Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τέσσερις κλασικοί νεοέλληνες συγγραφείς από τη σειρά των "Ελληνικών διηγημάτων" συνυπάρχουν σε αυτόν τον τόμο: Γεώργιος Βιζυηνός "Ο Τρομάρας", Αργύρης Εφταλιώτης "Το λαγούμι", Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης "Ο Πανταρώτας" και Ανδρέας Καρκαβίβίτσας "Ο Κουτσοφλέβαρος". Συνδετικός κρίκος η θαυμάσια εικονογράφηση του Σβετλίν.

Το διήγημα "Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας", γεμάτο δυνατές ποιητικές εικόνες, λαμβάνει χώρα σ' ένα φρενοκομείο.

Τέσσερις κλασικοί Νεοέλληνες συγγραφείς από τη σειρά των "Ελληνικών" συνυπάρχουν σε αυτό τον τόμο: Ανδρέας Καρκαβίτσας: "Η θάλασσα", Αργύρης Εφταλιώτης: "Η Αγγέλικα", Γεώργιος Βιζυηνός: "Το μικρό ραφτόπουλο" και Εμμανουήλ Ροΐδης: "Η μηλιά". Συνδετικός κρίκος η θαυμάσια εικονογράφηση της Έφης Λαδά.

Το πεζογράφημα «Ποίος ήτο ο φονεύς του αδελφού μου» ανήκει στον Θρακιώτη δημιουργό Γεώργιο Βιζυηνό. Το έργο ουσιαστικά είναι διήγημα με στοιχεία, ωστόσο, μικρού μυθιστορήματος. Το έργο γράφεται το 1833, την περίοδο που ο Βιζυηνός βρίσκεται στο Λονδίνο. Όπως μαρτυρά και ο υπαινικτικός τίτλος του έργου, η υπόθεση του έργου πραγματεύεται μία οικογενειακή τραγωδία, την αναζήτηση του δολοφόνου του μεγαλύτερου αδερφού του Βιζυηνού, Χρηστάκη, που έχασε τη ζωή του κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Καινοτόμο στοιχείο του έργου η χρήση καθαρεύουσας στα αφηγηματικά μέρη του πεζογραφήματος...

Όταν κάποτε ρώτησαν τον σπουδαίο φιλάνθρωπο γιατρό και λάτρη της μουσικής Άλμπερ Σβάιτσερ ποιο ήταν στη ζωή του το μουσικό άκουσμα που τον είχε συγκινήσει περισσότερο από όλα τα άλλα, αυτός απάντησε: "Το κλάμα ενός μικρού παιδιού σ' ένα πρόχειρο νοσοκομειακό σταθμό, κάπου στην Αφρική. Από αυτό κατάλαβα ότι το παιδί είχε περάσει τη φοβερή κρίση από μια επικίνδυνη αρρώστια και προχωρούσε στην ανάρρωση του. 'Ενιωσα βαθιά αγαλλίαση στο άκουσμα αυτό, σαν να έφτανε θεία μουσική απ' τον ουρανό, γιατί είχα κάνει ό,τι μπορούσα γι' αυτό το παιδί" Τούτα τα λόγια του υπέροχου ανθρωπι...

Όταν στα 1962 έκανα προσκαλεσμένος γι' αρκετό καιρό το πρώτο μου ταξίδι στην Κίνα, είχα την ευκαιρία να βρίσκομαι σε πάμφτωχα χωριά, σ' επαρχίες μακρινές μέσα σε οικογένειες με παιδιά πολλά. Οι δυσκολίες κι οι στερήσεις της τραχιάς ζωής ήταν ολοφάνερες στους χωρικούς που δέχονταν την ομάδα των ξένων. Όμως αυτοί, σαν να είχαν όλα τ' αγαθά που επιθυμούσαν, μας μιλούσαν με τρυφερότητα και μας έδειχναν τα γελούμενα λιγόχρονα παιδιά. Αυτά, φτωχικά ντυμένα κι όλα ίδια -όπως κι οι μεγάλο τότε-, μας πλησιάζουν με πρόσωπα φωτεινά, χαμογελώντας. Μας έκαναν εντύπωση! Πώς μπορούσαν μέ...

