Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Oui, theatre et hospitalite, Car si j'avais l' audace de deux mots d' ordre, deux mots d' ordre seulement, je dirais: lisez ce livre, lisez ces deux livres relies en un, allez-y voir et entendre, c'est du theatre. C' est du theatre, d' abord parce qu' il y va de l' espace, un espace-ment qui ne se laisse jamais reduire a la parole, et il y va aussi de singuliers corps-a-corps parlants, des corps-a-corps perdus, a la fois irremplacables et allegoriques. Lisez vite et relisez lentement, car il y va aussi, d' un seul et meme coup, d' un seul et meme coup de theatre, mais d...

Άρθρα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "Τα Νέα" από το 1997 ως το 2001.

H φιγούρα του Απάνθρωπου που καταλύει τελεσίδικα κάθε θνητό έργο κυριαρχεί στον ποιητικό κόσμο του Βέλτσου. Εμβαθύνοντας ακόμη περισσότερο την "εικονοκλαστική" ματιά του πάνω στην ύπαρξη και εντοπίζοντας το γκροτέσκο υπόστρωμα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ο ποιητής επεκτείνει τις δυνατότητες της ζωής ως το νοητό τους τέρμα, το οποίο εκθέτει υιοθετώντας μια ψυχρή συχνά στάση, έτσι που να μην ξέρει κανείς αν συμπάσχει με το ον ή αφήνεται σε μια αδιάφορη θέαση των ίδιων του των παθών.

Η μεγάλη τέχνη αυτού του θεάτρου προσλαμβάνεται, περιλαμβάνεται, συλλαμβάνεται πάντα εγκιβωτισμένη μέσα στο σώμα άλλων τεχνών, όπως για παράδειγμα της αρχιτεκτονικής και της ζωγραφικής. Και για να μην χαθεί κανείς μέσα στου υπολογισμούς, υπάρχει πάντα ένας πρωτομάστορας. Ένας αρχιτέκτονας. Ο διοργανωτής (ας τον ονομάσουμε Βέλτσο) που δεν ξεχνάει καμία λεπτομέρεια. Είναι λιγότερο ο συγγραφέας, για άλλη μία φορά, και περισσότερο η θεατρική φιγούρα, το πρόσωπο του συγγραφέα (που και ο ίδιος είναι ένα πρόσωπο του έργου, και τι πρόσωπο!), αυτός που φροντίζει τα πάντα, που υπολογ...

Ο λόγος για την τελευταία ποιητική σύνθεση του Γιώργου Βέλτσου, τη "Σκιά" του, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος τον Νοέμβριο του 2000. Πρόκειται για την όγδοη κατά σειρά ποιητική συλλογή -η πρώτη δημοσιεύτηκε το 1993. Θυμίζω ότι η ποιητική παραγωγή του Γιώργου Βέλτσου συγχρονίζεται με τη θεατρική του παραγωγή, αποτυπωμένη ήδη σε τρία έργα. Ο τίτλος της συλλογής προέρχεται από δίστιχο της διάσημης σύνθεσης του Κωστή Παλαμά "Φοινικιά" (προβάλλεται και ως μότο του βιβλίου), όπου μαρτυρούν και διαμαρτύρονται τα υποκείμενα μικρά λουλούδια κάτω από τον ίσκιο μιας αψηλής φ...

Εικαστικά έργα: Αλέξης Βερούκας, Μανώλης Γρηγορέας, Στέφανος Δασκαλάκης, Δημήτρης Ζουρούδης, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Χρίστος Καράς, Κυριάκος Κατζουράκης, Αφροδίτη Λήτη, Ζάφος Ξαγοράρης, Βάνα Ξένου, Γιώργος Ρόρρης, Χρόνης Μπότσογλου, Εδουάρδος Σακαγιάν, Κώστας Τσόκλης, Αλέκος Φασιανός. Ίσως μια γυναίκα που έγινε μάνα να μπορούσε να μας μιλήσει πιο ουσιαστικά για το θέμα - αν και τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον αυτή είναι η μόνη που δεν θα μπορούσε να το κάνει, γιατί μιλά με περισσότερο φως όποιος ζει στο σκοτάδι. Για μένα, αλλά και για αρκετούς άλλους -που γνωρίζω και πίνουν νερό...

