Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Νεφέλη, ένα δωδεκάχρονο κορίτσι, αυτό το καλοκαίρι νιώθει πως μεγάλωσε πια. Μέσα από απρόσμενα γεγονότα που θα συμβούν στην παρέα της, θα ανακαλύψει τη μεγάλη δύναμη της φιλίας, τη φρίκη του πολέμου, την αγάπη, την ομορφιά της ζωής. Οι άνθρωποι, τα ζώα, η φύση ακόμα και ένα ταπεινό χορταράκι αποτελούν πηγή γνώσης και χαράς, όταν τα μάτια της ψυχής ανοίγουν.

Το βιβλίο αυτό είναι ο καρπός της γόνιμης συνεργασίας της Ζωρζ Σαρή με την κόρη της Μελίνα Καρακώστα. Μια ιστορία, η ίδια, ειπωμένη με δυο διαφορετικούς λόγους, με δυο διαφορετικούς τρόπους, αλλά βασισμένη στην ίδια αρχή, έτσι όπως είναι ειπωμένη από τον Christian Bobin: "Έτσι πλησιάζουμε την αλήθεια, όπως ένα παιδί τα παιχνίδια του: χάνοντας και κερδίζοντας. Κερδίζοντας και χάνοντας. Πάντα πρόθυμοι να μιλήσουμε και πάντα πρόθυμοι να ζήσουμε." Έτσι και η Σελήνη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ξέρει πως πρέπει να ξαναχτίσει τη ζωή της από την αρχή. Μ' έναν παθιασμένο έρωτα, με μ...

Η κόκκινη κοτούλα σκαλίζει στην αυλή και ξαφνικά βρίσκει ένα σπυρί σιτάρι! - Ποιος θα σπείρει το σπυρί; ρωτάει η κοτούλα. - Όχι εγώ! λέει η γαλοπούλα. Γλου γλου γλου γλου... - Ούτ' εγώ! λέει η πάπια. Πα πα πα πα... Θέλετε να μάθετε ποιος θα σπείρει το σπυρί, ποιος θα θερίσει, θ' αλωνίσει και θ' αλέσει το σιτάρι, για να φάει το ψωμί; Η κόκκινη κοτούλα είναι η πιο εργατική, άραγε στο τέλος της ιστορίας θα είναι και χορτάτη;

Στα κατάβαθα της γης, ζούσε μονάχη η Τουλιπίτσα. Μάταια ο Ήλιος και η Βροχή προσπαθούν να την πείσουν να βγάλει το κεφάλι της να αντικρίσει τον ουρανό. Μα πώς θα έρθει η άνοιξη αν δεν ανθίσει η τουλιπίτσα;

"Μα γιατί, γιατί να την πάρει μαζί του; Έπρεπε να την είχε αφήσει εκεί που τη βρήκε, με το ματωμένο σκύλο αγκαλιά... τόσα σπίτια γκρεμισμένα, τόσοι νεκροί, τόσα ορφανά..." Η Μαρία είναι ένα θύμα της αγριότητας του πολέμου. Στην πατρίδα της, το Ιράκ, οι έξυπνες βόμβες των Αμερικανών τής στερούν γονείς, σπίτι, το αγαπημένο της σκυλάκι. Χωρίς κανέναν στον κόσμο, βουβή, βρίσκεται σε μια ξένη χώρα, την Ελλάδα, για να διεκδικήσει το δικαίωμα στην αγάπη, το δικαίωμα στη ζωή. Ένα ορφανό παιδί δεν είναι ένα αδέσποτο σκυλί... Αυτό, όμως, που ο πόλεμος της στερεί άδικα θα καταφέρε...

Τέλη 1914. Ο πόλεμος χωρίζει τον κόσμο στα δύο. Ο Χριστόφορος αναγκάζεται να αφήσει την οικογένειά του στη Γαλλία και να επιστρέψει στην Οδησσό, όπου εργάζεται ως καθηγητής γαλλικών. Ο χωρισμός οδυνηρός. Η επικοινωνία αδύνατη. Η καθημερινότητα σκληρή μακριά από πρόσωπα αγαπημένα. Αρχίζει να γράφει, γράμματα ερωτικά, γράμματα που γίνονται σανίδα σωτηρίας για κείνον που μένει μόνος, γράμματα που δε θα σταλούν ποτέ και ίσως να μη διαβαστούν ποτέ. Σκοπός του γίνεται η εκμάθηση ρωσικών για να μπορέσει να δώσει εξετάσεις στο δημόσιο. Όνειρό του να σμίξει και πάλι με τους δικούς τ...

