Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η φωνή του την καλεί. Η νεαρή σοπράνο Κριστίν νομίζει ότι είναι ο "Άγγελος της Μουσικής", φύλακας και προστάτης της. Μόνο η μαντάμ Ζιρί γνωρίζει ότι ο μυστηριώδης αυτός άγνωστος είναι το φάντασμα, ένας παραμορφωμένος μουσικός που ζει στις κατακόμβες κάτω από την Όπερα του Παρισιού, σκορπώντας τον τρόμο στους καλλιτέχνες.

"Η απομάγευση του κόσμου" είναι ένα από εκείνα τα σπάνια έργα που γρήγορα επιβάλλονται ως σύγχρονα κλασικά. Από την πρώτη έκδοσή της το 1985, αντιμετωπίστηκε ως μια "πολιτική ιστορία της θρησκείας", και το βιβλίο αυτό ήρθε να καλύψει ένα μεγάλο κενό, μετά τις πρωτοπόρες εργασίες του Durkheim, του Max Weber και του Rudolf Otto. To "θρησκευτικό" διαμόρφωσε σε όλες τις κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας, δυναμικά, αλλά και βαθύτερα απ' ό,τι φαίνεται, τη συλλογική πραγματικότητα και ιδιαίτερα τους πολιτικούς σχηματισμούς (τις μορφές του "πολιτικού"). Ο Gauch...

Ο Μπαντιού είναι ο φιλόσοφος που επιχειρεί με τον πιο πρωτότυπο και συνεκτικό τρόπο να επαναθεμελιώνει το καθεστώς της αλήθειας στη σύγχρονη σκέψη, η οποία σημαδεύτηκε από τη νιτσεϊκή αποδόμηση αυτής της κατηγορίας. Συγκεκριμένα, την επανεισάγει ως κεντρική κατηγορία της φιλοσοφίας, κεντροθετεί τη φιλοσοφική πράξη στην επιτελεστικότητά της και διακηρύσσει, σε συνήχηση με τον Λακάν, ότι υπάρχουν αλήθειες. Τα κείμενα που απαρτίζουν τον παρόντα τόμο συνθέτουν το πρώτο αμιγώς φιλοσοφικό σώμα κειμένων στα ελληνικά και μετέχουν στον αξιωματικό πυρήνα της σκέψης του, προσδεδεμέ...

"Το μη τελείωμα πρέπει να είναι δομικό στοιχείο της τέχνης, της κουλτούρας και της πολιτιστικής πολιτικής στο βαθμό που τις προφυλάσσει από την ενσωμάτωση, την αλλοτρίωση και την ορθολογικοποίηση. Η αποσπασματοποίηση, δηλαδή, το μη τελείωμα και το σύστημα - αντισύστημα είναι (ή πρέπει να είναι) οι βασικές συνιστώσες της πολιτιστικής πολιτικής, ειδικότερα σήμερα που οι συστηματικές ή τουλάχιστον οι συστημίζουσες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης είναι πολύ πιο ισχυρές από κάθε άλλη περίοδο. Ακόμη πιο συγκεκριμένα η κουλτούρα και, ως εκ τούτου, η πολιτιστική πολιτική θα πρέπει να...

"Ας θυμηθούμε, επιγραμματικά, τι εννοούσε ο Φουκό όταν μιλούσε για τη μοντέρνα αποστολή του φιλοσοφείν: καταγγελία των αθέατων σχέσεων εξουσίας, δημιουργία αντιστάσεων, δυνατότητα να εκφραστούν οι φωνές που καταπνίγονται, παραγωγή αληθινών γνώσεων που να μπορούν να αντιταχθούν στους κυρίαρχους τρόπους διακυβέρνησης, δυνατότητα επινόησης νέων μορφών υποκειμενικότητας, πρόκληση να ενεργοποιήσουμε τις ελευθερίες και τις δυνατότητες δράσης μας, ανάδειξη της ιστορικότητας των συστημάτων γνώσης, κατάδειξη ότι τίποτα δεν είναι μοιραίο, και εντέλει και οπωσδήποτε τη δυνατότητα να α...

