Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Άφθαρτα Νερά Η ποίηση της Κατερίνας Αγγελάκη - Ρουκ, ο στοχασμός για το χρόνο μέσα από την εμπειρία του φυσικού κόσμου και ειδικότερα του υδάτινου περιβάλλοντος, αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για το Εργαστήρι "Τ' άφθαρτα νερά και η προβληματική της ανάπτυξης". Στο ποίημα "Ρευστή και η μοίρα" το υγρό στοιχείο γίνεται η αντανάκλαση των παθών και της συνέχειας της ύπαρξης, στην οποία υπόκεινται αναπότρεπτα ο άνθρωπος και οι πράξεις του. Στις μέρες μας, ωστόσο, το άφθαρτο πεπρωμένο μοιάζει επισφαλές διακύβευμα, εξαιτίας της αλόγιστης διαχείρισης των κοινών μας πόρων. Με ερ...

Η κριτική συγκομιδή είναι πλούσια, ανάλογη με τις κριτικές. Οι απόψεις πολύμορφες, συχνά διατυπωμένες ως δοκιμές. Δεν υπάρχει δηλαδή ομοφωνία αλλά αξιοσημείωτη καταγραφή γνωμών. Δεν είναι το δύσβατο της ποίησης του Φωστιέρη αλλά η έκπληξη μπροστά στο νεοφανές, η αδυναμία -ανάλογη με την αμφισβήτηση του ιδίου- μπροστά στη σύλληψη του κεντρικού μηνύματός του, εκφρασμένου από συλλογή σε συλλογή ετερότροπα και με συστηματικές προσθήκες φερτής ύλης, απόδειξη της ανάπτυξης ενός συστήματος εν εξελίξει, του οποίου τα σπέρματα έχουν αναφανεί ήδη από Το Μεγάλο Ταξίδι, τη νεανική και...

Πρόκειται για 24 εισηγήσεις - ανακοινώσεις από το "Συμπόσιο Νίκου Καρούζου" (Αθήνα, Οκτώβριος 1993)

200 ποιητές και πεζογράφοι, μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων, αυτοανθολογούνται και συνθέτουν ένα πανόραμα ανθηρού, σύγχρονου ελληνικού λόγου.

ΜΟΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ Είναι ωραίος έτσι ο ουρανός Απογδυμένος τα πολλά σύννεφα. Τον κοιτώ σα νάταν η τελευταία φορά Ξέροντας πως καινούργια είναι η κάθε μέρα. Απολαμβάνω πέρα μακρυά Το φως που στέλνει ο Αποσπερίτης Όπως και της ξερής γης τη μυρωδιά, Τον κελαϊδισμό μιας καρδερίνας Βιαστικής προς το δέντρο της νύχτας. Ούτε καταφύγια, ούτε νεκροί, ούτε κακό κανένα Γύρω μου, σαν τίποτα να μη συνέβαινε Σ' αυτή τη φθινοπωρινή γαλήνη. Ούτε θάλασσα, ούτε ποτάμι, ούτε φύλλωμα στα δέντρα. Μόνο το φεγγάρι, μια φέτα σελήνης Στο κέντρο του έρημου δρόμου Δ...

Γεμάτη φύση και ελευθερία, θάνατο και θρησκεία, έρωτα και αγνότητα, η ποίηση του Διονύσιου Σολωμού, του εθνικού ποιητή της Ελλάδας. Η μελέτη αυτή, μέσα από τα μάτια ενός ξένου, δίνει μια εικόνα της ζωής και της καταγωγής του Σολωμού και τον τοποθετεί σε σχέση με τη Ρομαντική Σχολή, που κυριάρχησε στην ποίηση της Ευρώπης γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα. Στη συνέχεια ο Πήτερ Μάκριτζ αναλύει τα ποιήματα του Σολωμού, ακολουθώντας τη χρονολογική σειρά γραφής τους, από την άποψη του ύφους, της μορφολογίας και των καλλιτεχνικών επιρροών. Ο Πήτερ Μάκριτζ τα τελευταία δέκα χρόν...

Ο Γιάννης Στεφανάκις, λιτός και καίριος, ανοίγοντας τον κυρίως ναό της τέχνης του, κινείται ποιητικά και την αποφλοιώνει απ' ό,τι περιττό, στοχεύοντας στον πυρήνα της κάθε φορά θεματικής του. Αυτό δίνει μπόι στο πλάσιμο των εικόνων του παρά την υφολογική λιτότητα της ζωγραφικής του. Είναι φορές που ο τρόπος αφήγησης κερδίζει περισσότερο έδαφος από το αφηγούμενο. Εδώ και η συγκινητική ποιητική του, που έρχεται να μας "οξυγονώσει" μ' έναν παραδειγματικό σαρκασμό αλλά και τρυφερότητα στη σύγχρονη αναπνευστική δυσφορία. "Παίζει" κατεβάζοντας με σκοινί ένα σύννεφο, εν είδε...

