Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αναλύει τη δυναμική της θεωρίας των Πιθανών Κόσμων της μυθοπλασίας, με παραδείγματα από την ελληνική και διεθνή δραματουργία, τη λογοτεχνία ή τη φιλμογραφία. Τα πορίσματα της τροπικής λογικής ως προς τους Πιθανούς Κόσμους, τη διακοσμική ταυτότητα των ιστορικών προσώπων και τη μετάπτωσή τους σε μυθοπλαστικά, αλλά και τα πορίσματα της κβαντικής φυσικής για τα Παράλληλα Σύμπαντα και τα ποικίλα χρονικά παράδοξα διασταυρώνονται με τη σημειωτική θεωρία των μυθοπλαστικών Πιθανών Κόσμων σε μια απόπειρα ανάδειξης του διαλόγου μεταξύ ανθρωπιστικών και φυσικών επιστημών....

Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται τρία κείμενα τα οποία διατρέχουν τρεις βασικούς σταθμούς της ιστορίας και εξέλιξης του Ευρωπαϊκού Θεάτρου. Ταυτόχρονα, προσεγγίζουν τις δύο βασικές κατευθύνσεις του θεάτρου από αρχαιοτάτων χρόνων, ήτοι το κωμικό (Μεσαιωνική φάρσα του 15ου αιώνα) και το τραγικό (Ρακίνας, τον 17ο αιώνα) όπως διαμορφώνονται στους νεότερους χρόνους αλλά και τον ανατρεπτικό συμφυρμό τους όπως αυτός προκύπτει από τη μεταμοντέρνα αιρετική προσέγγιση της έννοιας του τραγικού από τον Ρομέο Καστελλούτσι στο κατώφλι του 21ου αιώνα. Η Γαλλική Μεσαιωνική Φάρσα συνιστά τη...

Έκδοση των Πρακτικών του Ε΄ Πανελλήνιου Θεατρολογικού Συνεδρίου, που έγινε τον Νοέμβριο 2014 στην Αθήνα από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Ε.Κ.Π.Α. και ήταν αφιερωμένο στον καθηγητή Βάλτερ Πούχνερ. Περιλαμβάνονται 131 κείμενα, που καλύπτουν ένα ευρύτατο πεδίο εκφάνσεων του Θεάτρου και αντίστοιχων ερευνητικών αντικειμένων των Θεατρικών Σπουδών, με κοινό θεματικό άξονα τη σχέση του εκάστοτε θεατρικού φαινομένου με τη λειτουργία ή τη μη-λειτουργία ή τη δυσλειτουργία της δημοκρατίας.

Αναμνηστική έκδοση από την αναγόρευση του σκηνοθέτη Θεόδωρου Τερζόπουλου σε Επίτιμο Διδάκτορα της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών, ύστερα από πρόταση του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, την Τετάρτη 26/4/2017.

Το αρχαίο ελληνικό δράμα κατέχει σημαντική θέση στον συνεχιζόμενο διαπολιτισμικό διάλογο όπως αυτός εξελίσσεται, διευρύνεται, αναμορφώνεται. Το ερώτημα που θα ήθελα να θέσω εξαρχής είναι το εξής: κατά πόσο ένα θέατρο, δημιούργημα μιας κοινωνίας που άκμασε πριν από 2.500 χρόνια, μπορεί να αντιμετωπίζεται κατά τον διαπολιτισμικό διάλογο με μη δυτικούς πολιτισμούς (σκηνικές αναγνώσεις Ασιατών, Αφρικανών, κ.ά.) στην ίδια βάση με ευρωπαϊκά έργα (Ίψεν, Μπρεχτ, Τσέχωφ) του 19ου και 20ού αιώνα; Ως αιτία του ανωτέρω, κατά πόσο η Δύση δικαιούται να αυτο-ορίζεται κληρονόμος και...

"[...] Ωστόσο, πέραν από τις επί μέρους εντυπωσιακές αναλύσεις, η κύρια προσφορά του Δημήτρη Τσατσούλη συνίσταται στο γεγονός ότι εξετάζει με τρόπο ταυτόχρονα συστηματικό και πρωτότυπο όλες τις πτυχές της φωτογραφικής τέχνης, τονίζοντας τη σημασία που έχει η οπτική του φωτογράφου και συνδέοντας αυτή την οπτική με τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή και το κοινωνιο-οικονομικό πλαίσιο που προκύπτει". Ζωή Σαμαρά, Καθηγήτρια ΑΠΘ - Το Βήμα της Κυριακής, 7/5/2000 "Πολύτιμο και καλοδεχούμενο είναι ένα θεωρητικό βιβλίο για τη φωτογραφία στην ελλιπέστατη ακόμη βιβλιογραφία στα ελλη...

