Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ένα πρωί, κοιτάζοντας τον εαυτό του στον καθρέπτη αντίκρισε ένα άλλο πρόσωπο και ξαφνιάστηκε. Μακριά ατημέλητα μαλλιά περιέβαλλαν τη μορφή του και αραιά αγκαθωτά γένια κάλυπταν τα μάγουλά του. Η έκφρασή του ήταν γαλήνια και οι κόρες των ματιών του διακρίνονταν διεσταλμένες και διψασμένες για εικόνες. Δεν θύμιζε σε τίποτα τον παλιό Τζόνι που αναπαυόταν εν μνήμη χλοερή. Τότε κυνηγούσε την επιτυχία, τώρα αναζητούσε την ουσία. Τότε πίστευε πως είχε φίλους και αναγνώριση, τώρα είχε ως μοναδική συντροφιά την Αλήθεια. Τότε ζούσε σε κοινόχρηστους πολυτελείς παραδείσους, τώρα απολά...

Ο χρόνος, ο έρωτας, η αστική ζωή, τα προσωπικά αδιέξοδα, ο εγκλωβισμός της καθημερινότητας, είναι μερικά από τα θέματα που δεσπόζουν στις ιστορίες. Η αισιοδοξία εναλλάσσεται με την μελαγχολία, το χιούμορ με τη συναισθηματική φόρτιση, η απογοήτευση δίνει τη θέση της στην ελπίδα. Η δευτεροπρόσωπη γραφή κυριαρχεί, κάνοντας τον αναγνώστη να ταυτιστεί με τους ήρωες των ιστοριών. Μικρές προσωπικές ιστορίες, γραμμένες με γλαφυρότητα, για να ξεσκεπάσουν κρυμμένες πτυχές της ζωής στην πόλη...

Λέξεις που δαγκώνουν... Μας αρέσει να καθόμαστε τις νύχτες να ταιριάζουμε τα γράμματα στη σειρά, σε αμέτρητες ακολουθίες. Μας αρέσει η μοναξιά, γιατί έχουμε για συντροφιά την έμπνευση. Μας αρέσει το διαδίκτυο, γιατί είναι ελεύθερο και αφήνει τις λέξεις να ταξιδεύουν. Έχουμε ιστορίες να σας πούμε, παραμύθια να διηγηθούμε κι είπαμε να μαζευτούμε παρέα να τις πούμε όλοι μαζί. Δεκαπέντε άνθρωποι, μια ντουζίνα και τρία διηγήματα... Συναντηθήκαμε δημιουργικά - κι ας μην γνωριζόμαστε δια ζώσης οι περισσότεροι - και σας παρουσιάζουμε ένα συλλογικό ψηφιακό βιβλίο με μικρές ιστορί...

Συλλογή των διηγημάτων και των εικόνων που διακρίθηκαν στον ηλεκτρονικό διαγωνισμό "ΛογωΤέχνης 2010", που διοργάνωσε η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία προώθησης πολιτισμού Artspot. Μέλη της Κριτικής Επιτροπής του Διαγωνισμού ήταν οι συγγραφείς Ελένη Γκίκα, Μάνος Κοντολέων, Λεία Βιτάλη, Θανάσης Χειμωνάς και Γιάννης Φαρσάρης.

Ματριόσκα είναι η παραδοσιακή, ξύλινη ρωσική κούκλα μέσα στην κούκλα. Καθώς τα κομμάτια της ανοίγουν, με κάθε μικρότερη μορφή που εμφανίζεται αποκαλύπτονται όλο και σκοτεινότερα μυστικά. Ταυτόχρονα, Ματριόσκα είναι ένα πολυσυλλεκτικό έργο δεκατριών ανθρώπων που ποτέ δεν συναντήθηκαν όλοι μαζί. Λόγος, εικόνα και μελωδία συνθέτουν την όψη μιας χώρας που φθηναίνει και με κάθε γύρισμα σελίδας μοιάζει όλο και περισσότερο με τις ασπρόμαυρες σκέψεις και πράξεις μας.

Πλατεία Συντάγματος 12 Δεκεμβρίου 2012, ώρα 22:30 Στη Βουλή γίνεται η συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του 2013, που θα ψηφιστεί τα μεσάνυχτα. Στην πλατεία χιλιάδες κόσμου διαδηλώνουν εναντίον των νέων μέτρων. Ένας ξαφνικός έντονος σεισμός προκαλεί την διακοπή της ρευματοδότησης μέσα και έξω από τη Βουλή. Από το σημείο αυτό ξεκινάνε οι οκτώ ιστορίες μας...