Ο τόμος περιλαμβάνει τα κείμενα: - "Wim Wenders, ένας περιπλανητής στον κόσμο των ιδεών", της Δέσποινας Μουζάκη - "Για τον Βιμ", του Walter Salles - "Wim Wenders, ένας σκηνοθέτης on the road", του Μπάμπη Ακτσόγλου - "Νιώθω τυχερός που γεννήθηκα την εποχή του σινεμά", ο Wim Wenders συνομιλεί με τη Σοφία Σταυριανίδου - "Η Οδύσσεια της γραφής. Peter Handke - Wim Wenders: το ασύμπτωτο μιας σχέσης", του Σωκράτη Καμπουρόπουλου - "Κυνηγώντας εικόνες στη χώρα των θαυμάτων", του Λευτέρη Χαρίτου - "Η αποκατάσταση των πραγμάτων", του Αχιλλέα Κυριακίδη - "Ο Wenders και οι πνευμ...

Μια στοιχειωμένη ιστορία αγάπης, ένας έρωτας χωρίς ανταπόκριση, η ιστορία του φαντάσματος που μεγαλούργησε στην Όπερα του Παρισιού, που αγάπησε τη μικρή και άσημη προστατευόμενη μαθήτριά του, τη βοήθησε να απογειωθεί καλλιτεχνικά, αλλά και την υποχρέωσε να πνίξει τα αισθήματά της και να τον ακολουθήσει σε ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό. Ο Γκαστόν Λερού δηλώνει απερίφραστα ότι το φάντασμα της Όπερας είναι υπαρκτό πρόσωπο και μας παρασύρει στα δαιδαλώδη παρασκήνια μιας πασίγνωστης θεατρικής σκηνής, σε μια γλυκιά μελαγχολία των αγγέλων της μουσικής.

Η φιλοσοφία -η καθαυτό φιλοσοφία, όπως την εννοούσε ο Πλάτων- είναι σήμερα εφικτή, με τη φιλοδοξία της αλώβητη. Η παρακμή που γνώρισε τον 19ο αιώνα οφείλεται στο ότι ταυτίστηκε, "συγκολλήθηκε", διαδοχικά με ένα μόνο από τα πεδία στα οποία αναδύεται, πέρα από τη γνώση, μια αλήθεια: συγκόλληση με το επιστημονικό (θετικισμός), με το πολιτικό (μαρξισμός), κατόπιν με το ποιητικό πεδίο (Νίτσε και, κυρίως, Χάιντεγκερ). Βέβαια, τα μαθηματικά, η ποίηση, η πολιτική ως επινόηση και ο έρωτας ως σκέψη συνιστούν ακριβώς τέσσερις όρους της φιλοσοφίας. Είναι απαραίτητοι όμως και οι τέσσερι...

... ένα υποκείμενο δεν μπορεί να θέλει επιτέλους αυτό που επιθυμεί. Η επιθυμία, ως προς την εκδοχή της ζωής, του έρωτα, είναι οιδιπόδεια επιθυμία και αυτό είναι αναμφισβήτητο... Η ανάλυση βεβαίως αλλάζει τη σχέση με την επιθυμία αλλά όχι και τη δομή της. Και τι θα ήταν μια επιθυμία κυρίως ερωτική, που δεν θα όφειλε τίποτα στο Οιδιπόδειο; Τι θα μπορούσε να θεμελιώσει τους καθορισμούς της; Η αξία; Η ομορφιά; Και ποιος θα τους θεσπίσει; Στην άλλη εκδοχή της, η επιθυμία είναι επιθυμία θανάτου, και εδώ, όπως και στον έρωτα, είναι καλύτερα το υποκείμενο να συνεχίζει να μην θέλει...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της πλήρους αναδρομής στο έργο της Αντουανέττας Αγγελίδη, που διοργανώθηκε από το 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (18-27 Νοεμβρίου 2005). Στο πλαίσιο του αφιερώματος προβλήθηκαν οι ταινίες "Παραλλαγές στο ίδιο θέμα", "Idees Fixes/Dies Irae", "Τόπος", "Οι ώρες-μια τετράγωνη ταινία", "Κλέφτης ή η πραγματικότητα". "Μέσα στο γενικότερο τοπίο του ελληνικού κινηματογράφου, το έργο της Αντουανέτας Αγγελίδη είναι από τα λίγα που έχουν επιλέξει τη σκέψη και τον πειραματισμό πάνω στο ίδιο το μέσο της κινηματογραφικής αφήγησης. Οι τα...

