Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο εντάσσεται στη σειρά "Θεατρικά Κείμενα" υπό τη διεύθυνση του Σ. Πατσαλίδη. Ένα σύγχρονο θεατρικό έργο για τα όνειρα, που βασίζεται στη σύνθεση επτά πρωτότυπων κειμένων των γνωστών νεοελλήνων συγγραφέων: Ρούλας Αλαβέρα, Θεόδωρου Γρηγοριάδη, Άκη Δήμου, Δημήτρη Δημητριάδη, Μαρίας Πάουελ, Έλενας Πέγκα, Μαρλένας Πολιτοπούλου και Τσιμάρα Τζανάτου.

"Η Μαργαρίτα Γκωτιέ ταξιδεύει απόψε" είναι ένα έργο με αφορμή το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά (γιου) "Η κυρία με τις καμέλιες". Μια άσκηση ύφους πάνω στην κλασική φόρμα του αισθηματικού δράματος με όχημα τόσο το ίδιο το έργο του Δουμά, όσο και την πραγματική ερωτική ιστορία του συγγραφέα με τη Μαρί Ντιπλεσί. Ο Αρμάνδος Ντυβάλ, ο πατέρας του, ο κόμης Περεγκό και ο ίδιος ο Δουμάς αφηγούνται -ο καθένας με τον τρόπο του- την ιστορία ενός εμβληματικού έρωτα, καθώς η Μαργαρίτα Γκωτιέ μετράει τις τελευταίες της καμέλιες, προετοιμάζοντας το τέλος των αισθημάτων και των αισθήσεω...

Το αίμα που μαράθηκε είναι η "απλή και λυπητερή ιστορία" της βόλτας δυο κοριτσιών κι ενός αγοριού στον νυχτερινό κήπο μιας ζωής χωρίς άρωμα και χωρίς δόξα. Ακολουθώντας τα βήματα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, από τον ένα αιώνα στον επόμενο, από τη μια Αθήνα στην άλλη, προσπάθησα να μεταγράψω με όρους σκηνικούς κάτι από την αγωνία του ανθρώπου που, περνώντας απ' τον κόσμο, όλο απλώνει το χέρι του στις τριανταφυλλιές κι όλο απομακρύνεται, διωγμένος απ' τα σύρματα του φράχτη. Δεκαεννιά σκηνές για το μάταιο μιας αγάπης. Κι ένα τραγούδι σαν πνιγμένο φιλί. (Άκης Δήμου)...

Στη "Νύχτα των μυστικών", ο Άκης Δήμου οργανώνει μια διπλή παγίδα: στη μια πλευρά της εγκλωβίζονται οι ήρωές του, στην άλλη οι ίδιοι οι θεατές του. Φλερτάροντας διακριτικά με την πιραντελλική γραφή, δημιουργεί δύο πεδία δράσης και κρατάει πάντα ανοιχτά τα όρια της μετάβασης από το ένα στο άλλο. Δύο κόσμοι γίνονται ένας, σε μια αναγκαστική συνύπαρξη με αναπόφευκτες συνέπειες. Ο "γήινος" κόσμος συναντά τον κόσμο του τσίρκου και της μαγείας. Οι "αληθινοί" άνθρωποι εισχωρούν στο πεδίο της ζωής των ιδιότυπων προσώπων ενός σύμπαντος που ζει κάτω από μία λινάτσα, προσφέροντας εκεί...

[...] Καυτά ζητήματα της σύγχρονης ζωής όπως η μετανάστευση, η εκμετάλλευση των μεταναστών, η ομοφυλοφιλία, η αγωνία της τεκνοποίησης, η μοιχεία, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, οι χωρίς αντίκρισμα σπουδές, τα πολιτικά και καπιταλιστικά παιχνίδια, αλλά και διαχρονικά ερωτήματα και αγωνίες της ανθρώπινης ύπαρξης όπως η μοναξιά, η εξαπάτηση, η φιλία, η διαιώνιση και ο θάνατος θίγονται με τον πιο ευφυή τρόπο από τον συγγραφέα που με το έργο αυτό κάνει μια τομή στη δραματουργία του. Η γραφή του Άκη Δήμου διέθετε πάντοτε ένα υποδόριο χιούμορ, μια δηκτικότητα που έψαχνε την κατάλλ...

