Βιζυηνός Γεώργιος Μ. 1849-1896
Vizyinós Geórgios M.
Ο Γεώργιος Βιζυηνός (1849-1896) ποιητής και πεζογράφος γεννήθηκε στη Βιζύη της Ανατολικής Θράκης. Όταν τελείωσε το δημοτικό, δούλεψε αρχικά στην Πόλη για τρία χρόνια περίπου σ' ένα ραφτάδικο. Το 1867, με τη βοήθεια του Κύπριου εμπόρου Γιάγκου Γεωργιάδη πήγε στην Κύπρο για να γίνει κληρικός και φοίτησε στην Ελληνική Σχολή της Λευκωσίας. Το 1872 συνόδεψε τον επίσκοπο Κύπρου Σωφρόνιο στο Φανάρι για εκκλησιαστικούς λόγους και γράφτηκε ως ιεροσπουδαστής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Με τη βοήθεια του Φαναριώτη ποιητή Ηλία Τανταλίδη το 1873 τύπωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Ποιητικά. Η συλλογή αυτή συνέβαλε στη γνωριμία του με τον πάμπλουτο Έλληνα Γεώργιο Ζαρίφη που του παρείχε τα οικονομικά μέσα για να ταξιδέψει στην Αθήνα και να γραφτεί στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου. Τον ίδιο χρόνο ο ποιητής κέρδισε στο Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό το πρώτο βραβείο με το ποίημα Κόδρος. Μετά την αποφοίτησή του γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Παν/μίου Αθηνών αλλά προτίμησε να συνεχίσει τις σπουδές του στη φιλοσοφία στο Γκαίτιγκεν της Γερμανίας. Εξακολούθησε να γράφει ποιήματα και πήρε το πρώτο βραβείο στο Βουτσιναίο διαγωνισμό με την ποιητική συλλογή "Άραις, Μάραις, Κουκουνάραις" την οποία μετονόμασε σε "Βοσπορίδες Αύραι". Από το Μάιο του 1877 μέχρι τον Αύγουστο του 1878 συνέχισε τις φιλολογικές σπουδές του στη Λιψία, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ιστορία της φιλοσοφίας, την αισθητική και την ψυχολογία. Το 1880 άρχισε να γράφει τη διδακτορική του διατριβή με θέμα "Το παιχνίδι υπό έποψη ψυχολογική και παιδαγωγική". Το 1883 πήγε στο Λονδίνο όπου άρχισε να γράφει τα διηγήματά του με πρώτο "Το αμάρτημα της μητρός μου". Τα υπόλοιπα είναι: "Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως" (1883), "Ποιος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου" (1883), "Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας" (1884), "Πρωτομαγιά" (1884), "Το μόνον της ζωής του ταξείδιον" (1884), "Διατί η μηλιά δεν έγεινε μηλέα" (1885) και "Ο Μοσκώβ Σελήμ". Στο Λονδίνο έγραψε και την επί υφηγεσία διατριβή του με τίτλο: "Η φιλοσοφία του Καλού παρά Πλωτίνω" και εξέδωσε και τη νέα ποιητική συλλογή του "Ατθίδες Αύραι". Το 1884 λόγω του θανάτου του Γ. Ζαρίφη επέστρεψε στην Αθήνα και διορίστηκε καθηγητής στο Γυμνάσιο. Το 1885 ανακηρύχτηκε παμψηφεί υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή αλλά λόγω ανταγωνισμών δεν πέτυχε η ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία. Οι φιλολογικοί κύκλοι τον περιφρονούσαν και ξαφνικά χωρίς λόγο απολύθηκε από καθηγητής και για να ζήσει, εργάστηκε ως καθηγητής της Δραματολογίας στο Ωδείο Αθηνών και έγραψε παράλληλα για τον Μπαρτ και τον Χιρστ στο "Λεξικόν Εγκυκλοπαιδικόν". Το 1890 άρχισαν τα συμπτώματα μιας ασθένειας των νεύρων και μετέβη για λουτρά στις κεντρικές Άλπεις της Αυστρίας, όμως η κατάστασή του δεν βελτιώθηκε. Επιστρέφοντας στην Αθήνα γράφει διαρκώς: μια μελέτη για την Ιστορία της Φιλοσοφίας του Zeller και μεταφράσεις γνωστών ευρωπαϊκών μπαλλαντών (βαλλίσματα). Ο συγγραφέας σε ηλικία 40 ετών ερωτεύθηκε σφοδρά ένα δεκατετράχρονο κορίτσι, το οποίο ζήτησε σε γάμο αλλά η πρότασή του απορρίφθηκε από τη μητέρα της. Ακολούθησαν θλιβερά επεισόδια που κατέληξαν στον εγκλεισμό του Βιζυηνού στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρείο, όπου και πέθανε τον Απρίλιο του 1896.