Θα ήταν ψέμα αν έγραφα πως η σκέψη για την ανθολογία "Ποιητές για ποιητές" την θεώρησα τόσο πρωτότυπη, ώστε θα ήταν δύσκολο ή μάλλον αδύνατο (δεν γνωρίζω ακριβώς) να συναντήσει κανείς μιαν αντίστοιχη ανθολογία σε ξένη χώρα. Όπως, επίσης, θα ήταν ψέμα αν έγραφα πως, σε όλο το χρονικό διάστημα της έρευνας, αυτό που με ενθουσίαζε ήταν η πρόθεση να "ανακαλύψω" ένα ποίημα γραμμένο από έναν μεγάλο ποιητή για έναν εξίσου σημαντικό ομότεχνό του. Χωρίς να αδιαφορώ μόλις θυμόμουν ή "έπεφτα" πάνω σε μια σχετική "αφιέρωση", αισθανόμουν πως ανακαλύπτω έναν πραγματικό θησαυρό όταν ένας ή...

Η κυκλοφορία στα 1896 της συλλογής "Ελληνικά διηγήματα" αναντίρρητα αποτελούσε εκδοτικό γεγονός για τη χώρα μας, γιατί πρόκειται για την πρώτη στο είδος της συλλογή και ταυτόχρονα για μια αντιπροσωπευτική παρουσία στο χώρο του αφηγηματικού μας λόγου. Επισημαινόταν έτσι κατά τον αμεσότερο τρόπο η ύπαρξη ενός σχετικά νέου λογοτεχνικού είδους, όπως το διήγημα, για το οποίο ο εκδότης του έργου Γ. Κασδόνης δεν παρέλειψε να τονίσει ότι "η πρώτη γενναία ώθησίς" του έγινε μέσα από τις στήλες του περιοδικού "Εστία", του οποίου εκείνος για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξε διευθυντή...

Τα βιβλία από τη σειρά Τα Ελληνικά, που αγαπήσατε περισσότερο, μικραίνουν σε μέγεθος, γεμίζουν διασκεδαστικά παιχνίδια και γρίφους και μπαίνουν στη βαλίτσα των διακοπών σας.

"Επί τα ίχνη..." είναι ο τίτλος της νέας αυτής σειράς. Στη σειρά στεγάζονται άγνωστα, λανθάνοντα ή αθησαύριστα κείμενα. Τα κείμενα αυτά μπορεί να είναι μελέτες, μαρτυρίες κι ακόμη δυσεύρετα λογοτεχνικά έργα παλαιότερων εποχών. Φιλοδοξία της σειράς είναι να συνδεθεί με τη λογοτεχνική παράδοση και παράλληλα να ανασύρει από τη λήθη έργα, τα οποία παρέμεναν απρόσιτα στον αναγνώστη, εμπλουτίζοντας, όσο αυτό είναι δυνατόν, την έρευνα. Ο τίτλος, άλλωστε, είναι ενδεικτικός του είδους και της φυσιογνωμίας της.

"...η ηθογραφία μας δίνει συνήθως μια φωτογραφική, μια επίπεδη όψη του κόσμου, από τον οποίο λείπει η τρίτη διάσταση, το βάθος της ανθρώπινης ψυχής. Αυτή η διάσταση, στην πεζογραφία της εποχής του και γενικά στη νεοελληνική πεζογραφία την έφερε πρώτος με το περιορισμένο σ' έκταση, αλλά πρωτοποριακό και με τα σημερινά κριτήρια έργο του ο Γεώργιος Βιζυηνός..." (Κώστας Μητσάκης)

Όταν επιχειρούσε την πρώτη συστηματική καταγραφή του έργου του Γ. Μ. Βιζυηνού, προκειμένου να διατυπώσει τη διαπίστωσή του πως ούτε το έργο αυτό ήταν διαθέσιμο στους κριτικούς ούτε εξάλλου οι τελευταίοι ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα γι' αυτό, ο Γ. Βαλέτας βασιζόταν στον ευνόητο και μάλλον απλοϊκό συλλογισμό: για να μελετήσει κανείς το έργο ενός ποιητή, θα πρέπει πρώτα να το έχει γνωρίσει. Εβδομήντα σχεδόν χρόνια αργότερα, η κριτική αντιμετώπιση της ποίησης του Βιζυηνού εξακολουθεί να δίνει την εντύπωση μιας κάθε άλλο παρά δρομαίας εξέλιξης· στη σκιά του μετέωρου βήματος, η κριτικ...