"Θα μπορούσα, εκ των υστέρων, να επινοήσω χίλια κι ένα γεγονότα για κείνο τον μήνα κι αν όχι χίλια τουλάχιστον ένα-δύο, έτσι, ν’ ανοίξουν λίγο τα κουφωμένα παντζούρια στο δυάρι που όλη μέρα κρατούσαν το φως απέξω. Μπήκα που μπήκα στον πειρασμό να θυμηθώ, κανείς δε θα παρεξηγούσε. Δε λένε πως η μνήμη εξωραΐζει;" Μια απόρρητη, βραδυφλεγής ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δύο άντρες, ένα παιχνίδι ψευδαισθήσεων και αντικατοπτρισμών γύρω από ένα μπουκάλι ούζο που μετράει τον χρόνο τους σαν κλεψύδρα, αδειάζοντας μελαγχολικά μέχρι να μουδιάσουν οι λέξεις και ν’ αναλάβουν τα χέρια μόνα...

Σ' ένα υπόγειο καταφύγιο από τον κόσμο που τους καταδιώκει, έναν κόσμο που "δε γελάει" και "δεν αγαπάει τη μουσική", έναν κόσμο από "μαμάδες του κομμωτηρίου" και πατεράδες που τους εγκατέλειψαν για κάποια "άλλη", εκεί συναντιούνται, μεγαλώνουν και δημιουργούν τα ρεφραίν που βασανίζουν τη σκέψη τους, τρεις νέοι. Τους ενώνει η μουσική, δεν είναι αυτό που λέμε "καλά παιδιά", δεν είναι μουσικές ιδιοφυίες, ψάχνουν να βρουν μια θέση στον κόσμο μας και συνήθως δεν τους το επιτρέπουμε γιατί "δεν έκαναν τις σωστές επιλογές". Η συγκινητική προσπάθεια να βγουν από το υπόγειο των ον...

Η ιστορία έξι νεαρών αγοριών και κοριτσιών, με τα κορδόνια τους λυμένα, τα μάτια κατακόκκινα από τα ξενύχτια, με κάτι αποθηκευμένα μηνύματα στο κινητό, με τα λεφτά τους μετρημένα, και τη διάθεση να ερωτευτούν.

"Η Αναγνώριση" πρωτογράφτηκε τον χειμώνα του 2002. Δεν θυμάμαι την αφορμή. Θυμάμαι μόνο το τετράδιο: μπλε, μεσαίου σχήματος. Πενήντα σελίδες, όλες με ρίγες. Σκεφτόμουν τη Λούλα Αναγνωστάκη. Ένα τηλεφώνημα. Κάτι αδιέξοδους έρωτες. Γυναίκες και άντρες να χάνουν τα χρόνια τους λησμονώντας - πώς το ‘γραψε ο Καρούζος; - «τον ήχο ενός ανθρώπου μεσ’ στα ενδύματα». Τις παραιτήσεις. Ύστερα δεν σκεφτόμουν τίποτα. Μονάχα ότι ήθελα να γράψω αυτή την ιστορία, μ’ αυτόν τον τρόπο. Γι’ αυτή τη γυναίκα και γι’ αυτόν τον άντρα, που είναι ανυπόφορα παρών σ’ όλο το έργο κι ας μη μπορε...

Αυτή εδώ είναι η ιστορία ενός διαμερίσματος που βλέπει σε μια σκηνή ή η ιστορία μιας σκηνής που οδηγεί κατευθείαν σ' ένα διαμέρισμα. Ένοικοι έξι νεαροί αποφασισμένοι ν' αργήσουν μέχρι να ονειρευτούν ότι ερωτεύονται. Όλα τ' άλλα, λόγια και τραγούδια και δρόμοι ανοιχτοί, έστω κι αν τους κοιτάς απ' το παράθυρο.

"Ήταν μια Άννα, θα λένε. Μια τυχαία γυναίκα, Κελιστή, περιφρονημένη απ' τον άντρα της. Μίλησε μόνο μία φορά, όταν σε εκείνον τέλειωσαν τα λόγια. Μια γυναίκα ήσυχη σαν το ρόδο. Κρυφή σαν αίνιγμα".

Η νέα, μαύρη, κωμωδία του Άκη Δήμου, που θα παίζεται τη θεατρική περίοδο 2015-2016 στο Θέατρο Πόλη με τους Δάνης Κατρανίδης και Παναγιώτα Βλαντή. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Κωνσταντίνος Ρήγος.