Τα Ελληνικά
Βιζυηνός Γεώργιος Μ. 1849-1896
Εκδόσεις Παπαδόπουλος (2002)
Τέσσερις κλασικοί Νεοέλληνες συγγραφείς από τη σειρά των Ελληνικών συνυπάρχουν σε αυτό τον τόμο: Γεώργιος Βιζυηνός, Ο Τρομάρας - Αργύρης Εφταλιώτης, Το λαγούμι - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ο Πανταρώτας και Ανδρέας Καρκαβίτσας, Ο Κουτσοφλέβαρος.
Το μόνον της ζωής του ταξίδιον
Βιζυηνός Γεώργιος Μ. 1849-1896
Δημιουργία (2002)
... Εάν ήμην εγώ Θεός, έλεγον κατ' εμαυτόν, θα την άφηνα της Εύα μου καθώς την είχα πλάσει. Τι θα μ' έβλαπτε τάχατες η καϋμένη γυμνή καθώς ήτο; Θαρρώ μάλιστα, πως θα ήτο και ωραιότερα. Έπειτα, ενόσω είχε την γυναίκα εις τον Παράδεισον, ηγούν εις το σπίτι του, ο μαστρο-Θεός, την άφηνε γυμνήν· όταν όμως απεφάσισε να την φορτώση δια παντός εις τον γιακάν του δυστυχούς Αδάμ, να την εβγάλη εις τον κόσμον, τότε την επροίκισε και μ' ένα στολίδι. Δεν βλέπεις τι κακόν έχει κάμει; Ίδρυσε με τα χέρια του το κακοδαιμονέστατον εσνάφι των ραπτών, καταδικάσας με να κάθημαι εδώ σταυροποδητ...
Το τέλος του παραμυθιού ή η αρχή του ονείρου
Βιζυηνός Γεώργιος Μ. 1849-1896
Ερμής (2001)
Η νέα σειρά έχει τριπλό στόχο: Να κάμει προσιτούς, πρώτα απ' όλα στο ευρύ κοινό, τους ποιητές μας όσων τα έργα εκδόθηκαν παλαιότερα, αλλά σήμερα είτε μένουν ανέγγιχτα μέσα στη λήθη των αρχείων και των βιβλιοθηκών γιατί έχουν επανεκδοθεί μεν, αλλά ως βαρύτιμα "Άπαντα" είναι απλησίαστα, είτε έχουν γνωρίσει ανατυπώσεις -που αποκαλούνται "επανεκδόσεις" ή "νέες εκδόσεις",- οι οποίες δεν παρέχουν τα εχέγγυα μήτε για την πιστότητα, μήτε για την καλή επιλογή των ποιητικών κειμένων που περιλαμβάνουν. Ο δεύτερος στόχος είναι να ανθολογήσουν νεοέλληνες ποιητές, παλαιότεροι κια σύγχρο...
