Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "7 Αναζητήσεις" είναι ένα πολύπτυχο έργο, μια σπονδυλωτή παράσταση, με κείμενα ποιητικά ή και ρεαλιστικά, τα οποία αναζητούν ταυτότητες ανθρώπων, από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη. Η Ελλάδα της Μέσης Ανατολής, του εμφυλίου, της μετανάστευσης στη Γερμανία, των αγνοουμένων της Κύπρου, της ευμάρειας μετά τη δεκαετία του '90, της σύγχρονης αστικής απομόνωσης, της μετανάστευσης. 7 ξεχωριστά κείμενα. 7 συγκλονιστικές ιστορίες. 7 Αναζητήσεις: ο πόλεμος, η μετανάστευση, η εξαφάνιση, η αιχμαλωσία, η απομόνωση, η εγκατάσταση, η μοναξιά.

Ο τόμος περιλαμβάνει τέσσερα από τα πιο γνωστά νεανικά έργα του Άκη Δήμου, με πολλαπλά ανεβάσματα σε θεατρικές σκηνές. "Τα έργα αυτά του Άκη Δήμου κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στη δραματουργία του, αλλά και στη διαδρομή του νεοελληνικού θεάτρου. Όχι μόνο γιατί οι ήρωές τους είναι νεαροί - κάτω από 35 ετών, ούτε μονάχα γιατί είναι χειμαρρώδη, γεμάτα ορμή και τρυφερότητα, αισθήματα και αλήθεια, με μια στεγνή ποιητικότητα που τα κάνει απολύτως δραστικά. Είναι έργα που έφεραν στη σκηνή την αλήθεια της εποχής τους (και όχι μόνο), τα ερωτήματα και τα ερωτηματικά που δεν εκφράζο...

O Άκης Δήμου συναντά τον μεγάλο έλληνα πεζογράφο Νίκο Μπακόλα στη θεατρική διασκευή της "Μεγάλης Πλατείας", του μυθιστορήματος που απέσπασε το Α΄ Κρατικό Βραβείο το 1987. Ο τόμος κλείνει με παλαιότερη συνέντευξη του Νίκου Μπακόλα στον Άκη Δήμου, με αφορμή τη βράβευσή του με κρατικό βραβείο. Πρώτη πανελλήνια παράσταση: 12 Οκτωβρίου, Μονή Λαζαριστών (ΚΘΒΕ) "Τι ξέρεις για τους έρωτες; Τις μάχες; Τους πολέμους; Για ανθρώπους που χαθήκανε σε απόκρημνα νερά και σε κρυφές βουνοσειρές μοχθώντας να ενώσουν τις ψηφίδες ενός κόσμου απλησίαστου; Τι ξέρεις για τον τρόπο που δακρύζ...

Με αφετηρία ένα επεισόδιο από το μυθιστόρημα "Ο παλαιός των ημερών" του Παύλου Μάτεσι, ο Άκης Δήμου ιστορεί τη ζωή στην ορεινή Αρκαδία των τελευταίων χρόνων του 19ου αιώνα. Οι τέσσερις ήρωες του έργου, ένας περιφερόμενος θαυματοποιός, ένας χωρικός, η γυναίκα του και ένας πλανόδιος θεατρίνος, διατρέχουν ένα παράφορο τοπίο τριγμών που ακροβατεί ανάμεσα στον Χριστιανισμό και την αρχαιολατρία, αφηγούμενοι, ο καθένας με τον τρόπο του, τους αναβαθμούς και τα στάσιμα της θρησκείας των δαιμονικών θαυμάτων και των "απαγορευμένων" ερώτων. Μυστικισμός, παγανισμός και παραδοξότητα, τα...

Η έκδοση αυτή (που κυκλοφορεί και στην αγγλική γλώσσα) καταδεικνύει με εύγλωττο και παραστατικό τρόπο τη διαδρομή της ελληνικής θεατρικής γραφής στο φεστιβάλ "Αναλόγιο", από τα πρώτα του βήματα, το 2005, μέχρι σήμερα. Προτάσσεται το ιστορικό πλέον στίγμα του φεστιβάλ και η απήχησή του σε καλλιτεχνικό και ερευνητικό επίπεδο. Tαυτόχρονα επιχειρείται η θεωρητική προσέγγιση και αντιμετώπιση νέων κειμένων με τη μορφή σκηνοθετημένων θεατρικών αναγνώσεων, με γνώμονα το ιστορικό, κοινωνικό και καλλιτεχνικό πλαίσιο εντός και εκτός συνόρων. Υπογραμμίζεται, εντέλει, η αξία και η...

