Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Συμπληρώνονται φέτος είκοσι χρόνια από τον θάνατο του Γιώργου Ιωάννου. Στο γεγονός δεν έχει ως τώρα δοθεί η δέουσα προσοχή, αν κρίνουμε από την αδιαφορία των περισσοτέρων από τις εφημερίδες που διαμορφώνουν με τις σελίδες τους για το βιβλίο τις συνθήκες του λογοτεχνικού μας χρηματιστηρίου αξιών. Ο λόγος είναι προφανής. "Ο Ιωάννου δεν πουλάει", δήλωνε αφ' υψηλού προ ημερών εκδότης εθισμένος στο λογοτεχνικό είδος του μπεστ σέλλερ. Και όμως, ο Ιωάννου ως τον θάνατό του ήταν ο πλέον "ευπώλητος" από τους πεζογράφους της εποχής του. [...] Το γιατί ο Ιωάννου είναι ένας από τους κ...

Τριάντα διηγήματα, μικρά κείμενα που ως λογοτεχνικό αφηγηματικό είδος προσφέρουν την αίγλη της ανάγνωσης ενός μύθου, μιας ιστορίας με αρχή μέση και τέλος. Ένα καλό διήγημα βρίσκει καταξίωση στη συνείδηση του αναγνώστη μέσα από τη συγκίνηση που του προκαλεί το κείμενο. Χωροχρόνος - χαρακτήρες - ανατροπές - σχέσεις - συναισθήματα - εκπλήξεις - χιούμορ - ειρωνεία, -στοιχεία αναγκαία, ικανά να μεταφέρουν τον αναγνώστη σε μια άλλη πραγματικότητα-, ενώνονται σε έναν αφηγηματικό κορμό χαρίζοντας ένα πλήρες κι αδιαίρετο σύνολο. Ως παραγωγοί της εκπομπής "Μέσα από Σένα" προβάλλου...

Όπως γράφει ο Κωστής Γκιμοσούλης, "με αφορμή ένα όμορφο χωριό του Κισσάβου, το Μεταξωχώρι (που μου το σύστησε ο ποιητής Γιάννης Κοντός), ανακαλύπτουμε το μέτρο που δίνει ακόμα και σε μας που γεννηθήκαμε αρουραίοι, δηλαδή γνήσια παιδιά της πόλης, η Φύση. Ένα αλφαβητάρι για ένα βουνό που ξεσκεπάζει την μικροσκοπική μας φύση και μας φέρνει μπροστά στο θαύμα του καθενός: να ξεπεράσουμε τα όριά μας και να ζήσουμε αληθινά. Ένα βιβλίο ποίημα για ένα ποιητή - στη σειρά Μικρές Ιστορίες για τον Κόσμο- τον κόσμο του Γιάννη που μου τον γνώρισε, τον μοιράστηκε μαζί μου και που "φεύγοντ...

Μια ιστορία δρόμου. Μια γυναίκα, χωρίζοντας απ' τον μεγάλο έρωτά της, παίρνει τους δρόμους. Ο πόνος τη σπρώχνει να κάνει ένα μακρύ ταξίδι. Αφήνει πίσω της την Πάτρα, τους φίλους, τα μπαρ, τον εαυτό της. Από την Πάτρα με ωτο-στοπ στην Ήπειρο. Χειμώνα, σ' έρημους δρόμους, με οδηγούς άγνωστους άντρες. Από τα Γιάννενα θα βρεθεί σ ένα νησί, στην Πάτμο. Κι από την Πάτμο, στην κορυφή της αγωνίας της, θα υποχρεωθεί να περάσει πολλά για να ξανακερδίσει την ανεξαρτησία του κορμιού της. Θα κινδυνέψει να χάσει και την ψυχή της, αλλά θα την ξαναβρεί στο σχήμα ενός παιδιού που κοιμάται....

Μια ιστορία δρόμου. Μια γυναίκα, χωρίζοντας απ’ τον μεγάλο της έρωτα, παίρνει τους δρόμους. Ο πόνος την σπρώχνει να κάνει ένα μακρύ ταξίδι. Αφήνει πίσω της την Πάτρα, τους φίλους, τα μπαρ, τον εαυτό της. Από την Πάτρα με οτοστόπ στην Ήπειρο. Χειμώνα, σ’ έρημους δρόμους, με οδηγούς άγνωστους άντρες. Από τα Γιάννενα θα βρεθεί σ’ ένα νησί, την Πάτμο. Κι από την Πάτμο στην κορυφή της αγωνίας της. Θα υποχρεωθεί να περάσει πολλά για να ξανακερδίσει την ανεξαρτησία του κορμιού της. Θα κινδυνέψει να χάσει και την ψυχή της, αλλά θα την ξαναβρεί στο σχήμα ενός παιδιού που κοιμάτα...

