Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ημερολόγιο ενός αθέατου εγκλεισμού -ο Ελύτης θα έλεγε Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου- γιατί όλοι μας, τις σκληρές μέρες του φετινού Απρίλη, σκεφτήκαμε έγκλειστοι τους στίχους του ποιητή από το ομώνυμο έργο του: "Ξημερώθηκα έχοντας διατρέξει την ιστορία του θανάτου της Ιστορίας, ή μάλλον την ιστορία της Ιστορίας του θανάτου (και αυτό δεν είναι λογοπαίγνιο)". Όλοι διατρέξαμε τότε, και την Ιστορία και τον θάνατο σε έναν ημερολογιακά καταγεγραμμένο χρόνο που "έγραψε" τον υψηλό του κίνδυνο στη ζωή τού καθενός ξεχωριστά. Κατέθεσα κι εγώ με τον τρόπο μου μια μαρτυρία, γνωρίζοντ...

Έγραψα τη "Μεταγωγή" για τον "λαό των νεκρών" εμψυχώνοντας κι εγώ με τα κατάλοιπα της ζωής μου το λεγόμενο "θέατρο του θανάτου", ώστε να μπορώ να συνεχίσω να οικτίρω το θέατρο μιας ψυχαγωγημένης ζωής που μου πασάρουν οι περισσότερες Σκηνές. Όμως ο μόνος φόρος τιμής που μπορεί κανείς να αποδώσει σήμερα σε αυτό το "θέατρο του θανάτου" είναι παραδόξως ένα εγκώμιο της μαρτυρικής ζωής. Θα έπρεπε να πω: της μαρτυρικής θεατρικής γραφής, μάρτυρα αδιάψευστο του θανάτου. Και θα το έλεγα, εάν δεν ήξερα πως αυτός ο καταναγκασμός -η γραφή- είναι ήδη πάντα μια μεταγωγή του μετά θάνατο...

Η ΒΡΕΦΟΔΟΧΟΣ "Έτσι ακριβώς περιμένουμε τον θάνατο. Περιμένουμε χωρίς να περιμένουμε". Jacques Derrida Δύσκολη δεν είναι η υποσημείωση αλλά η αρίθμηση στο τέλος της σελίδας. Δύσκολο είναι να κρατάς λογαριασμό. Γράφοντας, κρατάω λογαριασμό των ετών που πέρασαν. Και είναι φυσικό να σημειώνω κάτω από ένα έργο που δεν έκανα, ένα σώμα που δεν είχα. Και ό,τι έκανα -ό,τι είμαι- είναι ένας μακρύς κατάλογος αναφορών όπου πασχίζω να εντάξω και τα ποιήματά μου. Δεν τους αξίζει. Δεν τον αναγνωρίζουν. Το ποίημα είναι αυτεξούσιο στο φως της λάμπας. Μόνο, εξυψωμένο. Κερδίζει χρ...

Η σκηνή μπορεί όντως να γίνει ο κοινός και κεντρικός τοπολογικός όρος τόσο της φιλοσοφίας, όσο και του θεάτρου, ένα ενδιάμεσο δυναμικό πεδίο της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας και του στοχαστικού θεάτρου (λες και υπάρχει γνήσιο θέατρο που δεν στοχάζεται). Η ελληνική θεατρολογία δεν μπορεί πλέον να λησμονεί την ισχυρή φιλοσοφική παράδοση που στρέφεται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προς το θέατρο από τα χρόνια του Διαφωτισμού και εντεύθεν, ούτε να παραβλέπει τις εξίσου ισχυρές τάσεις της σύγχρονης βιβλιογραφίας και της αντίστοιχης έρευνας κατά τις οποίες το θέατρο και η φιλοσοφ...

Διαβάζοντας ένα ποίημα μπαίνεις στον κόσμο του ποιητή. Διαβάζοντας ένα καλό ποίημα μεταφέρεσαι σε έναν χώρο που δεν ήξερες ότι υπήρχε, είναι σαν μία ανακάλυψη. Διαβάζοντας ένα πολύ καλό ποίημα τότε βρίσκεσαι μπροστά σε μία έκπληξη, σε μία αποκάλυψη, κάτι σε συνεπαίρνει, κάτι ξυπνά μέσα σου και σε ωθεί να το συγκρίνεις με άλλα ποιήματα και ποιητές που σε έχουν συνεπάρει. Ο όγκος των ποιητών και ποιητριών στον ανά χείρας τόμο δεν παρουσιάζει πολλές εκπλήξεις. Πώς το 'πε ο Σεφέρης; "Λίγες οι νύχτες με φεγγάρια που μ' άρεσαν". Λίγα τα ποιήματα στον τόμο του 2018 που ξυπνάν κάτι...