Το "Μαζί σου για το τίποτα" είναι η ιστορία μιας αποτυχημένης συγγραφικής απόπειρας απ' αυτές που είναι γεμάτα τα ημερολόγια των συγγραφέων. Ταυτόχρονα είναι κι ένα υστερόγραφο σε ένα από τα πιο τρυφερά διηγήματα του Τσέχωφ, προφανώς απελπισμένο και προφανώς αστείο, όπως κι οι ιστορίες του ρώσου συγγραφέα. Ξεκίνησε τυχαία, συνεχίστηκε αποσπασματικά, ολοκληρώθηκε ξαφνικά, σχεδόν ερήμην μου, στο περιθώριο άλλων γραψιμάτων (όχι πάντα πετυχημένων εννοείται). Η αλήθεια είναι ότι δεν μου πήρε πολύ να το γράψω, μου πήρε όμως πάρα πολύ να το ζήσω. Και, παρόλο που αντιπαθώ να μιλ...

Τι θα πει "θα σε σκέφτομαι πάντα"; Τι άλλο από "θα σ' αδικώ ισόβια"; Όλοι οι γυναικείοι μονόλογοι του διάσημου συγγραφέα βρίσκονται συγκεντρωμένοι σε αυτόν τον τόμο. Έχοντας ως πυρήνα τους τον ματαιωμένο ή τον ανεπίδοτο έρωτα και την ερωτική προδοσία, οι ηρωίδες του βρίσκονται στη σκηνή στο τελευταίο στάδιο μιας προηγηθείσας κατάστασης και παλεύουν να ανατρέψουν κάτι που προδιαγράφεται μοιραίο. Με γλώσσα ρεαλιστική καιστοιχεία έντονου λυρισμού, ο Άκης Δήμουδιεισδύει με μοναδικό τρόπο στον γυναικείο ψυχισμό και φέρνει στο προσκήνιο μύχιες σκέψεις και απωθημένες επιθυμίες...

Ό Άκης Δήμου συνομιλεί με το διήγημα του Ιωάννη Κονδυλάκη "Πρώτη αγάπη", παραδίδοντάς μας ένα νέο, γεμάτο λυρισμό και ποιητικότητα, έργο, το "Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα".

Η νέα, μαύρη, κωμωδία του Άκη Δήμου, που θα παίζεται τη θεατρική περίοδο 2015-2016 στο Θέατρο Πόλη με τους Δάνης Κατρανίδης και Παναγιώτα Βλαντή. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Κωνσταντίνος Ρήγος.

"Ήταν μια Άννα, θα λένε. Μια τυχαία γυναίκα, Κελιστή, περιφρονημένη απ' τον άντρα της. Μίλησε μόνο μία φορά, όταν σε εκείνον τέλειωσαν τα λόγια. Μια γυναίκα ήσυχη σαν το ρόδο. Κρυφή σαν αίνιγμα".

Αυτή εδώ είναι η ιστορία ενός διαμερίσματος που βλέπει σε μια σκηνή ή η ιστορία μιας σκηνής που οδηγεί κατευθείαν σ' ένα διαμέρισμα. Ένοικοι έξι νεαροί αποφασισμένοι ν' αργήσουν μέχρι να ονειρευτούν ότι ερωτεύονται. Όλα τ' άλλα, λόγια και τραγούδια και δρόμοι ανοιχτοί, έστω κι αν τους κοιτάς απ' το παράθυρο.

"Η Αναγνώριση" πρωτογράφτηκε τον χειμώνα του 2002. Δεν θυμάμαι την αφορμή. Θυμάμαι μόνο το τετράδιο: μπλε, μεσαίου σχήματος. Πενήντα σελίδες, όλες με ρίγες. Σκεφτόμουν τη Λούλα Αναγνωστάκη. Ένα τηλεφώνημα. Κάτι αδιέξοδους έρωτες. Γυναίκες και άντρες να χάνουν τα χρόνια τους λησμονώντας - πώς το ‘γραψε ο Καρούζος; - «τον ήχο ενός ανθρώπου μεσ’ στα ενδύματα». Τις παραιτήσεις. Ύστερα δεν σκεφτόμουν τίποτα. Μονάχα ότι ήθελα να γράψω αυτή την ιστορία, μ’ αυτόν τον τρόπο. Γι’ αυτή τη γυναίκα και γι’ αυτόν τον άντρα, που είναι ανυπόφορα παρών σ’ όλο το έργο κι ας μη μπορε...

Η ιστορία έξι νεαρών αγοριών και κοριτσιών, με τα κορδόνια τους λυμένα, τα μάτια κατακόκκινα από τα ξενύχτια, με κάτι αποθηκευμένα μηνύματα στο κινητό, με τα λεφτά τους μετρημένα, και τη διάθεση να ερωτευτούν.

