Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η εκπαίδευση αποτελεί ένα ζωτικό χώρο για την κάθε κοινωνία, καθώς δι' αυτής μεταβιβάζονται οι βασικοί όροι της συνέχειάς της. Ωστόσο, στις σύγχρονες ταξικές κοινωνίες, οι προς μεταβίβαση όροι δύσκολα μπορούν να ξεπεράσουν τις επιμέρους οπτικές και τα αντίστοιχα κοινωνικά συμφέροντα. Η κοινωνική επιστήμη της εκπαίδευσης, στη σχετικά σύντομη ιστορία της, προσπάθησε να ξεφύγει από τις επιμέρους οπτικές και να αντικειμενοποιήσει τις εκπαιδευτικές διαδικασίες. Χωρίς, όμως, μεγάλη επιτυχία. Η εναλλαγή αντίθετων μεταξύ τους κοινωνιολογικών και παιδαγωγικών θεωριών μαρτυρεί ότι η...

Τα κείμενα του Εμίλ Ντυρκάιμ που συγκεντρώθηκαν σε αυτό το βιβλίο αναπτύσσουν και εν μέρει στηρίζουν την ιδέα ότι οι συλλογικές αναπαραστάσεις αποτελούν τον πυρήνα του ανθρώπινου πολιτισμού. Πράγματι, οι συλλογικές αναπαραστάσεις περιέχουν τα -γνωστικά, ηθικά και αισθητικά- νοητικά σχήματα που είναι συνυφασμένα στους "τρόπους ενέργειας" μιας κοινωνίας. Στα πέντε κείμενα του βιβλίου φαίνονται τόσο οι όροι με τους οποίους τίθεται προγραμματικά το ερευνητικό έργο του συγγραφέα γύρω από τη συλλογική σκέψη, όσο και η πορεία του [...] Ποιητικά μιλώντας, αυτό το έργο, το οποίο είδ...

Η κοινωνιολογία δεν βρήκε μόνη τους όρους με τους οποίους δόμησε το θεωρητικό της οικοδόμημα και επεξεργάστηκε το μεθοδολογικό της πλαίσιο. Άρχιζε να χτίζει το θεωρητικό της οικοδόμημα πάνω σε προϋπάρχουσες εννοιολογικές δομές, οι οποίες σχηματίστηκαν από τη φιλοσοφική ανθρωπολογία και μετασχηματίστηκαν από τις κοινωνικές θεωρίες. Επίσης, επεξεργάστηκε το μεθοδολογικό της πλαίσιο εμπνεόμενη από το εμπειρικό-αναλυτικό και το ιστορικό-ερμηνευτικό πλαίσιο που είχαν ήδη επεξεργαστεί οι φυσικές και οι ανθρωπιστικές επιστήμες, αντίστοιχα. Ήταν μία βαριά κληρονομιά που, ωστόσο, δε...

Η έκδοση περιέχει τα τελευταία μαθήματα που έδωσε ο Ντυρκάιμ στη Σορβόννη λίγο πριν από το ξέσπασμα του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, κατά το ακαδημαϊκό έτος 1913-14, τα οποία αναφέρονται στον "πραγματισμό και την κοινωνιολογία". Εξαιρετικά επίκαιρο στις μέρες μας, αυτό το κλασικό κοινωνιολογικό κείμενο έχει ιδιαίτερη σημασία και χρησιμότητα για τον σύγχρονο προβληματισμό. "Οι επιστημονικές ιδέες παρουσιάζουν όλα τα αναγκαία χαρακτηριστικά για να γίνουν συλλογικές αναπαραστάσεις. Η επιστημονική αλήθεια συνεισφέρει στην ενδυνάμωση της κοινωνικής συνείδησης όπως και η μυθολογική...

Η μεγάλη αλλαγή που συνέβη κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα στην κοινωνική επιστήμη και θεωρία συνδέεται με τη μετατόπιση του κέντρου βάρους από την ισότητα προς την ελευθερία, μετατόπιση που τροποποίησε τη σχέση τους με την πολιτική και την ιδεολογία. Το κεντρικό ερώτημα που τίθεται και απαντάται στο βιβλίο αφορά στην εμφάνιση και τη διάχυση νέων θεωριών της δράσης από τη δεκαετία του 1960 και μετά και στη σχέση τους με το ιδεολογικό μόρφωμα που κυριαρχεί σήμερα. Ο συγγραφέας αναζητεί την απάντηση μέσα από μια έρευνα που εστιάζει: - στα ιδεώδη περί την...

