Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ήταν δικαιωματικά το σπίτι του, είπε, επειδή αν έφευγε, όπως είχε κάνει κάποτε, άλλες φωνές, άλλοι τόποι, φωνές χαμένες και θολές θα γρατζουνούσαν τα όνειρά του". Αυτή είναι η παράξενη ιστορία του Τζόελ Χάρισον Νοξ, ενός 13χρονου αγοριού από τη Νέα Ορλεάνη που μετά τον θάνατο της μητέρας του ταξιδεύει στον αγροτικό Νότο της Αμερικής για να ζήσει με τον άγνωστο πατέρα του. Η πρώτη αυτή νουβέλα του Τρούμαν Καπότε, που εκδόθηκε όταν ο συγγραφέας της ήταν μόλις 24 ετών, είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης του είδους του southern gothic, δηλαδή της...

"Άρχισα να γράφω στα οχτώ" είχε δηλώσει ο Καπότε. "Στα καλά καθούμενα, χωρίς την παραμικρή έμπνευση από κάποιο συγκεκριμένο γεγονός. Δεν είχα γνωρίσει ποτέ μου συγγραφέα· στην πραγματικότητα, γνώριζα ελάχιστους ανθρώπους που ήξεραν ανάγνωση [...]. Η πιο ενδιαφέρουσα συγγραφική εμπειρία εκείνων των ετών [...] ήταν οι απλές, καθημερινές παρατηρήσεις που κατέγραφα στο ημερολόγιό μου [...]. Ένα είδος δημοσιογραφίας, μια τεχνική θέασης και ακρόασης που τα κατοπινά χρόνια θα επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό τη διαμόρφωσή μου, αν και τότε ακόμη δεν το συνειδητοποιούσα, διότι παρ’ όλη την...

Το "Εν ψυχρώ", το κορυφαίο αριστούργημα του Τρούμαν Καπότε, προκάλεσε μεγάλη αίσθηση όταν πρωτοεκδόθηκε το 1966. Η ατμοσφαιρική αφήγηση "καρπός εντατικής έρευνας" της ζωής της οικογένειας Κλάττερ, στο Χόλκομπ του Κάνσας, και η εναλλαγή με το χρονικό των δύο αντρών (του Ρίτσαρντ Γιουτζίν Χίκοκ και του Πέρρυ Έντουαρντ Σμιθ), οι οποίοι δολοφόνησαν και τα τέσσερα μέλη της οικογένειας το βράδυ της 15ης Νοεμβρίου του 1959, αποτελεί το πρώτο έργο στο ρεύμα της λεγόμενης νέας δημοσιογραφίας. Ο Πέρρυ Σμιθ είναι ένας απ’ τους σπουδαίους "σκοτεινούς" χαρακτήρες της αμερικανικής λογοτε...

Πως τα καταφέρνουν οι μεγάλοι συγγραφείς; Επί μισό και πλέον αιώνα το Paris Review έχει εκμαιεύσει μερικές από τις πιο αποκαλυπτικές και τολμηρές σκέψεις που διατύπωσαν οι αυθεντίες της λογοτεχνίας του καιρού μας. Οι συντάκτες του περιοδικού έχουν μιλήσει με τους περισσότερους, κορυφαίους στον κόσμο, μυθιστοριογράφους, ποιητές, θεατρικούς συγγραφείς και κριτικούς και οι ίδιες οι συνεντεύξεις κέρδισαν την αναγνώριση ως κλασικά λογοτεχνικά έργα, ως μία ουσιαστική και εμπεριστατωμένη καταγραφή της συγγραφικής ζωής. Το Paris Review έχει προσφέρει γόνιμες συζητήσεις με του...

"... επανέλαβα με τρόπο αυστηρό και λιτό τετριμμένες συζητήσεις με καθημερινούς ανθρώπους [...] αφού έγραψα εκατοντάδες σελίδες με αυτό τον απλοϊκό τρόπο, δημιούργησα τελικά ένα ύφος. Είχα βρει ένα πλαίσιο όπου θα μπορούσα να εντάξω ό,τι γνώριζα σχετικά με τη συγγραφή, ό,τι είχα μάθει από τα κινηματογραφικά σενάρια, τα θεατρικά έργα, το ρεπορτάζ, την ποίηση, το διήγημα, τη νουβέλα, το μυθιστόρημα". Έτσι περιγράφει ο Τρούμαν Καπότε τον τρόπο γέννησης αυτής της συλλογής, που αναμφίβολα συγκαταλέγεται στα καλύτερά του βιβλία. Με γραφή θαυμαστά λιτή και ιδιαίτερα εύστοχη, πε...

