Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η έννοια του πεδίου είναι ένας από τους όρους της κατασκευασμένης σχέσης των δύο τρόπων ύπαρξης του κοινωνικού, δηλαδή της έξεως και του πεδίου, ή αν, θέλουμε, της "ιστορίας που έγινε σώμα και της ιστορίας που έγινε πράγμα". Η σχέση αυτή, υποκαθιστώντας την αφελή σχέση ανθρώπου και κοινωνίας, είναι στην αρχή της θεωρίας της υποκειμενικότητας που προτείνει ο Pierre Bourdieu, η οποία βοήθησε αποφασιστικά την κοινωνική επιστήμη να υπερβεί τις διάφορες αντιθέσεις που διαιρούν πραγματικά το κοινωνιολογικό πεδίο, όπως η αντίθεση μεταξύ μακρο-κοινωνιολογίας ή μεταξύ δομισμού και ο...

Αποφάσισα να συγκεντρώσω προς έκδοση τα, κατά μεγάλο μέρος αδημοσίευτα μέχρι τώρα, κείμενα που ακολουθούν, επειδή έχω την αίσθηση ότι οι κίνδυνοι ενάντια στους οποίους εξαπολύθηκε η αντεπίθεση πυρών, την επενέργεια της οποίας η έκδοση αυτή θα ήθελε να παρατείνει, δεν είναι ούτε μεμονωμένοι ούτε περιστασιακοί, καθώς και ότι οι συγκεκριμένοι λόγοι, ακόμη και αν εκτίθενται περισσότερο, σε σύγκριση με τα μεθοδικώς ελεγχόμενα και επεξεργασμένα γραπτά, στο ενδεχόμενο ασυμφωνιών, λόγω της ποικιλότητας των εκάστοτε συγκυριών, θα μπορέσουν ωστόσο να παράσχουν χρήσιμα όπλα σε όλους ό...

Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται εξαιρετικά πρωτότυπα κείμενα του Πιερ Μπουρντιέ για τη γλώσσα και τις σχέσεις μεταξύ γλώσσας, εξουσίας και πολιτικής. Οι παραδοσιακές προσεγγίσεις για τη γλώσσα, όπου συμπεριλαμβάνονται οι γλωσσολογικές θεωρίες του Σωσύρ και του Τσόμσκυ καθώς και η θεωρία των ομιλιακών ενεργημάτων που εκπονήθηκε από τον Ώστιν και άλλους, δέχονται τη ρωμαλέα κριτική του Μπουρντιέ. Η γλώσσα, μέσο επικοινωνίας, θα πρέπει επίσης να εξετάζεται και ως μέσο συμβολικής εξουσίας - όπου η "συμβολική εξουσία" νοείται από τον Μπουρντιέ όχι τόσο ως ένας ειδικός τύπους ε...

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει, με ακρίβεια και συχνά με οξύτητα, μια κλινική διάγνωση των βασικότερων νοσημάτων που ταλανίζουν σήμερα τα πανεπιστήμια: απουσία ενεργούς συμμετοχής της πανεπιστημιακής κοινότητας στη ζωή των πανεπιστημίων· ανεπαρκής διαχείριση (στο κέντρο και κυρίως στην περιφέρεια)· αποθάρρυνση του εκπαιδευτικού σώματος, που διασπάται ολοένα και περισσότερο· σχολικός και κοινωνικός δυϊσμός, ο οποίος, από κοινού με την αυξανόμενη ετερογένεια των φοιτητών, φέρει την ευθύνη για τις αποτυχίες στα πρώτα έτη σπουδών· δυσάρμοστη παιδαγωγική· γεωγραφικός κατακερματισμός...

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει την ανθρωπολογική θεωρία που ο Pierre Bourdieu θεώρησε αναγκαίο να συγκροτήσει προκειμένου να θεμελιώσει την επιστημονική του έρευνα. Είτε αντιστρέφει, έτσι ώστε να λύσει ή να διαλύσει τελείως τα ερωτήματα που έθεσαν στον εαυτό τους οι "δομιστές" φιλόσοφοι, όπως είναι λόγου χάριν το πρόβλημα του "υποκειμένου" της πράξης, είτε θέτει σε δοκιμασία τις αναλύσεις των Strawson, Austin, Wittgenstein, Kripke -ή φιλοσόφων, κλασικών, που εσκεμμένα στρατολόγησαν για ιδιοτελή χρήση- ο κοινωνιολόγος Pierre Bourdieu, παρόλο που αρνείται ότι "παριστάνει τον φιλό...

Η συστηματική ανάλυση της νέας παγκόσμιας οικονομικής τάξης, των μηχανισμών που τη διέπουν και των πολιτικών που την κατευθύνουν, μας καλεί σε ένα ριζικά νέο τρόπο θεώρησης της πολιτικής δράσης. Μόνο το ευρωπαϊκό κοινωνικό κίνημα, η δημιουργία του οποίου προβάλλει ως ζωτικό αίτημα, θα μπορέσει πράγματι να αντιταχθεί αποτελεσματικά στις οικονομικές δυνάμεις που κυριαρχούν σήμερα στον κόσμο.

"Η διάκριση", ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία του Pierre Bourdieu και της ιστορίας της κοινωνιολογίας, παρουσιάζει τη γενετική ανθρωπολογία της εξουσίας με έμφαση στη συμβολική διάσταση, που χαρακτηρίζει το έργο του συνολικά. Με αφορμή την ανάλυση του γούστου, θεμελιώδους έκφρασης της κοινωνικής αναγκαιότητας, ως εργαλείου και διακυβεύματος των ταξινομητικών αγώνων μέσω των οποίων οι κοινωνικές ομάδες, προσπαθώντας να διατηρήσουν ή να βελτιώσουν τη θέση τους, επιχειρούν να επιβάλουν το βιοτικό τους ύφος ως το μόνο νόμιμο, ο Pierre Bourdieu επαναφέρει τον homo aestheticus στ...

