Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα κλασικά παραμύθια και οι γνωστοί μύθοι σε αυτή τη σειρά, εμπλουτίζονται με πολλά αυτοκόλλητα που ξεκολλιούνται και κολλιούνται στη σωστή τους θέση, ώστε το παιδί να αναπλάσει την ιστορία με την φαντασία του.

Μύθοι, παραβολές, μικρές ιστορίες από τα βάθη των χρόνων, φαινομενικά απλές, που ανοίγουν όμως μονοπάτια σκέψης και φανερώνουν αιώνιες αλήθειες, αποστάγματα ανθρώπινης σοφίας. Ο Αίσωπος στην Ελλάδα, ο Λα Φονταίν στη Γαλλία... Υπήρξαν και θα υπάρχουν πάντα στον κόσμο μεγάλοι ποιητές και στοχαστές.

Η μικρή ανθολογία «Σα μουσική, την νύχτα... - Γαλλικά ποιήματα αποχαιρετισμού" φέρει για ευνόητους... εμπορικούς λόγους όσο μπορεί καθησυχαστικότερο τίτλο υπεκφυγής αντί για εκείνον που φορούσε όταν σταδιακά δημοσιευόταν από το 1993 έως το 2003: τότε ονομαζόταν "Μικρή γαλλική ανθολογία θανάτου". Ο τίτλος της ανθολογίας δανείζεται το πρώτο ημιστίχιο από τον τελευταίο στίχο του καβαφικού ποιήματος «Φωνές». Η επιλογή των ποιημάτων είχε ως μόνο κριτήριο την υποκειμενική αποτύπωση ενός συγκεκριμένου κλίματος, γι' αυτό άλλωστε και η παρούσα συγκέντρωσή τους μόνον αυτή τη φιλοδ...

Περιέχει τα παραμύθια: "Ο μάγος του Οζ", "Το παραμύθι της γαλατούς", Ο μύθος του καρυοθραύστη", "Ο Τζακ και η μαγική φασολιά", "Ο εγωιστής γίγαντας", "Η Πεντάμορφη και το Τέρας", "Το γαϊδουρόδερμα", "Ο παπουτσωμένος γάτος", "Ο Κυανοπώγων", "Ο Κοντορεβυθούλης", "Η Σταχτοπούτα", "Η νεράιδα της πηγής".

Οι Μύθοι του Ζαν ντε Λαφοντέν είναι ο κόσμος του: αυτός που είδε, αυτός που έμαθε, αυτός που έζησε. Παρόλο που δεν πρόδωσε ποτέ το δάσκαλο του, τον Αίσωπο, έμεινε πιστός στο πνεύμα της εποχής του κι αγάπησε τους ανθρώπους -τόσο που κι εμείς σήμερα, διαβάζοντας τους Μύθους του γινόμαστε καλύτεροι, όπως άλλωστε κι αυτός το θέλησε. (Για παιδιά και νέους)

Οι Μύθοι του Ζαν ντε Λαφοντέν είναι ο κόσμος του: αυτός που είδε, αυτός που έμαθε, αυτός που έζησε. Παρόλο που δεν πρόδωσε ποτέ το δάσκαλο του, τον Αίσωπο, έμεινε πιστός στο πνεύμα της εποχής του κι αγάπησε τους ανθρώπους -τόσο που κι εμείς σήμερα, διαβάζοντας τους Μύθους του γινόμαστε καλύτεροι, όπως άλλωστε κι αυτός το θέλησε. (Για παιδιά και νέους)

Πολύ πριν ο άνθρωπος πατήσει το πόδι του στη Γη μας, ένα τρανό βασίλειο διαφέντευε την πλάση: των ζώων το βασίλειο. Μονάρχης ήτανε το Λιοντάρι, κι όλοι οι άλλοι υποταχτικοί του -καλοί και κακοί, πανούργοι κι ευκολόπιστοι. Τα ζώα κείνο τον καιρό είχανε λαλιά· και λέγαν, και λέγαν, και σταματημό δεν είχαν. Ίδια με μας, τους σοφούς πιθήκους, που έτσι και γεννηθήκαμε, σωπάσαμε ευθύς τα ζώα να μιλούν. Μα ένας παραμυθάς μεγάλος, μπορεί κι ο μεγαλύτερος, έστησ' αφτί στων ζώων τη γειτονιά και μέσα στο βιβλίο ετούτο έγραψε όσα είδε κι όσα άκουσε. Γιατί κατιτίς ψιθυριζότανε ακόμα...

Έχουν σταματημό οι ιστορίες των ζώων; έχουνε τέλος ποτέ οι καβγάδες κι οι φασαρίες οπού ξεσηκώνουνε; οι σοφές τους οι κουβέντες; "Όχι", λέει ο παραμυθάς -κι άπαξ και το 'πε αυτός, που ξέρει τα ζώα και απ' την καλή τους και απ' την ανάποδη, εμείς καλά θα κάνουμε να τόνε πιστεύουμε. Ακούτε; Να: η Αλεπού χώνεται μέσα στο θάμνο κάτι να ξετρυπώσει· το Άλογο -πόσο μεγαλόπρεπα κουβαλάει το φορτίο του! Να και το Βατράχι, νά τος κι ο Ποντικός, να και- όλα τα ζώα είναι πάλι εδώ μαζεμένα. Κι εμείς... εμείς ας ακούσουμε καλά τι έχουν να μας πουν. Είναι σοφά τα ζώα.