Σ' ένα υπόγειο καταφύγιο από τον κόσμο που τους καταδιώκει, έναν κόσμο που "δε γελάει" και "δεν αγαπάει τη μουσική", έναν κόσμο από "μαμάδες του κομμωτηρίου" και πατεράδες που τους εγκατέλειψαν για κάποια "άλλη", εκεί συναντιούνται, μεγαλώνουν και δημιουργούν τα ρεφραίν που βασανίζουν τη σκέψη τους, τρεις νέοι. Τους ενώνει η μουσική, δεν είναι αυτό που λέμε "καλά παιδιά", δεν είναι μουσικές ιδιοφυίες, ψάχνουν να βρουν μια θέση στον κόσμο μας και συνήθως δεν τους το επιτρέπουμε γιατί "δεν έκαναν τις σωστές επιλογές". Η συγκινητική προσπάθεια να βγουν από το υπόγειο των ον...

"Θα μπορούσα, εκ των υστέρων, να επινοήσω χίλια κι ένα γεγονότα για κείνο τον μήνα κι αν όχι χίλια τουλάχιστον ένα-δύο, έτσι, ν’ ανοίξουν λίγο τα κουφωμένα παντζούρια στο δυάρι που όλη μέρα κρατούσαν το φως απέξω. Μπήκα που μπήκα στον πειρασμό να θυμηθώ, κανείς δε θα παρεξηγούσε. Δε λένε πως η μνήμη εξωραΐζει;" Μια απόρρητη, βραδυφλεγής ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δύο άντρες, ένα παιχνίδι ψευδαισθήσεων και αντικατοπτρισμών γύρω από ένα μπουκάλι ούζο που μετράει τον χρόνο τους σαν κλεψύδρα, αδειάζοντας μελαγχολικά μέχρι να μουδιάσουν οι λέξεις και ν’ αναλάβουν τα χέρια μόνα...

[...] Καυτά ζητήματα της σύγχρονης ζωής όπως η μετανάστευση, η εκμετάλλευση των μεταναστών, η ομοφυλοφιλία, η αγωνία της τεκνοποίησης, η μοιχεία, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, οι χωρίς αντίκρισμα σπουδές, τα πολιτικά και καπιταλιστικά παιχνίδια, αλλά και διαχρονικά ερωτήματα και αγωνίες της ανθρώπινης ύπαρξης όπως η μοναξιά, η εξαπάτηση, η φιλία, η διαιώνιση και ο θάνατος θίγονται με τον πιο ευφυή τρόπο από τον συγγραφέα που με το έργο αυτό κάνει μια τομή στη δραματουργία του. Η γραφή του Άκη Δήμου διέθετε πάντοτε ένα υποδόριο χιούμορ, μια δηκτικότητα που έψαχνε την κατάλλ...

Στη "Νύχτα των μυστικών", ο Άκης Δήμου οργανώνει μια διπλή παγίδα: στη μια πλευρά της εγκλωβίζονται οι ήρωές του, στην άλλη οι ίδιοι οι θεατές του. Φλερτάροντας διακριτικά με την πιραντελλική γραφή, δημιουργεί δύο πεδία δράσης και κρατάει πάντα ανοιχτά τα όρια της μετάβασης από το ένα στο άλλο. Δύο κόσμοι γίνονται ένας, σε μια αναγκαστική συνύπαρξη με αναπόφευκτες συνέπειες. Ο "γήινος" κόσμος συναντά τον κόσμο του τσίρκου και της μαγείας. Οι "αληθινοί" άνθρωποι εισχωρούν στο πεδίο της ζωής των ιδιότυπων προσώπων ενός σύμπαντος που ζει κάτω από μία λινάτσα, προσφέροντας εκεί...

Το αίμα που μαράθηκε είναι η "απλή και λυπητερή ιστορία" της βόλτας δυο κοριτσιών κι ενός αγοριού στον νυχτερινό κήπο μιας ζωής χωρίς άρωμα και χωρίς δόξα. Ακολουθώντας τα βήματα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, από τον ένα αιώνα στον επόμενο, από τη μια Αθήνα στην άλλη, προσπάθησα να μεταγράψω με όρους σκηνικούς κάτι από την αγωνία του ανθρώπου που, περνώντας απ' τον κόσμο, όλο απλώνει το χέρι του στις τριανταφυλλιές κι όλο απομακρύνεται, διωγμένος απ' τα σύρματα του φράχτη. Δεκαεννιά σκηνές για το μάταιο μιας αγάπης. Κι ένα τραγούδι σαν πνιγμένο φιλί. (Άκης Δήμου)...