[...] Με δεδομένες τις ανωτέρω δυσκολίες όπως και το γεγονός ότι δεν ήταν δυνατόν να έχω δει ζωντανά το μεγαλύτερο μέρος της παραστασιακής παραγωγής της Societas Raffaello Sanzio, υπήρξα ιδιαίτερα επιφυλακτικός απέναντι σε όλες τις γραπτές ή εικονικές μαρτυρίες που μπόρεσα να συγκεντρώσω, προβαίνοντας σε συνεχείς διασταυρώσεις. Εξάλλου, το αντικείμενο της έρευνας μου δεν ήταν μια ενδελεχής μελέτη του επιμέρους παραστασιακού υλικού της Ομάδας αλλά ο διάλογος σκηνικών εικόνων της και θεωρητικών τοποθετήσεων των μελών της με την αισθητική και την ιδεολογία του σουρρεαλισμού, ό...

Το αρχαίο ελληνικό δράμα αποτελεί πάγια πηγή έμπνευσης νεότερων δημιουργών που συχνά ανατρέχουν, συμπληρωματικά, σε παράπλευρες μυθολογικές πηγές των θεμάτων τους. Τα σύγχρονα δράματα, με άμεση ή έμμεση αναφορά σε έργα της αρχαιοελληνικής δραματικής ποίησης, ανασκευάζουν τον δραματικό μύθο ή χρησιμοποιούν μυθολογικές παραλλαγές του προκειμένου να ικανοποιήσουν τις πολιτικό-κοινωνικές απαιτήσεις της εποχής τους. Συχνά αυτό γίνεται σε βαθμό ανατρεπτικό του έργου αναφοράς οδηγώντας σε παρερμηνείες ή παραναγνώσεις του. Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και σε σκηνικές εκφωνήσεις που στ...

Το αρχαίο ελληνικό δράμα αποτελεί πάγια πηγή έμπνευσης νεότερων δημιουργών που συχνά ανατρέχουν, συμπληρωματικά, σε παράπλευρες μυθολογικές πηγές των θεμάτων τους. Τα σύγχρονα δράματα, με άμεση ή έμμεση αναφορά σε έργα της αρχαιοελληνικής δραματικής ποίησης, ανασκευάζουν τον δραματικό μύθο ή χρησιμοποιούν μυθολογικές παραλλαγές του προκειμένου να ικανοποιήσουν τις πολιτικό-κοινωνικές απαιτήσεις της εποχής τους. Συχνά αυτό γίνεται σε βαθμό ανατρεπτικό του έργου αναφοράς οδηγώντας σε παρερμηνείες ή παραναγνώσεις του. Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και σε σκηνικές εκφωνήσεις που στ...

Το θέατρο αποτελεί σύνθετο διαπολιτισμικό φαινόμενο, πολύ πριν η συγκεκριμένη έννοια καθιερωθεί και αποτελέσει σύστημα αναφοράς και μεθοδολογία προσέγγισης και ερμηνείας στα σύγχρονα κοινωνικά, καλλιτεχνικά και παιδαγωγικά δεδομένα. Αρχής γενομένης από τη δημιουργό συνείδηση του συγγραφέα και το δραματικό κείμενο, γίνεται αντιληπτό ότι το θέατρο, ως λογοτεχνικό είδος, συνιστά μια σύνθεση ποικίλων, ετερόκλητων κάποτε, στοιχείων, που προέρχονται από την ίδια ή ενδεχομένως διαφορετική πολιτιστική παράδοση, αλλά που στο σύνολο τους απαρτίζουν ένα οργανωμένο σημασιολογικό περιβά...

Στην παρούσα έκδοση εξετάζονται πτυχές του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου τόσο στη δραματική του μορφή όσο και στην παραστασιακή του έκφραση. Ακόμα και όταν επιχειρείται μια δραματουργική προσέγγιση λαμβάνεται πάντα υπόψη η παραστασιακή δυναμική του έργου, είτε αφορά στη διάρθρωση του σκηνικού χώρου και τα σκηνικά αντικείμενα, είτε στα ηχητικά σημεία, είτε στην ανάλυση του λόγου του δραματικού προσώπου, είτε, τέλος, στα σημεία της κινησιακής επιτέλεσης του ρόλου. Με βάση τη θεωρία της σημειωτικής, στο βαθμό που η έλλογη χρήση της και οι νέες κατακτήσεις της εξακολουθούν να προ...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ενδιαφέρουσα και σημαντική επιτομή με πληροφορίες για τις συνθήκες παράστασης του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, παρουσιάσεις όλων των σωζόμενων έργων των δραματουργών της εποχής (πλοκή, πρόσωπα και θεατρικά χαρακτηριστικά), σχόλια μεταγενέστερων κριτικών (όπως του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη) και ένα εντελώς καινούριο κομμάτι με τις σκηνικές αναβιώσεις του αρχαίου δράματος στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική μέχρι και τη δεκαετία του 1980. Ουσιαστικά «παντρεύει» τη θεωρία και την πράξη, τονίζοντας τη σκηνική δράση που ενυπάρχει στα δραματικ...