Ο Τρούμαν Καπότε δεν είχε μοχθήσει για να κατακτήσει την τέχνη της επιστολογραφίας. Είχε ένα φυσικό χάρισμα. Έγραφε στους φίλους του όπως μιλούσε, χωρίς περιορισμούς, αναστολές ή περιττές ευγένειες, και έβαζε στα γράμματά του ολόκληρη τη ζωή του -τις λύπες, τις χαρές του, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του, νέα από το χώρο της τέχνης και φυσικά διάφορα κουτσομπολιά, τα οποία ο Καπότε λάτρευε και να λέει και να ακούει. Οι επιστολές που περιλαμβάνονται στη νέα αυτή έκδοση συνιστούν ένα είδος αυτοβιογραφίας αφού τις γράφει ο Τρούμαν Καπότε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του:...

Η Αμερική του 1958, χωρίς να έχει ακόμη απαλλαγεί από τα φαντάσματα του Ψυχρού Πολέμου, έδειχνε ήδη πρόθυμη να κάνει την υπέρβασή της. Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα, το "Πρόγευμα στο Tίφφαvυς" φαινόταν να συμπυκνώνει το πνεύμα των καιρών και ταυτόχρονα να προτείνει μια φιλοσοφία ζωής ικανή να μετατρέψει τα αυστηρά πρότυπα της πουριτανικής ηθικής σε γνήσια πρακτική της χαράς, της "ελαφρότητας", της ζωντάνιας. Η Χόλλυ Γκολάιτλυ, η εύθυμη και ανοιχτόκαρδη ηρωίδα του έργου, είναι μια κοπέλα ανέμελα ανυπότακτη στις κοινωνικές συμβάσεις. Στις επιλογές της την καθοδηγεί μια βαθιά η...

Oι γονείς της Γκρέιντι, ενός δεκαεφτάχρονου πλουσιοκόριτσου από τη Νέα Υόρκη, φεύγουν για ταξίδι στην Ευρώπη. Η Γκρέιντι πολιορκείται από τον Πίτερ, έναν νεαρό της κοινωνικής τάξης της, αλλά ερωτεύεται τον Κλάιντ, που κατάγεται από τη λαϊκή συνοικία του Μπρούκλιν, και ζει το δικό της ιλιγγιώδες ταξίδι καθώς πρώτα ο έρωτας κι ύστερα η απελπισία τη μεταμορφώνουν από έφηβη σε γυναίκα. Από τα πρώτα έργα του Τρούμαν Καπότε, το "Καλοκαιρινό ταξίδι", ανακαλύφθηκε και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ το 2006. Πρόκειται για ένα κείμενο που με την ώριμη γραφή του επιβεβαιώνει για...

Λίγα αμερικανικά βιβλία έγιναν θρύλος όσο το "Εν ψυχρώ". H μυθιστορηματική αυτή αφήγηση μιας πραγματικής ιστορίας -της άγριας δολοφονίας τεσσάρων μελών μιας οικογένειας στο Κάνσας, της έρευνας που ακολούθησε για την ανεύρεση των δραστών, της σύλληψης και της εκτέλεσής τους- συνάρπασε από την αρχή την κριτική και το αναγνωστικό κοινό της εποχής. Aυτό το "non fiction novel", σαράντα χρόνια μετά (όπως απέδειξε η κινηματογραφική ταινία "Καπότε", της οποίας κεντρικό θέμα είναι ακριβώς το πώς ο συγγραφέας προσέγγισε το υλικό του, γνωρίζοντας από κοντά τους δολοφόνους σε μια πολυ...

O Τρούμαν Καπότε -μαζί με τον Χέμινγουεϊ σίγουρα ο πιο πολυσυζητημένος Αμερικανός συγγραφέας του 20ού αιώνα- είναι γνωστός κυρίως για το μυθιστόρημά του "Εν ψυχρώ" και για τη νουβέλα του "Πρόγευμα στο Τίφφανυς". Eπίσης, στη φήμη του, συνέβαλε η φρενήρης ζωή του, σημαδεμένη από δύσκολα παιδικά χρόνια. Εκτός όμως από πολύκροτος μυθιστοριογράφος, υπήρξε και σπουδαίος συγγραφέας διηγημάτων, που εδώ συγκεντρώνονται όλα για πρώτη φορά. O λόγος του, πυκνός και περιγραφικός, υπηρετεί ιστορίες άλλοτε εφιαλτικές, γραμμένες με τη "λογική" ενός ονείρου ("Μίριαμ", "Ένα δέντρο από νύχτα"...

Όταν η μητέρα του πεθαίνει, ο δωδεκάχρονος Τζόελ Νοξ, που ζει ως τότε στη Νέα Ορλεάνη, θα ταξιδέψει μόνος στον μαγευτικό και ταυτόχρονα εφιαλτικό αμερικάνικο Νότο για να ξανασμίξει με τον πατέρα του, ο οποίος τον είχε εγκαταλείψει. Θα φτάσει σ’ ένα ξεπεσμένο και μισοερειπωμένο αρχοντικό όπου, αντί για τον πατέρα του, θα τον υποδεχτούν η βλοσυρή μητριά του και ο παράξενος, αν και γοητευτικός, ξάδερφος Ράντολφ. Σιγά σιγά ο Τζόελ, αναζητώντας τις απαντήσεις στα αινίγματα του ενήλικου κόσμου για την αγάπη και το θάνατο, θα γνωριστεί με τα χρώματα, τις συνήθειες και τις δεισιδαι...