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ένας άγνωστος ακόμα σκηνοθέτης από το ξεχασμένο, συκοφαντημένο και παραμελημένο τότε Ιράν ήταν η μεγάλη, ανανεωτική μορφή που απρόσμενα διέψευσε όσους είχαν αρχίσει να διαπιστώνουν στον δυτικό κινηματογράφο εμφανή σημάδια κόπωσης, συμβατικότητας και επανάληψης. Ο Αμπάς Κιαροστάμι, με το "Close-up", την ταινία με την οποία ξάφνιασε ευχάριστα κοινό και κριτικούς στη Δύση, ανέτρεψε αυτή την καλλιτεχνική κατήφεια της εποχής και, λίγα χρόνια αργότερα, το 1997, στις Κάννες, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα με τη "Γεύση του κερασιού", επιβεβαιώνοντας τη...

Για τις αρετές δεν μιλάμε πια καθόλου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τις έχουμε πλέον ανάγκη, ούτε μας δίνει το δικαίωμα να τις αποκηρύξουμε. Καλύτερα να διδάσκουμε τις αρετές παρά να καταδικάζουμε τα ελαττώματα, έλεγε ο Σπινόζα: καλύτερη η χαρά από τη θλίψη, καλύτερος ο θαυμασμός από την περιφρόνηση, καλύτερο το παράδειγμα προς μίμηση από την ντροπή. Σκοπός του βιβλίου δεν είναι να δώσει μαθήματα ηθικής, αλλά να βοηθήσει τον καθένα μας να γίνει κύριος του εαυτού του, όπως του ταιριάζει, και μοναδικός του κριτής. Αλλά με τι σκοπό; Να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο δυνατός, πιο γλυκ...

Τι είναι η αρχαία ελληνική φιλοσοφία; Στο ερώτημα αυτό, η πανεπιστημιακή παράδοση απαντά μέσα από μια σειρά θεωριών και συστημάτων - απάντηση η οποία, εξάλλου, από πολύ νωρίς οφείλεται στην πρόθεση του Χριστιανισμού να εκλάβει τη "σοφία" ως "άσκηση". Στο ίδιο ερώτημα, ο Pierre Hadot προσφέρει μιαν εντελώς νέα απάντηση: από τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, ίσως και από την εποχή των Προσωκρατικών ακόμα, έως τις απαρχές του Χριστιανισμού, η φιλοσοφία εμφορείτο διαρκώς από μια πρωταρχική επιλογή ενός ορισμένου ιδεώδους ζωής, από μια καθολική αντίληψη του κόσμου, από μια συνειδητ...

Η ταυτότητα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου είναι πολύ πιο περίπλοκη και αντιφατική απ' όσο συνήθως φαίνεται. Αν θέλουμε να την κατανοήσουμε πληρέστερα, θα πρέπει να διερευνήσουμε το πλαίσιο των περιορισμών και των προταγμάτων μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε. Όψεις, λοιπόν, του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, με την έννοια αφενός των επάλληλων θεματικών του πλευρών και αφετέρου των διαφορετικών οπτικών θεώρησής του. Μια πρώτη συλλογή μελετών-αναστοχασμών για έναν κινηματογράφο που σημάδεψε τη μεταπολιτευτική καλλιτεχνική μας κουλτούρα. Ένα καλλιτεχνικό κινηματογραφικ...