Ανθολογία γερμανικής ποίησης 1749-1921
Εκάτη (2001)
L' unico viaggio della sua vita
Βιζυηνός Γεώργιος Μ. 1849-1896
Αιώρα (2001)
"La traduzione di Anna Zimbone risulta particolarmente pregevole, perche se da un lato segue con fedelta le complesse movenze della elaborata prosa di Viziinοs, dall'altro propone felici soluzioni per rendere in una lingua italiana perspicua e nitida il suo raffinato e sontuoso lessico, con le geniali mescolanze di katharevusa severa e di vivaci idiomatismi vernacolari". Vincenzo Rotolo, Prof. Ordinario di Lingua e Letteratura Neogreca, Universita di Palermo Gheorghios Viziinos (1849-1896), uno degli autori piu amati della narrativa greca moderna, viene considerato a...
Το αμάρτημα της μητρός μου
Βιζυηνός Γεώργιος Μ. 1849-1896
Δημιουργία (2001)
- Καλώς άνθρωπος, τη είπον, αυτός ο Πατριάρχης. Ορίστε; Τώρα πια πιστεύω, ότι ήλθεν η καρδιά σου στον τόπο της. Η μήτηρ μου δεν απεκρίθη. - Δεν λέγειες τίποτε, μητέρα; την ηρώτησα μετά τινος δισταγμού. - Τι να σε πω, παιδί μου! Απήντησε τότε σύννους καθώς ήτον · ο Πατριάρχης είναι σοφός και άγιος άνθρωπος. Γνωρίζει όλες τες βουλές και τα θελήματα του Θεού, και συγχωρνά τές αμαρτίες όλου του κόσμου. Μα, τι να σε πω! Είναι καλόγερος. Δεν εκάμε παιδιά, για να μπορή να γνωρίση τι πράγμα είναι το να σκοτώση κανείς το ίδιο το παιδί του ! Οι οφθαλμοί της εκπληρώθησαν δακ...
Ποιός ήτον ο φονεύες του αδελφού μου
Βιζυηνός Γεώργιος Μ. 1849-1896
Δημιουργία (2001)
Ας τώβρη από τον Θεό όποιος τον κατάντησε σε τέτοια δυστυχία! Έλα, νάχης την ευχή μου, γυιόκα μου, άφες τον ταλαίπωρο με την συμφορά του, και πές μου δα μαθές, ευρέθηκεν ο φονιάς; Ως τόσο δεν ημπόρεσε να βρεθή ποιος ήτανε! - Όχι! Απεκρίθην εγώ, όστις τον έβλεπον ενωπιόν μου. Διότι ανελογίσθην όσα μοί έλεγεε περί αυτού · παρέβαλον την αγαθότητα του παράφρονος με την βδελυράν πανουργίαν του πρώην ταχυχδρόμου, και δεν ήξευρον να εύρω, ποιος εκ των δύο ήτον ο φονεύς του αδελφού μου!
Νεοελληνικά αναγνώσματα
Συλλογικό έργο
Δίδυμοι (2000)
Ο εκδοτικός οίκος "Δίδυμοι" προσφέρει σήμερα, με συγκίνηση, στο αναγνωστικό κοινό, ένα ακόμη εκπαιδευτικό βιβλίο, του έτους 1931, σε ανατύπωση, από το οποίο οι νέοι μαθητές της εποχής, έμαθαν να αγαπούν την Ελλάδα και να σέβονται, πάνω απ' όλα, γονείς δασκάλους και πρεσβύτερους. Είναι ένα εκπαιδευτικό βιβλίο γραμμένο από μια πλειάδα κορυφαίων Ελλήνων λογοτεχνών που τα έργα τους λάμπρυναν τα ελληνικά γράμματα, στις αρχές του 20ου αιώνα. Πιστεύουμε ότι οι σύγχρονοι νέοι, διαβάζοντας τη σειρά των Αναγνωστικών της γενιάς των παππούδων ή γονιών τους, τα οποία εδώ και μερικ...