Το βιβλίο έχει ένα διπλό προσανατολισμό. Πρώτον, εισάγει τους αναγνώστες στη γενεαλογία της κοινωνιολογικής θεωρίας, συνδέοντας την τελευταία τόσο με την φιλοσοφική ανθρωπολογία και τον ιστορικό υλισμό, όσο και με τα αποτελέσματα της διάχυσής της. Δεύτερον, ερευνά τις σχέσεις της κοινωνιολογικής θεωρίας με την πολιτική και τούτο στο μέτρο που η θεμελίωση της κοινωνικής αξίας -και των ανισοτήτων- συνιστά μια κατεξοχήν πολιτική αρμοδιότητα αυτής της θεωρίας. Αυτή η εργασία είναι απαραίτητη αν θέλει κανείς να κατανοήσει τις αντιλήψεις της κοινωνικής αξίας που κυριαρχούν σή...

Το βιβλίο είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης επιστημονικής διαδικασίας και εμπεριέχει καταθέσεις πολλών κοινωνικών επιστημόνων από τη θεωρία και την ερευνητική πράξη. Περιλαμβάνει έξι θεματικές ενότητες γύρω από ζητήματα θεωρίας, επιστημολογίας και μεθόδου των κοινωνικών επιστημών: Η πρώτη ενότητα εστιάζεται στα μεθοδολογικά ζητήματα της ποιοτικής έρευνας, με έμφαση στη "βιογραφική προσέγγιση" ως μια διακριτή μεθοδολογική στρατηγική. Η δεύτερη ενότητα επικεντρώνεται στον καθοριστικό ρόλο της επιστημολογίας στη συγκρότηση του ερευνητικού αντικειμένου των κοινωνικών επιστημών. Η τ...

Στην εργασία αυτή διατυπώνεται η πρόταση για μια νέα επιστροφή των κοινωνικών επιστημών στο αντικείμενό τους. Πώς όμως θα μπορούσε να επιστρέψει κανείς στο αντικείμενο χωρίς να μελετήσει το υποκείμενο που το όρισε ως τέτοιο; Εάν το αντικείμενο είναι ο κοινωνικός κόσμος και το υποκείμενο οι επιστήμες αυτού του κόσμου, το ζητούμενο είναι η κατανόηση της νέας αντικειμενικότητας που διαμορφώθηκε μετά από τη στροφή των κοινωνικών επιστημών προς το υποκείμενο, δηλαδή προς τον εαυτό τους. Η έρευνα λοιπόν καθοδηγείται από ένα διπλό ερώτημα: τη σχέση της κοινωνιολογικής και ανθρωπ...

Έχει λεχθεί κατ' επανάληψη ότι ο άνθρωπος άρχισε από το να αναπαριστά τα πράγματα ανάγοντάς τα στον εαυτό του. Ό,τι προηγήθηκε επιτρέπει να διευκρινιστεί καλύτερα σε τι συνίσταται τούτος ο ανθρωποκεντρισμός, τον οποίο θα μπορούσε κανείς να ονομάσει, ακριβέστερα, κοινωνιοκεντρισμό. Το κέντρο των πρώτων συστημάτων της φύσης δεν είναι το άτομο· είναι η κοινωνία. Αυτή είναι που αντικειμενικοποιείται κι όχι πλέον ο άνθρωπος. Ως προς τούτο, τίποτα δεν είναι ενδεικτικότερο από τον τρόπο με τον οποίο οι Σιού συγκρατούν, τρόπον τινά, τον κόσμο ολόκληρο μέσα στα όρια του χώρου της φυ...

Το κεντρικό θέμα της μελέτης είναι οι μετασχηματισμοί των αντιλήψεων για την ανθρώπινη ύπαρξη. Οι μετασχηματισμοί συνδέονται με τη δυναμική της κοινωνικής διαφοροποίησης, και, ειδικότερα, με τα πεδία που επαγγέλλονται τη νοηματοδότηση της ανθρώπινης ύπαρξης. Η εμπειρική διερεύνηση επικεντρώνεται στην περιοχή της ονοματοθεσίας. Συνάγεται πως το όνομα συνιστά δείκτη των μετασχηματισμών, ο οποίος απεικονίζει τις σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στο μικρο-κοινωνικό επίπεδο και στα συνολικά ιδεολογικά σχήματα, δια της μεσολάβησης των ομάδων που ζουν από και για τη νοηματοδότησ...

Οι σχέσεις που δημιουργήθηκαν, κατά την περίοδο 1950-85, ανάμεσα στον αγροτικό χώρο και την κοινωνική συγκρότηση του αστεακού χώρου δεν μελετήθηκαν επαρκώς. Τούτο οφείλεται στο ότι ο αγροτικός χώρος θεωρήθηκε ομοιογενής και, έτσι, η αποδιάρθρωσή του συναρτήθηκε αποκλειστικά με εξωγενείς παράγοντες, όπως η οικονομική ανάπτυξη και η κρατική επέκταση. Ο συγγραφέας αμφισβητεί την ορθότητα αυτής της άποψης και, προωθώντας την υπόθεση της ετερογένειας του αγροτικού χώρου, εξετάζει εμπειρικά την περίπτωση της Βόρειας Ελλάδας. Η ετερογένεια του αγροτικού χώρου προέκυψε από τη δράση...