Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αναμνηστική έκδοση από την αναγόρευση του σκηνοθέτη Θεόδωρου Τερζόπουλου σε Επίτιμο Διδάκτορα της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών, ύστερα από πρόταση του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, την Τετάρτη 26/4/2017.

Mε αφετηρία τον "ασεβή" Bασιλιά Yμπύ του Alfred Jarry και κατάληξη ορισμένες ακραίες και ποιοτικά αμφιλεγόμενες περιπτώσεις της performance art -εκεί όπου δύσκολα πλέον διακρίνει κανείς τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην τέχνη και στη ζωή-, το βιβλίο επιχειρεί να σχολιάσει τις περιπέτειες του σώματος στην προσπάθειά του να (ανα)παραστήσει τον κόσμο -πρώτα της μοντερνικότητας και κατόπιν (και πολύ περισσότερο) της μεταμοντερνικότητας. Tο βασικό ερώτημα που απασχολεί είναι κατά πόσο το σώμα ζει μέσα στην πραγματικότητα ή μέσα στις αναπαραστάσεις που κατασκευάζονται γι' αυ...

Στη σύγχρονη πόλη οθόνη η εμπειρία του χώρου εγκλωβίζεται στην πρόσληψη της εικόνας του. Η κοινωνική ζωή προβάλλεται σαν μια σειρά στιγμιότυπα χωρίς ειρμό και συνοχή, σαν μια σειρά πλάνα εκτός τόπου και χρόνου. Έτσι οι σύγχρονες εικόνες χωροποιούν την ανθρώπινη δράση, ανάγοντας τη ζωή στο σκηνικό της. Ακινητοποιούν το χρόνο, κάνοντας το παρόν να επικρατήσει πάνω στο παρελθόν, προεξοφλώντας ουσιαστικά το μέλλον με την τυποποιητική τους επίδραση. [...]

Το αρχαίο ελληνικό δράμα αποτελεί πάγια πηγή έμπνευσης νεότερων δημιουργών που συχνά ανατρέχουν, συμπληρωματικά, σε παράπλευρες μυθολογικές πηγές των θεμάτων τους. Τα σύγχρονα δράματα, με άμεση ή έμμεση αναφορά σε έργα της αρχαιοελληνικής δραματικής ποίησης, ανασκευάζουν τον δραματικό μύθο ή χρησιμοποιούν μυθολογικές παραλλαγές του προκειμένου να ικανοποιήσουν τις πολιτικό-κοινωνικές απαιτήσεις της εποχής τους. Συχνά αυτό γίνεται σε βαθμό ανατρεπτικό του έργου αναφοράς οδηγώντας σε παρερμηνείες ή παραναγνώσεις του. Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και σε σκηνικές εκφωνήσεις που στ...

Το αρχαίο ελληνικό δράμα αποτελεί πάγια πηγή έμπνευσης νεότερων δημιουργών που συχνά ανατρέχουν, συμπληρωματικά, σε παράπλευρες μυθολογικές πηγές των θεμάτων τους. Τα σύγχρονα δράματα, με άμεση ή έμμεση αναφορά σε έργα της αρχαιοελληνικής δραματικής ποίησης, ανασκευάζουν τον δραματικό μύθο ή χρησιμοποιούν μυθολογικές παραλλαγές του προκειμένου να ικανοποιήσουν τις πολιτικό-κοινωνικές απαιτήσεις της εποχής τους. Συχνά αυτό γίνεται σε βαθμό ανατρεπτικό του έργου αναφοράς οδηγώντας σε παρερμηνείες ή παραναγνώσεις του. Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και σε σκηνικές εκφωνήσεις που στ...

Στο βιβλίο αναλύονται έργα των: Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, Κώστα Ακρίβου, Γιώργου Αριστηνού, Αλέξανδρου Ασωνίτη, Θανάση Βαλτινού, Μηνά Βιντιάδη, Τάσου Γουδέλη, Θεόδωρου Γρηγοριάδη, Γιώργου Δενδρινού, Παναγιώτη Ευαγγελίδη, Νένης Ευθυμιάδη, Μάκη Θεοδόση, Νίκου Καββαδία, Καλλιόπης Καλογεράκη-Λότση, Ισμήνης Καπάνταη, Τάσου Καπερνάρου, Εύας Καραϊτίδη κ.ά.