Στο παρόν αφιέρωμα συγκεντρώθηκαν κείμενα που με την παράθεση δεδομένων και προσωπικών μαρτυριών-βιωμάτων (ιστοριών ζωής) συνθέτουν, όπως οι ψηφίδες ενός μωσαϊκού, έστω και ατελώς την εικόνα των νέων τάσεων, των "νησίδων εκσυγχρονισμού" που άρχισαν να διαμορφώνονται στην κοινωνικο-επιστημονική ελληνική πραγματικότητα από τα μέσα της δεκαετίας του ΄50 και ιδίως από το 1960 μέχρι το 1967. Σ' αυτήν ακριβώς την περίοδο πρωτοπορίας ορισμένων κοινωνικών επιστημών στην Ελλάδα άρχισε να συσσωρεύεται το πολιτισμικό κεφάλαιο του Κέντρου Κοινωνικών Επιστημών Αθηνών, που αποτελεί βασικ...

Τι ζητάει σήμερα η κοινωνία μας από την εκπαίδευση; Πόσο δημοκρατικό είναι το σχολείο; Τι σημαίνουν οι αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Υπάρχει ενιαία ευρωπαϊκή προοπτική για το πανεπιστήμιο; Κρίσιμα κοινωνικά και πολιτικά ερωτήματα στα οποία απαντά ένας μεγάλος και στρατευμένος σύγχρονος στοχαστής. Ο τόμος περιλαμβάνει τις βασικές παρεμβάσεις του Πιερ Μπουρντιέ αναφορικά με το εκπαιδευτικό σύστημα. Προσφέρεται, λοιπόν, στο ελληνικό κοινό ένα χρήσιμο υλικό το οποίο συμβάλλει πρακτικά στη γονιμοποίηση μιας επιστημονικά θεμελιωμένης συζήτησης σχετικά με τα θέμτα της εκπα...

Όταν αναρωτιόμαστε ποιες είναι οι κοινωνικές χρήσεις της επιστήμης, σπάνια εξετάζουμε τη χρήση που θα μπορούσαν να κάνουν οι ίδιοι οι ερευνητές για να αναπτύξουν μια κοινωνιολογία της επιστημονικής παραγωγής. Δεν θα μπορούσαν άραγε να κάνουν μία "κλινική" χρήση που θα επέτρεπε στην έρευνα να εκπληρώσει πιο αποτελεσματικά τις αποστολές που της εμπιστεύεται η κοινωνία; Τα "επιστημονικά πεδία" είναι, σύμφωνα με τον Pierre Bourdieu, ο τόπος της αναγκαίας αντιπαράθεσης μεταξύ δύο μορφών εξουσίας που αντιστοιχούν σε δύο είδη "επιστημονικού κεφαλαίου": ενός κεφαλαίου, που μπορεί...

Στο δεύτερο μισό περίπου του 19ου αιώνα συγκροτείται στη Γαλλία ένα λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό σύμπαν το οποίο διεκδικεί την αυτονομία του από τις όποιες κρατικές γραφειοκρατίες, καθώς και τις αντίστοιχες ακαδημίες τους και τους κανόνες του καλού γούστου που αυτές επιβάλλουν. Δημιουργοί όπως ο Φλομπέρ, ο Μποντλαίρ και ο Μανέ επιτελούν μια συμβολική επανάσταση που θα αλλάξει οριστικά τη μορφή του λογοτεχνικού και του καλλιτεχνικού σύμπαντος. Εστιάζοντας στην "Αισθηματική αγωγή" του Φλομπέρ, ο Pierre Bourdieu περιγράφει τη γένεση και τη δομή του λογοτεχνικού πεδίου στις δι...

Η συνήθης αντιδιαστολή "πολιτισμένων" και "πρωτόγονων" βασίζεται στην παραγνώριση της απόστασης που εγκαθιδρύουν οι κοινωνικές επιστήμες ανάμεσα στον παρατηρητή και το παρατηρούμενο. Η ανθρωπολογία μπορεί να ολοκληρωθεί ως επιστήμη μόνο αν εκλάβει επίσης ως αντικείμενό της τις δραστηριότητες και τα εργαλεία της επιστημονικής πρακτικής: πιο συγκεκριμένα , τη σχέση του ερευνητή προς το αντικείμενό του, μια ιδιαίτερη έκφανση των σχέσεων μεταξύ γνώσης και πράξης, ερμηνείας και χρήσης, συμβολικού και πρακτικού ελέγχου. Ο Πιερ Μπουρντιέ δείχνει εδώ ποιες δυνάμεις κρύβονται στο δ...

Ποια είναι η ιδιαίτερη συμβολή του 20ου αιώνα στη θεώρηση της έννοιας της τέχνης; Σ' αυτό το ερώτημα αποπειράται να απαντήσει η προκείμενη ανθολογία, παραθέτοντας ένα ευρύ φάσμα προσεγγίσεων από πέντε διαφορετικές θεωρητικές, λογοτεχνικές και φιλοσοφικές παραδόσεις, την αγγλική, την αμερικανική, την αυστριακή, τη γαλλική και τη γερμανική. Κείμενα δύο σημαντικών θεωρητικών της τέχνης των αρχών του 20ου αιώνα, του Αλόις Ριγκλ και του Άμπυ Βάρμπουργκ, δημοσιεύονται για πρώτη φορά στα ελληνικά, θέτοντας το ζήτημα της σχέσης της τέχνης με τα ιδεολογικά και τα κοινωνικά της συ...