Όταν επιχειρούσε την πρώτη συστηματική καταγραφή του έργου του Γ. Μ. Βιζυηνού, προκειμένου να διατυπώσει τη διαπίστωσή του πως ούτε το έργο αυτό ήταν διαθέσιμο στους κριτικούς ούτε εξάλλου οι τελευταίοι ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα γι' αυτό, ο Γ. Βαλέτας βασιζόταν στον ευνόητο και μάλλον απλοϊκό συλλογισμό: για να μελετήσει κανείς το έργο ενός ποιητή, θα πρέπει πρώτα να το έχει γνωρίσει. Εβδομήντα σχεδόν χρόνια αργότερα, η κριτική αντιμετώπιση της ποίησης του Βιζυηνού εξακολουθεί να δίνει την εντύπωση μιας κάθε άλλο παρά δρομαίας εξέλιξης· στη σκιά του μετέωρου βήματος, η κριτικ...

Όταν επιχειρούσε την πρώτη συστηματική καταγραφή του έργου του Γ. Μ. Βιζυηνού, προκειμένου να διατυπώσει τη διαπίστωσή του πως ούτε το έργο αυτό ήταν διαθέσιμο στους κριτικούς ούτε εξάλλου οι τελευταίοι ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα γι' αυτό, ο Γ. Βαλέτας βασιζόταν στον ευνόητο και μάλλον απλοϊκό συλλογισμό: για να μελετήσει κανείς το έργο ενός ποιητή, θα πρέπει πρώτα να το έχει γνωρίσει. Εβδομήντα σχεδόν χρόνια αργότερα, η κριτική αντιμετώπιση της ποίησης του Βιζυηνού εξακολουθεί να δίνει την εντύπωση μιας κάθε άλλο παρά δρομαίας εξέλιξης· στη σκιά του μετέωρου βήματος, η κριτικ...

Ο ψυχικός κόσμος των προσώπων που σκιαγραφεί είναι το κύριο μέλημα του πρωτοπόρου του νεοελληνικού διηγήματος Γεωργίου Βιζυηνού. Οι μνήμες των παιδικών και νεανικών του χρόνων τροφοδοτούν με οικείους ήρωες τη θεματογραφία του. "Δίνει σχήμα και περίγραμμα στην ελληνική καταγωγή του. Της περιορίζει το πλάτος, για να μεγαλώσει το βάθος", επισημαίνει ο Κωστής Παλαμάς. Και ο Σπύρος Μελάς παρατηρεί: "... γίνεται (η Βιζύη) ομφαλός της Γης, με κέντρο τη φαμίλια του και τραγική θεότητα τη μάνα του..."

Τέσσερις κλασσικοί Νεοέλληνες συγγραφείς από τη σειρά των ελληνικών συνυπάρχουν σε αυτό τον τόμο. Ανδρέας Καρκαβίτσας " Η θάλασσα", Αργύρης Εφταλιώτης "Η Αγγέλικα", Γεώργιος Βιζυηνός "Το μικρό ραφτόπουλο" και Εμμανουήλ Ροϊδης "Η μηλιά". Συνδετικός κρίκος, η θαυμάσια εικονογράφηση της Έφης Λαδά.

Τέσσερις συγγραφείς της σειράς των Ελληνικών συνυπάρχουν στον τέταρτο κατά σειρά τόμο: Όμηρος (Βατραχοποντικοπόλεμος), Γεώργιος Βιζυηνός (Το μόνο ταξίδι της ζωής του), Ιωάννης Κονδυλάκης (Ο Πατούχας) και ο αγνώστου ταυτότητος συγγραφέας του Διγενή Ακρίτα. Συνδετικός κρίκος η θαυμάσια εικονογράφηση του Σβετλίν και της Άντας.

Ένας Βιζυηνός παρουσιασμένος στο σύγχρονο ελληνικό κοινό με ό,τι καλύτερο και αντιπροσωπευτικότερο έχει προσφέρει: να κάτι που δε μπορούσε να λείψει από τη σειρά της "Νέας Ελληνικής Βιβλιοθήκης" του "Ερμή" (όπως επανεκδίδεται από το "Βιβλιοπωλείον της Εστίας"). Καλύτερο και αντιπροσωπευτικότερο: ας θυμόμαστε από μιας αρχής (αλλά θα μας δοθεί η ευκαιρία να το ξαναθυμηθούμε πολλές φορές και παρακάτω) πως το διήγημα είναι ο προνομιακός χώρος όπου πραγματοποιείται το ποιοτικό άλμα του Βιζυηνού. Βέβαια, ο πνευματικός άνθρωπος μένει στο βάθος αδιάσπαστος (ακόμη και όταν οδηγείτ...