Τρία παραμύθια που ταξίδεψαν μέσα στα χρόνια από στόμα σε στόμα. Τρεις απλές ιστορίες, ευαίσθητες και συγκινητικές, που η καθεμιά τους μεταφέρει κι από ένα ουσιαστικό μήνυμα. Η ζωή μαθαίνει στον Φαντασμένο πως μόνο η αντιμετώπιση και η αποδοχή της πραγματικότητας οδηγεί στην αληθινή ευτυχία. Ο Γιάννης ο στρατιώτης μάς μιλά για τη φιλία, για τη δύναμη που αποχτούν οι άνθρωποι όταν ενώνουν τις τύχες τους, δύναμη ικανή ν' ανατρέψει κάθε αδικία. Και τέλος, ο στρατάρχης είναι η φωνή της αγάπης, που καταδικάζει τον πόλεμο και το θάνατο επιλέγοντας ολόψυχα τη χαρά της ζωής.

Είναι η σύγχρονη εκδοχή του γνωστού μας Κοντορεβυθούλη. Σ' αυτή την ιστορία τον λένε Φρίκο. Κανονικά θα έπρεπε να τον λένε Φρικτό, με αυτά που κάνει, αλλά φαίνεται πως η συγγραφέας ξέρει κάτι παραπάνω. Παρασύρει, λοιπόν, ο Φρίκος τα άλλα 6 αδέρφια του σε μια περιπέτεια που τελικά θα τους βγει σε καλό. Γιατί, αν και θα περάσουν δυσκολίες, θα μάθουν ότι το ψέμα και η πονηριά, ενώ στην αρχή είναι αποτελεσματικά μέσα για να πετύχουμε ένα σκοπό, τελικά γυρνάνε μπούμεραγκ. Και ως μπούμεραγκ, κάνουν κακό σε αυτούς που το χρησιμοποιούν αλλά και σε όσους τα επιδοκιμάζουν. Το όμορφο...

Η κυρία Κλοκλό είναι μια γάτα με πολλές ανησυχίες και πολλά ελαττώματα! Είναι επιπόλαια, ζηλιάρα, ανυπόμονη. Θέλει να ξεχωρίζει και ν' ακολουθεί την τελευταία λέξη της μόδας, ψωνίζει διαρκώς άχρηστα αντικείμενα, περιττά ρούχα, ξεχνώντας μόνιμα τα απαραίτητα. Κοκορεύεται στις φίλες της, πνίγεται σε μια κουταλιά νερό και τελικά βγαίνει πάντα χαμένη... Πώς τα καταφέρνει όμως να είναι τόσο συμπαθητική και χαριτωμένη, ώστε όλοι να τη συγχωρούν και να την αγαπούν;

Παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια από τότε που ήμασταν παιδιά, θυμόμαστε κι η Ζωρζ κι εγώ ένα σωρό λεπτομέρειες της παιδικής ζωής μας και κάθε φορά που βρισκόμαστε όλο και κάτι θα έχουμε να πούμε για τα δυο κοριτσάκια, τις αχώριστες φίλες μα και τις τόσο διαφορετικές. Μπορεί να περάσαμε δύσκολα χρόνια πολέμου και κατοχής, να πεινάσαμε, να κρυώσαμε, να φοβηθήκαμε, μα οι στιγμές που ζούσαμε ήτανε τόσο δυνατές, τόσο γεμάτες. Κι αν τώρα γράφουμε αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια, είναι γιατί κάποια συναισθήματα είναι κοινά σ' όλα τα παιδιά όλων των εποχών.

