Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είκοσι πέντε προσωπικότητες της διανόησης, φιλόσοφοι, επιστήμονες και καλλιτέχνες διεθνούς κύρους, καταθέτουν τις σκέψεις τους αποκαλύπτοντας το έργο τους, τους προβληματισμούς τους και πτυχές της προσωπικής ζωής τους. Κομμάτια της αρχαίας και σύγχρονης ιστορίας, η πολυπλοκότητα της πολιτικής, οι απαρχές της τρομοκρατίας, η ομορφιά της αρχαιολογικής σκαπάνης και των μύθων, η ασκητική της μουσικής, τα όρια της λογοτεχνίας, η γοητεία του θεάτρου, του κινηματογράφου και των εικαστικών τεχνών, έννοιες υπαρξιακές και αξίες διαχρονικές ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια του αναγνώ...

Η μεγάλη τέχνη αυτού του θεάτρου προσλαμβάνεται, περιλαμβάνεται, συλλαμβάνεται πάντα εγκιβωτισμένη μέσα στο σώμα άλλων τεχνών, όπως για παράδειγμα της αρχιτεκτονικής και της ζωγραφικής. Και για να μην χαθεί κανείς μέσα στου υπολογισμούς, υπάρχει πάντα ένας πρωτομάστορας. Ένας αρχιτέκτονας. Ο διοργανωτής (ας τον ονομάσουμε Βέλτσο) που δεν ξεχνάει καμία λεπτομέρεια. Είναι λιγότερο ο συγγραφέας, για άλλη μία φορά, και περισσότερο η θεατρική φιγούρα, το πρόσωπο του συγγραφέα (που και ο ίδιος είναι ένα πρόσωπο του έργου, και τι πρόσωπο!), αυτός που φροντίζει τα πάντα, που υπολογ...

Mε την συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του από την "Ίνδικτο", ο Γιώργος Bέλτσος μετριέται με τον χρόνο και τον αναγνώστη, χαρίζοντάς μας την ειλικρίνεια της αυτοβιογραφίας του. "Eδώ και έτη πολλά ο Γιώργος Bέλτσος ασφυκτιά όταν φοράει τον μανδύα του καθηγητή Kοινωνιολογίας. Παρά την ασφυξία, εξακολουθεί να τον φορά, φαίνεται ότι όσο τον πνίγει τόσο μεγαλώνει η επιθυμία διαφυγής. H ποίηση και τα θεατρικά τα οποία υπογράφει, πρέπει να αντιμετωπιστούν ως δικλείδες ασφαλείας από το κλειστό περιβάλλον της επιστήμης στο ανοιχτό της έκφρασης της τέχνης. Λυρικός από ιδιοσυγκρ...

Προσφεύγοντας σε έναν ενδεικτικό και ταυτόχρονα πραξιολογικό ορισμό, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η επικουρία της Πολιτικής Μεθοδολογίας συνίσταται στη χορήγηση και κριτική αξιολόγηση εννοιολογικών κατηγοριών οργανωμένων σε "πρότυπα" με τα οποία προσεγγίζουμε την πραγματική πολιτική ύλη με πρόθεση την ακριβέστερη δυνατή αιτιακή γνώση των φαινομένων που τη συγκροτούν. Τα πρότυπα αυτά αποτελούν δευτερογενείς κατασκευές, οι οποίες ανεξάρτητα από άλλες παραμέτρους που τα επικαθορίζουν στηρίζονται συνήθως σε δυο πρωτεύουσες παραστατικές αρχές: τη "μεταφορική" και την "προβολική".

O Γιώργος Βέλτσος γράφει για το έναυσμα που τον οδήγησε στη συγγραφή του νέου του βιβλίου "Πομπές" με τα δύο εξαιρετικά έργα του Γιάννη Μόραλη (προσχέδια του αγαπημένου του έργου "Η Ωραία", 1992) στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Παράξενο, αλλά με ακολουθεί συνεχώς αυτή η σημείωση στο περιθώριο ενός προσχέδιου των Πομπών: "Δεν απασφαλίζεται η φωνή σου. Και ό,τι προσεκτικά μου εγχείρισες κάτω από τις γραμμές μου, δεν παίζεται". Έχω την αίσθηση πως αυτός στον οποίο απευθύνομαι είναι ο θάνατος και πως ό,τι έγραψα, ο θάνατος μου το υποβάλλει, υπό τας γραμμά...

όνειρο με Σινόπουλο - όνειρο με Ρούσσο - όνειρο με Μ. - όνειρο με Ψυχοπαίδη - όνειρο με γιο - όνειρο με Κ. και Μ. - όνειρο με γιάφκα - όνειρο με Χειμωνά - όνειρο με Ράπτη - όνειρο με Πετσόπουλο - όνειρο με μάνα - όνειρο με εκμαγείο και φέρετρο - όνειρο με φίδι - όνειρο με Μπότσογλου - όνειρο με Παρθένο Μαρία - όνειρο με Ντελόπουλο - όνειρο με Μπακουνάκη - όνειρο με Ελευθερία - όνειρο με Κ. - όνειρο με Βοζίκη - όνειρο με Μαρωνίτη - όνειρο με εξεταστή - όνειρο με Κεχαγιά - όνειρο με πατέρα - όνειρο με Σταυρίδη - όνειρο με Διαμαντοπούλου - όνειρο με πανσέληνο - όνειρο με...

