Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Βαθύς γνώστης του κλασικού πολιτισμού, της αρχαίας ιστορίας και λογοτεχνίας, ο Λουτσιάνο Κάνφορα καταθέτει τους προβληματισμούς του όσον αφορά τη χρήση και την κατάχρηση του όρου "δημοκρατία" ανά τους αιώνες. Ξεκινά από το θεωρούμενο "ιδανικό" μοντέλο της αθηναϊκής δημοκρατίας του 5ου π.Χ. αιώνα, το οποίο ωστόσο καταδίκασε τον Σωκράτη και κατηγορήθηκε ως «θεατροκρατία» από τον Πλάτωνα, περνά από τις μεγάλες, εν ονόματι του λαού, επαναστάσεις του 18ου και του 19ου αιώνα και καταλήγει στα δυτικού και ανατολικού τύπου δημοκρατικά και λαϊκά καθεστώτα του 20ού αιώνα. Μπορεί η π...

Μια ιστορία γεμάτη ταξίδια: από τη Γένοβα, πόλη-γόησσα της δεκαετίας του 1920, καταλήγει στο απομακρυσμένο νησί Μόκου Ίτι του Ειρηνικού Ωκεανού. Μια ιστορία για το θρίαμβο της ομορφιάς και το χάρισμα της εξυπνάδας· για την ένωση του Πάρη, του "Ροδόλφου Βαλεντίνου" των καρβουνιάρηδων, με τη Σάσα, την ξακουστή Σινγκερίνα. Πρόκειται για μια ιστορία μεθυστική, όπως η ανοιξιάτικη αρμύρα και το πικάντικο άρωμα της ζαφοράς στο λιμάνι. Αινιγματική, όπως η σχέση της πόρνης Κομπατούτα με τον πρίγκιπα Αντράντε. Παράξενη, όπως το θανάσιμο σφιχταγκάλιασμα του ελέφαντα Σελίμ με την άτυχ...

Ένα μοναδικό βιβλίο, γραμμένο με απλά λόγια, ώστε να μπορέσουμε όλοι να γνωρίσουμε την αρχαία ελληνική σκέψη σε όλο της το βάθος και την ευρύτητα. Ο ντε Κρεσέντσο, λάτρης της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς και συγγραφέας πολλών βιβλίων για τους αρχαίους φιλοσόφους, αναλύει όλους τους αρχαίους διανοητές, προσωκρατικούς και μετασωκρατικούς, και ξεκινώντας από τον Θαλή τον Μιλήσιο καταλήγει στον νεοπλατωνικό Πλωτίνο. Στον πρόλογο του βιβλίου ο συγγραφέας γράφει χαρακτηριστικά: "Για την ιστορία της δυτικής σκέψης η γριά Ελλάδα αποτέλεσε ό,τι για το σύμπαν η Μεγάλη Έκρηξη (Big...

Πνεύμα μυστήριο, δαίμονας ή άγγελος, όπως τον χαρακτήρισε σε ποίημά του ο Λαμαρτίνος, λάτρης και λατρεμένος γυναικών αλλά και αντρών, εραστής παράφορος αλλά και μέχρι κυνισμού ωμός, αγγελόμορφος αλλά και δύσμορφος, θαυμαστής του ελληνικού πνεύματος αλλά και αμφιλεγόμενος φιλέλληνας, θιασώτης του εξωτισμού αλλά και μόνιμος νοσταλγός της γηραιάς Αλβιώνος, ο Τζωρτζ Γκόρντον Μπάυρον αναπολεί τη ζωή του, πνιγμένος μέσα στην υγρασία του Μεσολογγίου, κουρασμένος από το κυνήγι των προσωπικών του φαντασμάτων, γέρος στα τριάντα έξι του χρόνια.

Ο ολιγαρχικός -λέει ο Θεόφραστος- είναι κάποιος που βγαίνει από το σπίτι του το μεσημέρι, με τα μαλλιά του ούτε πολύ μακριά ούτε πολύ κοντά και με τα νύχια του περιποιημένα, και από τον Όμηρο θυμάται και απαγγέλλει μόνο ένα στίχο: «κακή είναι η κυβέρνηση των πολλών, ένας ας είναι ο ηγέτης». [...]

Ένας φόνος, και η ψυχολογική διεργασία που οδηγεί σταδιακά τον δράστη στην ομολογία του εγκλήματός του -Τα γηρατειά, η ασθένεια και η λειτουργία του ονείρου ως αποκαλυπτικού μηχανισμού- Η προσπάθεια να παραταθεί η ζωή χάρη σε ένα φάρμακο που τελικά προκαλεί την επιθυμία για ήρεμο θάνατο. Αυτά είναι τα θέματα των διηγημάτων του Ίταλο Σβέβο: "Ο φόνος της οδού Μπελπότζο", "Δυνατό κρασί" και "Το ιδιοσκεύασμα του δόκτορος Μένγκι". Τρία διηγήματα που προαναγγέλλουν τα τρία του μυθιστορήματα-σταθμούς της σύγχρονης λογοτεχνίας.

Λίγους μήνες μετά το Μάη του `68, ο Ντιονίσιο με τη σύντροφό του στη ζωή και τους αγώνες, την Κριστίνα, έχουν εγκατασταθεί ξανά στην Ισπανία και προσπαθούν να βάλουν σε μια τάξη τη ζωή που άφησαν στη μέση κυνηγώντας τη χίμαιρα στο Παρίσι. Τα ερωτηματικά και η αναζήτηση της αλήθειας, γενικά και ειδικότερα της δικής του αλήθειας, δεν έχουν πάψει στιγμή να τον βασανίζουν, ενώ η Κριστίνα νιώθει πια την ανάγκη να κατασταλάξει κάπου, να ζήσει ήρεμα, προστατευμένη, να κάνει ένα παιδί. Και λίγο πριν την Πρωτοχρονιά ο Ντιονίσιο παίρνει την απόφαση να κάνει μόνος του ένα ταξίδι στην...

Πώς είναι δυνατόν η ανθρωπότητα να γεννήθηκε από δυο άντρες, τον Κάιν και τον Αβελ; Εντάξει, τα Σόδομα την άξιζαν την τιμωρία, αλλά ο Θεός γιατί κατέστρεψε και τα Γόμορρα; Σ' αυτές και σε άλλες χίλιες δυο άλλες απορίες, που μας βασάνισαν από τα πρώτα κιόλας μαθήματα στο κατηχητικό, απαντά με μια ξεκαρδιστική παρωδία της Βίβλου ο συγγραφέας, ένας κωμικός που, κυριολεκτικά, δεν έχει το Θεό του.

Ο Τζόμπε Κοβάτα μπορεί αναμφίβολα να θεωρηθεί το σύμβολο του σεξ της δεκαετίας του '90, παρόλο που έχει πια φτάσει σε ηλικία σαράντα ετών, αν και δείχνει πολύ νεότερος όταν δεν ανοίγει το στόμα του και τρία χρόνια πιο μικρός όταν το ανοίγει. Εξ απαλών ονύχων άρχισε να ενδιαφέρεται για τα προβλήματα του σεξ, κατακτώντας μια θέση στο Βιβλίο Γκίνες: ενός έτους και τριών μηνών είχε κι όλας προστάτη. Τα έργα του σήμερα αποτελούν ορόσημο στην ιστορία της λογοτεχνίας, ιδίως το τελευταίο αυτό βιβλίο, όπου μετάγγισε όλη του τη μεγάλη και αδιαφιλονίκητη πείρα στο σεξουαλικό τομέα:...