Το "Σύγχρονο γυναικείο θέατρο" φέρνει για πρώτη φορά στο ελληνικό προσκήνιο την πολυσήμαντη γυναικεία συμμετοχή στη θεατρική δημιουργία. Πρόκειται για μια μοναδική δραστηριότητα που, με αρχικό ιδεολογικό υπόβαθρο την κοινωνικοπολιτική και σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του '60 και το συναφές γυναικείοι κίνημα, προχώρησε στη διαμόρφωση μιας πολύμορφης ποιητικής του θεάτρου, η οποία έχει ήδη αποτελέσει διεθνώς ένα καινούργιο μοντέλο για περαιτέρω αισθητικούς πειραματισμούς και νέες τακτικές παρεμβατισμού στον ευρύτερο χώρο των παραστασιακών τεχνών. Η εκτενής αυτή μελέ...

Αλήθεια, έχουμε ποτέ συνειδητοποιήσει ποιά είναι τα κύρια θέματα, με τα οποία ασχολείται το -δραματικό- θέατρο; Δεν είναι άλλα, παρά ακριβώς οι μεγάλες έννοιες της ίδιας της ζωής: Ο έρωτας (και η διαιώνιση του είδους), ο αγώνας για επιβίωση, εξουσία ή κοινωνική δικαιοσύνη, ο θάνατος. Α, ναι, κι άλλο ένα που προτιμούμε να μην το σκεφτόμαστε: ο θάνατος του μυαλού, η τρέλλα... Μοιάζει εδώ, παράδοξο, μα είναι γεγονός πως τον θάνατο του σώματος τον δεχόμαστε πιό εύκολα, παρά τον θάνατο της λογικής. Να γίνεται αυτό για κάποιους λόγους αταβιστικής υπερηφάνειας του ανθρώπινου είδο...

Mε αφετηρία τον "ασεβή" Bασιλιά Yμπύ του Alfred Jarry και κατάληξη ορισμένες ακραίες και ποιοτικά αμφιλεγόμενες περιπτώσεις της performance art -εκεί όπου δύσκολα πλέον διακρίνει κανείς τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην τέχνη και στη ζωή-, το βιβλίο επιχειρεί να σχολιάσει τις περιπέτειες του σώματος στην προσπάθειά του να (ανα)παραστήσει τον κόσμο -πρώτα της μοντερνικότητας και κατόπιν (και πολύ περισσότερο) της μεταμοντερνικότητας. Tο βασικό ερώτημα που απασχολεί είναι κατά πόσο το σώμα ζει μέσα στην πραγματικότητα ή μέσα στις αναπαραστάσεις που κατασκευάζονται γι' αυ...

Το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη συνιστά όχι μόνο το αντιπροσωπευτικότερο κομμάτι αλλά και συμπύκνωση ολόκληρου του ελληνικού μεταπολεμικού θεάτρου μας, τόσο σε επίπεδο θεματικής όσο και σε επίπεδο μορφής. Ξαναδιαβάζοντας το σύνολο του έργου του, τουλάχιστον αυτό που έχει εκδοθεί, συναντά κανείς όχι μόνο την αφομοίωση όλου του νεοελληνικού θεάτρου που προηγήθηκε του δικού του έργου αλλά και στοιχεία που επαναδιαπραγματεύθηκαν, με τον δικό τους δημιουργικό τρόπο, πολλοί νεότεροι συγγραφείς μας. Ο Καμπανέλλης, άλλωστε, εγκαθίδρυσε από πολύ νωρίς έναν γόνιμο διάλογο όχι μόνον με...

"Η Νύχτα": Τρία διηγήματα όπου το οικείο της μεγαλούπολης μετατρέπεται σε παράδοξα απειλητικό. Πίσω από τους αντικατοπτρισμούς του παραθύρου, το βλέμμα γίνεται "άγριο", η όραση αναδημιουργεί τις εικόνες για το χώρο, τα αντικείμενα, τις καταστάσεις. "Το Νύχι": Μία νουβέλα της οποίας οι τίτλοι των τριών μερών συνθέτουν, με τον τεμαχισμό τους, την προ-δια-γραφή ενός ανόητου παιγνίου. Το νύχι της γάτας ως ίχνος της επιθυμίας, έρωτα ή θανάτου. Ο θάνατος του πόθου - ο πόθος της ετερότητας. "Η Αμυχή": Τρία διηγήματα όπου η γραφή ακολουθεί τον ήχο των λέξεων, των φθόγγων, της μουσι...