Ο Ιάκωβος Λέδερμαν είναι 33 ετών, εργένης, απόφοιτος μιας φημισμένης σχολής διοίκησης επιχειρήσεων, με μεταπτυχιακό στην τραπεζική και δουλεύει τα τελευταία 9 χρόνια για την τράπεζα Fabulous Life & Co. Η ανέλιξή του στην ιεραρχία της εταιρείας ήταν ιδιαίτερα γρήγορη και εδώ και σχεδόν 4 χρόνια απασχολείται στο Business Center στα κεντρικά της γραφεία, στον ουρανοξύστη Vanity Capitalism. Τα γραφεία της Fabulous Life & Co στεγάζονται στους πρώτους 30 ορόφους (από τους συνολικά 110) του κτιρίου και το γραφείο του Iάκωβου Λέδερμαν είναι στον 24ο. Έξι όροφοι τον χωρίζουν από την...

Το Λάμδα γεννήθηκε, μεγάλωσε γρήγορα, έφυγε από το αλφαβητόσπιτό του και συνάντησε ένα άλλο γράμμα, λίγο παράξενο αυτή τη φορά.

Ένας κλασικός ορισμός του διηγήματος είναι ότι πρόκειται για ιστορία μερικών χιλιάδων λέξεων που μπορεί να διαβαστεί σε μία δόση. Περιορίζοντας ακόμα περισσότερο την έκταση, ας μιλήσουμε για ιστορίες που μπορούν να διαβαστούν με μια ανάσα. Ο μεγάλος Ernest Hemingway, άλλωστε, το έκανε πράξη γράφοντας την πιο μικρή δραματική ιστορία με τη χρήση έξι μόλις λέξεων: "For sale: baby shoes, never worn". Κι αυτό δεκαετίες πριν το Facebook και το Twitter καταφέρουν να επηρεάσουν τον γραπτό τρόπο έκφρασης. Το ανοικτό ερώτημα που τέθηκε από την ψηφιακή βιβλιοθήκη OPENBOOK ήταν ε...

Συναντούμε αμέτρητα παγκάκια στην καθημερινότητά μας τα οποία άλλοτε προσπερνάμε κι άλλοτε τα επιλέγουμε για μια στάση ανάσας και ανάκτησης των δυνάμεών μας από τη μάχη που διεξάγεται στους δρόμους και στα πεζοδρόμια. Για άλλους απλά περιττά, γεμάτα βρωμιές και συνθήματα. Για άλλους εικόνες μιας ξεχασμένης εποχής, λησμονημένης. Άλλοι πάλι τα βλέπουν σαν εμπόδια στον αγώνα δρόμου που διεξάγουν καθημερινά με σταθερούς φίλους το άγχος, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Πόσες ιστορίες αλήθεια έχει να μας διηγηθεί ένα από αυτά; 11 συγγραφείς απαντούν στο ερώτημα γράφοντα...

Τα παραμύθια του είναι πάντα εδώ. Στους πολύτιμους θησαυρούς που κουβαλάει κανένας μέσα του. Παραμύθια που σε οδηγούν ανοίγοντας ένα διαφορετικό μονοπάτι. Έξω από τους συνηθισμένους δρόμους. Είναι παράξενο, αλλά σε μεγάλο βαθμό είμαι ό,τι είμαι χάρη σε αυτά τα παραμύθια του Άντερσεν, που μαζί με του Όσκαρ Ουάιλντ είναι τα πιο αγαπημένα μου ... Το χαμένο παραμύθι που ανακάλυψε λίγο πριν τα Χριστούγενννα του 2012 ο Δανός ιστορικός Έσμπεν Μπράγκε, μελετητής του Άντερσεν, στο Εθνικό Αρχείο της Δανίας μέσα σε κούτες που περιείχαν κειμήλια οικονομικά εύρωστων οικογενειών της Οντέ...

Συλλογή των 20 πρώτων διηγημάτων που διακρίθηκαν στον 2ο ηλεκτρονικό διαγωνισμό "ΛογωΤέχνης 2011", που διοργάνωσε η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία προώθησης πολιτισμού Artspot. Μέλη της Κριτικής Επιτροπής του Διαγωνισμού ήταν οι συγγραφείς Εύη Λαμπροπούλου, Δημήτρης Μαμαλούκας, Έλενα Μαρούτσου, Δημήτρης Σωτάκης και Γιάννης Φαρσάρης.

Ένα προς ένα τα διηγήματα αυτού του τόμου -είκοσι τέσσερα στον αριθμό, όσα και τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου- ανιχνεύουν τις διαφορετικές εκφράσεις της συνύπαρξής μας με τα βιβλία, διερευνούν τις αλληλεπιδράσεις της χάρτινης και της σάρκινης ζωής, τα σημεία εκείνα όπου ενώνεται η ανθρώπινη πράξη με την αναγνωστική εμπειρία. Ο Δάντης, ο Καβάφης, ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, ο Προυστ, ο Μούζιλ, η Ζωρζ Σαρή, ο Κριστιάν Μπομπέν, ο Μπόρχες, ο Τσέχωφ, ο Σκόκος, ο Καχτίτσης, ο Τολστόι, ο Πούσκιν, ο Θεοτόκης, ο Σάλιντζερ κι ο Χάξλεϋ, ο Τόμας Χάρντυ κι ο Σινόπουλος, ο Όργουελ, ο Πεσ...