Μια ιστορία δρόμου. Μια γυναίκα, χωρίζοντας απ’ τον μεγάλο της έρωτα, παίρνει τους δρόμους. Ο πόνος την σπρώχνει να κάνει ένα μακρύ ταξίδι. Αφήνει πίσω της την Πάτρα, τους φίλους, τα μπαρ, τον εαυτό της. Από την Πάτρα με οτοστόπ στην Ήπειρο. Χειμώνα, σ’ έρημους δρόμους, με οδηγούς άγνωστους άντρες. Από τα Γιάννενα θα βρεθεί σ’ ένα νησί, την Πάτμο. Κι από την Πάτμο στην κορυφή της αγωνίας της. Θα υποχρεωθεί να περάσει πολλά για να ξανακερδίσει την ανεξαρτησία του κορμιού της. Θα κινδυνέψει να χάσει και την ψυχή της, αλλά θα την ξαναβρεί στο σχήμα ενός παιδιού που κοιμάτα...

Φοβάσαι, φοβάσαι, φοβάσαι. Μια ζωή φοβάσαι. Τουλάχιστον διάλεξε μια στιγμή που δεν θα φοβάσαι καθόλου. Και ποια θα είναι αυτή; Η τωρινή. Αυτή η στιγμή που ζεις. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεθάνεις. Ο χειρότερος είναι να συνεχίζεις να επιβιώνεις συμβατικά. Κι ο καλύτερος; Ο καλύτερος είναι ν’ αφεθείς να πέσεις στο νερό (στο οποιοδήποτε νερό) χωρίς κανένα φόβο. Τα ’χουν ξαναπεί αυτά. Είναι λόγια που περιμένουν από κάποιον να τα κάνει πράξη. Κι αυτός ο κλήρος έπεσε σ’ εμένα. Ο Μπιλ ο χλομός, αφού είδε κι απόειδε, ντύθηκε κλόουν, βάφτηκε, μπήκε στη Βουλή με την ταυτότητα τ...

Τους χωρίζει ένα παράθυρο. Απ’ τη μια μεριά ο Μέσα, απ’ την άλλη ο Έξω. Και τα λένε. Για τον έρωτα, για το θάνατο, την τέχνη, τη ζωή, την πολιτική, κι άλλα πιο μικρά μα εξίσου ενδιαφέροντα. Ο Έξω είναι ο μεγάλος (στην ηλικία) αλλά πιο "τρελός". Ο Μέσα είμαστε όλοι εμείς. Είκοσι τέσσερις συναντήσεις, όσα και τα γράμματα της αλφαβήτου. Κάθε γράμμα και μια λέξη. Κάθε λέξη και μια αφορμή. Κάθε συνάντηση μας πάει παραπέρα. Μέχρι το απρόβλεπτο τέλος. Μοιάζει με θεατρικό. Με μυθιστόρημα. Με είκοσι τέσσερα μικρά γέλια που γίνονται ένα μεγάλο.

Όλα τα ποτάμια καταλήγουν στη θάλασσα και εσύ στη γυναίκα που έφτιαξες μέσα στο κεφάλι σου. Δεν "απατάς' κανέναν. Μονάχα τον εαυτό σου. Όλες είναι μία. Ή καμία, όπως λέει ένας πειρατής. Γυναίκες πολλές. Από ερωμένες μέχρι τη μάνα σου. Πρόσωπα κάθε ηλικίας και απόχρωσης που πέρασαν ξυστά δίπλα σου ή ήταν νταλίκες σε μετωπική. Άμα συγχωρήσεις την ψυχή σου, τότε έχεις μια πιθανότητα να σε συγχωρήσουν κι αυτές. Φτάνει να μην ξεχνάς το ποιηματάκι: "Φρούτο περίεργο η γυναίκα / είτε μία έχεις είτε δέκα". Από τη μια έχει ηδονή το κρύψιμο από αυτές, αδρεναλίνη το κυνήγι του θ...

Όλα τα ποτάμια καταλήγουν στη θάλασσα και εσύ στη γυναίκα που έφτιαξες μέσα στο κεφάλι σου. Δεν "απατάς' κανέναν. Μονάχα τον εαυτό σου. Όλες είναι μία. Ή καμία, όπως λέει ένας πειρατής. Γυναίκες πολλές. Από ερωμένες μέχρι τη μάνα σου. Πρόσωπα κάθε ηλικίας και απόχρωσης που πέρασαν ξυστά δίπλα σου ή ήταν νταλίκες σε μετωπική. Άμα συγχωρήσεις την ψυχή σου, τότε έχεις μια πιθανότητα να σε συγχωρήσουν κι αυτές. Φτάνει να μην ξεχνάς το ποιηματάκι: "Φρούτο περίεργο η γυναίκα / είτε μία έχεις είτε δέκα". Από τη μια έχει ηδονή το κρύψιμο από αυτές, αδρεναλίνη το κυνήγι του θ...