Ο παρών τόμος του Αντρέγιεφ συγκεντρώνει δύο αριστουργηματικές νουβέλες του συγγραφέα, σε σπουδαία μετάφραση από τα ρωσικά της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ. Το παραληρηματικό αφήγημα "Εκείνος", γραμμένο το 1913, έρχεται σε απευθείας διάλογο με τον Έντγκαρ Άλλαν Πόου και το "Στρίψιμο της βίδας" του Χένρυ Τζέημς. Ένας άφραγκος φοιτητής της Πετρούπολης βρίσκει αναπάντεχα δουλειά ως οικοδιδάσκαλος σ' ένα απομονωμένο σπίτι σε κάποιο χωριό δίπλα στη θάλασσα, όπου κυριαρχούν η θλίψη και η μελαγχολία και όπου ο κύριος του σπιτιού γελάει παράδοξα στις πιο παράξενες καταστάσεις. Μία το...

Ταξίδι στην απέραντη ερημιά του ατελείωτου χάους και του μονόδρομου της μοναξιάς. Ακολουθεί σιωπή. Λευκη σιωπή πιο πυκνή και από την ομίχλη. A trek to the vast wilderness of boundless chaos and one-way loneliness. Silence follows. White silence denser than fog.

Αυτή η ματιά, αυτή η δραματική σχεδόν θλίψη, η ανία που καμιά σωματική ηδονή, καμιά πνευματική φιλοδοξία δεν μπορεί να την ικανοποιήσει, ξεκινάει ίσως από την αίσθηση ότι η ζωή είναι υπερβολικά αχανής για να την υπηρετήσει ένας άνθρωπος, με τις συγκεκριμένες ημερομηνίες λήξης της ύπαρξής του, και μαζί υπερβολικά περιορισμένη για να δώσει σε μια ανθρώπινη ζωή προορισμό αντάξιο της απεραντοσύνης της ψυχής. Κι είναι αυτό που δίνει στο "Ένας ήρωας του καιρού μας" τόνο τόσο υποκειμενικό, αφοπλιστικής ειλικρίνειας, και συγχρόνως τόσο αντικειμενικό, ώστε ο αναγνώστης ν’ αναρωτιέτα...

[...] Είναι άξιο μνείας ότι το έργο του Πλάτωνα Μάξιμου δεν περιορίζεται μόνο στην παρουσίαση σταδίων και θεάτρων της Ελλάδας, αλλά και της Μικράς Ασίας, δηλαδή της Ιωνίας, της Παμφυλίας, της Πισιδίας, της Κιλυκίας, της Λυδίας, της Αιολίδας, της Φρυγίας, της Καρίας, της Μυσίας, της Λυκίας, και αποτέλεσε για μένα έκπληξη το ότι παρουσιάζεται το θέατρο και το Στάδιο της Σαλαμίνας στην Κύπρο όπως και αυτών της Σικελίας. Βλέπουμε λοιπόν μια πλήρη παρουσίαση των Ελληνικών μνημείων της Μεσογείου και όχι μόνο αυτού καθαυτού του ελληνικού χώρου. Η συλλογή "Ευ αγωνίζεσθαι: Αρχαία σ...

Στον "Ευγένιο Ονέγκιν" έχει κανείς την εντύπωση ότι ο Πούσκιν απλώς καταγράφει, δεν επινοεί τα πρόσωπα, τις καταστάσεις, τα τοπία. Επινόησε μόνο την ελευθερία να κυκλοφορεί ανάμεσά τους, με την ποίηση να του ανοίγει το δρόμο. Η πραγματικότητα είναι αυτή που ξέρουμε, αλλά θαρρείς πως την άγγιξε ένα μαγικό ραβδί. Μια γυναικεία σιλουέτα εμφανίζεται λουσμένη στο φως ενός πολυέλαιου. Ένας έρωτας θα γεννηθεί και για μια στιγμή θα είναι αιώνιος, ένας φίλος θα πλησιάσει τον ποιητή και θα τον κάνει να ξαναπιστέψει στην ανθρώπινη καλοσύνη και αφοσίωση. "Είναι το πιο ωραίο μου έργο",...