Οι μελέτες του συλλογικού αυτού τόμου ανιχνεύουν με ποικίλους τρόπους την έννοια της φιλαναγνωσίας και αναφέρονται στην πολύπλευρη αξιοποίηση του λογοτεχνικού βιβλίου στο σχολείο. Οι συνεργάτες του τόμου, πανεπιστημιακοί καθηγητές, εκπαιδευτικοί και γνωστοί συγγραφείς λογοτεχνίας για παιδιά και νέους, παρουσιάζουν με τρόπο πολυφωνικό, θεωρητικό αλλά και πρακτικό, ζητήματα που αφορούν τη διαχρονική γοητεία της λογοτεχνίας, τα παιδιά ως αναγνώστες, τη συμβολή του σχολείου και της οικογένειας στην ενεργοποίηση της φιλαναγνωστικής διάθεσης των μαθητών. Στον τόμο περιλαμβάνο...

Ένα βιβλίο φόρος τιμής στη μνήμη της μητέρας. Τα πρόσωπα που έχουν ζωντανέψει, στοιχειώσει, παρελάσει μέσα στα βιβλία της Ζωρζ Σαρή όλα αυτά τα χρόνια μαζεύονται και πάλι όλα μαζί, αυτή τη φορά μονάχα για να κάνουν όλοι ένα βήμα πίσω και ν' αφήσουν την Έμμα, τη μητέρα, τον αφανή στύλο των προσωπικών τους ιστοριών, να πρωταγωνιστήσει - αυτό είναι το δικό της βιβλίο, είναι το προτελευταίο σκαλοπάτι της Ζωρζ που, παραμερίζοντας, το μεταμορφώνει σε βήμα και το παραχωρεί στη μητέρα της. Η Έμμα θα μπορέσει επιτέλους να πει η ίδια την ιστορία της και, από το βήμα αυτό που με τό...

Μια φορά -δεν πάει καιρός- ένα κόκκινο κουμπί αποκόπηκε από την κουμπότρυπά του κι έπεσε στο πάτωμα. Βρέθηκε ολομόναχο, μακριά από τα πέντε αδερφάκια του, κόκκινα κι αυτά. Γύρω του κλωστές, κόπιτσες, πολλές καρφίτσες, ολόγυμνες κουβαρίστρες, πολύχρωμα πανάκια κι από δίπλα μια ραπτομηχανή που τη δούλευε ένα γρήγορο πόδι. Ήταν ένα δυστυχισμένο κουμπί. Τώρα πώς θα ζούσε χωρίς την κουμπότρυπά του, πρωί βράδυ να μπαίνει και να βγαίνει, χωρίς μια φωνή αποπάνω του να τραγουδάει; Αν είχε μάτια θα 'βαζε τα κλάματα.

Η Ελλάδα μετά το θρίαμβο του Σαράντα, στην Κατοχή. Μια σκοτεινή εποχή για την ελληνική ιστορία. Μια τυραννική ζωή για τους Έλληνες που δέχτηκαν άδικα να ζήσουν κατά τις προσταγές του κατακτητή. Ο καθένας πασχίζει να βρει έναν τρόπο να επιβιώσει. Θα καταφύγει σε όλα τα μέσα, αλλά δε θα ξεχάσει ποτέ την ελευθερία του. Θα συνεχίσει να πολεμάει γι' αυτήν. Και μέσα σ' αυτή τη φρίκη τα παιδιά. Η Ζωή, η ηρωίδα άγνωστη, γνωστή από το βιβλίο αυτό, θα προσπαθήσει να καταλάβει. Θα μεγαλώσει στη φρίκη της πείνας, θα ελπίσει όταν οι μεγάλοι θα πάρουν τα όπλα να αποτινάξουν το ζυγό, θα κ...

Η παιδική εργασία, όπως εξηγεί σχετική έκθεση της UNICEF (1997), είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που αφορά όλο τον κόσμο, κι όχι μονάχα τις αναπτυσσόμενες χώρες. Τα περισσότερα παιδιά εργάζονται σε φάρμες, φυτείες ή σπίτια, πολύ μακριά από τους επιθεωρητές εργασίας και τις έρευνες των ΜΜΕ. Η εκπαίδευση είναι το κλειδί για να κρατηθούν τα παιδιά μακριά από τις επικίνδυνες δουλειές. Σήμερα, στις αναπτυσσόμενες χώρες, ο αριθμός των παιδιών που δεν πηγαίνουν σχολείο ξεπερνά τα 400 εκατομμύρια. Πολλά από αυτά τα παιδιά προσπαθούν να εξισορροπήσουν τις απαιτήσεις του σχολείου και...