Ο Π. Μπ. Τζόουνς, αγνώστου πατρός και μητρός, φεύγει 13 ετών από το αυστηρό ορφανοτροφείο στο οποίο μεγάλωσε για να γνωρίσει τον κόσμο. Χωρίς να έχει κανενός είδους ηθικές αναστολές, αρχίζει να προσφέρει το κορμί του "για σοκολάτες" ήδη από την προεφηβική του ηλικία, χωρίς να κάνει διακρίσεις αν το αντάλλαγμα θα του το δώσουν άντρες ή γυναίκες. Θα βρεθεί σε κοσμικά σαλόνια και σε κύκλους διανοουμένων ως ένα περιφερόμενο ζωντανό εμπόρευμα που δεν βρίσκει άλλον τρόπο επιβίωσης από το να "κρίνει για να μην κρίνεται". Το τελευταίο (ημιτελές) λογοτεχνικό έργο του Τρούμαν Καπότε...

Το "Πρόγευμα στο Τίφφανυς" είναι ένα σύντομο μυθιστόρημα για μια μεγάλη πόλη και μια εύθυμη κοπέλα που τη λένε Χόλλυ Γκολάιτλυ. Η Χόλλυ είναι call-girl με χαρακτηριστικό παρελθόν -κατάγεται από τα βάθη της αμερικανικής επαρχίας- και ξεφαντώνει στη Νέα Υόρκη, απολαμβάνοντας την ανωνυμία. Ο Τρούμαν Καπότε περιγράφει εδώ την ανέμελη ζωή μιας νεοϋρκέζικης κοινότητας -τα πάρτι, τις φιλίες, τις απογοητεύσεις και τις κρίσεις- που θυμίζει τον κύκλο της Σάλλυ Μπόουλς στο "Αντίο, Βερολίνο". Η Χόλλυ ψάχνει την ευτυχία -όπως η Σάλλυ- στα πιο απίθανα μέρη και, κατά κάποιον τρόπο, τη βρί...

Το "Πρόγευμα στο "Τίφανυς"" ανήκει στα μικρά εκείνα αριστουργήματα που γράφτηκαν γύρω από μια νεαρή ρομαντική γυναίκα "ελαφρών" ηθών. Η Χόλλυ Γκολάιτλυ είναι μια άλλη εκδοχή της Σάλλυ Μπόουλς στο "Αντίο, Βερολίνο" του Κρίστοφερ Ίσεργουντ· η μεταπολεμική νεοϋορκέζικη εκδοχή της. Η ίδια ευαισθησία υπάρχει από πίσω. Με το νεανικό αυτό αφήγημα, ο Τρούμαν Καπότε φλερτάρει γοητευτικά με τη μεγάλη λογοτεχνία από την πίσω πόρτα, όπως η Χόλλυ Γκολάιτλυ με τους λίγους αληθινούς άπιαστους έρωτές της. (από το εισαγωγικό σημείωμα του Ανδρέα Αποστολίδη)

Τρεις πράσινοι χαμαιλέοντες παραβγαίνουν στο τρέξιμο διασχίζοντας τη βεράντα· ένας τους κοντοστέκεται στα πόδια της Κυράς τινάζοντας τη διχαλωτή του γλώσσα, κι αυτή σχολιάζει: "Οι χαμαιλέοντες. Τόσο εξαιρετικά πλάσματα. Το πώς αλλάζουν χρώματα. Κόκκινο. Κίτρινο. Πρασινωπό. Ροζ. Μενεξεδί. Και το ξέρατε ότι αγαπούν ιδιαίτερα τη μουσική;" Με κοιτάζει με τα ραφινάτα μαύρα της μάτια. "Δεν με πιστεύετε;" Στη διάρκεια του απογεύματος μου είχε πει πολλά παράξενα πράγματα. Πως τη νύχτα ο κήπος της γέμιζε τεράστιες νυχτοπεταλούδες. Ότι ο οδηγός της, μια ευγενική φυσιογνωμία που μ'...

"Μερικά βιβλία μοιάζουν με τον κεραυνό στην αιθρία. Ένας τέτοιος κεραυνός καταστρέφει συνήθως, και οι συνέπειές τους σε κακό μπορεί να είναι ανυπολόγιστες. Κείνο που αντισταθμίζει ωστόσο τη φρίκη της καταστροφής, είναι το κέρδος των συνειδήσεων που ξυπνούν. Η μακαριότητα της αιθρίας μεταβάλλεται σε ύποπτη βεβαιότητα κινδύνου. Τι είν' η αιθρία; Ποιος είναι ο κίνδυνος; Πώς μπορεί να ονομαστεί ο εφησυχασμός μιας ολόκληρης κοινωνίας, που σηκώνει ψηλά τα χέρια όταν οι νόμοι της, αιώνων κληροδοτήματα που τη ρυθμίζουν, παραβιάζονται, για ν' αποδειχτούν ανεπαρκείς, να την προστατέ...