[...] Με δεδομένες τις ανωτέρω δυσκολίες όπως και το γεγονός ότι δεν ήταν δυνατόν να έχω δει ζωντανά το μεγαλύτερο μέρος της παραστασιακής παραγωγής της Societas Raffaello Sanzio, υπήρξα ιδιαίτερα επιφυλακτικός απέναντι σε όλες τις γραπτές ή εικονικές μαρτυρίες που μπόρεσα να συγκεντρώσω, προβαίνοντας σε συνεχείς διασταυρώσεις. Εξάλλου, το αντικείμενο της έρευνας μου δεν ήταν μια ενδελεχής μελέτη του επιμέρους παραστασιακού υλικού της Ομάδας αλλά ο διάλογος σκηνικών εικόνων της και θεωρητικών τοποθετήσεων των μελών της με την αισθητική και την ιδεολογία του σουρρεαλισμού, ό...

Το αρχαίο ελληνικό δράμα κατέχει σημαντική θέση στον συνεχιζόμενο διαπολιτισμικό διάλογο όπως αυτός εξελίσσεται, διευρύνεται, αναμορφώνεται. Το ερώτημα που θα ήθελα να θέσω εξαρχής είναι το εξής: κατά πόσο ένα θέατρο, δημιούργημα μιας κοινωνίας που άκμασε πριν από 2.500 χρόνια, μπορεί να αντιμετωπίζεται κατά τον διαπολιτισμικό διάλογο με μη δυτικούς πολιτισμούς (σκηνικές αναγνώσεις Ασιατών, Αφρικανών, κ.ά.) στην ίδια βάση με ευρωπαϊκά έργα (Ίψεν, Μπρεχτ, Τσέχωφ) του 19ου και 20ού αιώνα; Ως αιτία του ανωτέρω, κατά πόσο η Δύση δικαιούται να αυτο-ορίζεται κληρονόμος και...

"[...] Ωστόσο, πέραν από τις επί μέρους εντυπωσιακές αναλύσεις, η κύρια προσφορά του Δημήτρη Τσατσούλη συνίσταται στο γεγονός ότι εξετάζει με τρόπο ταυτόχρονα συστηματικό και πρωτότυπο όλες τις πτυχές της φωτογραφικής τέχνης, τονίζοντας τη σημασία που έχει η οπτική του φωτογράφου και συνδέοντας αυτή την οπτική με τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή και το κοινωνιο-οικονομικό πλαίσιο που προκύπτει". Ζωή Σαμαρά, Καθηγήτρια ΑΠΘ - Το Βήμα της Κυριακής, 7/5/2000 "Πολύτιμο και καλοδεχούμενο είναι ένα θεωρητικό βιβλίο για τη φωτογραφία στην ελλιπέστατη ακόμη βιβλιογραφία στα ελλη...

Το βιβλίο αναλύει τη δυναμική της θεωρίας των Πιθανών Κόσμων της μυθοπλασίας, με παραδείγματα από την ελληνική και διεθνή δραματουργία, τη λογοτεχνία ή τη φιλμογραφία. Τα πορίσματα της τροπικής λογικής ως προς τους Πιθανούς Κόσμους, τη διακοσμική ταυτότητα των ιστορικών προσώπων και τη μετάπτωσή τους σε μυθοπλαστικά, αλλά και τα πορίσματα της κβαντικής φυσικής για τα Παράλληλα Σύμπαντα και τα ποικίλα χρονικά παράδοξα διασταυρώνονται με τη σημειωτική θεωρία των μυθοπλαστικών Πιθανών Κόσμων σε μια απόπειρα ανάδειξης του διαλόγου μεταξύ ανθρωπιστικών και φυσικών επιστημών....

"Η Νύχτα": Τρία διηγήματα όπου το οικείο της μεγαλούπολης μετατρέπεται σε παράδοξα απειλητικό. Πίσω από τους αντικατοπτρισμούς του παραθύρου, το βλέμμα γίνεται "άγριο", η όραση αναδημιουργεί τις εικόνες για το χώρο, τα αντικείμενα, τις καταστάσεις. "Το Νύχι": Μία νουβέλα της οποίας οι τίτλοι των τριών μερών συνθέτουν, με τον τεμαχισμό τους, την προ-δια-γραφή ενός ανόητου παιγνίου. Το νύχι της γάτας ως ίχνος της επιθυμίας, έρωτα ή θανάτου. Ο θάνατος του πόθου - ο πόθος της ετερότητας. "Η Αμυχή": Τρία διηγήματα όπου η γραφή ακολουθεί τον ήχο των λέξεων, των φθόγγων, της μουσι...