Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος (1867-1911), φύση ευαίσθητη, μελαγχολική, ρομαντική, αποζητούσε τη ρέμβη και τη μοναξιά και τρεφόταν από τους καρπούς των κήπων του αισθητισμού. Η ωραιοπάθεια και ωραιολατρεία του, η εκλογή της σπάνιας λέξης και το κυνήγι του περίτεχνου ή του ασυνήθιστου στην έκφραση φανερώνουν πολύ καλά τι οφείλει το πνεύμα του και το ύφος του στους συγγραφείς του καλλιτεχνικού αυτού κινήματος, που βρισκόταν στην ακμή του ακριβώς στα χρόνια που αυτός διαμορφωνόταν πνευματικά: στα 1891-1895 π.χ. ο Wilde και ο D' Annunzio είχαν φτάσει στο απόγειο της λογοτεχνικής τ...

[...] Ο "Αυθέντης του Μωρέως" είναι ιπποτικό μυθιστόρημα· έτσι, στις σελίδες του δεσπόζει η εξωτερική περιπέτεια. Δεν υπάρχει ψυχογραφικό ενδιαφέρον του συγγραφέα εδώ, ούτε μαθαίνουμε τίποτα από τον εσωτερικό κόσμο των προσώπων του. Ωστόσο δεν πρέπει να του καταλογίσουμε κανένα μειονέκτημα από την άποψη αυτή. Το ιπποτικό μυθιστόρημα είναι αφήγηση, κίνηση και δράση, και όλα αυτά υπάρχουν στον "Αυθέντη τον Μωρέως"· υπάρχει ακόμα, κατά κάποιον τρόπο, και η επική πλευρά: η εξεικόνιση, η αναπαράσταση και η σύνθεση μιας εποχής. Τα μυθιστορηματικά πρόσωπα διαγράφονται καθαρά και α...

[...] Ο "Αυθέντης του Μωρέως" είναι ιπποτικό μυθιστόρημα· έτσι, στις σελίδες του δεσπόζει η εξωτερική περιπέτεια. Δεν υπάρχει ψυχογραφικό ενδιαφέρον του συγγραφέα εδώ, ούτε μαθαίνουμε τίποτα από τον εσωτερικό κόσμο των προσώπων του. Ωστόσο δεν πρέπει να του καταλογίσουμε κανένα μειονέκτημα από την άποψη αυτή. Το ιπποτικό μυθιστόρημα είναι αφήγηση, κίνηση και δράση, και όλα αυτά υπάρχουν στον "Αυθέντη τον Μωρέως"· υπάρχει ακόμα, κατά κάποιον τρόπο, και η επική πλευρά: η εξεικόνιση, η αναπαράσταση και η σύνθεση μιας εποχής. Τα μυθιστορηματικά πρόσωπα διαγράφονται καθαρά και α...

[...] Τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη έχουν την υπόθεσή τους παρμένη από τη ζωή στη Σκιάθο ή την Αθήνα, αλλά αυτό το ηθογραφικό τους υπόβαθρο υπακούει στις προδιαγραφές του ρεαλισμού: η πιστή απόδοση της καθημερινής πραγματικότητας παραπέμπει στην αναζήτηση της άλλης, της αληθινής πραγματικότητας, που την έχει αμαυρώσει "το κράτος της αμαρτίας". Ο ρεαλισμός, εκφράζοντας το θετικιστικό πνεύμα του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, έχει ως αντικειμενικό σκοπό να συλλάβει την πραγματικότητα και έρχεται ως αντίδραση κατά του ρομαντικού ιστορικού μυθιστορήματος που διαδραματίζεται σε...

[...] Απ' ολόκληρη την εντυπωσιακή και πληθωρική δραστηριότητα του Στεφάνου Ξένου εκείνο που έμεινε περισσότερο στη μνήμη των συγχρόνων του, άλλα και των μεταγενέστερων, ήταν το ιστορικό του μυθιστόρημα "Ηρωίς της Ελληνικής Επαναστάσεως". Το έργο άρχισε να γράφεται το 1852, λίγα δηλ. χρόνια μετά την εγκατάσταση του Ξένου στο Λονδίνο. Μολονότι είχε πάρει ολοκληρωμένη σχεδόν μορφή στα 1853-1855, εκδόθηκε στα 1861. Οι συχνές επανεκδόσεις, που γνώρισε στα μετέπειτα χρόνια ως την εποχή μας (1874, 1886, 1911, 1940 κλπ.), δείχνουν ότι η επιτυχία του έργου δεν ήταν ούτε πρόσκαιρη ο...

[...] Απ' ολόκληρη την εντυπωσιακή και πληθωρική δραστηριότητα του Στεφάνου Ξένου εκείνο που έμεινε περισσότερο στη μνήμη των συγχρόνων του, άλλα και των μεταγενέστερων, ήταν το ιστορικό του μυθιστόρημα "Ηρωίς της Ελληνικής Επαναστάσεως". Το έργο άρχισε να γράφεται το 1852, λίγα δηλ. χρόνια μετά την εγκατάσταση του Ξένου στο Λονδίνο. Μολονότι είχε πάρει ολοκληρωμένη σχεδόν μορφή στα 1853-1855, εκδόθηκε στα 1861. Οι συχνές επανεκδόσεις, που γνώρισε στα μετέπειτα χρόνια ως την εποχή μας (1874, 1886, 1911, 1940 κλπ.), δείχνουν ότι η επιτυχία του έργου δεν ήταν ούτε πρόσκαιρη ο...

Τον αντικρύσαμε να έρχεται από μακρνά και από ψηλά, με τα φτερά απλωμένα μεγάλα, να κρατεί στο ράμφος του χλωρό βλαστάρι από τους απόρρητους λειμώνες του ανθρώπινου μυστηρίου: ήταν ο Ποιητής Δ. Π. Παπαδίτσας. Από εκεί που ήλθε, προς τα εκεί κάποια νύχτα βιαστικός μας έφυγε, κληροδοτώντας μας ένα έργο μεγάλο, όπου η γλώσσα μας χαριτώθηκε με τόσην ισχύ ώστε να γίνει πραγματική γλώσσα χρησμοδότη, προφήτη και ιεροφάντη μαζί. Η ευγένεια και ο ασίγαστος οίστρος της ψυχής του Παπαδίτσα αποτυπώθηκαν με τρόπο ουσιώδη και μαζί υπερούσιο μέσα στο σπουδαίο και ακήρατο αυτό έργο....