Όλα ξεκίνησαν από έναν άντρα. Τον Πέτρο. Στις 17 του περασμένου Δεκέμβρη. Έγραψε μια τρυφερή ιστορία, βαθύτατα συναισθηματική, χωρίς όμως τέλος. Ένα μικρό διήγημα που άφηνε τη φαντασία μας ελεύθερη κατά πώς ήθελε ο καθένας. Πού να ήξερε ο άνθρωπος που έμπλεκε όταν έδινε το πράσινο φως να συνεχιστεί η ιστορία του! 15 γυναίκες μπλόγκερ συγκεντρωθήκαμε σαν μελίσσι τριγύρω του και συνεχίσαμε την ιστορία.

29 μικροδιηγήματα, θραύσματα του παράδοξου, επιχειρούν να υπονομεύσουν οικείες όψεις μιας θλιμμένης πραγματικότητας. Γεμάτα ειρωνεία και λόγο κυνικό, μα και χιούμορ κατεδαφιστικό που ανατρέπει τις βεβαιότητες, συνθέτουν έναν λαβύρινθο λογικής και φαντασίας. Αφηγήσεις πάλλουσες και σκοτεινές, όλες σε πρώτο πρόσωπο, χτίζουν μικρόκοσμους απωλειών και μετά τους γκρεμίζουν. Οι ήρωες των μικρών αυτών ιστοριών είναι ακροβάτες που παραπαίουν μεταξύ ευτράπελου και τραγικού, προκαλώντας έκπληξη και θυμηδία.

Ο ήρωας αυτού του μυθιστορήματος είναι ένα πλάσμα που μπορεί να ζει μέσα στην απόλυτη ελευθερία εκφράσεων και διαθέσεων. Μέχρις ότου γνωρίζει την Ανθή... Την ερωτεύεται. Αλλά η Ανθή είναι υποχείριο στις προθέσεις του Ερμόλαου -ενός μεταπράτη συναισθημάτων και εμπόρου ονείρων. Μέσω της Ανθής, λοιπόν, ο ήρωάς μας από ελεύθερος μετατρέπεται σε σκλάβο. Κι έτσι αποφασίζει να σκοτώσει τον Ερμόλαο. Μα θα είναι αυτό αρκετό; Ένας φόνος ολοκληρώνει μια ατομική επανάσταση ή μήπως απλά και μόνο στιγμιαία την εκτονώνει και τελεσίδικα την παραπλανά;

O Προοδευτικός Σύλλογος "Τα Καστέλλια" διοργάνωσε τον Δ' Διαγωνισμό Διηγήματος "Στέλιος Ξεφλούδας". Ο Διαγωνισμός που μετρά ήδη πέντε χρόνια ζωής, έχει ως στόχο την προβολή του έργου του Καστελλιώτη δημιουργού αλλά και την ανάδειξη νέων συγγραφέων μέσα από το διήγημα και το γραπτό λόγο.

Με μικρά κεφάλαια και με σπάσιμο της στερεότυπης χρονικής αφήγησης, αναπλάθεται η ζωή ενός άνδρα, η ζωή μιας γυναίκας... Η κοινή ζωή τους. Κι όλα αυτά, από το '22 μέχρι το '80. Το πρώτο βιβλίο για ενήλικες του Μάνου Κοντολέων.

"Ένα εισιτήριο παρακαλώ", η κοπέλα στο ταμείο με κοιτάζει παράξενα την ώρα που μου δίνει τα ρέστα. Σκύβω το κεφάλι, προσπαθώ να αποφύγω το βλέμμα της. Έτσι γίνεται πάντα, οι άλλοι με κοιτούν παράξενα κι εγώ σκύβω το κεφάλι κι εξαφανίζομαι όσο πιο γρήγορα μπορώ. Στο σινεμά μπαίνω πάντα μόλις σβήσουν τα φώτα, κάθομαι άκρη άκρη και φεύγω λίγο πριν ανάψουν. Βαρέθηκα πια τις κλεφτές ματιές τους, τα μισόγελά τους. Είναι στιγμές που αποφασίζω να κλειστώ στο σπίτι, να μην ξαναβγώ έξω. Μα είναι εκεί η γριά η μάνα καθισμένη στην πολυθρόνα, βουβή κι αγέλαστη, πάντα, να πεθάνει λέει θέ...