Σκηνή. Γράφω περισσότερο από σαράντα χρόνια στις εφημερίδες. "Κάνω σκηνή" στη σκηνή, γράφω, θυμώνω. Δεν έχω οδηγηθεί στο έγκλημα. Σωφρονίζω. Φρονηματίζομαι. Φρονώ πολλά. Κρύβω τα περισσότερα. Πολλοί φίλοι, πολλά γάντια για το φόβο της ψώρας. (Μπωντλαίρ) Σκηνή. Κυριολεκτώ και μεταφέρω στη σκηνή την αντοχή μου. Κυρίως το αυτονόητο: ότι ζω. Ξαναρχίζω αυτό που δίχως να τελειώνει, τελειώνει. Ξαναγράφω αυτό που τελείωσε και δεν ξαναρχίζει. Προτείνω και αποδίδω όπως ο διεστραμμένος του Κλοσσοφσκί στον ξένο (τον αναγνώστη) το αγαθό μου: απαλλοτριώνοντάς το, το αφήνω αναπαλλ...

Ο λόγος για την τελευταία ποιητική σύνθεση του Γιώργου Βέλτσου, τη "Σκιά" του, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος τον Νοέμβριο του 2000. Πρόκειται για την όγδοη κατά σειρά ποιητική συλλογή -η πρώτη δημοσιεύτηκε το 1993. Θυμίζω ότι η ποιητική παραγωγή του Γιώργου Βέλτσου συγχρονίζεται με τη θεατρική του παραγωγή, αποτυπωμένη ήδη σε τρία έργα. Ο τίτλος της συλλογής προέρχεται από δίστιχο της διάσημης σύνθεσης του Κωστή Παλαμά "Φοινικιά" (προβάλλεται και ως μότο του βιβλίου), όπου μαρτυρούν και διαμαρτύρονται τα υποκείμενα μικρά λουλούδια κάτω από τον ίσκιο μιας αψηλής φ...

Στο "Σχέδιο για Ηλέκτρα" ο Γιώργος Βέλτσος καταθέτει μία ακόμη αδύνατη μαρτυρία για έναν θεατρικό λόγο αφομοιωμένο από το Ποίημα, και το αντίστροφο. Για άλλη μια φορά μετά τον "Οιδίποδα, αντιΟιδίποδα" από τις Εκδόσεις Ίνδικτος, ο Βέλτσος διαβάλλει με τον τρόπο του την καθιερωμένη "ειδολογία", οδεύοντας προς αυτήν τη "μείξη των ειδών", όπου η λογοτεχνία αλλά συχνά και η θεωρία συνιστούν ένα Ποίημα, πολλώ μάλλον το Θέατρο. Οδηγημένος από τον Κλωντέλ αλλά και από τον όμοιό του-άντίθετό του Χάινερ Μύλλερ, γράφει ένα αρχαιόθεμο κείμενο (Ποίημα - Θέατρο), όπου όχι μόνο η "μορφή"...

Ηλέκτρα: Υποφέρω από μια νοσταλγία του τίποτα Φέρω επάνω μου ό,τι δεν θέλει να θέλει Δεν ξέρω να πω Δεν θα έχει όνομα κι αν το ξέρω Υποφέρω από μιαν ακίδα στο δάχτυλο κι ένα καρφί στο μάτι Δεν θέλω να τα τραβήξω με την πείρα που έχω του Κύκλωπα, με τη βαρυθυμία του Σίσυφου όταν σηκώνει χέρι και πέτρα Προάγομαι απ' το σκοτάδι που κλέβω δεμένη σ' ένα βράχο του Καυκάσου, συμφιλιωμένη με τον αετό και το συκώτι Δεν είμαι ηρωίδα Τα μακρινά μου δάκρυα δείχνουν έναν άνθρωπο πολύ κοντά μας Υφαίνω σα σιναΐτης μοναχός τον σάκο μου Πελεκάνος στο κωδωνοστάσι του Αγίου Χάροντα θα τιμήσω...

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, οι ποιητές παρακολουθούν αποσβολωμένοι όσα τραγικά και παράδοξα συμβαίνουν γύρω τους -και μέσα τους. Μέσα σ' έναν κόσμο βίας, αδιαφορίας, πλεονεξίας και αρπακτικότητας, η φωνή τους πνίγεται στο λαρύγγι τους και, πνιγμένη, αρθρώνει στίχους σκληρούς, μελαγχολικούς, ερωτικούς, σουρεαλιστικούς, πολιτικούς, μεταφυσικούς, ειρωνικούς, σαρκαστικούς και προφητικούς. Με μύθους, μεταφορές και συμβολισμούς, οι ποιητές σήμερα, όπως έκαναν πάντα άλλωστε, μιλούν για έναν αλλόκοτο κόσμο σε μιαν αμφίδρομη σχέση όπου ο ένας εμπεριέχει τον άλλον -ο κόσμος το...