Η έκδοση αυτή (που κυκλοφορεί και στην αγγλική γλώσσα) καταδεικνύει με εύγλωττο και παραστατικό τρόπο τη διαδρομή της ελληνικής θεατρικής γραφής στο φεστιβάλ "Αναλόγιο", από τα πρώτα του βήματα, το 2005, μέχρι σήμερα. Προτάσσεται το ιστορικό πλέον στίγμα του φεστιβάλ και η απήχησή του σε καλλιτεχνικό και ερευνητικό επίπεδο. Tαυτόχρονα επιχειρείται η θεωρητική προσέγγιση και αντιμετώπιση νέων κειμένων με τη μορφή σκηνοθετημένων θεατρικών αναγνώσεων, με γνώμονα το ιστορικό, κοινωνικό και καλλιτεχνικό πλαίσιο εντός και εκτός συνόρων. Υπογραμμίζεται, εντέλει, η αξία και η...

Σκηνή. Γράφω περισσότερο από σαράντα χρόνια στις εφημερίδες. "Κάνω σκηνή" στη σκηνή, γράφω, θυμώνω. Δεν έχω οδηγηθεί στο έγκλημα. Σωφρονίζω. Φρονηματίζομαι. Φρονώ πολλά. Κρύβω τα περισσότερα. Πολλοί φίλοι, πολλά γάντια για το φόβο της ψώρας. (Μπωντλαίρ) Σκηνή. Κυριολεκτώ και μεταφέρω στη σκηνή την αντοχή μου. Κυρίως το αυτονόητο: ότι ζω. Ξαναρχίζω αυτό που δίχως να τελειώνει, τελειώνει. Ξαναγράφω αυτό που τελείωσε και δεν ξαναρχίζει. Προτείνω και αποδίδω όπως ο διεστραμμένος του Κλοσσοφσκί στον ξένο (τον αναγνώστη) το αγαθό μου: απαλλοτριώνοντάς το, το αφήνω αναπαλλ...

Αύγουστος μήνας στη Μύκονο Πόσο ακόμα δικός μου; Πόσο Αύγουστος; Στην υποθαλάσσια επικράτειά μου, απ’ το κλειστό μου παράθυρο πίσω απ΄ το τζάμι του κάπτεν Νέμο σε εντοπίζω παρά τις μεταλλάξεις σου στο διαθλασμένο φως ενός βυθού δικού μας Σε βλέπω στις σκοτεινές σου περιοχές με τους αστερίες και τα θαλάμια ψάρι στο οξυπύθμενο αγγείο με κομμένο λαιμό

Είκοσι πέντε προσωπικότητες της διανόησης, φιλόσοφοι, επιστήμονες και καλλιτέχνες διεθνούς κύρους, καταθέτουν τις σκέψεις τους αποκαλύπτοντας το έργο τους, τους προβληματισμούς τους και πτυχές της προσωπικής ζωής τους. Κομμάτια της αρχαίας και σύγχρονης ιστορίας, η πολυπλοκότητα της πολιτικής, οι απαρχές της τρομοκρατίας, η ομορφιά της αρχαιολογικής σκαπάνης και των μύθων, η ασκητική της μουσικής, τα όρια της λογοτεχνίας, η γοητεία του θεάτρου, του κινηματογράφου και των εικαστικών τεχνών, έννοιες υπαρξιακές και αξίες διαχρονικές ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια του αναγνώ...

Το νήμα κόβει του ιστού Καίει τη ρίζα της ελιάς Τον ανωθρώσκοντα καπνό - ένα τελώνιο - διαλύει, συνδέοντας τα πάθη της με την αιθάλη Ξυπόλυτη στην πιο δασώδη περιοχή έως τη θάλασσα, ως τον γκρεμό έως ότου οι γραίες να επιληφθούν Πληρώνει το πορθμείο του μαστού Κόβει, αναχωρεί Πέλμα ελαφρύ Τώρα, έτη φωτός, έχει τον τρόπο Βουρλίζεται σαν ξωτικό με μαύρο ρούχο στα υπόγεια του "Ευαγγελισμού" Πλένει νεκρούς Τους σκέφτεται Ακούει στα λιμνάζοντα την εκπομπή πάλαι ποτέ για τους αγνοουμένους Ρωτάει αν επέρχονται Αν ανεβαίνουν ναυάγια μόλις ανελκ...