Ο άντρας και η γυναίκα αυτή/ που υποχωρούν κάτω από άσπρη άμμο/ σαν σε αμμόλουτρα ιαματικά/ με τα κεφάλια έξω/ με μπουκωμένο στόμα/ κοιτάζονται εκστατικά/ ξέροντας απ' ανέκαθεν/ πως λειτουργεί το χώμα/ και πως χαϊδεύει πειστικά/ η σπάθα του Θανάτου/ Εκτείνει ο ένας τη ματιά/ Κερδίζει η άλλη χρόνο/ Και με κοντές αναπνοές/ πάνε και βασιλεύουν. (από τη σελ. 95 του βιβλίου)

Mε την συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του από την "Ίνδικτο", ο Γιώργος Bέλτσος μετριέται με τον χρόνο και τον αναγνώστη, χαρίζοντάς μας την ειλικρίνεια της αυτοβιογραφίας του. "Eδώ και έτη πολλά ο Γιώργος Bέλτσος ασφυκτιά όταν φοράει τον μανδύα του καθηγητή Kοινωνιολογίας. Παρά την ασφυξία, εξακολουθεί να τον φορά, φαίνεται ότι όσο τον πνίγει τόσο μεγαλώνει η επιθυμία διαφυγής. H ποίηση και τα θεατρικά τα οποία υπογράφει, πρέπει να αντιμετωπιστούν ως δικλείδες ασφαλείας από το κλειστό περιβάλλον της επιστήμης στο ανοιχτό της έκφρασης της τέχνης. Λυρικός από ιδιοσυγκρ...

[Παλαιότερα, έξω και μέσα στο νοσοκομείο υπήρχε, κάτω από έναν κυανού σταυρό, η ένδειξη: ΗΣΥΧΙΑ] * ΗΣΥΧΙΑ, διότι η ακρόαση της μουσικής εδώ είναι ανυπεράσπιστη. [...] Όχι τόσο τα λευκά αιμοσφαίρια, όσο τα λευκά σου μαλλιά. [...] Όλες οι παθήσεις είναι ανίατες σαν τα ποιήματα. [...]

ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΠΟ ΒΗΘΑΝΙΑΣ Έλα να βυθίσεις το χέρι σου στο στέρνο Τον λίθο βάλε στη θέση της καρδιάς κι άσε τους σκύλους γύρω να λυσσάνε Μη την πετάξεις Κυρίως μη τη σφραγίσεις σε σκεύος ιερό Χριστός δεν είμαι να πλένουνε τα πόδια μου μ' αρώματα Δεν κρέμομαι επί ξύλου Ποτέ δεν διπλασίασα ψωμιά Ενώπιον ξένων τα ποιήματά μου στιχουργώ Εις ώτα ξένων τραγουδώ τραγούδι φώκιας Υποπτεύομαι όσους πατάνε τα νερά συνδιαλέγονται με τους νεκρούς καλώντας τους νεκρούς να εγερθούν ενώ μυρίζουν Δεν είμαι εγώ η ανάσταση και η ζωή Απ' την πλευρά του Λαζάρου για ησυχία...

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, οι ποιητές παρακολουθούν αποσβολωμένοι όσα τραγικά και παράδοξα συμβαίνουν γύρω τους -και μέσα τους. Μέσα σ' έναν κόσμο βίας, αδιαφορίας, πλεονεξίας και αρπακτικότητας, η φωνή τους πνίγεται στο λαρύγγι τους και, πνιγμένη, αρθρώνει στίχους σκληρούς, μελαγχολικούς, ερωτικούς, σουρεαλιστικούς, πολιτικούς, μεταφυσικούς, ειρωνικούς, σαρκαστικούς και προφητικούς. Με μύθους, μεταφορές και συμβολισμούς, οι ποιητές σήμερα, όπως έκαναν πάντα άλλωστε, μιλούν για έναν αλλόκοτο κόσμο σε μιαν αμφίδρομη σχέση όπου ο ένας εμπεριέχει τον άλλον -ο κόσμος το...