Η ελληνική πεζογραφία συχνά αναφέρεται στο φαγητό, που αποτελεί σημαντικό συστατικό της κουλτούρας μας· ανασύρει μνήμες γεύσης και καταγράφει στιγμιότυπα από γεύματα και γιορτινά τραπεζώματα· περιγράφει πλούσιους αστικούς μπουφέδες και ταπεινά ταβερνάκια σε φτωχογειτονιές· συνδέει τον έρωτα, τον πόλεμο, την ξενιτιά, τη χαρά και τη λύπη με το φαγητό -είτε αυτό είναι η μαγειρίτσα στο αναστάσιμο οικογενειακό τραπέζι είτε το ψωμοτύρι του εργένη. Στην ειδική αυτή έκδοση για την εφημερίδα "Τα Νέα", στο Α' Μέρος, υπάρχουν αποσπάσματα από κείμενα (διηγήματα, μυθιστορήματα, ταξιδ...

Μετά την επιτυχημένη έκδοση "Τόποι της λογοτεχνίας", η Εταιρεία Συγγραφέων συνεχίζει με έναν δεύτερο τόμο που τιτλοφορείται "Τα πάθη στη λογοτεχνία". Εκατό συγγραφείς καταγράφουν και αναστοχάζονται, με ανέκδοτα κείμενά τους ή δημοσιευμένα σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, πάθη όλων των εκφάνσεων. Πάθη κρυφά και φανερά, ανομολόγητες εμμονές και συνήθειες, από τα οποία ο άνθρωπος τυραννιέται, τρέφεται, παρηγορείται, εμπνέεται, κακοφορμίζει, εγκλωβίζεται· πάθη που άλλοτε προσφέρουν ψευδαισθητική διεύρυνση των αισθήσεων και περιστασιακή ευρυχωρία αισθημάτων, άλλοτε πάλι...

Μια κλασική ρήση που εκφράζει το αίσιο τέλος μιας περιπέτειας, μιας ερωτικής ιστορίας, μιας ταραχής, ενός δύσκολου ταξιδιού, μιας θύελλας, ή ακόμα ενός δυσάρεστου περιστατικού. Μια διαπίστωση που κάνουμε ανακουφισμένοι, βλέποντας την ελπίδα να έρχεται, την πόρτα του αδιεξόδου να ανοίγει ξαφνικά, το "ουδέν κακόν αμιγές καλού", όπως έλεγαν και οι αρχαίοι. Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου έχουν όλες καλό τέλος, αλλά είναι απρόβλεπτες. Γραμμένες σε δύσκολους καιρούς, δεν διεκδικούν απλώς το δικαίωμα στην ευτυχία, την ομορφιά, τη λύτρωση και το χαμόγελο· το κατακτούν διότι ο από...

Μια κλασική ρήση που εκφράζει το αίσιο τέλος μιας περιπέτειας, μιας ερωτικής ιστορίας, μιας ταραχής, ενός δύσκολου ταξιδιού, μιας θύελλας, ή ακόμα ενός δυσάρεστου περιστατικού. Μια διαπίστωση που κάνουμε ανακουφισμένοι, βλέποντας την ελπίδα να έρχεται, την πόρτα του αδιεξόδου να ανοίγει ξαφνικά, το "ουδέν κακόν αμιγές καλού", όπως έλεγαν και οι αρχαίοι. Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου έχουν όλες καλό τέλος, αλλά είναι απρόβλεπτες. Γραμμένες σε δύσκολους καιρούς, δεν διεκδικούν απλώς το δικαίωμα στην ευτυχία, την ομορφιά, τη λύτρωση και το χαμόγελο· το κατακτούν διότι ο από...

Ένας ταξιτζής, λίγο αλλιώτικος απ' τους άλλους, είναι ο Θωμάς. Ένας ταξιτζής παραμυθάς, στη μέση του δικού του κόσμου. Απ' το αυτοκίνητό του περνά όλο το τσίρκο της μικρής μας πόλης: υστερικά θηλυκά με ύποπτες προθέσεις, κακοποιοί με αβέβαιο προορισμό, παπάδες με ανεβασμένη λίμπιντο και ανέμελα ζευγάρια, οργανοπαίκτες απ' τα Βαλκάνια κι ένας σκύλος που τον λένε Φάτσα, συνταξιδιώτες της μιας διαδρομής, που όλοι του δίνουν κάτι για να του πάρουν κάτι ακριβότερο. Γύρω του μια βεντάλια από γυναίκες. Η Κατερίνα της προηγούμενης ζωής του, η Γιώτα που έζησε χίλιες ζωές αλλά δεν...