Προσφεύγοντας σε έναν ενδεικτικό και ταυτόχρονα πραξιολογικό ορισμό, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η επικουρία της Πολιτικής Μεθοδολογίας συνίσταται στη χορήγηση και κριτική αξιολόγηση εννοιολογικών κατηγοριών οργανωμένων σε "πρότυπα" με τα οποία προσεγγίζουμε την πραγματική πολιτική ύλη με πρόθεση την ακριβέστερη δυνατή αιτιακή γνώση των φαινομένων που τη συγκροτούν. Τα πρότυπα αυτά αποτελούν δευτερογενείς κατασκευές, οι οποίες ανεξάρτητα από άλλες παραμέτρους που τα επικαθορίζουν στηρίζονται συνήθως σε δυο πρωτεύουσες παραστατικές αρχές: τη "μεταφορική" και την "προβολική".

Στο νέο θεατρικό έργο του Γιώργου Βέλτσου, πρωταγωνιστεί η Μάγκντα Γκαίμπελς, η γυναίκα του διαβόητου υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ Γιόζεφ Γκαίμπελς, εξιδανικευμένο πρότυπο συζύγου και μητέρας στη ναζιστική Γερμανία, που σκότωσε τα έξι παιδιά της πριν αυτοκτονήσουν με τον άντρα της στο μπούνκερ το 1945.

Έγραψα την "Αυτοκρατορία" μέσα στο αδιέξοδο του χρόνου. Την είδα πρώτα μέσα στους χρόνους των ρημάτων, δηλαδή μέσα από την ακριβολόγο ιδιότητα της γραμματικής, πού διατυπώνει στα ρήματα, στις εγκλίσεις τους και τις φωνές όλη την παλλόμενη αγωνία ενός σώματος, όταν υποφέρει το τέλος του χρόνου και, επειδή μιλά, γερνά αναζωογονούμενο. Μη έχοντας δική μου γλώσσα άλλη παρά των μεγάλων δραματουργών, προβλέποντας το αδιέξοδο λόγω της γραφής των άλλων, αναγνωρίζοντας συγχρόνως στην ποίηση τη διαβατήρια συνθήκη προς το θέατρο, γνωρίζοντας επίσης πώς και η συνθήκη αυτή δεν είναι ικ...

Ηλέκτρα: Υποφέρω από μια νοσταλγία του τίποτα Φέρω επάνω μου ό,τι δεν θέλει να θέλει Δεν ξέρω να πω Δεν θα έχει όνομα κι αν το ξέρω Υποφέρω από μιαν ακίδα στο δάχτυλο κι ένα καρφί στο μάτι Δεν θέλω να τα τραβήξω με την πείρα που έχω του Κύκλωπα, με τη βαρυθυμία του Σίσυφου όταν σηκώνει χέρι και πέτρα Προάγομαι απ' το σκοτάδι που κλέβω δεμένη σ' ένα βράχο του Καυκάσου, συμφιλιωμένη με τον αετό και το συκώτι Δεν είμαι ηρωίδα Τα μακρινά μου δάκρυα δείχνουν έναν άνθρωπο πολύ κοντά μας Υφαίνω σα σιναΐτης μοναχός τον σάκο μου Πελεκάνος στο κωδωνοστάσι του Αγίου Χάροντα θα τιμήσω...

Ανήκουμε στο κείμενο, γράφουμε πάντα για ένα κείμενο που του ανήκουμε. Το σχόλιο μου για το κείμενο του Λεοπόλδου φον Ζάχερ-Μαζόχ, που το προσαρτώ στο τέλος αυτής της μετάφρασής του στα ελληνικά από τη Μυρτώ Ρήγου, ανήκει. Ανήκει ωστόσο και στην ιδιωτική μου ζωή: στην ένταση η οποία παραδίδεται σε σημασία. Το σχόλιο αυτό είναι η καταγραφή της σχέσης που με την "Αφροδίτη με τη γούνα" πριν ακόμη τη διαβάσω. Μιας εμπειρικής σχέσης, που τώρα περνά στο χαρτί. Είναι όμως και ο οδηγός μου, που μου επιτρέπει τώρα, μετά την ανάγνωση, να ξαναπερνώ, μέσα από τις γραμμές του έργο...

30 σύγχρονοι Γάλλοι ποιητές ανθολογούνται σε μια δίγλωσση έκδοση. Η μεγάλη γαλλική ποιητική παράδοση στις σύγχρονες εκδοχές της. Πολλοί από τους ποιητές συμβάλλουν στην ανθολογία με ανέκδοτα ελληνόθεμα ποιήματά τους.