Σαχίνης Απόστολος 1919-1997
Sachínis Apóstolos
Ο Απόστολος Σαχίνης (1919-1997) γεννήθηκε στην Αθήνα. Υπήρξε πανεπιστημιακός, κριτικός λογοτεχνίας και ακαδημαϊκός. Σπούδασε νομικά, φιλολογία και πολιτικές-οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκανε τις πρώτες δημοσιεύσεις του γύρω από τη λογοτεχνία στο περιοδικό "Τα Νέα Γράμματα" (1944) ενώ στη συνέχεια, με κεντρικό άξονα των ενδιαφερόντων του τη νεοελληνική πεζογραφία και τη θεωρία της κριτικής, συνέταξε πλήθος σχετικών άρθρων και μελετημάτων σε περιοδικά, επετηρίδες, εφημερίδες ("Νέα Εστία", "Αγγλοελληνική Επιθεώρηση", "Εποχές", "Νέα Πορεία" κ.ά.). Η συμβολή του στην κριτικογραφία των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα εκτιμήθηκε, καθώς, μεταξύ των άλλων διακρίσεων που έλαβε, τιμήθηκε τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου (1958, 1966, 1982). (Πηγή: Αρχείο Σύγχρονων Συγγραφέων ΕΚΕΒΙ)
Πολυφωνία για τον Δ. Π. Παπαδίτσα
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (1988)
Τον αντικρύσαμε να έρχεται από μακρνά και από ψηλά, με τα φτερά απλωμένα μεγάλα, να κρατεί στο ράμφος του χλωρό βλαστάρι από τους απόρρητους λειμώνες του ανθρώπινου μυστηρίου: ήταν ο Ποιητής Δ. Π. Παπαδίτσας. Από εκεί που ήλθε, προς τα εκεί κάποια νύχτα βιαστικός μας έφυγε, κληροδοτώντας μας ένα έργο μεγάλο, όπου η γλώσσα μας χαριτώθηκε με τόσην ισχύ ώστε να γίνει πραγματική γλώσσα χρησμοδότη, προφήτη και ιεροφάντη μαζί. Η ευγένεια και ο ασίγαστος οίστρος της ψυχής του Παπαδίτσα αποτυπώθηκαν με τρόπο ουσιώδη και μαζί υπερούσιο μέσα στο σπουδαίο και ακήρατο αυτό έργο....
Τα διηγήματα
Βιζυηνός Γεώργιος Μ. 1849-1896
Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη (1991)
[...] Στο διήγημα ο Βιζυηνός έδειξε πως ένιωσε ελεύθερος κατά πολλούς τρόπους: κατ' αρχήν εξαιτίας των δυνατοτήτων που πρόσφερε το είδος για μια κλιμάκωση δραματική που τόσο τον έλκυε καθώς και μιάν άντληση του αφηγηματικού υλικού του από τις παραδόσεις αλλά και από τις δικές του αναμνήσεις, οι οποίες παραδόσεις και αναμνήσεις αποτέλεσαν τους δύο πόλους έλξης και δημιουργικούς πυρήνες της τέχνης του. Το διήγημα, επίσης, τον έκανε να νιώθει ελεύθερος γιατί δεν υπήρχε πριν απ' αυτόν μια ελληνική λογοτεχνική διηγηματογραφική παράδοση που θα τον δέσμευε -όπως, αντίθετα, συνέβ...
Το βιβλίο της αυτοκράτειρας Ελισάβετ
Χρηστομάνος Κωνσταντίνος 1867-1911
Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη (1990)
Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος (1867-1911), φύση ευαίσθητη, μελαγχολική, ρομαντική, αποζητούσε τη ρέμβη και τη μοναξιά και τρεφόταν από τους καρπούς των κήπων του αισθητισμού. Η ωραιοπάθεια και ωραιολατρεία του, η εκλογή της σπάνιας λέξης και το κυνήγι του περίτεχνου ή του ασυνήθιστου στην έκφραση φανερώνουν πολύ καλά τι οφείλει το πνεύμα του και το ύφος του στους συγγραφείς του καλλιτεχνικού αυτού κινήματος, που βρισκόταν στην ακμή του ακριβώς στα χρόνια που αυτός διαμορφωνόταν πνευματικά: στα 1891-1895 π.χ. ο Wilde και ο D' Annunzio είχαν φτάσει στο απόγειο της λογοτεχνικής τ...
Το βιβλίο της αυτοκράτειρας Ελισάβετ
Χρηστομάνος Κωνσταντίνος 1867-1911
Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη (1990)
Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος (1867-1911), φύση ευαίσθητη, μελαγχολική, ρομαντική, αποζητούσε τη ρέμβη και τη μοναξιά και τρεφόταν από τους καρπούς των κήπων του αισθητισμού. Η ωραιοπάθεια και ωραιολατρεία του, η εκλογή της σπάνιας λέξης και το κυνήγι του περίτεχνου ή του ασυνήθιστου στην έκφραση φανερώνουν πολύ καλά τι οφείλει το πνεύμα του και το ύφος του στους συγγραφείς του καλλιτεχνικού αυτού κινήματος, που βρισκόταν στην ακμή του ακριβώς στα χρόνια που αυτός διαμορφωνόταν πνευματικά: στα 1891-1895 π.χ. ο Wilde και ο D' Annunzio είχαν φτάσει στο απόγειο της λογοτεχνικής τ...