικό κινηματογράφο εμφανή σημάδια κόπωσης, συμβατικότητας και επανάληψης. Ο Αμπάς Κιαροστάμι, με το "Close-up", την ταινία με την οποία ξάφνιασε ευχάριστα κοινό και κριτικούς στη Δύση, ανέτρεψε αυτή την καλλιτεχνική κατήφεια της εποχής και, λίγα χρόνια αργότερα, το 1997, στις Κάννες, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα με τη "Γεύση του κερασιού", επιβεβαιώνοντας τη...

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ένας άγνωστος ακόμα σκηνοθέτης από το ξεχασμένο, συκοφαντημένο και παραμελημένο τότε Ιράν ήταν η μεγάλη, ανανεωτική μορφή που απρόσμενα διέψευσε όσους είχαν αρχίσει να διαπιστώνουν στον δυτικό κινηματογράφο εμφανή σημάδια κόπωσης, συμβατικότητας και επανάληψης. Ο Αμπάς Κιαροστάμι, με το "Close-up", την ταινία με την οποία ξάφνιασε ευχάριστα κοινό και κριτικούς στη Δύση, ανέτρεψε αυτή την καλλιτεχνική κατήφεια της εποχής και, λίγα χρόνια αργότερα, το 1997, στις Κάννες, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα με τη "Γεύση του κερασιού", επιβεβαιώνοντας τη...

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ένας άγνωστος ακόμα σκηνοθέτης από το ξεχασμένο, συκοφαντημένο και παραμελημένο τότε Ιράν ήταν η μεγάλη, ανανεωτική μορφή που απρόσμενα διέψευσε όσους είχαν αρχίσει να διαπιστώνουν στον δυτικό κινηματογράφο εμφανή σημάδια κόπωσης, συμβατικότητας και επανάληψης. Ο Αμπάς Κιαροστάμι, με το "Close-up", την ταινία με την οποία ξάφνιασε ευχάριστα κοινό και κριτικούς στη Δύση, ανέτρεψε αυτή την καλλιτεχνική κατήφεια της εποχής και, λίγα χρόνια αργότερα, το 1997, στις Κάννες, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα με τη "Γεύση του κερασιού", επιβεβαιώνοντας τη...

"Εκτός από εμβληματική ενσάρκωση της κλασικής σκηνοθεσίας, ο Fritz Lang παραμένει, για τους κινηματογραφόφιλους όλου του κόσμου [κυρίως από την εμφάνισή του στην "Περιφρόνηση" (1963), όπου υποδύεται τον εαυτό του], ίσως η ύστατη και κορυφαία έκφραση του δημιουργού-καλλιτέχνη που, με την ολύμπια επιβλητικότητά του, προσφέρει την τέχνη του στο κοινό· μια τέχνη της ισορροπίας και της πληρότητας, που μοιάζει παράταιρη, στο κατακερματισμένο και ανολοκλήρωτο σύμπαν του Godard. Η ταινία αυτή, γυρισμένη από το τρομερό παιδί της Νουβέλ Βαγκ, ενώ επικυρώνει απόλυτα το μύθο του Lang,...

"Εκτός από εμβληματική ενσάρκωση της κλασικής σκηνοθεσίας, ο Fritz Lang παραμένει, για τους κινηματογραφόφιλους όλου του κόσμου [κυρίως από την εμφάνισή του στην "Περιφρόνηση" (1963), όπου υποδύεται τον εαυτό του], ίσως η ύστατη και κορυφαία έκφραση του δημιουργού-καλλιτέχνη που, με την ολύμπια επιβλητικότητά του, προσφέρει την τέχνη του στο κοινό· μια τέχνη της ισορροπίας και της πληρότητας, που μοιάζει παράταιρη, στο κατακερματισμένο και ανολοκλήρωτο σύμπαν του Godard. Η ταινία αυτή, γυρισμένη από το τρομερό παιδί της Νουβέλ Βαγκ, ενώ επικυρώνει απόλυτα το μύθο του Lang,...